All Chapters of Ang Munting Asawa ni Mr. Tremont: Chapter 1761 - Chapter 1770

Nang sabihin sa kanila ng doktor ang totoo tungkol sa mga tabletas, parehong nagulat sina Arianne at Sylvain. ‘Yung mga antidepressant talaga?! Si Robin ay lumalaban sa depresyon, ngunit walang nakakaalam tungkol dito habang tahimik siyang umiinom ng kanyang mga gamot!’Nanginginig ang kamay ni Sylvain habang hawak ang bote. "I'm such an idiot... Bakit hindi ko alam na may sakit siya...?"'Napakahirap ba ng aming relasyon sa kanya na siya ay dumaranas ng depresyon? Kung hindi ako nagpumilit na makasama siya, nagpumilit na tumanggap ng mga pagpapala para sa isang kasal na hindi magtatapos nang maayos, at sa halip ay sumuko ng marami, mas maaga, iba ba ang mga bagay? Lahat ng ito ay dahil sa akin! Patuloy ko siyang hinahabol at ngayon ako ang naging dahilan ng kanyang pagkamatay!'Pagkalabas ng ospital, walang ideya si Arianne kung ano ang dapat niyang sabihin sa puntong iyon. ‘Yung lahat ay may katuturan ngayon. Tumalon si Robin sa tore dahil na-depress siya.’Nanatiling tahimik si

Nang makita siya ni Ursula, saglit na nagulantang ang kanyang mga mata nang matuwid siya sa pagkakaupo dahil sa konsensya. “Ikaw… Paano ka nakapasok dito? Tapos ka na ba sa lahat? Sigurado akong maraming bagay na dapat hawakan sa Coxs."Hindi naman galit na galit si Sylvain dahil nailabas na niya ang lahat ng kawalan at galit sa pamamagitan ng pagsigaw ng mag-isa noong nakaraang gabi. Sa halip, naglakad siya patungo kay Ursula at inihagis sa kanyang harapan ang isang debit card. “Ito lang ang pera na nasa akin na maaari kong itabi—kunin mo. Mula ngayon, hindi na tayo magkamag-anak, kaya huwag na huwag mong banggitin na anak mo ako sa kahit na sino. Wala akong nanay na katulad mo."Sinulyapan ni Ursula ang debit card sa coffee table at ngumisi. “Si Robin ang nagdesisyong mamatay, ano ang kinalaman nito sa akin? Isa pa, ang tatay niya ang inatake sa puso at namatay dahil palagi siyang may sakit, pero ipinipilit mo rin iyon sa akin? Kung ganoon ang kaso, talagang mahina ang pamilyang iy

Hindi lang tumabi si Ursula, ngunit talagang humakbang pa siya ng ilang hakbang pasulong. “May karapatan akong malaman kung nasaan ang anak ko, di ba? Ginagawa ko ito dahil sa pag-aalala sa kanya. May problema ba yan? Kahit na may pagkiling ka sa akin, hindi mo ako maaalis sa aking mga karapatan. Ang kailangan mo lang gawin ay sabihin sa akin at aalis ako sa iyong paraan. Kung hindi, pasensya na, ngunit walang aalis dito ngayon!"Nang maalala ni Arianne ang eksena ng pagkamatay ni Robin, labis siyang nagalit. "Paano ka naiiba sa isang karaniwang hamak? Sinusubukan mo bang alamin kung saan patungo si Sylvain para ipagpatuloy ang pagpapahirap sa kanya? Pinahirapan mo na siya hanggang sa yugtong ito, kaya ano pa ang gusto mong gawin sa kanya? Hindi mo ba malinaw na alam kung bakit ka niya iniwan? Hindi ba ginagawa niya ito para iwasan ka? Hindi mo ba siya kayang iwan?!"Tapos, hinawakan ni Mark si Arianne. "Ano ang silbi ng pakikipag-usap sa isang tulad niya? Tatawagin ko ang security,

Huminga ng malalim si Summer at tinulak si Jackson. "Lumabas ka muna habang pinagtitimpla ko sila ng maiinom."Saktong paglingon ni Jackson para buksan ang pinto ng kusina, nakita niya si Tiffany na nakatayo sa tabi nito. Pulang-pula ang mga mata niya at medyo nanginginig.Nagulat si Jackson saglit. Inabot niya ang kamay niya para yakapin siya. “Tiffany…”Saglit na nagulat si Summer. “Tiffany? Ikaw… Narinig mo ba ang lahat?”Nagtago si Tiffany sa yakap ni Jackson at pinunasan ang kanyang mga luha. “Actually, hindi mo kailangang itago sa akin ang katotohanan ng ganyan... Kaya ko naman. Paano kung hindi siya magiging matalino? I'll take care of her forever, it's no big deal. Pero... Hindi na tayo magiging in-laws ni Ari."Hindi alam ni Jackson kung ano ang sasabihin, kaya't naaaliw lamang siya sa pamamagitan ng marahang tapik sa likod nito.Pumunta si Tiffany sa kusina na may balak na gumawa ng gatas; ang kanyang sanggol ay wala sa kanyang tabi nang napakatagal na wala siyang anuma

Hindi napigilan ni Jackson ang sarili at tumawa ng hysterical, dahilan para mapatingin ang lahat sa kanya. Kaya naman pilit niyang pinipigilan ang pagtawa. "I'm sorry, hindi ko napigilan sandali doon. Mangyaring huwag pansinin ako at magpatuloy…”Nang gabing iyon, sa manor ni Alejandro.Paikot-ikot si Melanie sa kanyang kwarto. Hinihintay niyang makauwi si Alejandro. She kept on calling and texting him, pero hindi rin sinasagot ni Alejandro. Ilang araw na ang nakalipas mula nang seryosong sabihin sa kanya ni Melanie na gusto niyang makipagdiborsiyo, ngunit wala siyang balak na magpakita. Hindi na niya gustong ipagpaliban ang bagay; pinatibay niya ang kanyang puso para dito.Gayunpaman, nang sa wakas ay nakatanggap siya ng tawag, hindi inaasahan ni Melanie na galing ito kay Mrs. Lark. 'Sa palagay ko ang tanging dahilan kung bakit nila ako tinatawag ngayon ay dahil gusto nila ng pera. Nakasanayan na nilang mamuhay nang labis-labis sa nakaraan, kaya't ngayong wala nang puhunan ang Lark