Hindi lang tumabi si Ursula, ngunit talagang humakbang pa siya ng ilang hakbang pasulong. “May karapatan akong malaman kung nasaan ang anak ko, di ba? Ginagawa ko ito dahil sa pag-aalala sa kanya. May problema ba yan? Kahit na may pagkiling ka sa akin, hindi mo ako maaalis sa aking mga karapatan. Ang kailangan mo lang gawin ay sabihin sa akin at aalis ako sa iyong paraan. Kung hindi, pasensya na, ngunit walang aalis dito ngayon!"Nang maalala ni Arianne ang eksena ng pagkamatay ni Robin, labis siyang nagalit. "Paano ka naiiba sa isang karaniwang hamak? Sinusubukan mo bang alamin kung saan patungo si Sylvain para ipagpatuloy ang pagpapahirap sa kanya? Pinahirapan mo na siya hanggang sa yugtong ito, kaya ano pa ang gusto mong gawin sa kanya? Hindi mo ba malinaw na alam kung bakit ka niya iniwan? Hindi ba ginagawa niya ito para iwasan ka? Hindi mo ba siya kayang iwan?!"Tapos, hinawakan ni Mark si Arianne. "Ano ang silbi ng pakikipag-usap sa isang tulad niya? Tatawagin ko ang security,
Matapos tapusin ang mga prosesong kinakailangan sa ospital, hindi na napigilan ni Tiffany habang tuwang-tuwa siyang naglalakad.Sa paghahambing, si Jackson ay sobrang kalmado habang siya ay nakaupo sa bench sa tabi ng koridor, ganap na tahimik.Nang mapansin iyon ni Tiffany, malungkot niyang sinabi, “Paanong hindi ka man lang excited? Hindi ba siya ang iyong anak? My goodness, ako lang ba ang nasasabik dito?"Si Jackson ay nagkaroon ng isa pang pag-atake sa kanyang sobrang prangka na karakter sa kritikal na sandali na iyon. “Sino ba nagsabing ikaw lang ang excited? Hindi rin ba excited ang nanay ko? Gusto niyang sumama, pero pinilit mo siyang huwag pumunta para alagaan si Plato sa bahay…”Galit na galit si Tiffany kaya nilibot niya ang mga mata sa kanya. “Anak mo siya, hindi ng nanay mo, kaya walang silbi kung may nami-miss sa kanya kapag wala ang sarili niyang tatay! Subukan mong huwag siyang tawaging tatay kung kaya mo!"Si Jackson ay hindi makapagsalita nang maayos sa kanyang p
Huminga ng malalim si Summer at tinulak si Jackson. "Lumabas ka muna habang pinagtitimpla ko sila ng maiinom."Saktong paglingon ni Jackson para buksan ang pinto ng kusina, nakita niya si Tiffany na nakatayo sa tabi nito. Pulang-pula ang mga mata niya at medyo nanginginig.Nagulat si Jackson saglit. Inabot niya ang kamay niya para yakapin siya. “Tiffany…”Saglit na nagulat si Summer. “Tiffany? Ikaw… Narinig mo ba ang lahat?”Nagtago si Tiffany sa yakap ni Jackson at pinunasan ang kanyang mga luha. “Actually, hindi mo kailangang itago sa akin ang katotohanan ng ganyan... Kaya ko naman. Paano kung hindi siya magiging matalino? I'll take care of her forever, it's no big deal. Pero... Hindi na tayo magiging in-laws ni Ari."Hindi alam ni Jackson kung ano ang sasabihin, kaya't naaaliw lamang siya sa pamamagitan ng marahang tapik sa likod nito.Pumunta si Tiffany sa kusina na may balak na gumawa ng gatas; ang kanyang sanggol ay wala sa kanyang tabi nang napakatagal na wala siyang anuma
Napatingin si Tiffany kay Arianne at nakaramdam ng inis. “Kung walang problema ang anak ko, ibinigay ko na lang talaga siya sa iyo. Gayunpaman, nakakalungkot... na ang mga bagay ay hindi naging tulad ng inaasahan. Ako na mismo ang mag-aalaga sa kanya."Nang makita niya ang namumulang mga mata ni Tiffany, sumulyap si Arianne kay Jackson at alam niya sa kanyang puso na alam ni Tiffany ang lahat. “Tiffany, wag kang magsalita ng ganyan. If they're fated to be together, I don't have any complaints, so why don't we see how the kids develop? Gusto pa rin namin ni Mark na magkaroon ng anak na babae, pero sayang naman at hindi namin magagawa sa buhay na ito."Bahagyang nadismaya si Smore. "Bakit? Bakit hindi kayang manganak ni Mommy ng kapatid para sa akin?"Walang ideya si Arianne kung paano niya ito ipapaliwanag sa kanya. "Sumama ka at makipaglaro kay Plato at itigil ang pagtatanong ng napakaraming tanong. Ang maliliit na bata ay hindi dapat makialam sa mga bagay na may sapat na gulang."
Hindi napigilan ni Jackson ang sarili at tumawa ng hysterical, dahilan para mapatingin ang lahat sa kanya. Kaya naman pilit niyang pinipigilan ang pagtawa. "I'm sorry, hindi ko napigilan sandali doon. Mangyaring huwag pansinin ako at magpatuloy…”Nang gabing iyon, sa manor ni Alejandro.Paikot-ikot si Melanie sa kanyang kwarto. Hinihintay niyang makauwi si Alejandro. She kept on calling and texting him, pero hindi rin sinasagot ni Alejandro. Ilang araw na ang nakalipas mula nang seryosong sabihin sa kanya ni Melanie na gusto niyang makipagdiborsiyo, ngunit wala siyang balak na magpakita. Hindi na niya gustong ipagpaliban ang bagay; pinatibay niya ang kanyang puso para dito.Gayunpaman, nang sa wakas ay nakatanggap siya ng tawag, hindi inaasahan ni Melanie na galing ito kay Mrs. Lark. 'Sa palagay ko ang tanging dahilan kung bakit nila ako tinatawag ngayon ay dahil gusto nila ng pera. Nakasanayan na nilang mamuhay nang labis-labis sa nakaraan, kaya't ngayong wala nang puhunan ang Lark
Habang pinagmamasdan ng kanyang mga mata ang profile ng kanyang anak, bumuhos ang mga butil ng luha mula sa mga mata ni Melanie. “Millie, my sweet girl... Sisihin mo ba ang Mommy mo sa pag-iwan sa inyo ng Tatay mo balang araw? Paumanhin ni Mommy, ngunit hindi niya iniisip na makakahanap siya ng kaligayahan sa kanyang buhay dito. Gusto kong sumubok ng ibang paraan, ibang buhay. Ngunit alamin na ang iyong Mommy ay hindi lalayo sa iyo, at ang lahat ng pagmamahal ko ay palaging para sa iyo. Kapag nahanap na ni Mommy ang kanyang katayuan habang siya ay nabubuhay mag-isa, kapag sa wakas ay mayroon na siyang labis na pera, pupunta ako at susubukan kong kausapin ang iyong Tatay na palayain ka sa pangangalaga ko, okay? Gusto ka talagang isama ni Mommy; sadyang napakaraming uncertainties…”Umabot ang maliit na kamay ni Melissa sa pisngi ng kanyang ina bago pinunasan ang mga luha. “Mommy, ano ang ‘happiness’?” inosenteng tanong niya. "Napakalaki at mahalaga ba ito?"Natagpuan ni Melanie ang kan
Nagsalubong ang kilay ni Jett. Bakas sa boses niya ang pag-aalinlangan nang sabihin niyang, "Uh, Mr. Smith, hindi niya—"Pinutol niya ang kanyang pangungusap bago pa siya makatapos. “Hindi, ayos lang. Hindi na mahalaga."Pinigil ni Jett ang anumang salitang gusto niyang sabihin, tumalikod, at umalis.Ito ay nakakagulat na nakakapagod na trabaho upang alisin ang kamiseta ni Alejandro mula sa kanyang natutulog na katawan. Nakadikit ang kanyang mga mata sa mantsa ng kolorete sa kwelyo nito, bumagsak ang kanyang katawan sa isang talunang upuan sa tabi ng kanyang kama. Gusto niyang pag-usapan ang kanilang diborsiyo, at para doon, naglakas-loob siya sa mahahabang oras na naghihintay sa pag-uwi nito. Siya naman ay may kayakap na babae habang umiinom ng katangahan sa labas.Kahit na ang isang malungkot na sandali na tulad nito ay hindi nakapagpapahina sa kanyang kalooban, hindi ba…?Ang isa pang hindi mahahalatang mahabang panahon ng pagkawalang-galaw sa ibang pagkakataon, hinugasan ni Me
Habang ang sasakyan ay patungo sa kumpanya, pinikit ni Alejandro ang kanyang mga mata at sinubukang iligtas ang anumang reprieve sa ganitong paraan, ngunit ang kanyang sakit ng ulo ay nagpatuloy habang ang kanyang kalooban ay nananatiling hindi kapani-paniwalang maasim.Si Jett, mula sa driver's seat, ay pinagmasdan siya sa rearview mirror at maingat na sinabi, "Mr. Smith? Nahuli ni Madam ang mantsa ng pulang kolorete sa kwelyo mo kagabi."Nanlamig ang katawan ng lalaki. Nanlaki ang mga mata niya. "Kailan nagkaroon ng lipstick stain?"Pinatibay ni Jett ang sarili. “Uh-hem. Masyado kang uminom kagabi, tapos may nakilala ka dati, tapos umakyat na kayong dalawa. Uh, niyakap ka niya, tapos hinalikan ka niya. Itinulak mo siya... Noon ay mabilis kitang hinila palabas doon.”Isang tahimik ngunit nagbabagang apoy ang sumiklab sa loob ni Alejandro. "Melanie... Nakita niya... Ano ang reaksyon niya?"Nagkibit balikat si Jett. “Siya ay... neutral lang. Gusto kitang tulungang magpalit ng damit
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy