All Chapters of Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Chapter 1101 - Chapter 1110

Naramdaman ni Jeremy na tumalon ang kanyang puso habang tinaas niya ang kanyang ulo para tingnan si Madeline. Ngunit hindi siya gising. Wala siyang malay na hinawakan ang kanyang kamay pero mahigpit pa rin ang kanyang kapit. "Jeremy, wag mo na kong iwan ulit…" sabi niya habang tulog. Hindi niya alam na katabi niya si Jeremy. Hinawakan ni Jeremy ang kanyang kamay ay hinalikan ang likod nito. May matinding pagmamahal sa likod ng kanyang gwapong mga mata. "Linnie, kahit saan man ako magpunta, ikaw pa rin ang natatangi ko." Umupo si Jeremy sa kama at kuntentong tinignan ang natutulog na mukhang iyon. Pinainom niya ng gamot si Madeline. Pagkatapos nito, nanatili lang siya roon at tahimik siyang pinanood. Nanatili siya roon buong maghapon. Nang maramdaman niyang hindi na gaanong mainit ang kanyang noo, sinukat ni Jeremy ang kanyang temperatura at napansin na bumaba na nga ang kanyang lagnat. Nakahinga na siya nang maluwag at nagpasyang umalis. Naglabas siya ng isang jewelry

Hindi nakalimutan ni Jeremy na gustong makuha ni Lana ang impormasyon an ito mula sa kanya, pero wala siyang pakialam. Ngayon, gusto na lang niyang mawala ang mga taong sumira sa relasyon nila ni Madeline. Habang nakatingin sa mukha ni Naomi na nagiging kulay lilak na, bigla niyang narinig ang natatarantang boses ni Madeline na sinasabi sa kanya, “Jeremy, tumigil ka na sa paggawa ng isa pang pagkakamali.”‘Hindi, Linnie. Hindi ko na gagawin pa an g mga pagkakamaling yun. “Kung ayaw mong gawin ko ang anumang bagay na labag na sa limitasyon, hindi ko gagawin.’ Malapit nang huminto sa paghinga si Naomi. Sa sandaling yun, naisip niya na malapit na niyang makita ang Diyos nang biglang binitawan siya ni Jeremy. Bumagsak sa lapag si Naomi at huminga ng malalim. Inangat niya ang kanyang ulo, at nang makita niya ang lalakeng nakatayo sa kanyang harapan na parang si Satanas, binaluktot niya ang kanyang sarili na parang bola. “Ti-titigil na ako sa panggugulo kay Eveline. P-pakiusap,

Sobrang lamig ng hangin sa maagang bahagi ng taglamig. Parang nababalot ito ng tinik habang bumabalot ito sa sugatan niyang puso, na nagpapalala sa nararamdaman niyang sakit. Inunat ni Madeline ang nanginginig niyang mga kamay para abutin ang kard na inaabot sa kanya ni Ken. Nang makuha niya ito, pakiramdam niya ay nahawakan niya ang malalamig na mga daliri ni Jeremy. "Kailan pa nangyari to?" Pinigilan niya ang kanyang kalungkutan at kalmadong nagtanong. "Ngayong araw ang ika-49 na araw," Sagot ni Ken at tinignan ang lapida na nasa kanyang harapan bago bumuntong-hininga. "Ang dahilan kung bakit pinili ni Mr. Whitman ang lugar na ito at ang rason kaya maiksi ang lapida ay dahil sa nagsisisi siya sa nangyari sa mga magulang mo. Kaya, kapag namatay siya, gagamit siya ng napakamababang uri ng pagluhod sa kanila sa pag-asa mapagbayaran niya ang mga kasalanan niya sa mga magulang mo." Hindi na mapigilan ni Madeline ang kanyang mga luha nang marinig niya ang sinabi ni Ken. Nagsimu

Nagtaka si Madeline kaya sinundan niya si Lilian papunta sa salaming bintana sa kabilang gilid. Kakaiba ang kinikilos ni Lilian at paulit-ulit niyang tinuturo ang salamin. Tinignan ni Madeline kung saan ito nakaturo pero wala siyang nakita. "Lily anong gusto mong makita ko?" Ngumiti si Madeline at nagtanong. Kinurap ni Lilian ang kanyang mata at hinawakan ang kamay ni Madeline. Tapos dinala niya ito sa pinto. Sumunod sa kanila si Jackson nang nagmamadali nang makita niya ito. Hindi pa nakita ni Madeline na ganito ang ikinilos ng anak niya noon. Nagsimulang bumilis ang tibok ng kanyang puso nang maramdaman niya may mangyayari kasunod. Hinawakan ni Lilian ang kamay ni Madeline at pumunta sa kabilang gilid ng kalsada. Tapos naglakad sila palabas ng gusali. "Lily, gusto mo bang pumunta dito?" Nagtingin sa paligid si Madeline at wala siyang napansing kakaiba. Kumikislap ang mata ni Lilian. Nagtitingin din siya sa paligid. Para bang may hinahanap siya. Ngunit di niya maha

Piniling mabuti ni Ava ang regalong ito. Bago niya ito bilhin, hiningi niya pa ang opinyon ni Daniel. Ngunit nang tignan ni Ava ang malagim na mukha ni Mrs. Graham ngayon, alam niyang nagkamali siya. Ihinagis ni Mrs. Graham ang kahon nang naiinis bago suminghal. "Hmph, Dan, saang basurahan mo nakuha ang girlfriend mong ito? Tingin mo ba makakasama siya sa Graham family sa ganitong ugali niya?" "Mom anong sinasabi mo?" Naiinis na tanong ni Daniel. Tumayo si Naya at marahang sinabi, "Dan, natural lang na magalit si Mrs. Graham." "Anong ibig-sabihin mo?" Naguluhan si Dan at maging si Ava. Bumuntong-hininga si Naya habang mukhang walang magawa. Itinuro niya ang kahong ibinato ni Mrs. Graham. "Dan, natural lang at wala kang alam sa alahas. Pero may alam si Mrs. Graham. "Mula ito sa isa sa mga international na luxury jewelry brand. Walang makakabili ng black diamong brooch sa kahit anong bilihan sa Glendale." Mukhang mayabang si Naya nang sabihin niya ito. Kasabay nito, may m