Tumingin si Charlie sa paligid. Wala siyang partikular na gusto sa mga pagkain na iyon. Pagkatapos ay ngumiti siya at sinabi, “Bigyan mo na lang ako ng isang mangkok ng ramen, salamat.”Nakipag-usap agad si Nanako sa schef na dalubhasa sa paggawa ng ramen, “Kuwa-san, mangyaring maghanda ka ng dalawang mangkok ng ramen. Mangyaring maghanda ka ng dalawang dami ng noodles para kay Charlie-kun!”Sumagot nang magalang ang chef, “Masusunod, Miss. Mangyaring maupo kayo, pagsisilbihan namin ko kayo pagkatapos maluto.”Sa parehong oras.Habang nag-eenjoy sina Charlie at Nanako ng almusal nila sa mansyon ng pamilya Ito, isang lalaki na nasa fifties ang kagigising lang sa kanyang presidential suite sa St Regis Hotel, sa Tokyo.May hawak siyang isang tasa ng kape at isang sigarilyo habang nakatingin siya sa tanawin ng Tokyo sa bukang-liwayway sa labas ng kanyang bintana.Nang naubos ang sigarilyo niya, pinatay niya ang sigarilyo sa ashtray at nagsindi ng isa pa. Tinanong niya ang kanyang tap
Lumiwanag ang araw sa langit ng Tokyo City. Nag-aalmusal nang magkasama sina Charlie at Nanako.Humarap si Nanako kay Charlie, at sinabi, “Sasabihan ko ang mga katulong na maghanda ng guest room para sayo, Charlie-kun. Magpahinga ka muna. Hindi ka pa natutulog simual kagabi. Siguradong mahirap ito para sa iyo.”Ngumiti nang kaunti si Charlie at umiling. “Huwag mo nang abalahin ang sarili mo. Hindi ako pagod.”“Paano ka hindi napagod?” sinabi ni Nanako. Hindi niya maitago ang pagkabalisa sa boses niya. “Simula noong laban kagabi sa mga Fujibayashi ninja, hindi ka pa nagpapahinga. Lalo na at dalawang laban ang tiniis mo at nagmaneho ka ng daang-daang kilometro…”Ngumiti si Charlie, “Hindi ka rin nagpahinga. Hindi ka ba napapagod?” tinanong niya.Nabigla si Nanako sa tanong niya. Pagkatapos mag-isip nang ilang sandali, sumagot siya, “Hindi talaga ako pagod. Sa totoo lang, para bang hindi nauubos ang sigla ng katawan ko. Pakiramdam ko ay nasa pinakamataas na antas ang katawan ko…”“I
“Narinig ko sa mga tauhan ko sa Japan na maraming sunod-sunod na kasong kriminal sa Tokyo sa nakaraang dalawang araw,” sumagot si Isaac. “Mukhang kaugnay sila sa mga dayuhan. Bilang resulta, hinigpitan ng Tokyo ang mga landing procedure para sa mga private jet. Kung gusto mong umalis sa Japan, mukhang ang Osaka lang ang pwedeng piliin. Hindi pwedeng lumipad sa ibang airport.”Sa wakas ay naintindihan na ni Charlie ang kasalukuyang sitwasyon pagkatapos niya itong marinig.Marahil ay ang mahigpit na kontrol sa Tokyo ay may kinalaman sa pagbabalak ng pamilya Schulz sa pagpatay kay Matsumoto Yoshito.Sa totoo lang, pagkatapos itong pag-isipan nang mabuti, naunawaan ni Charlie ang mga layunin nila.Gawin nating halimbawa ang Tokyo police department. Kung may lalabag sa batas sa Tokyo, siguradong mapaparasuhan ang may sala sa normal na legal na pamamaraan.Pero, kung biglang lumitaw ang isang grupo ng mga dayuhan sa Tokyo, pinagbantaan ang pagpatay sa mga mamamayan, sinasabi na brutal a
Pagkatapos mag-almusal, si Charlie, na walang ginagawa, ay dinala ni Nanako sa kanyang kwarto.Parehong eksena ito noong nasa Kyoto sila. Inimbita si Charlie na umupo sa tatami mat sa kanyang kwarto, kung saan sinindihan ang isang plato ng insenso, at inihanda ang isang tasa ng Japanese matcha.Pagkatapos, humarap siya kay Charlie. “Charlie-kun, gusto kong tingnan ang mga financial statement at mga detalyadong impormasyon tungkol sa negosyo ng pamilya ko upang sanayin ang sarili ko sa mga operasyon sa lalong madaling panahon. Mangyaring sabihin mo sa akin kung nayayamot ka sa kahit anong paraan.”Sumagot nang kaswal si Charlie, “Huwag kang mag-alala sa akin. Ayos lang ako. Magtrabaho ka na. Gagamitin ko lang ang cellphone ko.”Sa totoo lang, ayaw ni Charlie na maglaan ng maraming oras sa kanyang cellphone. Hindi siya tulad ng mga kabataan ngayon, palaging nakatuon sa teknolohiya at mga aparato nila.Titingnan niya lang ang kanyang cellphone para basahin ang mga balita sa Tokyo upa
Nang makita niya na naaawa ang old master kay Curtis Wade, hindi nasiyahan si Clayton at sinabi. “Ama, maraming taon na tayong iniwan ni Curtis. Tigilan mo na sana ang pagbanggit sa kanya. Bukod dito, lahat tayo ay responsable kung bakit tayo iniwan ni Curtis. Sa totoo lang, may kinalaman ang buong Eastcliff. Hindi natin ito kayang kontrolin.”Sumang-ayon si Caleb at sumingit, “Oo, ama. Hindi ba’t tungkol ito kina Jaime at Sophie? Bakit bigla itong naging usapan tungkol kay Curtis?”Bumuntong-hininga ang Old master. “Okay, huwag na natin itong pag-usapan. Pag-usapan na natin ang negosyo. Sa madaling salita, pumalya ang pamilya Schulz sa pagpunta nila sa Japan. Hindi maganda para sa kanila ang mga sumunod na pangyayari; kaya ito ang perpektong pagkakataon na kumilos tayo at humabol sa kanila! Ano sa tingin niyo?”Tumingin nang sabik ang lahat sa isa’t isa. Tumango si Clayton sa pagsang-ayon. “Tama ka, Ama. Sa tingin ko rin na magandang pagkakataon ito para sa atin!”“Medyo nahuli na
Pagkatapos marinig ang mga sinabi ng old master, inamin ni Clayton sa kahihiyan, “Ama, sinabi mo dati ang tungkol sa arranged marriage kasama ang pamilya Schulz. Gusto mong maging manugang na babae ng pamilya Wade si Sophie, pero hindi ka pumili ng angkop na groom.”Sinabi ni Jeremiah, “Hindi ba’t napagkasunduan na natin ito dati? Ang anak ni Curtis ang pinakamagandang kandidato.”“Pero sinabi dati ni Stephen na away bumalik sa pamilya ng anak ni Curtis. Sa tingin ko ay kinamumuhian niya pa tayo,” sumagot si Clayton.Kumaway si Jeremiah. “Hindi ikaw o ako ang magpapasya kung kinamumuhian ba tayo ng bata.”Mabilis na tinanong ni Caleb, na nasa tabi niya, “Ama, sinasabi mo ba na gusto mong hanapin ang anak ni Curtis at pabalikin siya sa pamilya?”Tumango si Jeremiah. “Oo. Nasa isip ko ito, pero hindi ako sigurado kung paano ko siya hihimukin.”Biglang nakaramdam ng takot at matinding pressure si Clayton. Mabilis siyang sumingit, “Ama, maraming taon nang wala sa bahay ang anak ni Cu
Nalungkot nang sobra si Clayton, pero hindi niya nagawang tumutol. Kaya, sinubukan niyang iibalik ang paksa. “Ama, hindi ba’t dapat pinag-uusapan natin ang pagpunta sa Japan? Sinabi mo na dapat walang direktang paglaban sa pamilya Schulz. Kaya ano na ang dapat nating gawin ngayon?”“Hindi dapat tayo maging sobrang halata sa paglantad sa sarili natin, pero pwede kang magpadala ng tao para makipag-usap nang pribado kay Yahiko,” sumagot si Jeremiah.Medyo nairita si Clayton. Bigla siyang nagkaroon ng ideya na pumunta sa Tokyo para palinawin ang isipan niya, kaya, nagboluntaryo siya. “Ama, bakit hindi ako pumunta sa Tokyo bukas para makipagkita kay Ito Yahiko.”Tumango si Jeremiah, pero nasorpresa si Clayton sa sagot niya. “Dapat talagang makipagkita tayo sa kanya, pero hindi dapat ikaw ang makikipagkita sa kanya.”Nagulantang si Clayton at tinanong. “Ama, ano ang ibig mong sabihin?”Sumagot si Jeremiah, “Dati, ipinadala ng mga Schulz ang batang henerasyon nila para makipagkita sa pam
Sayang lang kung hindi siya pupurihin, pero magaling talagang umarte si Sheldon.Kung hindi alam ni Ito Yahiko kung gaano kabulok ang pagkatao niya, madali siyang maloloko ng mabait na ngiti at palakaibigan na kilos niya.Kahit na nandidiri si Yahiko, pinilit niya pa ring maglabas ng ngiti at sumagot, “Masyado kang magalang, Mr. Schulz. Noong dumating ka sa Japan, gusto ko na batiin ka sa personal sa airport at mag-ayos ng hotel para sayo, pero hindi ko inaasahan na maraming insidente ang nangyari.”Sumagot nang nagmamadali si Sheldon, “Ah, hindi mo kailangan na maging sobrang galang, Mr. Ito. Magkakaroon ng matagal na kasaysayan ang mga Schulz at ang pamilya Ito. Siguradong ipagpapatuloy natin ang kooperasyon at palalalimin natin ang relasyon natin sa hinaharap. Bakit tayo mag-aabala sa napakaliit na bagay na ito?”Nakita ni Ito Yahiko ang pagiging hipokrito niya at gusto niyang isuka ang inalmusal niya, pero tumango lang siya sa pagsang-ayon. “Tama ka. Hindi dapat tayo mag-abala
Sa sandaling ito, may nahihiyang ngiti si Vera sa kanyang mukha, kagaya ng isang dalaga.Malinaw na sobrang sigla niya habang naglalakad sa tabi ni Charlie. Paminsan-minsan ay nagnanakaw ng tingin ang mga mata niya kay Charlie, pero sa tuwing nangyayari ito, sulyap lang ito, hindi siya naglalakas-loob na tumingin nang matagal. Sa tuwing tumitingin siya, kumukurba ang mga mata niya na parang mga dahon ng willow na sumasayaw sa hangin, talagang kinakatawan ang isang nakakapigil-hininga na kagandahan.Pero, ang Vera na naaalala nila ay palaging walang inaalala, mapaglaro, at minsan ay dominante, pero hindi mahiyain o mailap. Kailanman ay hindi nila siya inugnay sa mga salitang ‘mahiyain’ at ‘mailap’.Ngayon, sa wakas ay napagtanto na nila na may pambabae at mahiyaing bahagi rin si Vera.Pinanood ni Logan si Vera na naglalakad papunta sa kanila mula sa malayo at hindi niya mapigilan na bumuntong hininga habang nakangiti, “Kung magsusuot si Miss ng isang wedding dress o isang tradisyona
Hindi napigilan ni Vera ang pagkibot ng mga kilay niya dahil sa mga sinabi ni Charlie. Mukhang may naintindihan siya pero hindi na siya nagtanong. Sa halip, isinantabi niya ang bagay na ito at ngumiti kay Charlie, sinasabi, “Young Master, dahil hindi ka makapagpasya, ako na ang bahala dito.”Pagkatapos itong sabihin, ibinaling niya ang kanyang ulo saglit, at sinabi, “Kung sa sinaunang panahon ito, siguradong tatawagin kitang ‘irog’. Pero ngayon, wala nang gumagamit ng salitang iyon, at dahil magpapanggap tayo na mag-jowa sa halip na mag-asawa, paano kung tawagin kitang ‘darling’, at tawagin mo rin akong ‘darling’?”Pagkatapos itong sabihin, huminga nang mabilis si Vera. Namumula siya habang pinapanood si Charlie, natatakot siya na tatanggi siya o hindi siya masisiyahan.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni Charlie. Magpapanggap sila na mag-jowa, at magkapareho pa ang suot nila. Normal lang para na medyo malambing ang tawagan sa pagmamahalan. At saka, kung mag-jowa sila, parang hindi
Inisip ni Charlie, ‘Anong tulong ang kailangan ko para magbihis? Hindi naman ako isang tao na may kapansanan.’Pero, ngumiti pa rin siya at sinabi, “Okay, aakyat muna ako.”Sa kwarto ni Vera sa itaas.Nakakalat sa kwarto ang parehong bango ni Vera, medyo nahilo siya dahil dito.Naalala nang hindi sinasadya ni Charlie ang karanasan niya na tinulungan siyang dalhin ni Vera sa kama noong may malalang injury siya, at hindi niya mapigilan na makaramdam ng kakaibang pakiramdam sa puso niya. Pero, hindi siya nangahas na mag-isip nang sobra at mabilis na nilabas ang mga damit na inihanda ni Vera para sa kanya.Habang nilalabas niya ang mga damit, napagtanto niya na naghanda si Vera ng magkaparehong damit ng mag-asawa para sa kanila. Ang mga damit na nasa kamay ni Charlie ay isang malaking Gucci T-shirt, klasikong LV-printed shorts, at parehong Hermes na tsinelas. Mukhang gusto ni Vera na magpanggap silang mag-asawa kapag pumunta sila sa Yorkshire Hill.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni
Tinikom ni Charlie ang mga labi niya, may gusto siyang sabihin, pero nagpigil pa rin siya.Kahit na halos apat na raang taon na ang pinagsama-samang edad ng apat na nakakatandang tao na ito, palagi nilang itinuturing na gabay na prinsipyo ang mga salita ni Vera. Hindi pagmamalabis na sabihin na si Vera ang gabay nila sa buhay. Naniniwala sila at ginagawa nila ang kahit anong sabihin ni Vera at pinapagawa ni Vera sa kanila.Kaya, kung taliwas ang sinabi niya sa mga sinabi ni Vera, siguradong pipiliin nila na makinig kay Vera.Walang nagawa si Charlie at hinayaan na lang ang matandang babae na lumuhod at pasalamatan siya. Pagkatapos niyang tumayo, nagsalita si Charlie at sinabi, “Siya nga pala, bumaba na ba si Miss Lavor?”Sinabi ni Logan, “Mr. Wade, inutusan kami ni Miss na pangunahan ka muna sa courtyard niya pagdating mo.”Akala ni Charlie na nagmamadali sila at bababa si Vera at pagkatapos ay magkasama silang pupunta sa airport. Hindi niya inaasahan na gusto ni Vera na paakyatin
“Anong sinabi mo?!” Sumabog sa galit si Fleur sa sandaling iyon.Dahil apat na raang taon na siyang nabubuhay, hindi niya pinansin ang halos lahat sa nakaraang tatlong daang taon. Sa tatlong daang taon na ito, siya ang unang tao na nagsabi sa kanya na pupugutan niya siya ng ulo.Nang marinig ni Zekeiah, na nasa kabilang linya, ang galit na sigaw ni Fleur, agad siyang natakot nang sobra, at mabilis siyang yumuko sa kabilang dulo habang humingi ng tawad, sinasabi, “British Lord, patawarin mo ako. Inuulat ko lang ang mga sinabi niya at wala akong balak na maging bastos…”Kahit na alam ni Fleur na inuulit lang ni Zekeiah ang mga sinabi sa kanya, nakaramdam pa rin siya ng galit sa puso niya.Natatakot si Zekeiah na hindi mawawala ang galit ni Fleur, kaya idinagdag niya nang mabilis, “British Lord, handa akong ibahagi ang pag-aalala mo at pumunta sa Aurous Hill sa personal para sayo. Sa sandaling iyon, susubukan ko ang lahat ng makakaya ko para alamin kung sino ang misteryosong tao na iy
Kahit na sobrang bilis na ng paglalakbay sa bilis ng halos isang libong kilometro kada oras, nababalisa pa rin si Fleur dito.Simula noong lumabas ang portrait ng master niya sa Aurous Hill, nabasag ang mentalidad niya. Nawalan siya ng kalma na dapat mayroon sa isang 400 years old na babae.Tumingin siya sa flight navigation chart sa harap niya nang mag-isa, tinitigan ang altitude at speed data, at hindi mapigilan na sabihin nang galit, “Kapag mas mabilis umunlad ang modernong teknolohiya, mas nagiging sakim ang mga hayop na ito. Dati, kayang lumipad ng Concorde ng mahigit dalawang libong kilometro sa isang oras. Ngayon, hindi man lang kayang umabot ng isang libo ang mga eroplano, at ang mga hindi ito kayang gawin ay walang sapat na layo! Nakakainis ito!”Nang makita ng isang crew member ang inis niya, mabilis siyang lumapit at sinabi nang magalang, “British Lord, kumalma ka po. Masyadong malayo ang distansya. Kahit na may Concorde tayo, mahihirapan ito. Ang pinakamalayong abot nito
Medyo nalito si Ruby. Tumingin siya nang namamangha kay Charlie, at tinanong, “Young Master Wade, bakit gusto niyang kunin ni Miss Lavor ang panganib na lumapit kay Fleur? Hindi ba’t masyado itong mapanganib?”Kalmadong sumagot si Charlie, “Mukhang medyo mapanganib ito, pero ang totoo lang ay hindi namin balak ni Miss Lavor na lumapit nang totoo kay Fleur. Ang ideya ni Miss Lavor ay gumawa ng agwat sa oras. Ayon sa pagsusuri niya, kung saan pupunta si Fleur, marahil ay umatras na ang mga miyembro ng Qing Eliminating Society, lalo na ngayong pumasok sa tahimik na yugto ang buong Qing Eliminating Society. Kaya, basta’t maayos na magagamit ang agwat ng oras na ito, mas ligtas talaga para sa amin kung saan man siya pumunta.”Sa puntong ito, hindi mapigilan ni Charlie na bumuntong hininga at sabihin, “Siya ang pinakamalaking kalaban na nakaharap ko sa buhay ko, kaya kailangan kong malaman kung ano ang hitsura ng taong ito. At saka, ang layunin niya siguro sa pagpunta sa Oskia ngayon ay pa
Pagkatapos itong sabihin, humikab si Zekeiah at sinabi, “Ah, hindi ako makatulog ng dalawa o tatlong araw. Pagkatapos marinig na ayos ka lang, bigla akong inantok at hindi ko na mabuksan ang mga mata ko. Honey, matutulog muna ako sandali. Hindi ko na talaga ito kaya.”Tinikom ni Lulu ang mga labi niya. May pagod na ekspresyon niya, pero sobrang mapag-alaga ang boses niya habang sinabi, “Okay, Honey, magpahinga ka na ngayon. Tandaan mo na buksan mo ang ‘Do Not Disturb’ mode sa cellphone mo.”“Okay!” Sumang-ayon si Zekeiah, at sinabi kay Lulu, “Honey, ibababa ko na ngayon ang tawag.”“Okay, sige.”Nang natapos ang tawag, sinabi ni Keith nang may seryosong ekspresyon, “Hindi na ito kailangan pag-isipan. Siguradong may problema kay Zekeiah.”Sinabi nang hindi nag-iisip ni Lulu, “Pa, hindi ba’t ayos lang na mag-alala si Zekeiah sa atin at gusto niyang malaman kung anong nangyayari? Hindi problema siguro na magtanong pa, tama?”Sinabi nang malamig ni Keith, “Hindi problema na magtanong
Sa kabilang dulo ng tawag, ang asawa ni Lulu, si Zekeiah, ay halos agarang sinagot ang tawag. Mukhang balisa ang boses niya habang tinanong, “Lulu, ikaw ba ito?”Humuni si Lulu bilang sagot, “Oo, ako ito.”Sa sandaling narinig niya ang boses ni Lulu, tuwang-tuwa siya at sinabi, “Lulu, ang laking ginhawa na ayos ka lang! Sinusubukan kitang tawagan sa nakaraang dalawang araw, pero hindi ako makakonekta. Nag-aalala ako nang sobra!”Sobrang kumplikado ng mga pakiramdam ni Lulu sa sandaling ito. Hindi niya man lang alam kung ang asawa niya ay isang undercover agent na nilagay ng Qing Eliminating Society sa sarili nilang bahay.Natural na hindi siya umaasa na totoo ito, pero dahil kaugnay ang buhay at kamatayan ng buong pamilya Acker, hindi siya nangahas na hindi ito seryosohin. Kaya, nagpatuloy siya ayon sa mga utos ni Charlie at sinabi, “Honey, halos hindi mo na narinig ang boses ko…”Sinabi ni Zekeiah, “May nangyari ba?!”Sumagot si Lulu, “Ilang araw lang ang nakalipas, isang napaka