Mula sa bintana ng kotse, nakita ni Madeline ang mukhang nasa panaginip niya. Dalian niyang ibinaba ang bintana at tinitigan nang tulala ang lalaking nakaupo sa passenger seat ng kotse sa kabila. Sa gitna ng ulan, ang katawan ng lalaki ay matikas at nakita niya ang eleganteng mukha nito. Tinitigan ito ni Madeline nang di makapaniwala habang unti-unting bumibilis ang tibok ng puso niya. "Jeremy…" Mahina niyang tinawag, at ang lalaking nasa kotse ay humarap sa kanya. Ngunit naging luntian na ang liwanag sa sandaling ito at umandar ang kotse palagpas sa kanya. Para bang nang nangyari sa sandaling ito ay isa lamang ilusyon. Nakatulala si Madeline hanggang sa narinig niya ang busina mula sa likod at pinipilit siyang kumilos. Doon lang niya pinaandar ang kotse pero hindi na niya makita ang kotse kanina. Hindi niya maalala ang plaka ng kotse. Kaagad na inimbestigahan ni Madeline ang insidente gamit ng koneksyon niya, ngunit wala siyang nahanap. 'Jeremy, dahil ba sa sobra akong
Marami pang mga matatapang at mapanirang salita ang tumama kay Madeline nang lumingon siya. "Sige! Gagawin ko na lang ang gusto niyo at hahayaan kong isampal sa mukha niyo ang katotohanan!" Nang sabihin ito ni Madeline, mabangis niyang ibinato ang isang USB flash drive sa mukha ng isang lalaking reporter na nagsabi nito. "P-Paano mo nagagawang manakit ng tao?" "Oh, may tao pala dito? Akala ko pinatamaan ko lang ang isang bastos, at nakakadiring insekto!" "..." "Ito ang surveillance video na nakuha ko mula sa restaurant. Malinaw na nakunan nito ang nangyari sa amin ni Ryan sa mga oras na iyon. Damputin mo yan, panoorin mo mismo at humingi ka ng tawad sa akin sa publiko pagkatapos. Kung hindi, sisiguraduhin kong lahat kayo ay di na makakakuha ng trabaho sa industriyang ito!" "..." Tumalikod si Madeline matapos sabihin ang gusto niyang sabihin. Hindi makapaghintay ang mga tao na makuha ang USB flash drive at makita ang laman nito. Ipinakita sa video na noong tumayo si Made
Tinitigan niya ang gwapong hubog sa hindi kalayuan at daliang itinulak sa gilid ang mga tao sa harap niya habang nagsisikap na lumapit sa taong ito. Kung hindi lang siya buntis, nahabol sana ito ni Madeline. Isa-isang hakbang lang ang kaya niyang gawin, ngunit lalo lang sila nitong napaghiwalay. "Jeremy." Sinigawan niya ang lalaki mula sa likod, habang bumibilis lalo ang tibok ng puso niya nang nababahala. Umasa siya na lilingon ang lalaki, pero hindi nito sinagot ang tawag niya. Sa huli, hinabol ito ni Madeline hanggang sa labas ng banquet hall, ngunit pagkatapos lumiko sa mahabang pasilyo sa harapan niya, wala itong laman. Ang taong nasa paningin niya kanina lang ay naglaho na parang isang multo. Tulalang nakatayo si Madeline sa hallway, tapos biglang nagtaka kung nagkaroon na ba siya ng sakit sa pag-iiskp sa labis na pangungilila niya dito at nagsimulang magkaroon ng guni-guni. Ibinaba niya ang kanyang malungkot na mata at ngumiti nang nanlulumo. 'Eveline, iniwan
Kumunot ang magagandang kilay ng lalaki nang naiilang. Nang hawakan ni Madeline ang kamay niya nang mas mahigpit, pwersahan siyang kumawala dito. Ang mababang boses niya ay napakalamig. "Sinusubukan mo bang kunin ang atensyon ko kaya ginagawa mo ito? Di ako interesado sa mga buntis, kaya tigilan mo ang pagsunod mo sa akin." Nang mawalan ulit ng laman ang kamay ni Madeline, tila ba sumunod rin ang puso niya at nawalan ng laman. Hindi niya mapaniwalaan na hinahanap niya ang isang lalaking hindi siya kilala. Malinaw na nagsisimula na siyang kamuhian nito. Hindi siya sigurado kung dapat ba matuwa siya o lalong malungkot. Dapat matuwa siya. Lalo na't buhay pa siya. Wala nang mas mahalaga pa sa kanya kundi ang makitang buhay ito at namumuhay nang maayos. Sinabi niya sa sarili niya at hinabol ito. "Jeremy Whitman, wag kang aalis." Nang pigilan siya ulit ni Madeline, nagmukhang hindi natutuwa ang gwapong lalaki. "Kapag ginulo mo ulit ako, sisiguraduhin kong pagsisisihan mo ito.
Ang kamay ni Madeline na gustong sampalin ulit ito ay hinawakan nang maigi sa ere. Nakita niya si Lana na nakangiti nang tuso, ngunit di nagtagal, nagpanggap itong malungkot sa harapan ni Jeremy. "Hans, sinampal niya ako." Nang sabihin ito ni Lana, malinaw na nararamdaman ni Madeline na lumalakas ang kamay ni Jeremy. Kumunot ang noo niya sa sakit at gustong ipaalala ang memorya ng lalaki, ngunit sadyang tumitig lang nang masama sa kanya si Jeremy. Ang tagal na mula noong huli niyang nakita itong nakatingin sa kanya nang ganito kalupit. Sa sandaling ito, nakatingin ito sa kanya sa parehong paraan. Ipinapakita nito na talagang nakalimutan na siya nito. "Ang lakas ng loob mong saktan ang kasintahan ko? Guso mo bang mamatay?" Hinila ni Jeremy ang braso ni Madeline. Kahit gaano kasakit ang kamay niya, hindi ito kasingsakit ng mga salitang sinasabi nito sa sandaling ito. 'Kasintahan niya.' Pinigilan ni Madeline ang kagustuhan niyang umiyak. Ang mata niya ay nanatiling mat
Ngunit patuloy na bumuhos ang sakit. Biglang naramdaman ni Madeline na ang lahat ng nasa harap niya ay unti-unting lumalabo. Sa sandaling babagsak na siya sa sahig, nakita niya ang isang anino na mabilis na lumalapit sa kanya bago siya hawakan nang maigi… "Jeremy, Jeremy…" Paulit-ulit na tinawag ni Madeline ang pangalan ni Jeremy at pagkatapos, bigla niyang narinig ang isang taong nag-aalalang tumatawag ng pangalan niya. "Eveline, gising ka na ba? Eveline." Biglang idinilat ni Madeline ang mata niya at nakita niya si Eloise na nakatitig sa kanya nang nag-aalala. Tumingin siya sa paligid at napagtantong nasa ospital siya. "Eveline, salamat sa Diyos at ayos ka lang." Nakahinga nang maluwag si Eloise pero nag-aalala pa rin siya. "Bakit bigla kang nawalan ng malay? Nag-alala ako nang sobra na baka naaksidente ka." Naisip ni Madeline ang nangyari bago siya mawalan ng malay at muling bumilis ang tibok ng puso niya. "Nakita ko si Jeremy." "A-Ano?!" Nagulat si Eloise at inaka
May kinang ng pag-asa sa mga mata ni Madeline. Naisip niya na baka may nararamdaman pa para sa kanya ang lalaki. Ngunit tumingin si Jeremy kay Madeline na parang nakakita ito ng hindi niya kilala, o isang kaaway. "Sinusundan mo na naman ako. Sinong nag-utos sa'yo?" Lumalabas na inakala na naman nito na sinusundan na naman niya ito. Alam ni Madeline na wala pang alaala ang lalaki, kaya napagpasyahan niyang pigilan ang kayang damdamin. Tinignan niya ito nang malungkot at nagtanong, "Talaga bang hindi ikaw si Jeremy?" Sinubukang kilalanin ni Jeremy si Madeline sa pamamagitan ng pagtingin sa kanya. Tinitigan nito nang maigi ang malungkot at naluluha nuyang mata. Kumunot ang noo ni Madeline nang itaas niya ang kanyang kamay, habang dumadapo ang bilugan niyang daliri sa pisngi ng lalaki. Nahawakan lang niya ito nang bahagya nang hawakan ni Jeremy nang mahigpit ang kamay niya. "Anong ginagawa mo?" Tanong niya, habang napakalamig ng tono at mukha niya. Mukhang nasasaktan si
Nang marinig ni Lana ang sinabi niya, huminto siya sa paninigarilyo nang lumubog ang mukha niya. Nang makita niya si Madeline na naglalakad patungo sa pinto nang walang alinlangan, kaagad siyang tumalikod. "Hans, wag mo siyang hayaang umalis." Kakapunta lang ni Madeline sa hallway nang bigla siyang hilahin ni Jeremy. Itinaas niya ang tingin niya at nakita niya ang walang pusong titig ng lalaki. "Humingi ka ng tawad sa kanya." Palautos ang tono niya at magaspang ang kanyang pag-uugali. Mayroong sakit sa puso ni Madeline, at mula sa paningin niya, nakita niya ang mga masamang ngiti ni Lana at Naomi na pinapanood ang nangyayari. Makalipas ang ilang segundo, nginitian ni Madeline ang lalaking hinahawakan siya nang mahigpit at sinabi nang marahan, "Dahil gusto ni Mr. Zimmerman na humingi ako ng tawad, edi gagawin ko." Gustong makita ni Lana at Naomi na magmukhang miserable si Madeline, ngunit ang eksena sa harapan nila ay salungat na salungat sa inakala nilang mangyayari. Ti
Si Gina, na nakatayo sa tapat ng pinto, ay nakita ang eksenang ito at papasok na sana nang bigla siyang pigilan ng kanyang asawa.“Huwag ka nang gumawa ng gulo. Gusto mo ba talagang maging binata ang anak mo sa buong buhay niya?”“Sino bang nagsabing gagawa ako ng gulo? Sasabihin ko sa kanila na pumapayag na ako sa kasal na ito, okay?”Nabigla ang asawa niya. “Pumapayag ka na dito?” Sasagot na sana si Gina nang sa sulok ng mga mata niya, bigla niyang napansin ang mga ilaw sa silid. Nasundan ito ng mga hiyaw at palakpakan mula sa loob.Inalis ni Ava ang kanyang sarili sa pagkakayakap ni Daniel. Nagulat siyang makita si Madeline at Jeremy, ang mga magulang niya, at maging si Tom at Maisie na dahan-dahang lumalapit sa kanila nang nakangiti.Tulalang napatitig si Ava kay Madeline. Pagkatapos, doon lang niya naunawaan na nagsabwatan ang lahat ng mga ito para ihanda ito.Siya lamang at ang mga magulang ni Daniel ang hindi nakakaalam.Hindi kailanman binalak ni Daniel na iwan siya. G
Nang marinig ito, dahan-dahang napahinto si Gina. Hindi niya inakalang may respeto pa rin sa kanya si Ava kahit paano sa puso nito. Nagulat talaga siya dito.Ngunit narinig niya kaagad si Madeline na nagsasalita para kay Ava, “Ava, ginalang mo sila, pero kailanman ba ginalang ka nila? Dapat ginagalang niyo ang isa’t isa.”“Pero si Danny ay mananatiling anak nila. Kapag nagpumilit kami ni Dan na ikasal, hindi matutuwa dito ang mga magulang niya sa buong buhay nila,” sinabi ni Ava nang walang magawa. “Ayaw ko talagang maipit si Dan sa bagay na ito.”“Pero Ava…” “Maddie, ‘wag mo akong suyuin. Alam mo dapat na kapag mahal mo talaga ang isang tao, hindi mo kailangang manatili kasama nila. Hangga’t ligtas sila, malusog, at masaya, sapat na ‘yun diba?” Mayroong ngiti ng ginhawa sa mukha ni Ava na parang huli na ang desisyon niya sa puso niya.Gusto pa siyang kumbinsihin ni Madeline, ngunit mukhang wala siyang pwedeng gawin sa sandaling ito.“Ava, aalis ka na pala? Titigil ka na b
Ang mga magulang ni Daniel, na palihim na pinagmamasdan si Ava mula sa malayo, ay unti-unting nabahala sa loob ng kotse.“Hmph, ang kapal naman niyang sabihing may malalim siyang relasyon kay Dan? Ang tagal na at hindi niya pa rin alam kung saan nagpunta si Dan,” umirap si Gina at nagreklamo.Tiningnan ng tatay ni Daniel si Gina. “Huwag kang masyadong mapanlait. Sa ngayon, ang pinakamagalaga ay mahanap natin si Dan. Hindi masamang tao si Ava. Noong una, ayaw mo sa kanya kasi wala siyang magulang, pera, at kapangyarihan. Ngayon, buhay pa at maayos ang mga magulang niya, ang nanay niya ay sobrang yaman, at ang tatay niya ay isang doktor at propesor. Ano pa bang kinaiinisan mo? Gusto mo ba talagang manatiling binata ang anak mo sa buong buhay niya?”Hindi natuwa si Gina nang magreklamo ang kanyang asawa tungkol sa kanya.“Hindi ba tumanggi ka rin noong una? Pumayag ako sa relasyon nila pagkatapos noon, pero tumanggi ang tatay mo at piniling isalba ang kanyang reputasyon. Bakit mo ako
Pagkatapos basahin ni Old Master Graham ang mensahe ni Daniel, nanlaki ang mata niya sa sobrang galit.‘Kalalabas lang niya ng ospital at tumakas siya para sa isang babae?‘Sinabi niya pang kung hindi niya mapapakasalan ang babaeng ‘yun, hindi siya ikakasal?’Hindi hahayaan ni Old Master Graham na mangyari ito.Ngunit nang maisip niya ito, nabahala pa rin siya.Kapag talagang hindi ikinasal si Daniel dahil dito, hindi ba ito na ang magiging katapusan ng Graham family?‘Hindi ko dapat hayaang mangyari ito.’Paglabas ni Ava, hinanap niya si Daniel sa mga lugar na naiisip niya. Ngunit pagkatapos niyang gugulin ang buong umaga sa paghahanap, hindi pa rin niya mahanap si Daniel. Sinubukan niyang tawagan si Daniel, at kahit na kumonekta ang tawag, lagi itong hindi sinasagot.Paglipas ng oras, napagod nang sobra si Ava. Umupo siya sa kanyang bangko sa tabi ng kalsada at pinagmasdan ang mga taong dumadaan. Pagkatapos, isang matinding pagkatuliro ang naramdaman niya.‘Dan, napagpasya
“Uuwi na ako!”Tumakbo pabalik si Gina. Pagkatapos, bigla siyang lumingon at pinigilan si Ava na susunod na sa kanya.“‘Wag kang susunod sa akin! Hindi ka tanggap sa pamamahay namin.”Sa kabila ng babala ni Gina, hindi mapigilan ni Ava na hanapin si Daniel. Hindi niya alam kung anong nangyayari. Paanong biglang nakaalis nang mag-isa si Daniel? Malinaw na nasa coma siya sa ospital. Hindi siya gumising sa mga araw na iyon. Habang papunta doon, tinawagan ni Ava si Daniel, ngunit hindi sumagot si Daniel.Hindi alam ni Ava kung dala ba ni Daniel ang phone niya, ngunit sa madaling salita, hindi niya ito makausap.Gustong-gusto niyang tumayo sa harapan ni Daniel ngayon na, ngunit mabagal ang daloy ng trapiko.Nang masundan ni Ava si Gina sa pintuan ng Graham Manor, narinig niya ang malakas na boses ni Gina. “Ano? Nawawala si Dan? Saan siya nagpunta? D-Diba kagigising lang niya? Anong nangyayari?”“Tingnan mo ito at malalaman mo kung anong nangyayari.” mukhang may pinagagalitan ang
Natulala sandali si Ava sa ward na walang laman. Pagkatapos, nahimasmasan siya at kaagad niyang hinanap si Daniel.Ngunit pagkatapos maghanap nang matagal, hindi nahanap ni Ava si Daniel, kaya nabahala siya.Sa sandaling ito, dumating rin si Gina.Nakita niyang walang laman ang ward, at si Daniel na dapat na nakahiga sa kama ay naglaho.“Anong nangyayari? Nasaan si Dan? Inilayo ba ng doktor si Dana?” tumingin si Gina kay Ava at nagtanong nang mukhang naiinis. Sanay na si Ava sa ugali ni Gina, kaya hindi na siya nakipagtalo pa kay Gina. Sa halip, sumagot siya, “Gusto ko ring malaman.”“Paanong hindi mo alam? Nauna kang dumating sa akin.” “Wala na sa ward si Dan pagdating ko,” sinabi ni Ava at tumalikod. “Pupunta ako sa nurse station para magtanong.”“Sandali.” Hinablot ni Gina si Ava, habang ang kanyang mukha ay nagdidilim.“Ava, sasabihin ko sa’yo. Ang dami nang pinagdusahan ni Dan dahil sa’yo. Dahil sa’yo, nakulong si Naya at ang kanyang nanay. Malinaw na hindi ka nababag
Dahil ito ang naiiisip ni Julie, naipakita nitong isa siyang makatwirang tao.“Lily.” lumapit si Julie kay Lillian at umupo, binigyan ito ng maamong pagbati. “Lily, gustong-gusto talaga kita. Hiling ko na sana palagi kang masaya, at hiling ko na sana makapagsalita ka na.” Magaling umunawa si Lillian. Ngumiti siya nang malambing at tumango nang maigi, ipinapakitang tinatanggap niya ang basbas ni Julie. Tumayo si Julie at hinarap si Fabian. Sa ngayon, mas matindi na ang paghanga sa mga mata niya at nabawasan na ang pagpupumilit niya noon.Kung may gusto ang isang tao, hindi nito kailangang magpumilit lagi para dito.Hindi na nagsalita pa si Julie at nginitian na lamang si Fabian.Hindi na rin nagsalita pa si Fabian. Yumuko siya at kinarga si Lillian. Bago tumalikod, binigyan niya si Julie ng isang maamong ngiti.“Ms. Charles, pwede ka pa ring lumapit sa akin kung kailangan mo ng tulong sa susunod. Kahit anong mangyari, may utang na loob pa rin ako sa’yo.” Ngumiti si Julie at u
"Narinig ko," diretsong pag-amin ni Fabian. Inisip ni Julie ay mahihiya siya dahil dito, pero hindi niya alam kung bakit kalmado pa rin siya. Kahit na ganoon, bahagya pa rin siyang nahiya. Para hindi mahiya si Julie, ngumiti si Fabian at nagsabing, "Gusto kitang tulungan na makaalis sa sitwasyong iyon, Ms. Charles, pero ayaw kong lumagpas sa limitasyon ko. At saka hindi ko inasahan na may kumuha ng video at pinakalat ito sa internet. Nagdala kami sa'yo ng maraming problema. Pasensya na talaga." Huminto si Fabian sa pagsasalita, pagkatapos ay malambing na tumingin kay Lillian. "Pero Ms. Charles, wag kang mag-alala, hindi na mangyayari ang ganitong problema sa hinaharap." Sandaling napahinto si Julie nang marinig niya ang mga salitang iyon, at sa hindi maipaliwanag na paraan, nakaramdam siya ng malakas na pakiramdam ng kawalan na nagmumula sa kailaliman ng puso niya. Nagdududa siyang tinignan si Fabian, at gayon na nga, nalungkot siya sa mga kasunod na salitang narinig niya.
Ang eksena ng paggawa ng gulo ni Mr. Martinez at ang pagligtas ni Fabian kay Lillian sa dulo ay nakuhanan lahat at pinakalat sa internet. Medyo may konsensya pa ang taong ito at tinakpan ang mukha ni Lillian, ngunit malinaw na nakikita ang anyo ni Fabian sa video. Nakilala ni Patty ang tao sa video biglang si Fabian sa isang tingin. Pagkatapos makita ang mga komento sa ibaba, mas lalong kinabahan si Patty. "Julie, paano kang nagkagusto sa isang single father?" Kumunot ang noo ni Julie. "Oo, hindi ko to itatanggi. May gusto nga ako kay Mr. Johnson." "Ano?" "Tsk tsk… Julie, gusto mo ba talaga ang single father na'to?" Napakatuso ng mga mata ni Mrs. Gill. "May nag-ungkat ng lahat ng impormasyon niya, at lumabas na ang lalaking ito ay ang nakababatang kapatid ni Yorick. Noon, gumawa ng lahat ng klase ng gulo si Yorick at ginawa ang kahit na anong gusto niya sa F Country. Ang kapatid niyang babae, si Lana, ay kilala ring masama sa circle natin." "Ano? Nakababatang kapatid si