Nang makita siya ni Ursula, saglit na nagulantang ang kanyang mga mata nang matuwid siya sa pagkakaupo dahil sa konsensya. “Ikaw… Paano ka nakapasok dito? Tapos ka na ba sa lahat? Sigurado akong maraming bagay na dapat hawakan sa Coxs."Hindi naman galit na galit si Sylvain dahil nailabas na niya ang lahat ng kawalan at galit sa pamamagitan ng pagsigaw ng mag-isa noong nakaraang gabi. Sa halip, naglakad siya patungo kay Ursula at inihagis sa kanyang harapan ang isang debit card. “Ito lang ang pera na nasa akin na maaari kong itabi—kunin mo. Mula ngayon, hindi na tayo magkamag-anak, kaya huwag na huwag mong banggitin na anak mo ako sa kahit na sino. Wala akong nanay na katulad mo."Sinulyapan ni Ursula ang debit card sa coffee table at ngumisi. “Si Robin ang nagdesisyong mamatay, ano ang kinalaman nito sa akin? Isa pa, ang tatay niya ang inatake sa puso at namatay dahil palagi siyang may sakit, pero ipinipilit mo rin iyon sa akin? Kung ganoon ang kaso, talagang mahina ang pamilyang iy
Bago umalis si Sylvain, inilipat niya ang sole proprietor sa kanyang villa kay Mrs. Cox para makatulong siya sa pagbebenta nito at itago ang pera para sa kanyang sarili. Sa ganoong paraan, kahit na wala si Sylvain sa bansa, hindi siya magkakaroon ng anumang problema sa pag-survive kung sakaling mapunta siya sa anumang problema.Hindi alam kung saan nakuha ni Ursula ang impormasyong iyon, ngunit pilit niyang pinigilan si Sylvain habang papunta ito sa airport sa pamamagitan ng pagpapahinto ng sasakyan sa tabing kalsada.Gayunpaman, sa halip na bumaba ng kotse, ni-lock ni Sylvain ang pinto ng kotse at binuksan ng kaunti ang kanyang bintana.Pagkababa ni Ursula sa sarili niyang sasakyan, sumugod si Ursula patungo sa kotse ni Sylvain at sinubukang buksan ang pinto ng kotse nito. Gayunpaman, nang mapagtanto niyang hindi niya kaya, hinampas niya ang kotse. "Buksan mo itong pinto at lumabas ka na!"Tiningnan siya ni Sylvain ng walang ekspresyon. "Huwag mo akong palampasin sa flight ko. May
Hindi lang tumabi si Ursula, ngunit talagang humakbang pa siya ng ilang hakbang pasulong. “May karapatan akong malaman kung nasaan ang anak ko, di ba? Ginagawa ko ito dahil sa pag-aalala sa kanya. May problema ba yan? Kahit na may pagkiling ka sa akin, hindi mo ako maaalis sa aking mga karapatan. Ang kailangan mo lang gawin ay sabihin sa akin at aalis ako sa iyong paraan. Kung hindi, pasensya na, ngunit walang aalis dito ngayon!"Nang maalala ni Arianne ang eksena ng pagkamatay ni Robin, labis siyang nagalit. "Paano ka naiiba sa isang karaniwang hamak? Sinusubukan mo bang alamin kung saan patungo si Sylvain para ipagpatuloy ang pagpapahirap sa kanya? Pinahirapan mo na siya hanggang sa yugtong ito, kaya ano pa ang gusto mong gawin sa kanya? Hindi mo ba malinaw na alam kung bakit ka niya iniwan? Hindi ba ginagawa niya ito para iwasan ka? Hindi mo ba siya kayang iwan?!"Tapos, hinawakan ni Mark si Arianne. "Ano ang silbi ng pakikipag-usap sa isang tulad niya? Tatawagin ko ang security,
Matapos tapusin ang mga prosesong kinakailangan sa ospital, hindi na napigilan ni Tiffany habang tuwang-tuwa siyang naglalakad.Sa paghahambing, si Jackson ay sobrang kalmado habang siya ay nakaupo sa bench sa tabi ng koridor, ganap na tahimik.Nang mapansin iyon ni Tiffany, malungkot niyang sinabi, “Paanong hindi ka man lang excited? Hindi ba siya ang iyong anak? My goodness, ako lang ba ang nasasabik dito?"Si Jackson ay nagkaroon ng isa pang pag-atake sa kanyang sobrang prangka na karakter sa kritikal na sandali na iyon. “Sino ba nagsabing ikaw lang ang excited? Hindi rin ba excited ang nanay ko? Gusto niyang sumama, pero pinilit mo siyang huwag pumunta para alagaan si Plato sa bahay…”Galit na galit si Tiffany kaya nilibot niya ang mga mata sa kanya. “Anak mo siya, hindi ng nanay mo, kaya walang silbi kung may nami-miss sa kanya kapag wala ang sarili niyang tatay! Subukan mong huwag siyang tawaging tatay kung kaya mo!"Si Jackson ay hindi makapagsalita nang maayos sa kanyang p
Huminga ng malalim si Summer at tinulak si Jackson. "Lumabas ka muna habang pinagtitimpla ko sila ng maiinom."Saktong paglingon ni Jackson para buksan ang pinto ng kusina, nakita niya si Tiffany na nakatayo sa tabi nito. Pulang-pula ang mga mata niya at medyo nanginginig.Nagulat si Jackson saglit. Inabot niya ang kamay niya para yakapin siya. “Tiffany…”Saglit na nagulat si Summer. “Tiffany? Ikaw… Narinig mo ba ang lahat?”Nagtago si Tiffany sa yakap ni Jackson at pinunasan ang kanyang mga luha. “Actually, hindi mo kailangang itago sa akin ang katotohanan ng ganyan... Kaya ko naman. Paano kung hindi siya magiging matalino? I'll take care of her forever, it's no big deal. Pero... Hindi na tayo magiging in-laws ni Ari."Hindi alam ni Jackson kung ano ang sasabihin, kaya't naaaliw lamang siya sa pamamagitan ng marahang tapik sa likod nito.Pumunta si Tiffany sa kusina na may balak na gumawa ng gatas; ang kanyang sanggol ay wala sa kanyang tabi nang napakatagal na wala siyang anuma
Napatingin si Tiffany kay Arianne at nakaramdam ng inis. “Kung walang problema ang anak ko, ibinigay ko na lang talaga siya sa iyo. Gayunpaman, nakakalungkot... na ang mga bagay ay hindi naging tulad ng inaasahan. Ako na mismo ang mag-aalaga sa kanya."Nang makita niya ang namumulang mga mata ni Tiffany, sumulyap si Arianne kay Jackson at alam niya sa kanyang puso na alam ni Tiffany ang lahat. “Tiffany, wag kang magsalita ng ganyan. If they're fated to be together, I don't have any complaints, so why don't we see how the kids develop? Gusto pa rin namin ni Mark na magkaroon ng anak na babae, pero sayang naman at hindi namin magagawa sa buhay na ito."Bahagyang nadismaya si Smore. "Bakit? Bakit hindi kayang manganak ni Mommy ng kapatid para sa akin?"Walang ideya si Arianne kung paano niya ito ipapaliwanag sa kanya. "Sumama ka at makipaglaro kay Plato at itigil ang pagtatanong ng napakaraming tanong. Ang maliliit na bata ay hindi dapat makialam sa mga bagay na may sapat na gulang."
Hindi napigilan ni Jackson ang sarili at tumawa ng hysterical, dahilan para mapatingin ang lahat sa kanya. Kaya naman pilit niyang pinipigilan ang pagtawa. "I'm sorry, hindi ko napigilan sandali doon. Mangyaring huwag pansinin ako at magpatuloy…”Nang gabing iyon, sa manor ni Alejandro.Paikot-ikot si Melanie sa kanyang kwarto. Hinihintay niyang makauwi si Alejandro. She kept on calling and texting him, pero hindi rin sinasagot ni Alejandro. Ilang araw na ang nakalipas mula nang seryosong sabihin sa kanya ni Melanie na gusto niyang makipagdiborsiyo, ngunit wala siyang balak na magpakita. Hindi na niya gustong ipagpaliban ang bagay; pinatibay niya ang kanyang puso para dito.Gayunpaman, nang sa wakas ay nakatanggap siya ng tawag, hindi inaasahan ni Melanie na galing ito kay Mrs. Lark. 'Sa palagay ko ang tanging dahilan kung bakit nila ako tinatawag ngayon ay dahil gusto nila ng pera. Nakasanayan na nilang mamuhay nang labis-labis sa nakaraan, kaya't ngayong wala nang puhunan ang Lark
Habang pinagmamasdan ng kanyang mga mata ang profile ng kanyang anak, bumuhos ang mga butil ng luha mula sa mga mata ni Melanie. “Millie, my sweet girl... Sisihin mo ba ang Mommy mo sa pag-iwan sa inyo ng Tatay mo balang araw? Paumanhin ni Mommy, ngunit hindi niya iniisip na makakahanap siya ng kaligayahan sa kanyang buhay dito. Gusto kong sumubok ng ibang paraan, ibang buhay. Ngunit alamin na ang iyong Mommy ay hindi lalayo sa iyo, at ang lahat ng pagmamahal ko ay palaging para sa iyo. Kapag nahanap na ni Mommy ang kanyang katayuan habang siya ay nabubuhay mag-isa, kapag sa wakas ay mayroon na siyang labis na pera, pupunta ako at susubukan kong kausapin ang iyong Tatay na palayain ka sa pangangalaga ko, okay? Gusto ka talagang isama ni Mommy; sadyang napakaraming uncertainties…”Umabot ang maliit na kamay ni Melissa sa pisngi ng kanyang ina bago pinunasan ang mga luha. “Mommy, ano ang ‘happiness’?” inosenteng tanong niya. "Napakalaki at mahalaga ba ito?"Natagpuan ni Melanie ang kan