All Chapters of คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: Chapter 91 - Chapter 100

“ไม่ใช่แน่นอน เธอใช้วิธีแย่ ๆ แค่กับฉันเท่านั้น” ฌอนพูดเยาะเย้ย“...”เชสปิดปากเงียบฟังดูเหมือนฌอนจะกำลังอวดเขาอยู่‘อย่างไรก็ตาม ตอนนี้แคทเธอรีนก็ไม่แม้แต่จะสนใจนาย’เขาเยาะเย้ยในใจก่อนจะพูดขึ้น “จากสิ่งที่ตระกูลโจนส์ทำก่อนหน้านี้ พวกเขาคงจะไม่ยอมปล่อยเรื่องวุ่น ๆ พวกนี้ไปหรอก คราวก่อนพวกเขาก็ยังจับเธอไปขังไว้จนเกือบเอาชีวิตไม่รอด นายไม่คิดเหรอว่าเธออาจจะตกอยู่ในอันตรายอีกครั้งก็ได้? ฉันควรจะให้คนจับตาดูเธอเอาไว้ไหม?”ฌอนกลับไปอ่านเอกสารของเขา “ไม่ต้อง เว้นเสียแต่เธอจะมาขอความช่วยเหลือจากฉัน”เพียงไม่นานเขาก็พูดขึ้น “แต่พวกเขาน่าจะคิดให้รอบคอบก่อนที่พวกเขาจะทำอะไรลงไป พวกตระกูลโจนส์ไม่ไว้หน้าฉันเลยจริง ๆ ฉันต้องการให้คลิปนี้แพร่กระจายไปในโลกออนไลน์ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ นอกจากนั้นห้ามไม่ให้สื่อทุกแพลตฟอร์มนำมันออก”“อืม… ได้”เชสไม่ได้รู้สึกเยาะเย้ยผู้ชายคนนี้อีกแล้ว เมื่อสักครู่นี้ฌอนประกาศอย่างจริงจังว่าเขาจะไม่ยื่นมือเข้าไปช่วย เว้นเสียแต่ว่าเธอจะมาขอความช่วยเหลือ ทว่า...“ถ้าอย่างนั้นก็ไปจัดการสิ”ฌอนขมวดคิ้วแสดงความไม่พอใจออกมาอย่างเห็นได้ชัดในเวลาเดียวกันนั้นเ

ฌอนยิ้มเย็นชาออกมาแทนที่จะพยายามห้ามไม่ให้แคทเธอรีนจากไป “แค่ผมสั่งคำเดียวจะไม่มีใครหน้าไหนในออสเตรเลียกล้ารับคำฟ้องร้องคดีหย่าของเรา เอาเลยลองดูถ้าคุณไม่เชื่อผม แต่เมื่อถึงเวลานั้นคุณจะต้องอยู่กับผม 30 ปี แทนที่จะเป็นสามปี”เธอหันกลับมามองเขา จริง ๆ แล้วเธอไม่รู้ว่าคนที่เธอกำลังต่อกรด้วยเป็นใครกันแน่จะพูดว่าเขาเป็นคนธรรมดาก็ไม่ได้ เพราะดูเหมือน เชส แฮริสันจะเป็นเพื่อนสนิทกับเขาจะพูดว่าเขามาจากครอบครัวที่ร่ำรวยก็ไม่ได้ เพราะเขาไม่ได้ขับรถหรูราคาแพงหรืออาศัยอยู่ในคฤหาสน์“ฉันจะไม่มีวันยอมแพ้แค่คุณข่มขู่หรอก ฉันอยากเซ็นใบหย่ามากกว่าอยู่กับผู้ชายอย่างคุณ”น้ำเสียงของเธอรู้สึกได้ถึงความไม่เกรงกลัว เธอหันหลังและเดินจากไปอย่างไรก็ตามตอนนี้เธอก็ไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้วเมื่อเห็นว่าเธอเดินจากไปโดยไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง เขาโยนเค้กลงบนพื้นด้วยความโกรธผู้หญิงใจร้าย!ผู้ชายอย่างเขา? มีผู้หญิงนับไม่ถ้วนอยากขึ้นเตียงกับเขา เธอไม่รู้จริง ๆ หรือว่าเธอกำลังพลาดอะไรไปอยากหย่าเหรอ? ฝันไปเถอะ!…โรงแรมเกรทโบวินตระกูลโจนส์และตระกูลโลว์มารวมตัวกัน หลังจากเสร็จสิ้นงานพิธีฉลองหมั้นใบหน้าอั

“ในอนาคตฉันอาจจะมาพักที่นี่สักสองสามคืน ฉันย่อมจะได้รับอนุญาตให้มาเยี่ยมเมื่อไรก็ได้ตามที่ฉันต้องการ” จู่ ๆ นายท่านโลว์ยอนส์ก็ใช้ไม้เท้าชี้ไปที่ข้างหน้า “เฮ้ย ทำไมถึงมีน้ำไหลออกมาจากตรงนั้นได้?”ใบหน้าของเวสลีย์ดูตกใจขณะที่ซอนย่าร้องขึ้นเสียงหลงด้วยความประหลาดใจ“ดูเหมือนบ้านจะถูกน้ำท่วมนะ”เวสลีย์สังเกตเห็นเช่นกัน เขาหันหน้าไปหาแคทเธอรีนด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม “ทำไมถึงมีน้ำท่วมเต็มบ้านไปหมดแบบนี้ล่ะครับ?”ผู้รับเหมาจอห์นพูดติด ๆ ขัด ๆ “เรา... เราไม่ทราบครับ ก๊อกน้ำถูกเปิดทิ้งไว้ตั้งแต่เมื่อคืน...”ซอนย่ายกมือขึ้นปิดปากของเธอที่อ้าค้างอยู่ “หมายความว่าอย่างไรที่ว่าคุณไม่รู้? พวกคุณได้รับความรับผิดชอบในกระบวนการปรับปรุงก่อสร้างทั้งหมด แต่ในตอนนี้คุณพยายามจะโบ้ยความผิดอย่างนั้นเหรอ? โอ้ พระเจ้าช่วย คุณป้องกันบ้านเอาไว้หรือเปล่า? ฉันหวังว่าน้ำจะไม่ซึมเข้าไปในกำแพงหรอกนะ”นายท่านโลว์ยอนส์กระแทกไม้เท้าลงบนพื้น “แกไปจ้างบริษัทห่วยแตกที่ไหนมาทำงาน? รีบโทรหาตำรวจสิ”สีหน้าของผู้รับเหมาจอห์นซีดเผือดและดูราวกับว่าเขากำลังจะคุกเข่าลงกับพื้น แคทเธอรีนก้าวเข้าไปเพื่อพยุงเขาขึ้นมาทันที“นั่นส

หลังจากนั้นไม่นาน พ่อของอีธานก็โทรเข้ามาด้วยความโกรธ“แกนี่มันเป็นลูกที่ใช้ไม่ได้เลยจริง ๆ แกทำบ้าอะไรลงไป? แม้แต่น้าของแกก็ยังโกรธ และโกลเด้น คอร์ปอเรชั่นกำลังจะถอนการลงทุนออกไป กลับมาที่นี่เดี๋ยวนี้”...รุ่งเช้าของวันต่อมา แคทเธอรีนได้รับโทรศัพท์จากเวสลีย์“คุณพอจะมีเวลาว่างมาทานอาหารกลางวันด้วยกันไหมครับ? ผมอยากจะคุยกับคุณเรื่องวิลล่า”“ได้ค่ะ”“ผมจะขับรถไปรับคุณนะครับ” เวสลีย์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “ผมเกรงว่าคุณจะไม่รู้ทางไปร้านอาหาร”แคทเธอรีนทำได้เพียงตอบรับข้อเสนอของเขาเท่านั้นเวลาเที่ยงตรง รถของเวสลีย์ก็จอดรออยู่ที่ด้านล่างเธอขึ้นไปบนรถแล้วเวสลีย์ก็ยื่นชานมให้กับเธอ “ผมขอโทษสำหรับเรื่องที่คุณถูกกล่าวหาเมื่อวานนี้”ชานมราคาไม่แพง ดังนั้นแคทเธอรีนจึงรับเอาไว้โดยไม่มีปัญหา“หลังจากที่ดิฉันเคยถูกญาติหักหลัง ดิฉันเชื่อว่าคุณเองก็คงรู้สึกไม่ดีเหมือนกันใช่ไหมคะประธานโลว์ยอนส์”"คุณฉลาดจริง ๆ" ดวงตาของเวสลีย์เต็มไปด้วยความขมขื่น แต่ก็ยังมีความชื่นชมจริงใจอยู่ในน้ำเสียง "อีธานทำผมผิดหวังจริง ๆ เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน"แคทเธอรีนเองก็รู้สึกผิดหวังและคับแค้นใจไม่ต่าง

ความหล่อของเขาเป็นเรื่องที่ปฏิเสธไม่ได้ ทว่าอารมณ์ของเขา… ลืมมันไปเถอะ มันน่าโมโหถึงอย่างนั้นก็เถอะ ทำไมเขาถึงมาที่นี่ได้? แคทเธอรีนแทบอยากจะหยิบกระเป๋าแล้ววิ่งหนีออกไปทันที“คุณฮิลล์ คุณชายแฮริสัน” เวสลีย์ลุกขึ้นยืนด้วยความแปลกใจและจับมือกับผู้มาใหม่ทั้งสองทว่าเมื่อเขายื่นมือไปจับมือกับฌอน ฌอนกลับมองตอบเขาด้วยสายตาเกียจคร้านและแพขนตายาวไม่กี่วินาทีผ่านไป เวสลีย์เริ่มรู้สึกอึดอัดใจ ในขณะที่เขาคิดว่าฌอนคงไม่จับมือกับเขา ผู้ชายคนนั้นก็ยื่นมือออกมาจับมือของเขาแล้วเขย่าเบา ๆ “ขอโทษทีนะ วันนี้ผมอารมณ์ไม่ค่อยดี”เวสลีย์เคยติดต่อกับ ฌอน ฮิลล์มาแล้วหลายครั้ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่เขาตั้งใจจะขอให้ฌอนดำเนินการฟ้องร้องทางธุรกิจให้กับเขา การเจรจาในขั้นต้นดำเนินไปได้ด้วยดี ทว่าในเวลาต่อมาสำนักงานกฎหมายแจ้งว่าเขาไม่ว่างถ้าจะพูดกันตรง ๆ เขารู้สึกไม่ค่อยพอใจกับ ฌอน ฮิลล์แต่อย่างไรก็ตาม ฌอนเป็นบุคคลที่เป็นที่กล่าวขานในแวดวงทนายความ เพราะเขามีชื่อเสียงโด่งดัง เวสลีย์จึงอยากจะแสดงความนับถือกับเขาบ้าง บางทีพวกเขาอาจจะมีโอกาสร่วมงานกันในอนาคตด้วยเหตุนั้น เขาจึงยิ้มออกไปและถามขึ้น “ใครทำให้คุ