Chapter 13.2 - Who am I?

As soon as I opened my eyes, all I can see was a blur image of a ceiling. Mariin akong pumikit at nang muling idilat ang mata ay mas naging klaro ang paningin ko. Sinuri ko ang buong lugar, hindi ito pamilyar sa akin kaya agad na umusbong ang pangamba sa dibdib ko. Dali dali akong napaupo at nang makaramdam ng hilo ay napasapo ako sa noo ko. 

Doon ko lang napansin na hindi ako nag-iisa sa kwarto. Dinaluhan agad ako ni Vernon na mukhanh naabala ko pa mula sa pagkakatulog. Nang makita ko siya ay nawala ang kaba sa dibdib ko. Buong akala ko'y nasa kapahamakan na naman ako. 

"Are you okay? Anong masakit sayo, Myst?" tanong nito. Bakas ang pag-aalala sa boses niya. 

Hawak nito ang kamay ko at ang likod ko para maihiga akong muli. Sa pangalawang pagkakataon ay muli kong inilibot ang paningin sa buong kwarto. 

I'm hundred percent sure that I'm not in the hospital, lalong wala ako sa bahay nila Vernon o bahay namin. Hin