Mula sa kusina ay narinig kong muli ang pagbukas ng pinto sa labas. Narito pa rin ako sa shop dahil medyo matagal si Vernon at tinawagan ako kanina ni Tiya Lo para utusang i-check ang kusina kung may stock pa kami ng ga ingredients.
Napailing ako at sinara na ang refrigerator bago nagpasyang lumabas na ng kusina. Hindi pa man nakakalabas ay naramdaman ko na ang muling pagkulo ng likido sa kwintas sa suot ko. Akala ko'y si Vern na ang pumasok, mali na naman ang hinala ko. Baka si Maeve na naman ito at pipilitin akong sumabay na sakaniya. Napairap na lang ako at lumabas na sa kusina. "Ano na naman ba 'yon, Maeve—" Literal na natigilan ako nang hindi si Maeve ang madatnan ko. Prenteng naka sandal sa isang haligi habang magka-krus ang mga kamay, ang naka ngising mukha ni Amion ang nakita ko. "Missed me, il mio amore?" wika nito. Napairap ako dahil ibang language ang sinabi niya at hindiAmion wasn't joking when he told Mystica he would text her. She doesn't know how did he get her number, he probably used his connections. Men like him, who's powerful enough to control people, really sucks, she thought. From: Unknown Number If you want to know more about your friends, meet me tomorrow night. 'Yan ang mensahe niya kay Mystica, he also send her the address of the place. Abandonadong gusali malapit sa abandonadong tulay ang lugar na tinutukoy niya. Ang alam niya'y nasunog ito at kalauna'y inabandona na ng may ari. Masyadong maraming tumatakbo sa isip ng dalaga. Naguguluhan siya sa lahat ng sinabi ni Amion, hindi niya rin alam ang binabalak nito. Of course she know her friends but right now, after what Amion told her, she's doubting if she really know them. Kaya naman balisa siya nang pumasok sa school at bawat galaw ni Vernon at Theodore ay inoobserbahan niya. Nakita niya rin na pumasok si Maeve ng
As soon as I opened my eyes, all I can see was a blur image of a ceiling. Mariin akong pumikit at nang muling idilat ang mata ay mas naging klaro ang paningin ko. Sinuri ko ang buong lugar, hindi ito pamilyar sa akin kaya agad na umusbong ang pangamba sa dibdib ko. Dali dali akong napaupo at nang makaramdam ng hilo ay napasapo ako sa noo ko.Doon ko lang napansin na hindi ako nag-iisa sa kwarto. Dinaluhan agad ako ni Vernon na mukhanh naabala ko pa mula sa pagkakatulog. Nang makita ko siya ay nawala ang kaba sa dibdib ko. Buong akala ko'y nasa kapahamakan na naman ako."Are you okay? Anong masakit sayo, Myst?" tanong nito. Bakas ang pag-aalala sa boses niya.Hawak nito ang kamay ko at ang likod ko para maihiga akong muli. Sa pangalawang pagkakataon ay muli kong inilibot ang paningin sa buong kwarto.I'm hundred percent sure that I'm not in the hospital, lalong wala ako sa bahay nila Vernon o bahay namin. Hin
Everything was chaotic. All the informations I have witnessed and heard was too much, it was to hard to consume and I think my mind would explode any minute from now.First, Maeve being a vampire. Second, Theodore being a werewolf and third, I am being hunted by the vampires. And the fact that I don't even know why gives me more headaches.Seriously, bakit sa dinami-rami ng tao sa mundo, bakit ako? Ngayon ay lalo akong nag duda sa pagkatao ko. Sino nga ba ako? Sino ako para ipahanap at ipadakip ng kung sino man? Bakit ako pa aang kailangang makaranas nito? I have a vampire and wolf friend, who would believe that right? Maging si Vernon ay hindi makapaniwala nang mag-usap kami kanina tungkol sa mga ito.Sinabi ko na rin sakaniya na noong nakaraan ko pa nalaman ang tungkol kay Maeve. Alam niya naman na may itinatago ako noong panahong 'yon ngunit nirespeto niya pa rin ang desisyon kong huwag munang sabihin sa kaniya.
"Malayo ang probinsya niyo, 'di ba?" wika ni Vernon.Pinag-uusapan namin ngayon ang tungkol sa huling habilin ni Mommy. She wants me to go and see mg grandfather. 'Yun lamang ang huli niyang sinabi bago siya mawalan ng buhay. Hindi man lang niya ipinaliwanag kung bakit kailangan kong puntahan si Lolo o kung anong dahilan at pinapaiwi niya ko roon.Naaalala ko kasi noong baguhan pa lang kami rito sa Peculium, ayaw na ayaw ni Mommy tuwing napag-uusapan ang Solemn na siyang probinsya namin. Alam niyang kapag 'yon ang usapan ay ipipilit kong umuwi roon at huwag nang umalis.Hindi ko kasi alam ang dahilan kung bakit ayaw ni Mommy na umuwi roon. Ang natatadaan ko lang noon ay biglaan ang pag-alis namin sa Solemn. At simula noon ay hindi na kami umuwi roon. Kahit isang beses ay hindi ako pinagbigyan ni Mommy kaya labis nalang ang pagtataka ko noong hinabilin niya sa 'kin na umuwi ako roon at hanapin si Lolo.
Third Person's Point of ViewA man was busy sleeping under the huge tree. He's been traveling all his life, from different countries, meeting different people. He's so used to it and someone's, it exhaust him. He's tired doing it all over again, he just want to end his life.Maybe for some people, they want to have everlasting life but for him, he doesn't want it. Iniisip niyang hindi niya deserve ang walang hanggang buhay dahil ano pang gagawin niya sa mundo kung wala na ang mga taong dahilan kung bakit niya ipinagpapatuloy ang buhay? For him, everlasting life is a curse, not a blessing.Gusto niyang wakasan ang buhay niya ngunit hindi niya magawa dahil isa siyang immortal. Tandang tanda niya pa kung pano sila sinakop at kung paano siya ginawang bampira. Daang taon na ang nakaraan noong mamasukan sa hacienda nila bilang hardinero ang isang lalaki. Maayos ito kaya agad na tinanggap ng mga magulang niya. Kalaunan ay napalapit siya rito.&nb
"You.. you are the guy in my dreams," saad ko nang matandaan ang mga panaginip ko.It is Maeve, he is the bloodsucking demon. I know, it is him!Biglang sumeryoso ang mukha nito dahil sa narinig mula sa akin. Hindi ako pupwedeng magkamali, siya ang lalaki sa mga panaginip ko. Siya ang lalaking napapaginipan ko mula pa noong bata ako. Hindi ko alam kung bakit o paano, basta sigurado akong siya 'yon.Nagtagal ang titigan naming dalawa hanggang sa bumuntong hininga siya tanda ng pagsuko. Tama ako, siya nga ang lalaking 'yon!"Tama ko, hindi ba? Ikaw yung lalaki sa panaginip ko."Humakbang ako palapit dito habang siya ay nanatili sa kinaroroonan niya. Mukhang wala pang balak sabihin ang mga nalalaman niya. Hindi naman siguro pwedeng walang dahilan ang mga nangyayari sa akin. It's just hard to believe that everything was a coincidence."I saved you.. before, I know you even before. And I
Since then, I became distant to Amion. Kasalukuyan kaming nasa sasakyan ni Maeve. Kakatapos lang ng meeting kasama ang lawyer nila dahil nilipat sa pangalan ko ang mansion ng mga Silvan. May iilang sinabi at pinirmahan lang at pagkatapos no'n ay wala na. Ngayon ay pauwi na kami, dumaan lang kami sa isang fast food chain para bumili ng makakain dahil nagkaisa kaming apat na sa mansion na mamalagi para doon pagplanuhan ang binabalak naming pag atake kay Amion Montgomery. Yes, we will be attacking him. There is no way he will stop if we don't stop him in the first place. I really thought that he is an ally, now I'm sure he is not. That is why I told them about my plans. Of course, I never told them that I saw Amion last night. Para saan pa, 'di ba? Hindi na nila kailangan m
Third Person's Point of View Amion was busy with his thoughts. He's thinking about Mystica ever since that night, the night that he kissed her. That kiss has an effect on him, he wished it was the same for Mystica but she won't remember a bit of it because he erased it from her memories. He also started to doubt himself. Alam niyang malaki ang pinagbago niya nang mapunta siya sa Peculium at makilala si Mystica. He knows exactly what he's doing but he doesn't know why is he doing such thing. Why is he willing to fight against his siblings and sacrifice his own family for the sake of Mystica? He doesn't know.. or he knew, but he's being in denial. In denial to the fact that he started caring for the lady. This is the first time he felt this way. Is it love? Does love make you feel alive when you are with that person? If yes, then there's no doubt that he's in love with