Lahat ng Kabanata ng Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Kabanata 921 - Kabanata 930

Narinig niya ang nag-aalalang boses ni Ryan at nakahinga nang maluwag si Madeline. Kaagad niya itong pinasalamatan. "Buti na lang nandito si Mr. Jones. Salamat sa tulong mo." Nang makita ng waiter ang eksenang ito, kaagad siyang lumapit para humingi ng tawad at nag-alok na bigyan si Madeline ng waiver sa kanyang bill. Hindi na ito pinalaki pa ni Madeline. Bumalik siya sa kompanya pagkatapos niyang pasalamatan si Ryan. Pag-uwi niya, sinimulang idisenyo ni Madeline ang wedding ring nang seryoso. Tapos kinabukasan, pumunta siya sa Whitman Manor nang maaga. Sa isang iglap, isang buwan nang wala si Jeremy at ito ang isang buwang anibersaryo ng kanyang pagkamatay. Ngunit sa sandaling pumasok si Madeline, nagtatakang sinabi sa kanya ni Karen, "Oh, mukhang naaalala mo pala kung anong araw ngayon? Talagang magaling kang umarte para sa matamis na eksenang ito." Maraming kamag-anak at kaibigan ang kasalukuyang inihahandog ang kanilang paggalang kay Jeremy, at mayroon pang isang fune

Marami pang mga matatapang at mapanirang salita ang tumama kay Madeline nang lumingon siya. "Sige! Gagawin ko na lang ang gusto niyo at hahayaan kong isampal sa mukha niyo ang katotohanan!" Nang sabihin ito ni Madeline, mabangis niyang ibinato ang isang USB flash drive sa mukha ng isang lalaking reporter na nagsabi nito. "P-Paano mo nagagawang manakit ng tao?" "Oh, may tao pala dito? Akala ko pinatamaan ko lang ang isang bastos, at nakakadiring insekto!" "..." "Ito ang surveillance video na nakuha ko mula sa restaurant. Malinaw na nakunan nito ang nangyari sa amin ni Ryan sa mga oras na iyon. Damputin mo yan, panoorin mo mismo at humingi ka ng tawad sa akin sa publiko pagkatapos. Kung hindi, sisiguraduhin kong lahat kayo ay di na makakakuha ng trabaho sa industriyang ito!" "..." Tumalikod si Madeline matapos sabihin ang gusto niyang sabihin. Hindi makapaghintay ang mga tao na makuha ang USB flash drive at makita ang laman nito. Ipinakita sa video na noong tumayo si Made

Kumunot ang magagandang kilay ng lalaki nang naiilang. Nang hawakan ni Madeline ang kamay niya nang mas mahigpit, pwersahan siyang kumawala dito. Ang mababang boses niya ay napakalamig. "Sinusubukan mo bang kunin ang atensyon ko kaya ginagawa mo ito? Di ako interesado sa mga buntis, kaya tigilan mo ang pagsunod mo sa akin." Nang mawalan ulit ng laman ang kamay ni Madeline, tila ba sumunod rin ang puso niya at nawalan ng laman. Hindi niya mapaniwalaan na hinahanap niya ang isang lalaking hindi siya kilala. Malinaw na nagsisimula na siyang kamuhian nito. Hindi siya sigurado kung dapat ba matuwa siya o lalong malungkot. Dapat matuwa siya. Lalo na't buhay pa siya. Wala nang mas mahalaga pa sa kanya kundi ang makitang buhay ito at namumuhay nang maayos. Sinabi niya sa sarili niya at hinabol ito. "Jeremy Whitman, wag kang aalis." Nang pigilan siya ulit ni Madeline, nagmukhang hindi natutuwa ang gwapong lalaki. "Kapag ginulo mo ulit ako, sisiguraduhin kong pagsisisihan mo ito.

Ngunit patuloy na bumuhos ang sakit. Biglang naramdaman ni Madeline na ang lahat ng nasa harap niya ay unti-unting lumalabo. Sa sandaling babagsak na siya sa sahig, nakita niya ang isang anino na mabilis na lumalapit sa kanya bago siya hawakan nang maigi… "Jeremy, Jeremy…" Paulit-ulit na tinawag ni Madeline ang pangalan ni Jeremy at pagkatapos, bigla niyang narinig ang isang taong nag-aalalang tumatawag ng pangalan niya. "Eveline, gising ka na ba? Eveline." Biglang idinilat ni Madeline ang mata niya at nakita niya si Eloise na nakatitig sa kanya nang nag-aalala. Tumingin siya sa paligid at napagtantong nasa ospital siya. "Eveline, salamat sa Diyos at ayos ka lang." Nakahinga nang maluwag si Eloise pero nag-aalala pa rin siya. "Bakit bigla kang nawalan ng malay? Nag-alala ako nang sobra na baka naaksidente ka." Naisip ni Madeline ang nangyari bago siya mawalan ng malay at muling bumilis ang tibok ng puso niya. "Nakita ko si Jeremy." "A-Ano?!" Nagulat si Eloise at inaka

Nang marinig ni Lana ang sinabi niya, huminto siya sa paninigarilyo nang lumubog ang mukha niya. Nang makita niya si Madeline na naglalakad patungo sa pinto nang walang alinlangan, kaagad siyang tumalikod. "Hans, wag mo siyang hayaang umalis." Kakapunta lang ni Madeline sa hallway nang bigla siyang hilahin ni Jeremy. Itinaas niya ang tingin niya at nakita niya ang walang pusong titig ng lalaki. "Humingi ka ng tawad sa kanya." Palautos ang tono niya at magaspang ang kanyang pag-uugali. Mayroong sakit sa puso ni Madeline, at mula sa paningin niya, nakita niya ang mga masamang ngiti ni Lana at Naomi na pinapanood ang nangyayari. Makalipas ang ilang segundo, nginitian ni Madeline ang lalaking hinahawakan siya nang mahigpit at sinabi nang marahan, "Dahil gusto ni Mr. Zimmerman na humingi ako ng tawad, edi gagawin ko." Gustong makita ni Lana at Naomi na magmukhang miserable si Madeline, ngunit ang eksena sa harapan nila ay salungat na salungat sa inakala nilang mangyayari. Ti