Sumakay na silang lahat sa van. Hinihintay nalang si Amion na hindi pa lumalabas sa munting bahay ni Mama. I waited for him too. Gusto kong makausap siya bago man lang sila umalis. But I doubt if he will ever talk to me. Nakita ko siyang palabas na ng pinto. Marahas ang bawat hakbang nito at mariin ang titig sa'kin. Napaatras si Constantine nang agresibo itong lumapit sa'kin. Hinawakan nito ang palapulsuhan ko at dinala ako palapit sa van. "Come with me. It's dangerous here!" aniya, mahina ngunit mariin ang pagkakasabi. Nagpumiglas ako at dahil hindi masyadong mahigpit ang kapit niya ay nakawala ako rito. He looked at me, annoyed by my sudden movement. "What? No! I know what I'm into, Amion. I know how dangerous it is, I know.. and I'm staying.." sagot ko, hawak ang palapulsuhan na mukhang namumula dahil sa kapit niya kanina. Napatingin siya rito at agad na ibinalik ang tingin sa'kin. Ang mata niya ay unti-unting pumungay at sa sandaling 'yon ay nakitaan ko siya ng takot at kah
I was busy watching the butterflies, sitting on the grass and leaning on the chest of a man I never thought I would love. He tighten his hug and lean closer to give me a soft kiss on the head."I love you.." he whispered.I closed my eyes to feel his embrace and stayed quiet for a minute, I thought he will continue speaking but he remained quiet too. That's when I opened my eyes. My eyes widened as I saw the color of his eyes changed. From brown eyes, it turns into red one, like a flame and it darkens as time passes by. He gritted his teeth and I saw fangs on it.He was about to bite my neck when I heard a loud alarm."Damn! I'm dreaming about it, again.." I said the moment I opened my eyes and realize what happened.I breathe heavily while thinking about my dream. It felt real, I thought it was real. I've been dreaming it since I was 10 years old. His face isn't clear but I know it was the same guy I've
I put the notebook back on the desk and decided to stay there. Hindi naman umalis ang lalaki at nanatili lang s'ya rito habang nagmamasid sa ibang artworks. I heard some of my club mates talking about him, ang iba'y nilalapitan pa s'ya."Transferee raw from abroad, law student. Silvan daw ang surname, ibig sabihin sakanila yung lumang bahay sa gitna ng gubat? Ang sabi kasi ni Papa, mga Silvan daw ang may-ari no'n," sambit ng isa sa club mate ko.Thinking about the forest gives me chills. Mom told me not to go there because of too many wild animals. Magmula nang manirahan kami rito, hindi ko pa masyadong nalibot ang kabuuan ng lugar na ito. Bukod sa delikado ay ayaw din ni Mommy. She's just protecting me, dahilan kung bakit kami lumipat dito.I almost died when I was eight years old. Muntik na raw akong malunod, mabuti na lang daw at may tumulong sa'kin. That incident made my mother be strict when it comes to me.I glanc
"ANONG oras ang uwi mo?" Vern asked.I removed my seatbelt and opened the door, ready to leave but I answered him first."2 pm, may klase ka pa kaya 'wag mo na 'ko ihatid pauwi," sagot ko rito bago bumaba ng sasakyan n'ya."I'll ditch my class, introduction palang naman 'yon kaya ayos lang na 'di ko pasukan," saad n'ya.I stopped walking because of that. I can't let him ditch his class just to drive me home. Kaya ko naman ang sarili ko tsaka isa pa, maaga pa ang alas dos, tirik pa ang araw!"No way, Vernon Madriaga. Graduating ka na kaya dapat mag-seryoso ka na ngayon! Baka lalong magalit si Tito sayo, hindi mo na nga sinunod ang kursong gusto n'ya tapos ibabagsak mo pa 'tong course na pinili mo!"Fourth year college na si Vern, ahead s'ya sa'kin ng one year. Actually, two years talaga ang tanda n'ya sa'kin kung hindi lang s'ya nag-loko ng isang taon noong highschool para lang
Mabilis na natapos ang huling klase ko kaya dumeretso na 'ko sa bahay para makapaghanda. Tricycle ang sinakyan ko pauwi, balak ko sanang gamitin ang sasakyan mamaya dahil kailangan ko na palang mamili, ubos na ang stock ko. Nilista ko ang mga bibilhin sa grocery para hindi na 'ko malito mamaya. Uunahin ko muna ang paghahanap ng trabaho bago mamili para hindi hassle. Magpapa-gas nalang ako mamaya sakaling mag-kulang sa gas, may tira pa naman siguro akong pera para sa pamimili.Ilang buwan na rin magmula noong huli kong ginamit ang sasakyan, hindi ko alam kung gamay ko pa ba yon. Sa tagal nitong nakatengga, baka may sira na ang mga parts. Ipatitingin ko nalang kay Theo kung sakaling may sira nga, may talyer naman sila sa bayan."Finally!" sambit ko nang mag-start ang sasakyan, buong akala ko ay hindi na s'ya gagana dahil kanina ko pa sinusubukan.Nag-drive na 'ko patungong coffee shop na pag a-applyan ko. I'm wearing blue blouse
Agad ding naayos ang sasakyan ko noong araw ding 'yon. Tahimik sila tuwing kaharap ako at kapag hindi naman ay doon sila nag-babangayan. Akala ko nga tutulungan ako ni Vern para awatin sila, ang loko nakisali pa. Ginagatungan n'ya pa ang dalawa, pustahan pa raw.Simula rin noong araw na 'yon, palagi nang sumasabay sa'min tuwing lunch ang dalawa. Si Theo palaging bumibisita sa bahay, lagi akong pinapaalalahanan na isara nang maayos ang mga pinto at bintana. Si Maeve naman, tuwing wala pa si Vern lagi n'ya 'kong hinahatid patungo sa coffee shop dahil sabay kami minsan ng uwi.Afternoon ang shift ko sa coffee shop, from 1 pm until 7 pm. Inayos ko na rin ang schedule ko sa school para tumugma sa shift ko sa coffee shop."You know you can hire me as your personal driver." He looked at me and flashed a smile.Since then, Maeve's pres
"Saan ba kasi naka park ang sasakyan mo?" inis kong tanong.Paano ba naman kasi, nasa malayo raw niya nai-park ang sasakyan niya kaya naglalakad kami ngayon. Maghapon na 'kong nakatayo kanina at masyado nang masakit ang paa ko. Daming trip ni loko, e, pwede naman niyang i-park ang sasakyan sa malapit.Ilang sandali pa ay huminto na kami sa tapat ng isang sasakyan. Nilibot ko ang paningin ko para hanapin ang sasakyan niya ngunit wala roon"Umayos ka, hoy! Pagod na kaya ang paa ko, saan dito ang sasakyan mo? Bakit wala?" Sinamaan ko siya ng tingin.He smiled widely and handed me a key, I curiously look at the key before looking at him. Ngayon lang nag-sink in sa'kin ang gusto n'yang iparating."I've
I told everything about what happened yesterday at the coffee shop to Vern that night. I am so sure that that woman is a vampire but I don't want to conclude yet. Baka nagkakamali lang ako and hell! Sana nga mali lang ako dahil ayokong makakita ng bampira!"Paranoid ka na naman, Myst," puna ni Vern.Napabaling ako sa nagsalitang si Vern. It's been almost a week since my encounter with that woman happened at simula noon, palagi na 'kong nakakaramdam na parang may nakamasid sa'kin. Noong una, hindi ko ito pinapansin pero nang tumagal ay na-conscious na 'ko sa mga galaw ko. Minsan itinitigil ko pa ang mga ginagawa ko para lang igala ang paningin ko, nagbabaka-sakaling makita kung sinong nakamasid at nag-oobserba sa'kin."Meron talagang nakamasid sakin, Vern," reklamo ko rito bago padabog na ibinaba ang pagkain sa usual table namin sa cafeteria.