Lahat ng Kabanata ng Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Kabanata 1051 - Kabanata 1060

Hindi niya lang talaga inaasahan na may nakapasok na sa Stygian Johnson Gang at kayang pasunurin si Yorick. Kahit na sa impluwensya ng taong iyon, hingi pa rin niya maungkat ang ugat ng Stygian Johnson Gang, at pinapakita nito kung gaano katibay ang pundasyon ng organisasyon iyon. Pagkatapos umalis ni Jeremy sa cafe, nagmaneho siya papunta sa gate ng kindergarten kung saan nag-aaral sina Jackson at Lilian. Naghintay siya hanggang sa matapos ang klase pero hindi pa rin niya nakita ang magkapatid na lumabas ng kindergarten. Nagtaka siya. Bumaba siya ng kotse at nagpunta roon para tanungin ang guro na may hawak sa kanila. Nakilala ng guro ang mukha ni Jeremy at nagsalita nang may kaunting kaba, "Pasensya na talaga, Mr. Whitman. Hindi ko nabantayan nang maayos si Lilian kaya natakot siya."Sabi ni Mrs. Whitman ay hindi makakapasok si Lilian sa ngayon. Nagbigay rin ng notice of absence si Jackson. Pagkatapos marinig ang kanyang sagot, biglang naging mabigat ang pakiramdam ni Je

Pagod siyang sumandal sa sandalan ng upuan habang nabasa ng luha ang gilid ng kanyang mga mata. 'Lilian, humihingi ng tawad ang Daddy mo. 'Sana bago ako mawala, maririnig ko pa rin ang matamis mong tawa at marinig kong masaya mo kong tawagin na 'Daddy'.' Hinawakan niya ang family portrait palihim niyang itinabi at hinayaang dumaloy ang kalungkutan sa kanyang katawan. Habang mas lumilinaw ang sakit, mas lalong lumalalim na maaalala niya na ang babaeng minamahal niya ay… Matagal na nanatiling nakatayo si Madeline sa kanyang kinatatayuan. Hindi niya maintindihan ang kinikilos ni Jeremy. Umaasa pa rin siya na mayroon siyang sariling problema, pero napakawalang awa ng kanyang mga ginagawa––sobra sobra na hindi siya makahanap ng paliwanag para sa kanya. Sa susunod na tatlong araw ay ikakasal na siya kay Ryan. Binibilang rin ni Karen ang mga araw. Dalawang araw bago ang kasal, hinanap niya si Madeline habang sinasadyang dala-dala si Pudding sa kanyang mga braso. "Eveline, papak

"Jeremy, ano ba talaga ang iniisip mo?" Tinignan siya ng lalaki nang may kalmadong ekspresyon. "Eveline, kahit na ano pa ang iniisip ko, hindi na kita iisipin pa," malamig niyang sabi at nilabas muli ang kanyang ID card. "Kunin mo to kung gusto mo. Kung sa tingin mo madumi to, siguro hindi mo na kailangang magparehistro ng account para sa anak mo." "Anak ko? Anak ko lang ba siya?" Sarkastikong tumawa si Madeline. Lumakas ang pagbagsak ng mga patak ng ulan at nanlabo ang kanyang paningin. "Naalala mo pa ba kung anong sinabi mo noong lumuhod ka sa harapan ko? Ang sabi mo, 'Linnie, papapsayahin kita habang-buhay.' Pero nagkataon na maikli lang pala ang saya na binigyan mo sa'kin." Tinignan niya ang ID card na nabasa ng ulan. Pinigilan niya ang kanyang mga emosyon na malapit nang bumigay at tumangging lumuha. "Ikakasal na ako kay Ryan sa susunod na araw. Ibabalik ko ang ID card ko pag pumunta ka sa ceremony." Kinuha ni Madeline ang ID card at nagpasyang umalis. Nakatayo sa

Pagkabalik nila Madeline at Ryan sa pakikipag-usap sa mga bisita mula sa Jones family, nakita nila si Ava na namumula at lasing. Walang tigil siyang bumubulong, "Maddie, sa pagkakataong ito, dapat maging masaya ang kasal mo. Dapat…." Naantig ang damdamin ni Madeline si Ava ang isa sa ilang tao sa mundong ito na tunay na nagpahalaga at nag-alala para sa kanya. Sa sandaling ito, walang magawa si Madeline kundi sabihan si Daniel na iuwi si Ava sa kanila. Ngunit medyo lasing rin si Daniel. Pagkatapos niyang tulungan si Ava sa taxi, sinandalan niya si Ava nang inaantok. Gusto niyang dalhin si Ava pauwi noong una, pero hindi inaasahang huminto ang taxi sa entrance ng isang hotel. Nang may nakakaintinding tingin, binuksan niya ang pinto ng kotse para kay Daniel. Tinatamad si Daniel na alamin ang totoo at tinulungan si Ava na makababa ng kotse. Sobrang lasing si Ava na umabot na puntong hindi siya makatayo nang maayos. Para bang ang kanyang mga binti ay lumambot habang nanghihina s

Narinig siya ni Lana pero mukhang nag-aalinlangan siya. Ito ang unang beses na nakita ni Jeremy ang isang seryosong ekspresyon sa sinungaling na babaeng ito. Hindi niya gustong bigyan si Lana ng maraming oras para pag-isipan ito. Tumayo siya at nagpanggap na hindi natutuwa. "Dahil wala ka namang tiwala sakin, kalimutan mo na lang to." Nagmadali si Lana para pigilan si Jeremy nang marinig niya ang kanyang sinabi. "Baby, wag kang magalit. Bakit hindi kita pagkakatiwalaan?" Masuyong hinila ni Lana ang manggas ni Jeremy. Mukha siyang nag-aalala. Nang makita niyang hindi nakaharap sa kanya ang gwapong mukha ni Jeremy at malamig rin ang pakikitungo niya sa kanya ay nagbago ang isip ni Lana. "Baby, ang laking sakripisyo ng inaalok mo para hayaang tulungan ng isang multinational company na kagaya ng Whitman Corporation ang Stygian Johnson Gang na mag-launder ng pera. Magiging tanga ako kung tatanggi ako!" Bumigay si Lana. Nagpatuloy si Jeremy sa pagpapanggap na nagagalit siya