All Chapters of When She Cries: Chapter 31 - Chapter 40

"Okay ka lang?" Gulat akong napalingon matapos marinig ang tanong na iyon. Hindi ko namalayang nakarating na ako sa opisina na laman ng isip ang MMS na pinadala sa akin kagabi. Hindi ako halos nakatulog buong magdamag sa sobrang pag-iisip at pag-aalala. Si Jaxon at Sebastian naman ngayon ang balak na gawing panakot sa akin. Noong una ay ang mga anak ko at ngayon..."Ms. Santillan, come to my office at exactly 9 am." Nasundan ko ng tingin ang papalayong bulto ni Jaxon. Lumingon ako sa mga kasamahan ko at kita ko ang pagpigil nila ng ngiti habang nakasunod din ang tingin nila rito.  Tatlong taon. Sa loob ng tatlong taon ay tahimik ang naging buhay namin ng mga bata. Ngunit simula nang bumalik si Jaxon sa buhay namin ay doon nagsimula ang mga pananakot sa akin. "Lhaurize, pumunta ka na sa office ni Sir Jaxon. 8:55 na." Napatingin ako kay Raiko na hawak a

"I'm sorry. I just did that to protect you and the kids." Wait. What? Hindi agad nag-sink in sa utak ko ang sinabi niya. Nakarating kami sa opisina niya na ina-analyze pa rin ng isip ko ang dahilan niya sa sinabi niya sa babae kanina. Sinundan ko ng tingin si Jaxon nang ibaba niya si Malik sa upuan kaya ganun din ang ginawa ko kay Margaux. Pinagtabi ko ang dalawang bata sa sofa na parehong inilibot ang tingin nila sa buong opisina ni Jaxon. Nakita kong pumasok sa loob ng may kaliitang kwarto si Jaxon at ilang saglit pa ay lumabas din ito. Tumingin pa ito sa akin bago lumapit sa kambal at umupo sa tabi ni Malik. "Kids, your mom needs to work. Both of you will stay here with me. Is that okay?" tanong niya sa dalawang bata. Magkasabay na lumingon sa akin ang kambal saka parehong ngumiti at nag-thumbs up pa."Yehey!" Okay. So that's it. Hindi man lang sila nagre

Saturday night. Ang gabi kung saan kasama ko si Sebastian sa event na si Jaxon mismo ang nag-imbita sa aming pareho. I told him I couldn't come but he still insisted. I asked Sebastian this morning and he also agreed that we need to come. Ayokong magpunta sa kadahilanang naroon ang takot ko sa posibleng mangyari sa kanila kung sakaling malapit ako kay Jaxon. I don't have idea who Apollo is. Or maybe that person is just using an alias. Naiwan ang kambal sa pangangalaga ni Arianne at Hawk. Wala namang problema sa kanila dahil komportable ang mga anak ko sa kanila. Iyon nga lang ay mukhang aabutin sila ng madaling araw sa bahay ng magkapatid dahil doon ko sila iniwan. Alam kong safe ang mga anak ko kina Arianne. "Are you okay?" Napalingon ako matapos ang tanong na iyon ni Sebastian. Katabi ko siya habang nakaupo kaming pareho sa table na inilaan sa amin. Kanina pa namin hinihintay si Jaxon ngunit kahit anino niya ay wala pa sa loob ng venue. At wala akong ideya kung nasaan siya."Hini

-Hapon na nang makarating kami sa bahay. Nasa loob ng bahay si Sebastian kasama ng mga anak ko. Alam na rin niya ang tungkol sa pagpayag kong ipakilala na si Jaxon sa mga bata. Nakausap ko siya bago ko sabihin kay Jaxon ang pasya ko. At alam kong natuwa siya nang malaman ang bagay na 'yon. Sebastian is really a good friend. "Ngayon lang ako kinabahan ng ganito sa buong buhay ko," saad ni Jaxon habang papasok kami sa loob ng bahay. "Mababait ang mga anak natin." "Alam ko naman. Nagmana sila sa'yo." "Huwag kang mambola," sagot ko at tuluyan nang pumasok sa bahay. Pagtapak pa lamang ng mga paa ko sa loob ay patakbong sumalubong sa akin si Malik. "Mommy!" Si Margaux."Miss kita mommy!" Si Malik na agad lumapit sa amin ni Jaxon habang si Margaux ay nanatiling naglaro."Tito Jaxon! Are you visiting us?" Tinuro ni Malik si Jaxon kaya lumuhod ang huli at niyakap ang anak ko at umiyak muli."Why are you crying, Tito Jaxon? May bad guys po bang umaway sa inyo?" inosenteng tanong ni Malik

-Dalawang linggo ang lumipas simula nang maging ayos sa amin ni Jaxon ang lahat. Sa bahay na rin siya namamalagi kasama ng mga bata at siyempre kasama ko. Maraming nagbago sa aming dalawa simula nang maging malinaw sa akin ang lahat. At mas lalong ibang Jaxon ang nakakasama ko. He became more sweet at maalaga sa aming tatlo ng mga bata. Hindi na rin niya ako pinatuloy na magtrabaho sa LSDJV na pwersahang resign ang ginawa niya sa akin. Ang LSJDV na initial ng pangalan naming dalawa. Lhaurizeth Santillan at Jaxon Dela Vega. At kung natatandaan niyo pa ang painting na nakita ko noon sa isang exhibit kung saan nakaukit ang initial na LSJDV, iyon ang painting na si Jaxon mismo ang gumawa. Iniregalo niya ito sa akin at ngayon ay nakasabit sa loob ng kwarto naming dalawa. "Good morning misis," bati niya sa akin sabay halik sa pisngi ko pagkatapos ay isiniksik ang katawan sa akin. "Hmm. Good morning din." Mahigpit niya akong niyakap na parang ayaw akong pakawalan. Nakaunan ang ulo ko sa b