Lahat ng Kabanata ng Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Kabanata 221 - Kabanata 230

Agad na hinablot ni Jeremy ang braso ni Madeline at hinila siya palapit sa kanya bago pa man may maganap na aksidente.Dumaan sa tabi ni Madeline ang sasakyan na muntik makasagasa sa kanya. Dahil masyadong malakas ang pagkakahila ni Jeremy kay Madeline, nawalan siya ng balanse at natumba siya palikod. Natumba kasama niya si Madeline na noo'y yakap niya sa kanyang mga bisig. "Huwag kang matakot, ligtas ka na."Narinig ni Madeline ang sinabi ni Jeremy. Gusto niya sanang tumayo kaso mahigpit ang pagkakayakap sa kanya ni Jeremy. Nakahawak ang kanang kamay ni Jeremy sa ulo ni Madeline at prinotektahan ito. Nakahiga lamang si Madeline sa katawan ni Jeremy. Nalanghap niya ang amoy ng katawan ni Jeremy. Isa itong pamilyar na amoy sa kanyang alaala. Naramdaman niya na bumilis ang tibok ng kanyang puso. Hindi niya alam kung dahil ba ito sa gulat na naramdaman niya nang muntik na siyang mabangga ng sasakyan. Noong umihip ang malakas na hangin, nahimasmasan si Madeline. "Mr. Whitman,

Habang nakatingin sa kanya ang lahat, nilabas ni Jeremy ang isang asul na velvet box mula sa kanyang bulsa. Nilabas niya ang box sa harap ni Madeline at binuksan ito. Nasa loob ng velvet jewelry box na ito ang isang makinang na diamond ring. Nagulat si Meredith sa singsing na hawak ni Jeremy. Nagmadali siyang lumapit. "Jeremy, anong… Anong ginagawa mo?" Kinakabahang nagtanong si Meredith, habang pinipilit niyang panatilihin ang ngiti sa kanyang mukha. "Jeremy, sinabi mo na papuntahin ko ang mga magulang ko dito ngayon. Dahil ba gusto mong magpropose sakin? Para sakin din 'tong diamond ring na 'to, tama ba?" Nakatingin si Meredith kay Jeremy. Umaasa siya na magpopropose sa kanya si Jeremy. Subalit, hindi man lang nilingon ni Jeremy si Meredith. Sa halip, nilabas niya ang singsing at inabot ang kaliwang kamay ni Madeline na kasalukuyang hawak ni Felipe. Agad na binawi ni Madeline ang kanyang kamay. "Mr. Whitman, anong ginagawa mo?" Prinotektahan din ni Felipe si Madeline. "Je

Tumingin sa kanya si Jeremy, ang babaeng sinabihan niya na poprotektahan niya habambuhay, at lumitaw sa kanyang mukha ang isang mapang-insultong ngiti. "Hindi ko talaga nahanap yung driver." "..." Hindi inasahan ng lahat na biglang sasabihin yun ni Jeremy. Tila nagyelo ang hangin sa buong silid at nanlaki ang mga mata ni Meredith. Nakatingin siya sa gwapong mukha ni Jeremy na puno ng sama ng loob at pang-iinsulto. Nabisto niya si Meredith! Dahil sa sobrang takot, inamin niya na nakipagsabwatan siya kay Tanner para i-frame up si Madeline. Tahimik na nakaupo sa isang tabi si Madeline, ngunit hindi humihinahon ang puso niya sa mga sandaling iyon. Nung isang araw, pinakiusapan siya ni Jeremy na magbihis ng gaya ng kay Madeline para paaminin si Tanner, ngunit nabigo sila. Noong una, inakala niya na walang tao o ebidensyang makakapagpatunay na si Meredith ang may pakana ng lahat ng iyon noon. Subalit, hindi niya inasahan na gagamitin ni Jeremy ang taktikang ito para kusang umam

Sa tingin ni Madeline wala siyang pake na magbigay si Jeremy ng rosas sa ibang babae. Di lang talaga siya natuwa. Dumiretso lang ang kotse ni Jeremy. Umonti ang mga kotse sa kalsada. Para hindi sila mahuli nito, pinalayo ni Felipe ang distansya nila. Pagkalipas ng 20 minuto, nakita ni Madeline na huminto ang kotse ni Jeremy. Subalit, naguluhan sila Madeline at Felipe sa lugar kung saan niya ipinarada ang kanyang kotse. "Sa sementeryo?" Talagang pumunta sa sementeryo si Jeremy. Bakit siya pupunta sa lugar na ito nang may dalang isang buoquet ng rosas? Higit pa rito, ang sementeryong ito ang lugar kung saan niya inilibing ang kayang lolo at unang anak. Ito rin ang lugar kung saan nito walang awang pinatay ang kanilang anak sa harapan niya. Nanginig sa galit ang puso ni Madeline ang puso ni Madeline nang maisip ito. Tila ba lumutang sa puso niya ang niyebe na lumulutang sa langit ng araw na yun, sobrang lamig. Hindi niya malilimutan kung gaano siya kadesperado at walang

Pinipindot ni Meredith ang doorbell. Talagang nagulat dito si Madeline. Tatlong taon na ang nakalipas. Wala ba talagang susi dito si Meredith? Naguluhan siya. Nakita niya si Jeremy na medyo nakasimangot habang malalim ang tingin na parang malalim ang iniisip. "Mr. Whitman, di mo ba bubuksan ang pinto? Nandito si Ms. Crawford. Siya ang nanay ng anak mo kahit anong mangyari." Bahagyang ngumiti si Madeline. Dahan-dahang itinaas ni Jeremy ang madilim niyang mga mata nang marinig niya ang mga sinabi nito. "Aalis lang ako saglit. Hintayin mo ako." "Sige." Ngumiti at tumango si Madeline. Nang tignan ang likod ni Jeremy, iaang sarkastikong ngiti ang lumitaw sa kanyang kaakit-akit at magandang mata. 'Hmph, mukhang ayaw mo pa ring mahiwalay sa kanya ano?' Malakas ang ulan sa labas. Pagbukas ng pinto, pumasol ang simoy ng hangin. Medyo malamig ito. "Jeremy, sa wakas at gusto mo nang makipagkita sa akin." Nagmamadaling lumapit si Meredith kay Jeremy. Wala siyang hawak na payong