All Chapters of Ang Maalindog na Charlie Wade: Chapter 1821 - Chapter 1830

Nang walang pag-aatubili, sumagot si Charlie, “Sabihin mo. Pangako na gagawin ko ang lahat ng makakaya ko.”Nag-alangan nang ilang sandali si Nanako, pagkatapos ay tumingin siya sa kanya nang umaasa at sinabi sa seryosong tono, “Sana ay umalis ka mamaya pa…”“Mamaya?” Medyo nagulantang si Charlie, pagkatapos ay tinanong niya nang hindi nag-iisip, “Gaano katagal ang mamaya? Sa totoo lang, balak kong bumalik sa bansa ko ngayong gabi. Naka-standby sa Osaka ang eroplano ko.”Naramdaman ni Nanako ang init sa mga takipmata niya, pagkatapos ay medyo lumaylay ang mga takipmata niya, at sinabi sa mahinang boses, “Iyan… nakadepende iyan sa pagsasaayos ng oras ni Charlie-kun. Hindi mahalaga kahit na antalain mo ito ng ilang oras pa…”Pagkatapos ay idinagdag nang nagmamadali ni Nanako, “Huwag kang magkamali sa pagkakaintindi. Ang pangunahing rason ay dahil may seryosong injury ang ama ko at si Tanaka. Pagkatapos, sobrang abala ng tita ko. Hindi lang niya kailangang ayusin ang mga problema ng p

Lumiwanag ang araw sa langit ng Tokyo City. Nag-aalmusal nang magkasama sina Charlie at Nanako.Humarap si Nanako kay Charlie, at sinabi, “Sasabihan ko ang mga katulong na maghanda ng guest room para sayo, Charlie-kun. Magpahinga ka muna. Hindi ka pa natutulog simual kagabi. Siguradong mahirap ito para sa iyo.”Ngumiti nang kaunti si Charlie at umiling. “Huwag mo nang abalahin ang sarili mo. Hindi ako pagod.”“Paano ka hindi napagod?” sinabi ni Nanako. Hindi niya maitago ang pagkabalisa sa boses niya. “Simula noong laban kagabi sa mga Fujibayashi ninja, hindi ka pa nagpapahinga. Lalo na at dalawang laban ang tiniis mo at nagmaneho ka ng daang-daang kilometro…”Ngumiti si Charlie, “Hindi ka rin nagpahinga. Hindi ka ba napapagod?” tinanong niya.Nabigla si Nanako sa tanong niya. Pagkatapos mag-isip nang ilang sandali, sumagot siya, “Hindi talaga ako pagod. Sa totoo lang, para bang hindi nauubos ang sigla ng katawan ko. Pakiramdam ko ay nasa pinakamataas na antas ang katawan ko…”“I

Pagkatapos mag-almusal, si Charlie, na walang ginagawa, ay dinala ni Nanako sa kanyang kwarto.Parehong eksena ito noong nasa Kyoto sila. Inimbita si Charlie na umupo sa tatami mat sa kanyang kwarto, kung saan sinindihan ang isang plato ng insenso, at inihanda ang isang tasa ng Japanese matcha.Pagkatapos, humarap siya kay Charlie. “Charlie-kun, gusto kong tingnan ang mga financial statement at mga detalyadong impormasyon tungkol sa negosyo ng pamilya ko upang sanayin ang sarili ko sa mga operasyon sa lalong madaling panahon. Mangyaring sabihin mo sa akin kung nayayamot ka sa kahit anong paraan.”Sumagot nang kaswal si Charlie, “Huwag kang mag-alala sa akin. Ayos lang ako. Magtrabaho ka na. Gagamitin ko lang ang cellphone ko.”Sa totoo lang, ayaw ni Charlie na maglaan ng maraming oras sa kanyang cellphone. Hindi siya tulad ng mga kabataan ngayon, palaging nakatuon sa teknolohiya at mga aparato nila.Titingnan niya lang ang kanyang cellphone para basahin ang mga balita sa Tokyo upa

Pagkatapos marinig ang mga sinabi ng old master, inamin ni Clayton sa kahihiyan, “Ama, sinabi mo dati ang tungkol sa arranged marriage kasama ang pamilya Schulz. Gusto mong maging manugang na babae ng pamilya Wade si Sophie, pero hindi ka pumili ng angkop na groom.”Sinabi ni Jeremiah, “Hindi ba’t napagkasunduan na natin ito dati? Ang anak ni Curtis ang pinakamagandang kandidato.”“Pero sinabi dati ni Stephen na away bumalik sa pamilya ng anak ni Curtis. Sa tingin ko ay kinamumuhian niya pa tayo,” sumagot si Clayton.Kumaway si Jeremiah. “Hindi ikaw o ako ang magpapasya kung kinamumuhian ba tayo ng bata.”Mabilis na tinanong ni Caleb, na nasa tabi niya, “Ama, sinasabi mo ba na gusto mong hanapin ang anak ni Curtis at pabalikin siya sa pamilya?”Tumango si Jeremiah. “Oo. Nasa isip ko ito, pero hindi ako sigurado kung paano ko siya hihimukin.”Biglang nakaramdam ng takot at matinding pressure si Clayton. Mabilis siyang sumingit, “Ama, maraming taon nang wala sa bahay ang anak ni Cu

Sayang lang kung hindi siya pupurihin, pero magaling talagang umarte si Sheldon.Kung hindi alam ni Ito Yahiko kung gaano kabulok ang pagkatao niya, madali siyang maloloko ng mabait na ngiti at palakaibigan na kilos niya.Kahit na nandidiri si Yahiko, pinilit niya pa ring maglabas ng ngiti at sumagot, “Masyado kang magalang, Mr. Schulz. Noong dumating ka sa Japan, gusto ko na batiin ka sa personal sa airport at mag-ayos ng hotel para sayo, pero hindi ko inaasahan na maraming insidente ang nangyari.”Sumagot nang nagmamadali si Sheldon, “Ah, hindi mo kailangan na maging sobrang galang, Mr. Ito. Magkakaroon ng matagal na kasaysayan ang mga Schulz at ang pamilya Ito. Siguradong ipagpapatuloy natin ang kooperasyon at palalalimin natin ang relasyon natin sa hinaharap. Bakit tayo mag-aabala sa napakaliit na bagay na ito?”Nakita ni Ito Yahiko ang pagiging hipokrito niya at gusto niyang isuka ang inalmusal niya, pero tumango lang siya sa pagsang-ayon. “Tama ka. Hindi dapat tayo mag-abala