Mula sa kusina ay narinig kong muli ang pagbukas ng pinto sa labas. Narito pa rin ako sa shop dahil medyo matagal si Vernon at tinawagan ako kanina ni Tiya Lo para utusang i-check ang kusina kung may stock pa kami ng ga ingredients.
Napailing ako at sinara na ang refrigerator bago nagpasyang lumabas na ng kusina. Hindi pa man nakakalabas ay naramdaman ko na ang muling pagkulo ng likido sa kwintas sa suot ko. Akala ko'y si Vern na ang pumasok, mali na naman ang hinala ko. Baka si Maeve na naman ito at pipilitin akong sumabay na sakaniya. Napairap na lang ako at lumabas na sa kusina. "Ano na naman ba 'yon, Maeve—" Literal na natigilan ako nang hindi si Maeve ang madatnan ko. Prenteng naka sandal sa isang haligi habang magka-krus ang mga kamay, ang naka ngising mukha ni Amion ang nakita ko. "Missed me, il mio amore?" wika nito. Napairap ako dahil ibang language ang sinabi niya at hindiAmion wasn't joking when he told Mystica he would text her. She doesn't know how did he get her number, he probably used his connections. Men like him, who's powerful enough to control people, really sucks, she thought. From: Unknown Number If you want to know more about your friends, meet me tomorrow night. 'Yan ang mensahe niya kay Mystica, he also send her the address of the place. Abandonadong gusali malapit sa abandonadong tulay ang lugar na tinutukoy niya. Ang alam niya'y nasunog ito at kalauna'y inabandona na ng may ari. Masyadong maraming tumatakbo sa isip ng dalaga. Naguguluhan siya sa lahat ng sinabi ni Amion, hindi niya rin alam ang binabalak nito. Of course she know her friends but right now, after what Amion told her, she's doubting if she really know them. Kaya naman balisa siya nang pumasok sa school at bawat galaw ni Vernon at Theodore ay inoobserbahan niya. Nakita niya rin na pumasok si Maeve ng
As soon as I opened my eyes, all I can see was a blur image of a ceiling. Mariin akong pumikit at nang muling idilat ang mata ay mas naging klaro ang paningin ko. Sinuri ko ang buong lugar, hindi ito pamilyar sa akin kaya agad na umusbong ang pangamba sa dibdib ko. Dali dali akong napaupo at nang makaramdam ng hilo ay napasapo ako sa noo ko.Doon ko lang napansin na hindi ako nag-iisa sa kwarto. Dinaluhan agad ako ni Vernon na mukhanh naabala ko pa mula sa pagkakatulog. Nang makita ko siya ay nawala ang kaba sa dibdib ko. Buong akala ko'y nasa kapahamakan na naman ako."Are you okay? Anong masakit sayo, Myst?" tanong nito. Bakas ang pag-aalala sa boses niya.Hawak nito ang kamay ko at ang likod ko para maihiga akong muli. Sa pangalawang pagkakataon ay muli kong inilibot ang paningin sa buong kwarto.I'm hundred percent sure that I'm not in the hospital, lalong wala ako sa bahay nila Vernon o bahay namin. Hin
Everything was chaotic. All the informations I have witnessed and heard was too much, it was to hard to consume and I think my mind would explode any minute from now.First, Maeve being a vampire. Second, Theodore being a werewolf and third, I am being hunted by the vampires. And the fact that I don't even know why gives me more headaches.Seriously, bakit sa dinami-rami ng tao sa mundo, bakit ako? Ngayon ay lalo akong nag duda sa pagkatao ko. Sino nga ba ako? Sino ako para ipahanap at ipadakip ng kung sino man? Bakit ako pa aang kailangang makaranas nito? I have a vampire and wolf friend, who would believe that right? Maging si Vernon ay hindi makapaniwala nang mag-usap kami kanina tungkol sa mga ito.Sinabi ko na rin sakaniya na noong nakaraan ko pa nalaman ang tungkol kay Maeve. Alam niya naman na may itinatago ako noong panahong 'yon ngunit nirespeto niya pa rin ang desisyon kong huwag munang sabihin sa kaniya.
"Malayo ang probinsya niyo, 'di ba?" wika ni Vernon.Pinag-uusapan namin ngayon ang tungkol sa huling habilin ni Mommy. She wants me to go and see mg grandfather. 'Yun lamang ang huli niyang sinabi bago siya mawalan ng buhay. Hindi man lang niya ipinaliwanag kung bakit kailangan kong puntahan si Lolo o kung anong dahilan at pinapaiwi niya ko roon.Naaalala ko kasi noong baguhan pa lang kami rito sa Peculium, ayaw na ayaw ni Mommy tuwing napag-uusapan ang Solemn na siyang probinsya namin. Alam niyang kapag 'yon ang usapan ay ipipilit kong umuwi roon at huwag nang umalis.Hindi ko kasi alam ang dahilan kung bakit ayaw ni Mommy na umuwi roon. Ang natatadaan ko lang noon ay biglaan ang pag-alis namin sa Solemn. At simula noon ay hindi na kami umuwi roon. Kahit isang beses ay hindi ako pinagbigyan ni Mommy kaya labis nalang ang pagtataka ko noong hinabilin niya sa 'kin na umuwi ako roon at hanapin si Lolo.
Third Person's Point of ViewA man was busy sleeping under the huge tree. He's been traveling all his life, from different countries, meeting different people. He's so used to it and someone's, it exhaust him. He's tired doing it all over again, he just want to end his life.Maybe for some people, they want to have everlasting life but for him, he doesn't want it. Iniisip niyang hindi niya deserve ang walang hanggang buhay dahil ano pang gagawin niya sa mundo kung wala na ang mga taong dahilan kung bakit niya ipinagpapatuloy ang buhay? For him, everlasting life is a curse, not a blessing.Gusto niyang wakasan ang buhay niya ngunit hindi niya magawa dahil isa siyang immortal. Tandang tanda niya pa kung pano sila sinakop at kung paano siya ginawang bampira. Daang taon na ang nakaraan noong mamasukan sa hacienda nila bilang hardinero ang isang lalaki. Maayos ito kaya agad na tinanggap ng mga magulang niya. Kalaunan ay napalapit siya rito.&nb
"You.. you are the guy in my dreams," saad ko nang matandaan ang mga panaginip ko.It is Maeve, he is the bloodsucking demon. I know, it is him!Biglang sumeryoso ang mukha nito dahil sa narinig mula sa akin. Hindi ako pupwedeng magkamali, siya ang lalaki sa mga panaginip ko. Siya ang lalaking napapaginipan ko mula pa noong bata ako. Hindi ko alam kung bakit o paano, basta sigurado akong siya 'yon.Nagtagal ang titigan naming dalawa hanggang sa bumuntong hininga siya tanda ng pagsuko. Tama ako, siya nga ang lalaking 'yon!"Tama ko, hindi ba? Ikaw yung lalaki sa panaginip ko."Humakbang ako palapit dito habang siya ay nanatili sa kinaroroonan niya. Mukhang wala pang balak sabihin ang mga nalalaman niya. Hindi naman siguro pwedeng walang dahilan ang mga nangyayari sa akin. It's just hard to believe that everything was a coincidence."I saved you.. before, I know you even before. And I
Since then, I became distant to Amion. Kasalukuyan kaming nasa sasakyan ni Maeve. Kakatapos lang ng meeting kasama ang lawyer nila dahil nilipat sa pangalan ko ang mansion ng mga Silvan. May iilang sinabi at pinirmahan lang at pagkatapos no'n ay wala na. Ngayon ay pauwi na kami, dumaan lang kami sa isang fast food chain para bumili ng makakain dahil nagkaisa kaming apat na sa mansion na mamalagi para doon pagplanuhan ang binabalak naming pag atake kay Amion Montgomery. Yes, we will be attacking him. There is no way he will stop if we don't stop him in the first place. I really thought that he is an ally, now I'm sure he is not. That is why I told them about my plans. Of course, I never told them that I saw Amion last night. Para saan pa, 'di ba? Hindi na nila kailangan m
Third Person's Point of View Amion was busy with his thoughts. He's thinking about Mystica ever since that night, the night that he kissed her. That kiss has an effect on him, he wished it was the same for Mystica but she won't remember a bit of it because he erased it from her memories. He also started to doubt himself. Alam niyang malaki ang pinagbago niya nang mapunta siya sa Peculium at makilala si Mystica. He knows exactly what he's doing but he doesn't know why is he doing such thing. Why is he willing to fight against his siblings and sacrifice his own family for the sake of Mystica? He doesn't know.. or he knew, but he's being in denial. In denial to the fact that he started caring for the lady. This is the first time he felt this way. Is it love? Does love make you feel alive when you are with that person? If yes, then there's no doubt that he's in love with
Sumakay na silang lahat sa van. Hinihintay nalang si Amion na hindi pa lumalabas sa munting bahay ni Mama. I waited for him too. Gusto kong makausap siya bago man lang sila umalis. But I doubt if he will ever talk to me. Nakita ko siyang palabas na ng pinto. Marahas ang bawat hakbang nito at mariin ang titig sa'kin. Napaatras si Constantine nang agresibo itong lumapit sa'kin. Hinawakan nito ang palapulsuhan ko at dinala ako palapit sa van. "Come with me. It's dangerous here!" aniya, mahina ngunit mariin ang pagkakasabi. Nagpumiglas ako at dahil hindi masyadong mahigpit ang kapit niya ay nakawala ako rito. He looked at me, annoyed by my sudden movement. "What? No! I know what I'm into, Amion. I know how dangerous it is, I know.. and I'm staying.." sagot ko, hawak ang palapulsuhan na mukhang namumula dahil sa kapit niya kanina. Napatingin siya rito at agad na ibinalik ang tingin sa'kin. Ang mata niya ay unti-unting pumungay at sa sandaling 'yon ay nakitaan ko siya ng takot at kah
A lot of things happened the past months. It is, so far, the most unexpected things that ever happened to me. I am Mystica Iuella Braganza, a simple maiden living in Peculium Ville. I met Theodore and Vernon, my best friends. And then, I met Maeve.. the one who made me feel things. We became close. He's protective and gentleman. He made me realize that I am also a woman. I thought I liked him, it turns out that the reason why I'm feeling such things towards him is because I am sired to him. Through Amion, who almost killed me with his motorcycle that night, I found out that Maeve is a vampire. And Theodore is a werewolf. I was devastated, I feel like they betrayed me. But that doesn't change the fact that they are my friends.. and friends always understands. And I'm sure that even if I'm the most difficult person in the world, they would understand me. That's for sure.And then, the Montgomery's entered the picture. I thought they were bad. Maybe they are, but they are not 'just' bad
THIRD PERSON'S POINT OF VIEWHindi pa rin makapaniwala si Mystica sa lahat ng nangyari. She made Ambrogio taste a werewolf's bite. Alam niyang walang takas si Ambrogio sa kamatayang 'yon at kaunting oras na lang ang natitira rito kaya pinakawalan niya rin ito kalaunan. Pagkatapos no'n ay nawalan din siya ng malay. Ayon ang huling naaalala niya sa mga nangyari. Nalaman niya nalang paggising na natagpuan siya nila Maeve at mabilis na dinaluhan, pati na rin si Amion na walang malay. "Where's Amion? Is he alright?" ayon ang unang lumabas sa bibig niya nang magising siya sa araw na 'yon. Nang magising ay bumungad sakaniya ang mga nag-aalalang kaibigan. Naroon si Maeve, Theodore at Vernon sa gilid ng kaniyang kama, mukhang nabitin ang pinag-uusapan nang magising si Mystica. Nagtataka ito dahil isang hindi pamilyar na kwarto ang kinaroroonan nila. Halatang gawa sa kahoy ang kabuuan nito. May isang bintana na hinaharangan ng puting kurtina. May mga simpleng muwebles sa ibabaw ng maliit na
THIRD PERSON'S POINT OF VIEWSa gitna ng kagubatan na 'yon ay nanaig ang katahimikan. Tanging kuliglig, tunog ng tuyong dahon at kaluskos ng mga hayop lamang ang maririnig. Napapalibutan ito ng mga alagad ni Ambrogio kaya nararapat lamang na maging maingat sila sa mga gagawin."Nakita niyo ba sila Mystica?" tanong agad ni Theodore nang makita nila sila Maeve at Zoraidah.Samantalang bakas naman ang pagkalito sa mukha ng dalawang kaibigan. Marahil ay nagtataka sila kung bakit kasama nila Astraea si Constantine gayong kalaban nila ito."Let me guess, something's not right here and you needed help?" tanong ni Zoraidah.Lingid sa kaalaman ng lahat ay may kakaiba itong nararamdaman at kahit pa hindi sabihin ni Mystica sakaniya ang problema ay alam niyang may kakaiba nga rito. She just feel it but she's not sure where to start. Alam niyang may mali, naghinala siya noong nagtungo si Constantine sa shop para kausapin si Mystica. Kasunod no'n ay ang pag atake nila Harriet at Randall, at ang pa
"Mystica!" I pushed Ambrogio as soon as I heard Amion's voice. Napatingin agad ako sa gawi nito, naka luhod ito at may balisong na naka tapat sa leeg niya. Bihag siya ngayon ni Harriet na malawak ang ngisi habang naka sabunot ang isang kamay sa buhok ni Amion. I gritted my teeth and tried to step backwards, distancing myself from Ambrogio. He was taken aback.I clenched my fist more as I realized everything. Ambrogio is here to kill me. Hindi ko alam kung bakit ako nagpadala sa emosyon ko gayong narito siya para patayin ako. But.. I felt something. Alam kong ganoon din siya. Pareho kaming nakaramdam ng lukso ng dugo.. ngunit hindi dapat ako magpa-apekto roon. Hindi ko dapat kalimutan ang misyon ko. Hindi ako pwedeng magpadala sa emosyon ko.He's my goddamn father, yes! But he's evil.. and I refused to be his daughter."Leave him alone!" utos ko rito. Ngunit parang walang narinig si Harriet at mas idiniin ang balisong sa leeg ni Amion. I saw blood on it. Mas lalo akong nagpuyos sa g
THIRD PERSON'S POINT OF VIEW"Stop following me, Vernon! I wanted to be alone!" sigaw ni Akasha at mas binilisan pa ang paglakad palayo kay VernoMasama ang loob nito. Pagtapos ng nangyari kanina ay iniwan niya agad ang mga kaibigan. Hindi niya matanggap na napakadali para kay Amion na pagbintangan siya. Wala naman siyang nagawa, pakiramdam niya'y hindi niya kayang dependahan ang sarili. Gusto niyang ipagtanggol ang sarili ngunit alam niyang hindi ito maniniwala. Marami na siyang nagawang mali kaya naiintindihan niya kung bakit siya agad ang napagbintanganNgunit hindi niya pa rin maiwasang hindi masaktanPatuloy ang paglandas ng mga luha sa mata niya. Huling iyak niya ay noong nawala si Aphelios sakaniya.. at si Vernon ang may gawa no'n. Hindi niya alam kung bakit kahit alam niyang ito ang pumatay sa kapatid niya ay iniligtas niya pa rin ito. Noong una ay gusto niya lang gantihan si Mystica. Kinuha nito ang mga mahal niya sa buhay kaya nararapat lang na kunin din ni Akasha ang mga ma
THIRD PERSON'S POINT OF VIEW "Oh shit! Now, what are we gonna do? Iniwan nila tayo!" reklamo ni Zoraidah habang tinatanaw ang papalayong imahe ni Mystica na sinundan naman ni Amion. Sa gitna ng kagubatan ay matatagpuan ang magkakaibigan. Dahil sa isang pangyayari ay nagkawatak watak ang mga ito. Naiwan si Zoraidah kasama si Maeve. She doesn't know what she's risking into. Magmula nang makilala niya si Mystica ay nagbago na ang buhay nito. She badly hated danger, that's the reason why she chose to stay at their home in Solemn. She found peace in being alone and it's better because she can freely read her books and learn new witchcraft tricks. All her life, she believes that there are two kinds of witch. The good one who is known for using their powers in a right way and the bad one who is using dark magic. She's obviously not the latter. But her twin sister chose to take that path. Matagal na niyang hinihintay na makita si Mystica. Alam niya ang tungkol dito dahil inihabilin ito sak
Kung minamalas ka nga naman, nasiraan pa ang van namin at tuluyang huminto sa gilid ng madilim na kalsada. Puro talahiban at puno ang nasa gilid, siguro ay kumokonekta 'yon sa gubat ng Amityville. Nagpasya kaming maglakad nalang at iwan ang sasakyan doon dahil malapit naman na raw kami sa mismong tirahan ng aking Ina. Hanggang ngayon ay naguguluhan pa rin ang lahat sa kung paano kami nasundan ng mga alagad ni Ambrogio.Naglalakad kami ngayon sa gitna ng kagubatan, madilim at nakakatakot. Tanging ilaw ng bilog na buwan ang nagbibigay liwanag sa'min. Kanina ko pa nararamdaman ang higpit ng hawak ni Amion sa'kin. Para itong nagpipigil at kaunti nalang ay sasabog na. "Seriously? Who told them about our whereabouts? Imposibleng coincidence lang na naroon din sila Constantine!" reklamo ni Akasha. Nagulat nalang ako nang bitawan ako ni Amion at mabilis niyang dinaluhan ang kapatid. Hawak niya ito sa leeg, marahas na gumalaw ang panga nito at puno ng galit ang mga mata."Cut the act, Akash
We spent an hour talking about how we missed our normal life. Habang kausap ko ito ay hindi ko mapigilang matuwa dahil sa sandaling 'yon, muli niyang ipinaramdam sa'kin na walang nagbago sa'min. Tumigil lang kami nang ihinto ni Amion ang sasakyan sa tapat ng nag-iisang kainan na nakita namin. Malapit na raw kami sa Amityville, trenta minutos nalang at naroon na kami ngunit mas pinili nilang maghapunan muna dahil walang kasiguraduhan kung naroon ba ang aking Ina.Hanggang sa makababa ay nakatabi sa'kin si Vernon, patuloy na kinukulit ako tungkol sa mga nangyari sa'min noon. Narinig tuloy kami ni Theodore kaya nakisali pa ito sa pang iinis sa'kin. "The Lakambini we never had," pang-aasar ni Theodore sa'kin.They are talking about the time where someone jokingly nominate me as the Lakambini during our intramurals in highschool. Alam kong si Theodore ang may pakana no'n, mabuti nalang at kaunti lang ang bumoto sa'kin kaya hindi ako nanalo. It's not a big deal, though. Ayaw ko naman talag