Tinaas ni Mark ang kanyang noo. “Melanie Lark? Hmph, sino ang nagulat na sa wakas ay naging sapat na siya sa iyo at gustong makipaghiwalay sa iyo? Minamaltrato mo siya. At siyempre, ang buong pagsubok ng pagiging nakatali sa isang lalaking hindi ka mahal—ay impiyerno. Siguro dapat mong matutunan kung paano magmahal muna ng isang tao bago isipin na maaari kang magpakasal, punk, kaya huwag mo siyang itago at sayangin siya. I mean, hindi pa ba tayo nakapunta dito? Ginulo mo si Tiffany, tapos ngayon ginugulo mo si Melanie. Seryoso, maaari ka bang kumilos bilang isang disenteng tao?"Hindi niya ikinagagalit si Alejandro—sa katunayan, ang huli ay gumawa ng sapat na paghahanda sa pag-iisip para sa mga uri ng pangungutya ni Mark na tiyak na ibibigay sa kanya, kaya't matanggap sila ni Alejandro. “Yo, narito ako para humingi sa iyo ng mga solusyon; Hindi ako nandito para ‘mag-aral’. I mean, pop’s gone, so maybe your big brother instincts compel you to be the fill-in, pero eh, hard pass on the l
Ngayon, sino ang tatanggi sa bakasyon? Kaagad namang winagayway ni Arianne ang kanyang telepono bago sumirit, “Well, then! Humingi ako ng kalahating araw na pahinga mula sa aking Fearless Leader. Relax, aayusin ko ito sa isang hapon. Anything that's gotta sway things to your favor, sasabihin ko ‘yun. Tandaan na tratuhin mo ako ng masarap na masaganang pagkain para dito!”...Pagkatapos ng tanghalian nila ni Mark, dumiretso si Arianne sa Smith Estate.Inaayos ni Melanie ang mga damit ni Alejandro sa kwarto. Bawat kamiseta at suit na nahawakan niya ay walang batik at mint na parang binili kahapon, na nakasalansan sa pinaka maayos na hanay na maiisip ng isa. Bawat isa sa kanila ay may pabango din; isang mahina, ngunit natatanging halimuyak na kahawig ni Melanie mismo—pino, prim, fetching, at medyo mulish deep inside."Lahat ng ito ay gawa mo?" gulat na bulalas ni Arianne. Mula nang maging opisyal ang mga bagay-bagay sa pagitan nila ni Mark, hindi kailanman ginawa ni Arianne ang sarili
Huminga ng malalim si Melanie. "Kung ganoon, Arianne. Naniniwala ka ba talaga na ang kailangan lang gawin ng isang lalaki para manatili ang isang babae ay bigyan siya ng kotse, ilang magagarang alahas, ilang chic na designer bag, anong-may-iyo? Iyon lang ba ang halaga ng pag-ibig? Oh, hindi... Hindi. Ginagawa iyon ng mga lalaki para gusto mong manatili sa kanila. Kapag nasiyahan ka na at nabighani sa kanilang pain, babalik siya sa dati. Bakit? Dahil ikaw ay isang layunin lamang, at nakamit niya ito. Bakit kahit na mag-aaksaya ng enerhiya sa coddling sa iyo ngayon? …Hindi mo ba nakikita? Walang scintilla ng tunay na pagmamahal dito.“I can tell, you know, kung mahal niya ako o hindi. Hindi ako naaakit ng lahat ng mga materyalistikong trap na ito. Siya lang ang gusto ko noon, bilang isang tao—maging si Alejandro o si Ethan. At gayon pa man, hindi mahalaga kung sino siya; hindi lang siya sa akin. Hindi mo alam ang kalahati ng lahat ng mga araw at gabi na ginugol ko mula noong ako ay naka
Napatitig si Alejandro sa mga dumadating na kamay ng orasan sa dingding, lalong lumaki ang kanyang pagka-asar. Sa oras ng hapunan, kailangan niyang umuwi at makipag-usap kay Melanie, at kinasusuklaman niya ito. Ayaw niyang kailanganin niyang umuwi.Gayunpaman, hindi na niya kayang pigilan pa ito. Nauubos ang pasensya nilang dalawa.Nilabanan niya ang darating hanggang sa huling minuto bago sumuko at atubiling magmaneho pauwi.Sandali lang ang paghaharap.Gaya ng dati, natapos na rin ni Melanie ang paghahanda ng hapunan. Nang marinig niya ang tunog ng pagpipiloto ng kotse ni Alejandro sa estate, dahan-dahan ngunit tiyak na lumubog ang kanyang puso sa kanyang tiyan. Hindi siya late ngayong araw.Tumalon si Melissa mula sa kanyang baby chair at tumalsik patungo sa pinto, tuwang-tuwa na sumisigaw para sa kanyang ama.Hinding-hindi hahayaan ni Alejandro na hindi masagot ang pangangailangan ng kanyang anak na yakapin. Yumuko siya sa kanyang antas at binuhat ang dalaga sa kanyang braso.
"Napag-isipan mo ba talaga ito?" biglang tanong ni Alejandro.“Oo. I hope that we can live our separate lives from now on,” kalmadong sagot ni Melanie. “I’ve been thinking... when my single life is finally back on track, I wanna come back and take Millie away, okay? Siya lang ang meron ako. Lahat ng iba ay maaari kong bitawan, ngunit hindi si Millie. Siya... Siya ang buhay ko.”Nabalot ng nakakabinging katahimikan ang hangin. Ilang sandali pa, tumingala si Alejandro sa gabi-gabing simboryo sa itaas at huminga ng malalim.“Totoo naman na sobra na ang kinuha ko sa iyo. Sumasang-ayon ako sa iyong panukala, ngunit sa isang kundisyon: hindi tayo maghihiwalay kaagad... Dahil gusto kong subukang muli. Gawin mo ulit sa simula, wala akong pakialam; subukan ko lang ulit. Isang daang araw lang ang hinihiling ko, okay? Kung hindi ako magtatagumpay sa pagbabago ng iyong isip—kung deadma ka pa rin sa iyong desisyon—sa gayon ay sasang-ayon ako sa iyong mga kondisyon. Lahat sila. Pipirmahan ko ang
Si Melanie ay hindi nasiyahan sa ganoong katahimikan na pagtulog sa napakatagal at mahabang panahon. Maagang sinaksak niya ang sako at nagising lamang siya pagkatapos ng umaga.Sa oras na siya ay up, Alejandro ay pumunta na sa kanyang opisina. Nagising din si Melissa, lahat ay nakabihis nang maayos bago iginawad ang kanyang buhok sa dalawang paikot-ikot na pigtails. Naglalaro mag-isa ang magandang batang babae sa sala.Sinabi sa kanya ng yaya na buong magdamag na sinasamahan ni Alejandro si Melissa sa nursery room at, bilang resulta, hindi umiyak ang batang babae. Pagkatapos, si Alejandro ang nagbihis kay Melissa at nagtali ng buhok; nanatili siya nang matagal upang makasama ang kanyang anak na babae para sa almusal.Hindi na niya ginising si Melanie dahil nakita niyang mahimbing itong natutulog.Ang isip ni Melanie ay hindi maiwasang lumihis sa pag-iisip sa kanya—nakasuot ng Napakaseryosong Mukha, para mag-boot—pagtali sa buhok ni Melissa. Oh... Anong nakakatakot na eksena!Nag-a
Si Melissa ay isang mahiyain na bata, kaya napilitan siya ng kanyang instinct na hampasin ang kamay ni Lil’ P bago mas lalo pang sumisid sa yakap ni Melanie."Millie... Anong problema?" Walang magawa si Melanie. “Ito si Lil’ P. Sige, maraming bagay si Kuya Lil’ P na ipapakita sa iyo para sa oras ng paglalaro. Bakit ka nakakatakot na pusa?"Ang takot na si Melissa ay patuloy na tahimik na tumalikod kay Lil’ P, ang kanyang ekspresyon ay nagtataksil ng pag-aatubili.Hindi si Lil’ P ang tipong sumuko kaagad. Mabilis niyang inilabas ang bawat kaselanan, meryenda, at laruan na palihim niyang iniimbak. “Ooh, tingnan mo! Gusto mo bang maglaro? Ibibigay ko sa iyo ang lahat ng masasarap na meryenda na ito!"Nagtagumpay iyon sa pang-akit kay Melissa nang kaunti. Mabilis niyang nilingon si Melanie na may mga mata na nagtatanong para sa kanyang opinyon. Inilapag siya ni Melanie sa sahig. "Ipagpatuloy mo. Magsaya kasama si Lil' P."Noong una, masyadong mahiyain si Melissa para magpakasawa, ngun
Tinapunan siya ni Summer ng maamong titig. “Pakialam mo ba? Dito tayo kakain!"Sandaling pinag-isipan ni Melanie ang kanyang desisyon bago pumili, “Um, Mr. And Mrs. West? Tungkol sa insidente ni Tiffany,... Ako, muli, nais kong linawin na labis kong ikinalulungkot ang kakila-kilabot na paglabag na ginawa ng kapatid ko—"Kumaway si Summer. “Bah, nakaraan na ang lahat, anak. Ano ang punto ng pagpapalaki nito? Hangga't ang aming maliit na si Tiffie at ang kanyang anak-pagpalain sila-ay lumabas na okay, okay kami. Sa totoo lang, kung hindi dahil sa'yo, baka wala pa ring kapalaran si Tiffie na narito at kasama namin ang pagkain na ito! Kung paghingi ng tawad ang hinihingi namin, hindi sa iyo ang dapat ibigay, ikaw ang maghukay?" sumagot siya. "Hindi kami mga hindi makatwirang tao, Melanie. Masasabi natin ang ginto mula sa dumi. Maaaring ikaw ay isang Lark, ngunit tiyak na hindi ka naputol mula sa parehong tela ng mga jerk na iyon."Ginagalit ko ang maliit, nakakainis na bagay na ito, gay
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy