All Chapters of Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Chapter 1181 - Chapter 1190

"..."‘Nasusuka ka sa tuwing nakikita mo ako.’Hindi alam ni Ryan na yun pala ang tingin sa kanya ni Madeline.Nung una pa lang, ang impresyon niya sa ibang mga tao ay isang eleganteng mayaman. Hindi niya naisip na may tao na ang tingin sa kanya ay isang nakakadiring lalake. Nang makita niya na paalis na si Madeline, biglang lumapit si Ryan. Muli niyang hinarangan ang daraanan ni Madeline, at ng may sapat na pwersa, hinawakan niya ito sa ulo at tinangkang halikan. “Huwag mong hintayin na lumiit ang tingin ko sayo, Ryan.” Ngayon, hindi siya umiwas o pumiglas. Kalmado lang niyang sinabi ito. Biglang huminto si Ryan sa gagawin niya na ikinagulat ng lahat."Ryan, ano naman ngayon kung may alam kang baho ko? Ano naman ngayon kung ma ako ka laban kay Jeremy? Hindi ka ganun kagaling kung gumagamit ka pamamaraan na tumatapak ng iba." Napuno ng pagkadismaya at sama ng loob ang mga mata ni Ryan pagkatapos marinig ang sinabi ni Madeline. Tinulak siya palayo ni Madeline nang mapansi

Tinignan niya ang pitaka na hawak niya at nagsimula na siyang makaisip ng kung anu-ano. 'May mahalagang bagay siguro sa loob ng pitakang to. Dahil kung wala, hindi niya magagawang tumalon sa ilog.' Iniisip ni Jeremy habang binubuksan niya ang pitaka. Gusto niyang malaman kung ano ba ang laman ng pitaka na nag-udyok kay Madeline para ibuwis ang buhay nito. At sa sandaling yun ay may isang nars na aligagang lumabas ng emergency room. Isinangtabi ni Jeremy ang kanyang ideya na pagsilip sa laman ng pitaka at kaagad na pinahinto ang nars. "Kamusta na ang asawa ko? Bakit siya dinudugo ng husto?" Nag-aalala din pati ang nars, pero nang mapansin nito na nag-aalala din si Jeremy, pinaliwanag niya ang nangyayari, "Mukhang may matalim na bagay na nakasugat sa kaliwang hita ng inyong asawa, kaya siya malakas ang pagdurugo."Pero ang dugo niya ay Rhesus negative, isang pambihirang uri ng dugo! Ang aming ospital ay walang ganung dugo sa aming blood bank. Kailangan naming kumuha sa ibang

Nasa ibang lugar din ang isipan ni Madeline, kaya binago nila ang kanilang usapan. "Nagugutom ako, Jeremy. Pwede mo ba akong bilhan ng makakain?" "Ano bang gusto mong kainin?" "Kakainin ko ang kahit na ano basta bili ng asawa ko." Umaeko na parang buwan ang mga mata ni Madeline nang ngumiti ito. Pagkahalik niya sa kanto ng labi nito,lumingon si Jeremy para tulungan si Madeline na makaupo ng maayos sa kama bago siya umalis. Nang makaalis si Jeremy, pinilit na inangat ni Madeline ang kanyang pagod na katawan para abutin ang kanyang pitaka sa may tabi. Bumalik na ang alaala niya. Sumabit nga marahil ang kaliwang hita niya habang nasa ilog siya. Ngayong naisip niya ito, marahil isang bato ang nakasugat sa kanya. Naisip ni Madeline habang binubuksan niya ang kanyang pitaka. Pero, pagkatapos niyang halungkatin ang laman ng kanyang pitaka, ang nahanap lang niya ay ang kanyang mga susi, maliit na pitaka, at lipstick. Ang pinakamahalagang bote ng gamot ay nawawala! Bumilis ang t

Ang gamot na yun ang magpapahaba ng buhay ni Jeremy! “Bakit hindi ko mahanap yun? Kung nalaglag ito mula sa itaas, dapat nandito lang yun. Nasaan na ba yun…” Bulong ni Madeline sa kanyang sarili. Malapit na siyang umiyak dahil sa sobrang kaba na nararamdaman niyia. Pagkabukas niya ang ilaw ng kanyang phone, naghanap siya muli sa bawat sulok ng halamanan pero hindi pa rin niya nakita ito. Isang mabigat at madilim na pakiramdam ang bumalot sa kanya, at pakiramdam ni Madeline ay nahihirapan siyang huminga at dumidilim ang kanyang paningin. Mas magdurusa si Jeremy kapag hindi niya nahanap ang gamot na yun. Hindi. Kailangan niyang mahanap yun!Tinikom ni Madeline ang kanyang bibig at naisip na hanapin ito sa ibang angulo. Pagtayo niya, pakiramdam niya ay tumining ang kanyang utak habang unti unting dumidilim ang kanyang paningin. “Linnie.” Bumalik na ang ulirat ni Jeremy at nilapitan si Madeline para suportahan ito nang makita niya na parang hihimatayin na ito. Kumirot ang

”Jeremy, hindi ko hahayaan na may mangyari sa iyo na masama,” Nangako si Madeline sa kanyang sarili. Nang marinig ni Jeremy ang mga salitang ito, parang lumukso ang tibok ng kanyang puso. ‘Anong sinabi niya? ‘Hindi niya hahayaan na may masamang mangyari sa akin? ‘Anong ibig niyang sabihin dun?’Nalito si Jeremy, pero ang pwede lang niyang gawin ay ang magpanggap na tulog. Lumingon si Madeline at bumalik sa paghiga sa kanyang kama pagkatapos niyang patayin ang mga ilaw. Gamit ang liwanag ng buwan na nagpapaliwanag ng madilim na gabi, tinignan ni Jeremy si Madeline na natutulog. Nahihirapan siyang makatulog. ...Nang malaman ni Karen na nasugatan si Madeline at kailangan na maospital, kinabukasan ay ginawan niya ito ng isang masustansiyang pagkain at inabot kay Jeremy ang isang imbitasyon. “Jeremy, ito ay ang imbitasyon para sa ika-80 kaarawan ni Sir Calver. Gaganapin ito sa bkas ng gabi. Dalhin mo si Eveline.” Paalala ni Karen habang nagsasandok ng isang mangkok ng lu