All Chapters of Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Chapter 1031 - Chapter 1040

"Gusto mo akong samahan?" Nagulat si Lana. "Talaga?" Tumango si Jeremy. "Kasintahan mo na ako ngayon. Diba dapat lang na samahan kita para asikasuhin ang mga bagay-bagay?" Nang marinig ito, lalong lumaki ang ngiti ni Lana. "Okay, pwede kang sumama sa akin." Ang tagpuan nila ay isang five-star restaurant, at si Jeremy ay naglalakad sa tabi ni Lana nang pumasok sila sa isang pribadong kwarto. Ang taong ito ay isang ginoo na hindi mukhang isang taong madadawit sa ilegal na transaksyon, ngunit nakakaloko ang itsura. Walang bahalang nakinig si Jeremy na para bang isa lang siyang palamuti na sumasama kay Lana. Di nagtagal bago mapag-usapan ito nang maayos. Pag-alis niya, nang-asar pa ang lalaki at sinabi, "Ms. Johnson, di na rin masama ang boyfriend mo. Mukhang lalaki nang lalaki ang negosyo ng Stygian Johnson Gang." Mayabang na naglabas ng sigarilyo si Lana. "Syempre. Ibibigay ko ang bahagi ng negosyo sa boyfriend ko pagkatapos nito at makikiusap ako kay Mr. Xavier na bantayan

Hindi binigyan ni Jeremy ng pagkakataon si Karen na magtanong pa. Bumangon siya at umalis. Para di maistorbo si Madeline, di na ulit tinawag ni Karen si Jeremy. Nang makita si Jeremy na pumasok sa kwarto ni Jackson at Lilian, hindi na niya ito sinundan para di sila magulo. Niyakap ni Jeremy ang dalawang maliit na bata na natutulog. Nang tignan ang dalawang kalmadong mukha, napuno ng pagsisisi ang puso niya. Ibinaling niya ang tingin niya sa natutulog na si Lilian, habang ang malalim niyang mata ay mamasa-masa at maamo. "Lilian, di na ako magkakaroon ng pagkakataong marinig kang tawagin akong 'Daddy' pero ikaw lang ang nag-iisang prinsesa sa puso ko." Yumuko siya at gustong halikan ang pisngi nito, ngunit nang maisip niya ang dugong inubo niya, pakiramdam niya na di man lang siya karapat-dapat na hawakan ang bata. Malungkot na umalis si Jeremy habang tahimik na nakatingin sa pinto ni Madeline nang matagal bago siya maghandang umalis. Ngunit pagtalikod niya nakita niya si J

Sinulyapan ni Madeline si Lana. "Ang sabi ko, may kailangan akong sabihin sa'yo." Isang maliit na ngiti ang lumitaw sa gwapong mukha ni Jeremy. "Walang mga tigalabas dito. Ang negosyo ko ay negosyo din ng girlfriend ko. Kung may sasabihin si Ms. Montgomery, sabihin mo lang." Namatay nang tuluyan ang puso ni Madeline sa masamang ugali ni Jeremy. Nang magsasalita na siya, lumapit si Lana at tumabo kay Jeremy. Malandi ang tono nito nang sinabi nito, "Jeremy, bilang girlfriend mo, di ko guguluhin ang usapan niyo ni Ms. Montgomery. Pupunta ako sa dessert shop sa baba para gumawa ng reservation. Hihintayin kitang bumaba at uminom ng tsaa mamaya kasama ko." Ngumiti nang marahan si Jeremy kay Lana. "Sige mauna ka na. Bababa ako para samahan ka mamaya." "Sige." Ngumiti si Lana at nilagpasan si Madeline nang nakangiti nang kampante. "Ms. Montgomery, balita ko ikakasal ka na kay Ryan Jones. Dahil nagawa mong makahanap ng lalaking magpapakasal sa'yo matapos mong ma-divorce, talagang di s

Nakaupo si Madeline sa loob ng kotse ni Ryan. Habang nakatingin sa palasingsingan niyang walang laman, naalala niya ang paghihiwalay at pagbabalikan nila ni Jeremy nutong nagdaang mga taon. Bigla siyang naguluhan. Sa mga taong ito, talaga bang minahal siya ni Jeremy? Siguradong oo. Ito ang dahilan kung bakit nagawa nitong protektahan siya anuman ang kapalit noon. Ito ang dahilan kung bakit tuwing niyayakap siya nito dati kapag matutulog, magpapakita ito ng isang ngiti na dalisay at parang bata. 'Pero Jeremy, saan ba tayo nagkamali at naging ganito ang kinalabasan sa pagitan natin…' Tahimik na sumakit ang puso niya. Iniabot ni Ryan bigla ang kamay nito at marahang hinawakan ang kamay niya. Hindi ito nagsalita at tinignan lang nang malambing si Madeline. "Gusto kong gawing simple ang kasal. Ano sa tingin mo?" Tinanong nang marahan ni Ryan ang opinyon ni Madeline. Ang mga Jones ay isang kilalang pamilya sa Glendale. Ngayong ikakasal na si Ryan, malamang na sisikat ang kasa

"Jeremy, anong tinitignan mo? Kulay green na ang ilaw," paalala ni Lana. Nang titignan pa lang niya ang direksyon na tinitignan ni Jeremy ay umandar na ang kotse. Kumuha ng tisyu si Jeremy para punasan ang dugo sa gilid ng kanyang bibig. Hindi napansin ni Lana na umuubo ng dugo si Jeremy, nakapangalumbaba lang siya habang tinitignan si Jeremy na nagmamaneho nang may nabibighaning mukha. "Jeremy, napakakisig mo talaga. Dati marami akong mga lalaki na sinamahan, pero kakaiba ka. Gustong-gusto ko talaga na makasama ka habangbuhay." Nilingon ni Jeremy pagilid si Lana. "Ganoon mo ba talaga ako kagusto?" "Syempre." Puno ng pagkahumaling ang mga mata ni Lana at mukha siyang kampante. "Unti-unti mo kong mamahalin at makakalimutan mo ang Eveline na yun dahil naniniwala ako na ang pag-ibig ay tumatagal." Makahulugang ngumiti si Jeremy. "Naniniwala rin ako." Kuntento si Lana sa kanyang sagot, pero tinignan niya pa rin ang direksyon na tinititigan ni Jeremy kanina. ...Nang sinusu