Lahat ng Kabanata ng Ang Maalindog na Charlie Wade: Kabanata 4481 - Kabanata 4490

Kaya, magiging mayaman sila sa isang gabi kung magtutulungan silang lahat!Sa sandaling ito, ang lalaking sumugod sa harap ay tumalon at direktang sumipa sa mukha ni Charlie!Ayon sa akala niya, siguradong masisipa niya si Charlie at babagsak siya sa sipang ito. Basta’t makakasugod ang mga natitirang kasama niya sa oras at sisipain si Charlie para hindi siya makalaban, sapat na iyon para bugbugin si Charlie hanggang sa malapit na siyang mamatay.Pero, hindi umatras o umiwas si Charlie. Sa halip, bigla niyang itinaas ang kanyang kamay at sinunggaban ang binti ng lalaki gamit ang dalawa niyang kamay!Pagkatapos nito, naramdaman agad ng lalaki na biglang huminto sa ere ang buong katawan niya, at parang nawala ang puwersa ng pagsugod at pagtalon niya, salungat talaga ito sa common sense!Habang nakahinto siya sa ere at hindi niya alam ang gagawin niya, tumingin si Charlie sa kanya, ngumisi, at sinabi, “Saan ka galing? T*ng ka!”Pagkatapos nito, malakas na iwinasiwas ni Charlie ang mg

Nagulat si Marianne at nabalisa habang nagsalita siya nang tapat at nag-aalala, “Charlie, nagmamakaawa ako sayo na makinig ka sakin. Siguradong hindi ka pagbibigyan ng pamilya niya pagkatapos mo siyang bugbugin nang sobra! Paano mo maaayos ang mga bagay, kung gano’n?! Kahit ang ama ko ay hindi ka mapoprotektahan…”“Ang ama mo?” Ngumiti si Charlie at sinabi, “Kahanga-hanga na nang sobra kung mapoprotektahan niya ang sarili niya.”Pagkasabi nito, hindi na ipinagpatuloy ni Charlie ang paksa kay Shawn, at sinabi niya kay Marianne, “At saka, hindi ito tanong kung pagbibigyan ba ako ng pamilya niya o hindi, ngunit kung pagbibigyan ko ba sila o hindi. Kung hindi niya matitiis ang isang daang sampal, kailangan itong tiisin ng kanyang ama o ninong para sa kanya. Masisisi lang ng kanyang ama ang sarili niya dahil nabigo siyang pangaralan nang mabuti ang kanyang anak, at masisisi lang ng kanyang ninong ang sarili niya dahil ginamit niya siya sa mga krimen niya.”Nagulat si Marianne at walang m

Patuloy na tinanong ni Marianne, “Kung gano’n, sadya mo silang inakit dito para talunin sila?”“Tama.” Sinabi nang walang bahala ni Charlie, “Dapat tingnan mo ang boss ng isang tao bago sila parusahan, pero kailangan mo rin pumili ng isang angkop na lugar para kumilos. Hindi ko kayang pumili ng isang lokasyon kung saan makakatakas sila o makakagawa ng gulo sa lugar na maraming tao sa sandaling ginalaw ko sila.”Tiningnan ni Marianne ang magaan na ekspresyon sa mukha ni Charlie, at nang maisip niya kung ano ang ginawa niya kanina lang, hindi niya mapigilan na sabihin, “Isa kang demonyo!”“Demonyo?” Kumunot ang noo ni Charlie at sinabi, “Ako, ang demonyo, ay hindi naisip na dahasin ka, pero ang lalaking iyon na nasa car trunk ay hindi lang naisip na dahasin ka, ngunit gusto niya rin na dahasin ka ng gang niya ng mga malalakas at matipunong lalaki. Kaya, sino sa tingin mo ang tama, at sino ang may kasalanan?”Namula si Marianne bago namutla ang kanyasng mukha. Makalipas ang matagal na

Kumurap si Marianne at ginamit ang kanyang maputing kamay para sumenyas sa direksyon ng simula at dulo ng food street habang sinabi niya nang nakangiti, “Sa akin ang buong kalye!”“Wow!” Hindi mapigilan ni Charlie na bumuntong hininga sa paghanga habang sinabi, “Sobrang mapagbigay ng boss na ito!”Ngumiti si Marianne at sinabi, “Kailangan mong magbayad ng ilang uri ng presyo kung gusto mong mapanatili ang mga tao at mga bagay.”Pagkasabi nito, ilang street vendor sa gilid ng kalsada ang nakakita kay Marianne at binati siya nang magalang.“Hello, Miss Marianne!”“Miss Marianne, nandito ka!”“Ano ang gusto mong kainin ngayong gabi, Miss Marianne?”Isa-isa silang binati ni Marianne, at tinatawag niya pa sila sa pangalan nila.Pagkatapos niyang batitin ang mga tao, sinabi niya kay Charlie, “Umuunlad nang mabilis ang ekonomiya ng Hong Kong sa nakaraang ilang taon, at nabili na at handa nang paunlarin ang ganitong lugar. Sa sandaling iyon, tinaasan ng ilang beses ng may-ari ng kalye

Pagkasabi nito, sinabi ni Marianne nang medyo malungkot, “Ang lahat ng nandito ay katulad ng dati bukod sa katotohanan na matanda na sila ngayon, lumaki na ako, at wala na ang ina ko dito.”Nang makita ni Charlie na medyo malungkot si Marianne, nagpanggap siyang relax habang sinabi sa magaan na paraan, “Maagang pumanaw ang mga magulang ko. Pagkatapos nilang mawala, naging ulila ako, at tumira ako sa bahay ampunan ng sampung taon. Kung ikukumpara, mas maganda at mas masaya ang sitwasyon mo.”“Ulila ka?!” Tumingin si Marianne kay Charlie sa sorpresa habang may hindi makapaniwalang tingin.Tumango si Charlie at sinabi, “Marahil ay ako ang pinakamasayang bata sa buong mundo bago ako maging walong taong gulang. Nahulog ako mula sa pinakamataas papunta sa pinakamababang punto ng buhay ko sa isang gabi. Pagkatapos nito, naghirap ako sa daan hanggang ngayon.”Sinabi ni Marianne, “Sobrang bata mo pa, pero may mahalagang posisyon ka na sa Ito-Schulz Ocean Shipping Group… Pinapatunayan nito n