Lahat ng Kabanata ng Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Kabanata 951 - Kabanata 960

Hindi nabahala si Madeline sa pakikitungo sa kanya ni Jeremy pero nabahala siya na sa simula hanggang sa dulo, hindi niya tinignan ang bata kahit na isang beses. 'Anak niya siya pero hindi man lang niya siya sinulyapan. 'Sinasabi ng ibang tao na mararamdaman mo ang sarili mong anak, pero para sa kanya, mukhang wala siyang nararamdamang kahit na ano.' "Jeremy, siguro si Lana na lang ang nilalaman ng puso mo ngayon, tama ba?" Nalulungkot na ngumiti si Madeline at bumalik sa incubator. Habang tinitignan ang bata na natutulog nang mahimbing, nakaramdam siya ng pait pero may lambing sa kanyang puso. Sa sumunod na araw, hindi sinunod ni Madeline ang utos ni Jeremy na pumunta sa villa. Hindi siya naniniwala na mawawalan ng moralidad si Jeremy at sasaktan ang kanyang anak. Ngunit pagdating ng hapon, saglit siyang umalis ng ward at nang bumalik siya, isang nars ang kinakabahang lumapit sa kanya. "Kanina nang pumasok ako, nakita ko ang isang lalaki na lumabas mula rito. Nang pumasok

Hinawakan niya ang baba ni Madeline at hinalikan siya nang hindi nagbibigay ng pagkakataon na manlaban. Gamit ng kanyang kamay kamay, bayolente niyang pinunit ang kanyang damit bago kinagat ang kanyang balikat, nag-iwan ito ng isang hilera ng mga bakas ng ngipin. "Hiss." Kumunot ang noo ni Madeline sa sakit. Huminto si Jeremy at tinignan ang determinadong titig ni Madeline. "Ito ba ang kahinaan na sinasabi mo?" Mayroong sarkasmo sa kanyang boses. "Eveline, hindi ako ang asawa mo, kaya hindi kita pagsisilbihan at wala rin akong oras na pakiusapan ka nang mahinahon. Mas mabuti kung makikinig ka sa'kin. Kung hindi, ikaw lang ang magdurusa." Iniwanan niya siya ng isang mapagbantang pahayag bago siya binitawan. Pagkatapos marinig ni Madeline na sumara ang pinto, naalala niya na baka may nangyari na sa kanila ni Jeremy at Lana sa kamang ito noon. Kaagad siyang nandiri at tumalon paalis ng kama. Gusto niyang umalis pero hindi niya mabuksan ang pinto. Kinulong ba siya ni Jeremy p

Hindi nga talaga pinaniwalaan ni Jeremy si Madeline ngayon. Dahil dito, nagpunta siya sa Whitman Corporation kasama niya para panoorin siya. Nagulat ang mga empleyado sa kumpanya nang makita nila si Jeremy. "Hi-Hindi ba si Mr. Whitman yan?" "Paanong nangyari yun? Hindi ba namatay siya sa aksidenteng yon tatlong buwan na ang nakakaraan?" "Di ba hindi nagpapakita sa umaga ang mga multo?" Ilang mga empleyado ang tumakbo nang makita nila si Jeremy. Napansin ni Jeremy ang mga reaksyon ng mga empleyado pero nasanay na siya rito. Sinundan niya si Madeline sa kanyang laboratoryo at nakita niya ang lahat ng klase ng mga kagamitan at pabango na maayos na nakahilera roon pagkatapos ay napahanga siya sa mga ito. Sa kung anong dahilan, pakiramdam niya ay nakapunta na siya rito noon. Sinuot ni Madeline ang kanyang puting coat at maskara bago pinaghalo ang mga pabango. Ngunit, hindi niya ito matatapos sa loob lang ng ilang oras. Sa gitna ng proseso nito, narinig ni Madeline si Jerem

Hindi natapon ang kape kay Madeline, pero sa halip, ang damit ni Jeremy ang naging biktima. Tinignan ni Naomi ang lalaki na biglang lumitaw sa gulat. "Ikaw… Hans? Bakit ka nandito?" Malamig siyang tinignan ni Jeremy. "Kailangan ko bang magsabi sa'yo tuwing may kasama akong iba?" "..." Hindi napanatag si Naomi, kaya sinimulan niyang puntiryahin si Madeline. "Eveline, ngayon na patay na ang asawa mo, inaakit mo naman ngayon si Rye dahil hindi mo makayanan ang kalungkutan, ha? Hindi kita mapapatawad nang ganon kadali sa nangyari noon! Maghintay ka lang!" Tinuro ni Naomi si Madeline at umalis pagkatapos niya siyang sigawan. "Huminto ka," seryosong sabi ni Madeline kay Naomi. Huminto si Naomi sa kanyang mga hakbang nang makita niya si Madeline na naglalakad papunta sa kanya. "Naomi, alam mo ba na makakasuhan ka kapag nagpasya ako na imbestigahan ka sa pagpaplano mo ng masama laban sa'kin? Sinong nagbigay sa'yo ng tapang na sabihin sa'kin na hindi mo ko mapapatawad? Si Lana ba?

Talagang walang puso ang lalaking ito. Binitawan niya siya at mayroong pagtataka sa kanyang mga mata. "Kung hindi ikaw si Jeremy, bakit mo ko hinalikan?" "Ginawa ko yun kasi gusto ko. Wala nang ibang dahilan." Simple at diretso ang kanyang sagot. Ngumiti si Madeline. "Ganito mo rin ba halikan si Lana? Niyayakap mo rin ba siya sa pagtulog tuwing gabi sa nagdaang tatlong buwan?" Habang nakatingin sa mga mata ni Madeline, biglang nakakita si Jeremy ng mga imahe na kanyang binanggit mula sa kanyang mga magagandang mata. Nakita niya ang kanyang sarili na hawak ang isang babae habang payapa silang natutulog sa gitna ng gabi. Hindi pa siya nakakaranas ng ganoong kapayapaan sa napakatagal na panahon. Ngunit, sigurado siya na wala siyang naalala na niyakap niya si Lana sa pagtulog. Nanlulumo siyang tinulak ni Madeline pagkatapos niyang makita siyang nananahimik. Nasa isip pa rin ni Madeline ang imahe ng pagbuwis ng buhay niya para sa kanya. Ngunit, wala na ang patunay ng kan