All Chapters of The Mystery of Mystica: Revelation: Chapter 21 - Chapter 30

Third Person's Point of View Sa isang lumang mansion na matatagpuan sa gitna ng kagubatan, makikita ang binatang si Maeve na nakatayo sa balkonahe ng kaniyang kwarto, hawak ang isang bote ng alak at tila malalim ang iniisip. Nakapatong ang isang kamay nito sa railings habang nakatanaw siya sa kawalan.  Kung anong nasa isip niya? Malamang ay si Mystica. Mula nang makita niya ito ay hindi na naalis sa isip niya ang dalaga. Alam niya ang dahilan kung bakit labis na lang ang pag-aalala niya rito. Isa 'yon sa rason kung bakit siya bumalik sa lugar kung saan dati na siyang nanirahan at pilit niyang ibinabaon sa limot.  Isa lang naman ang pakay niya kaya siya bumalik sa Peculium. Iyon ay siguruhing ligtas ang dalaga. Nais niya itong protektahan sa mga masasamang loob na tumutugis sa dalaga. Akala niya ay magagawa niyang ilayo si Mystica sa panganib ngunit nagkamali siya dahil kasabay ng pagbalik niya sa Peculium ay siyang pagdating ng magkakapa

Mula sa kusina ay narinig kong muli ang pagbukas ng pinto sa labas. Narito pa rin ako sa shop dahil medyo matagal si Vernon at tinawagan ako kanina ni Tiya Lo para utusang i-check ang kusina kung may stock pa kami ng ga ingredients. Napailing ako at sinara na ang refrigerator bago nagpasyang lumabas na ng kusina. Hindi pa man nakakalabas ay naramdaman ko na ang muling pagkulo ng likido sa kwintas sa suot ko. Akala ko'y si Vern na ang pumasok, mali na naman ang hinala ko. Baka si Maeve na naman ito at pipilitin akong sumabay na sakaniya. Napairap na lang ako at lumabas na sa kusina. "Ano na naman ba 'yon, Maeve—" Literal na natigilan ako nang hindi si Maeve ang madatnan ko. Prenteng naka sandal sa isang haligi habang magka-krus ang mga kamay, ang naka ngising mukha ni Amion ang nakita ko. "Missed me, il mio amore?" wika nito. Napairap ako dahil ibang language ang sinabi niya at hindi

As soon as I opened my eyes, all I can see was a blur image of a ceiling. Mariin akong pumikit at nang muling idilat ang mata ay mas naging klaro ang paningin ko. Sinuri ko ang buong lugar, hindi ito pamilyar sa akin kaya agad na umusbong ang pangamba sa dibdib ko. Dali dali akong napaupo at nang makaramdam ng hilo ay napasapo ako sa noo ko. Doon ko lang napansin na hindi ako nag-iisa sa kwarto. Dinaluhan agad ako ni Vernon na mukhanh naabala ko pa mula sa pagkakatulog. Nang makita ko siya ay nawala ang kaba sa dibdib ko. Buong akala ko'y nasa kapahamakan na naman ako. "Are you okay? Anong masakit sayo, Myst?" tanong nito. Bakas ang pag-aalala sa boses niya. Hawak nito ang kamay ko at ang likod ko para maihiga akong muli. Sa pangalawang pagkakataon ay muli kong inilibot ang paningin sa buong kwarto. I'm hundred percent sure that I'm not in the hospital, lalong wala ako sa bahay nila Vernon o bahay namin. Hin

"Malayo ang probinsya niyo, 'di ba?" wika ni Vernon.  Pinag-uusapan namin ngayon ang tungkol sa huling habilin ni Mommy. She wants me to go and see mg grandfather. 'Yun lamang ang huli niyang sinabi bago siya mawalan ng buhay. Hindi man lang niya ipinaliwanag kung bakit kailangan kong puntahan si Lolo o kung anong dahilan at pinapaiwi niya ko roon. Naaalala ko kasi noong baguhan pa lang kami rito sa Peculium, ayaw na ayaw ni Mommy tuwing napag-uusapan ang Solemn na siyang probinsya namin. Alam niyang kapag 'yon ang usapan ay ipipilit kong umuwi roon at huwag nang umalis.  Hindi ko kasi alam ang dahilan kung bakit ayaw ni Mommy na umuwi roon. Ang natatadaan ko lang noon ay biglaan ang pag-alis namin sa Solemn. At simula noon ay hindi na kami umuwi roon. Kahit isang beses ay hindi ako pinagbigyan ni Mommy kaya labis nalang ang pagtataka ko noong hinabilin niya sa 'kin na umuwi ako roon at hanapin si Lolo. 

"You.. you are the guy in my dreams," saad ko nang matandaan ang mga panaginip ko. It is Maeve, he is the bloodsucking demon. I know, it is him! Biglang sumeryoso ang mukha nito dahil sa narinig mula sa akin. Hindi ako pupwedeng magkamali, siya ang lalaki sa mga panaginip ko. Siya ang lalaking napapaginipan ko mula pa noong bata ako. Hindi ko alam kung bakit o paano, basta sigurado akong siya 'yon. Nagtagal ang titigan naming dalawa hanggang sa bumuntong hininga siya tanda ng pagsuko. Tama ako, siya nga ang lalaking 'yon!"Tama ko, hindi ba? Ikaw yung lalaki sa panaginip ko."Humakbang ako palapit dito habang siya ay nanatili sa kinaroroonan niya. Mukhang wala pang balak sabihin ang mga nalalaman niya. Hindi naman siguro pwedeng walang dahilan ang mga nangyayari sa akin. It's just hard to believe that everything was a coincidence. "I saved you.. before, I know you even before. And I