Pinipindot ni Meredith ang doorbell. Talagang nagulat dito si Madeline. Tatlong taon na ang nakalipas. Wala ba talagang susi dito si Meredith? Naguluhan siya. Nakita niya si Jeremy na medyo nakasimangot habang malalim ang tingin na parang malalim ang iniisip. "Mr. Whitman, di mo ba bubuksan ang pinto? Nandito si Ms. Crawford. Siya ang nanay ng anak mo kahit anong mangyari." Bahagyang ngumiti si Madeline. Dahan-dahang itinaas ni Jeremy ang madilim niyang mga mata nang marinig niya ang mga sinabi nito. "Aalis lang ako saglit. Hintayin mo ako." "Sige." Ngumiti at tumango si Madeline. Nang tignan ang likod ni Jeremy, iaang sarkastikong ngiti ang lumitaw sa kanyang kaakit-akit at magandang mata. 'Hmph, mukhang ayaw mo pa ring mahiwalay sa kanya ano?' Malakas ang ulan sa labas. Pagbukas ng pinto, pumasol ang simoy ng hangin. Medyo malamig ito. "Jeremy, sa wakas at gusto mo nang makipagkita sa akin." Nagmamadaling lumapit si Meredith kay Jeremy. Wala siyang hawak na payong
Ang sama na ng loob ni Meredith nitong mga araw at malapit na siyang sumabog sa sandaling ito. Hindi niya inasahang magpapakita si Vera Quinn sa bahay ni Jeremy! Iyon na. Hindi matanggap ni Meredith ang napakagandang candelight dinner sa harap niya at ang makita si Jeremy na nag-aalalang hinahawakan ang kamay ni Vera habang sinusubukang gamutin ang kanyang sugat. "Maliit na sugat lang ito. Di mo na kailangang mag-alala, Mr. Whitman," Mahinang sinabi ni Madeline at inilayo niya ang kanyang kamay. "Kahit na maliit na sugat lang ito, baka maimpeksyon ito kapag hindi ito nagamot nang maayos. Kukuha ako ng alcohol swab," Marahang sinabi ni Jeremy nang tumayo siya. Nang makita na sinundan siya ni Meredith sa loob, tinignan niya ito bago lumingon para kunin ang medicine box. "Salamat." Nagpasalamat si Madeline bago dahan-dahang bumangon. Tumingin siya sa taas, tila ba ngayon lang niya nakita si Meredith nang may malungkot at basang mukha. "Ms. Crawford, nagkita ulit tayo." Nag-a
Tinitigan ni Meredith ang seryoso niyang mukha at natulala. "Jeremy, anong sinabi mo?" "Bakit di ka na lang umalis?" Binabaan niya ang tono niya, tila ba may nararamdaman pa rin siya kay Meredith. Nagkaskasan ang ngipin ni Meredith sa sobrang galit. Nang makita niyang nakangiti si Madeline nang protektahan siya ni Jeremy, nanggigil siya. Kung kailan inakala na ni Madeline na sasabog sa galit si Meredith, sa halip parang biglang naging ibang tao si Meredith. Niluwagan niya ang kanyang kamao at nawala ang kanyang galit. Pagkatapos, lumapit siya kay Jeremy at dahan-dahang nagsalita… "Jeremy." Namumula ang mga mata ni Meredith nang malungkot siyang tumingin sa lalaki sa harap niya na malamig ang mukha. "Alam kong may nagawa akong mali at nadismaya kita, pero di ko nilabag ang konsensya ko. Lahat ng ginawa ko ay para sa inyo niyang Jack. Hindi ako nanakit ng inosenteng tao." Habang nagsasalita siya, lumuha din siya. Napakagaling ng kaaawa-awa niyang pagtatanghal. "Jeremy, alam
Nakipagtinginan si Jeremy sa magagandang mata ni Madeline nang may kasiguraduhan. Pagkatapos ay itinaas niya ang kanyang wine glass. "Ito ay bilang paumanhin sa sumampal sayo kanina," Sinabi ni Jeremy bago ubusin ang red wine sa baso. Pagkatapos ay nagsalin siya ng isa pang baso. "Ito ay pagdiriwang ng pakikipagkaibigan ko sa isang napakagaling na babaeng tulad ni Ms. Vera." Nagsalita siya habang umiinom siya ng maraming baso sunud-sunod. Dumilim nang dumilim ang gabi. Humina na ang ulan habang naubos na ni Jeremy ang isang bote ng red wine. Ang maayos niyang mukha ay namumula na, at ang mahaba, at makitid niyang kaakit-akit na mga mata ay tulala mula sa epekto ng alak. "Ang susunod na Mrs. Whitman, hayaan mong ihatid kita pauwi." Tumayo si Jeremy pero halatang lasing na siya. "Mr. Whitman, magpahinga ka na. Magpapasundo ako kay Felipe." "Siya?" Tumawa si Jeremy nang may mababang boses. Ang mababa at kaakit-akit niyang boses ay puno ng alindog. Ngumiti siya at tumingin
Maraming nakalimutan si Madeline sa kanyang dating buhay. Nakalimutan niya ang pinakamagagandang sandali ng buhay niya at ang magandang pakiramdam na naramdaman niya noong mahal na mahal pa niya si Jeremy, ngunit hinding-hindi niya malilimutan ang bagay ka ito na nasa harapan niya sa buong buhay niya. Habang tulala, dahan-dahan niyang inabot ang kanyang kamay para damputin ang bagay na nalaglag sa sahig bago ito ilagay sa kanyang palad. Pagtingin niya dito, tila ba naririnig niya bigla ang tunog ng alon at ang amoy at maalat na lasa ng simoy ng dagat. Maging ang pangako ng isang batang lalaki ay narinig niya sa kanyang taenga, "Linnie, paglaki ko, pakakasalan kita…" Subalit ang pangakong ito ay tinangay ng alon at lumubog sa ilalim ng dagat sa huli. Hindi na babalik sa dati ang lahat sa buhay na ito… "Linnie…" Tumigil si Madeline sa pag-alala ng nakaraan at tumingin kay Jeremy na bumubulong pa rin. Tinatawag niya pa rin si Linnie. Subalit ang Linnie na tinatawag niya ay h
Masayang tumalikod si Madeline nang tumayo nang maayos si Meredith. Nang makita ang likod nito, nanggigil si Meredith! Nanggigigil niyang tinuro ang likod ni Madeline at bumuhos mula sa bibig niya ang galit niya. "Vera Quinn, p*ta ka! Ipapakita ko sa'yo kung anong kaya kong gawin! Maghintay ka lang!" Buong lakas na sumigaw si Meredith. Nang maalala niya ang nakita niya sa bintana kanina lang, pakiramdam niya sasabog na ang baga niya sa galit. Hindi! Kailangan niyang ikalma ang sarili niya. Naalala ni Meredith na walang laban sa kanya si Madeline. Atsaka, panong mananalo laban sa kanya ang isang babaeng kamukhang-kamukha ng babaeng yun? "Vera Quinn, di magtatagal ipapakita ko sa'yo ang kaya kong gawin!" Naningkit ang napakasamang mata ni Meredith na para bang nababalot ito ng kamandag. … Hinintay ni Madeline si Felipe sa may kanto. Pagkatapos ay inihatid siya nito pauwi. Napakadilim na at nakatayo si Madeline sa harap ng french window nakatingin sa tanawin ng gabi sa
Nakita ni Madeline si Jeremy na nagdadalawang-isip saglit. Sa sandaling ito, hindi niya alam kung anong iniisip niya. Subalit, makalipas ang isang sandali, tinignan niya ito nang may komplikadong tingin sa kanyang mga mata bago lumapit kay Meredith. Lumuhod siya at hinila ang walang malay na si Meredith. "Mer, Mer, gising." Tinapik niya ang pisngi ni Meredith nang may pag-aalala sa kanyang mga mata. Hinawakan ni Madeline ang almusal nang tumayo siya sa may pasukan. Nang makita niya ang nangyayari sa harapan niya, sarkastiko siyang ngumiti. 'Jeremy, di mo talaga ako binibigo. 'Nag-aalala ka pa rin sa babaeng yan. 'Sa kabila ng karumal-dumal na bagay na ginawa niya, siya pa rin ang mahal mo?' Sa sandaling ito, binuksan ni Meredith ang mga mata niya nang dahan-dahan habang hawak siya ni Jeremy. Puno ito ng luha nang nakakaawa niya itong tignan. "Jeremy, nagkamali ako. Alam ko ang mga nagawa kong mali. Huwag mo akong iwan okay?" Nanghihinang sinabi ni Meredith nang magsim
Dahil nakagat na ng isda ang pain, saglit na lang bago niya ito mabingwit. Linggo. Nangako sina Madeline at Felipe kay Lilian na dadalhin nila siya sa amusement park. Kahit na hindi tunay na anak ni Felipe si Lilian, inaalagaan pa rin niya ito nang sobra-sobra. Inalagaan niya si Madeline sa kanyang pagbubuntis hanggang sa araw na nanganak siya. Pagkapanganak kay Lilian, naging mas maalaga siya kumpara noon. Si Felipe ay isang perpektong lalaki at nag-iisa lamang sa isang milyon. Ngunit, alam ni Madeline na hindi siya nararapat sa kanya. Kahit kailan ay hindi niya naisip na makipagrelasyon sa kanya. "Daddy, gusto ko yung bunny." Napabalik ng matamis na boses ni Lilian ang isipan ni Madeline sa realidad. Nakita niya si Lilian na nakayakap sa leeg ni Felipe. Masaya siyang nagkukuyakoy habang naglalambing kay Felipe. Nakaturo ang kanyang maliit na daliri sa isang lobo na hugis kuneho sa di kalayuan. "Please, Daddy?" Tinginan ni Felipe si Lilian nang may pagmamahal sa ka