Ngayon, sino ang tatanggi sa bakasyon? Kaagad namang winagayway ni Arianne ang kanyang telepono bago sumirit, “Well, then! Humingi ako ng kalahating araw na pahinga mula sa aking Fearless Leader. Relax, aayusin ko ito sa isang hapon. Anything that's gotta sway things to your favor, sasabihin ko ‘yun. Tandaan na tratuhin mo ako ng masarap na masaganang pagkain para dito!”...Pagkatapos ng tanghalian nila ni Mark, dumiretso si Arianne sa Smith Estate.Inaayos ni Melanie ang mga damit ni Alejandro sa kwarto. Bawat kamiseta at suit na nahawakan niya ay walang batik at mint na parang binili kahapon, na nakasalansan sa pinaka maayos na hanay na maiisip ng isa. Bawat isa sa kanila ay may pabango din; isang mahina, ngunit natatanging halimuyak na kahawig ni Melanie mismo—pino, prim, fetching, at medyo mulish deep inside."Lahat ng ito ay gawa mo?" gulat na bulalas ni Arianne. Mula nang maging opisyal ang mga bagay-bagay sa pagitan nila ni Mark, hindi kailanman ginawa ni Arianne ang sarili
Huminga ng malalim si Melanie. "Kung ganoon, Arianne. Naniniwala ka ba talaga na ang kailangan lang gawin ng isang lalaki para manatili ang isang babae ay bigyan siya ng kotse, ilang magagarang alahas, ilang chic na designer bag, anong-may-iyo? Iyon lang ba ang halaga ng pag-ibig? Oh, hindi... Hindi. Ginagawa iyon ng mga lalaki para gusto mong manatili sa kanila. Kapag nasiyahan ka na at nabighani sa kanilang pain, babalik siya sa dati. Bakit? Dahil ikaw ay isang layunin lamang, at nakamit niya ito. Bakit kahit na mag-aaksaya ng enerhiya sa coddling sa iyo ngayon? …Hindi mo ba nakikita? Walang scintilla ng tunay na pagmamahal dito.“I can tell, you know, kung mahal niya ako o hindi. Hindi ako naaakit ng lahat ng mga materyalistikong trap na ito. Siya lang ang gusto ko noon, bilang isang tao—maging si Alejandro o si Ethan. At gayon pa man, hindi mahalaga kung sino siya; hindi lang siya sa akin. Hindi mo alam ang kalahati ng lahat ng mga araw at gabi na ginugol ko mula noong ako ay naka
Napatitig si Alejandro sa mga dumadating na kamay ng orasan sa dingding, lalong lumaki ang kanyang pagka-asar. Sa oras ng hapunan, kailangan niyang umuwi at makipag-usap kay Melanie, at kinasusuklaman niya ito. Ayaw niyang kailanganin niyang umuwi.Gayunpaman, hindi na niya kayang pigilan pa ito. Nauubos ang pasensya nilang dalawa.Nilabanan niya ang darating hanggang sa huling minuto bago sumuko at atubiling magmaneho pauwi.Sandali lang ang paghaharap.Gaya ng dati, natapos na rin ni Melanie ang paghahanda ng hapunan. Nang marinig niya ang tunog ng pagpipiloto ng kotse ni Alejandro sa estate, dahan-dahan ngunit tiyak na lumubog ang kanyang puso sa kanyang tiyan. Hindi siya late ngayong araw.Tumalon si Melissa mula sa kanyang baby chair at tumalsik patungo sa pinto, tuwang-tuwa na sumisigaw para sa kanyang ama.Hinding-hindi hahayaan ni Alejandro na hindi masagot ang pangangailangan ng kanyang anak na yakapin. Yumuko siya sa kanyang antas at binuhat ang dalaga sa kanyang braso.
"Napag-isipan mo ba talaga ito?" biglang tanong ni Alejandro.“Oo. I hope that we can live our separate lives from now on,” kalmadong sagot ni Melanie. “I’ve been thinking... when my single life is finally back on track, I wanna come back and take Millie away, okay? Siya lang ang meron ako. Lahat ng iba ay maaari kong bitawan, ngunit hindi si Millie. Siya... Siya ang buhay ko.”Nabalot ng nakakabinging katahimikan ang hangin. Ilang sandali pa, tumingala si Alejandro sa gabi-gabing simboryo sa itaas at huminga ng malalim.“Totoo naman na sobra na ang kinuha ko sa iyo. Sumasang-ayon ako sa iyong panukala, ngunit sa isang kundisyon: hindi tayo maghihiwalay kaagad... Dahil gusto kong subukang muli. Gawin mo ulit sa simula, wala akong pakialam; subukan ko lang ulit. Isang daang araw lang ang hinihiling ko, okay? Kung hindi ako magtatagumpay sa pagbabago ng iyong isip—kung deadma ka pa rin sa iyong desisyon—sa gayon ay sasang-ayon ako sa iyong mga kondisyon. Lahat sila. Pipirmahan ko ang
Si Melanie ay hindi nasiyahan sa ganoong katahimikan na pagtulog sa napakatagal at mahabang panahon. Maagang sinaksak niya ang sako at nagising lamang siya pagkatapos ng umaga.Sa oras na siya ay up, Alejandro ay pumunta na sa kanyang opisina. Nagising din si Melissa, lahat ay nakabihis nang maayos bago iginawad ang kanyang buhok sa dalawang paikot-ikot na pigtails. Naglalaro mag-isa ang magandang batang babae sa sala.Sinabi sa kanya ng yaya na buong magdamag na sinasamahan ni Alejandro si Melissa sa nursery room at, bilang resulta, hindi umiyak ang batang babae. Pagkatapos, si Alejandro ang nagbihis kay Melissa at nagtali ng buhok; nanatili siya nang matagal upang makasama ang kanyang anak na babae para sa almusal.Hindi na niya ginising si Melanie dahil nakita niyang mahimbing itong natutulog.Ang isip ni Melanie ay hindi maiwasang lumihis sa pag-iisip sa kanya—nakasuot ng Napakaseryosong Mukha, para mag-boot—pagtali sa buhok ni Melissa. Oh... Anong nakakatakot na eksena!Nag-a
Si Melissa ay isang mahiyain na bata, kaya napilitan siya ng kanyang instinct na hampasin ang kamay ni Lil’ P bago mas lalo pang sumisid sa yakap ni Melanie."Millie... Anong problema?" Walang magawa si Melanie. “Ito si Lil’ P. Sige, maraming bagay si Kuya Lil’ P na ipapakita sa iyo para sa oras ng paglalaro. Bakit ka nakakatakot na pusa?"Ang takot na si Melissa ay patuloy na tahimik na tumalikod kay Lil’ P, ang kanyang ekspresyon ay nagtataksil ng pag-aatubili.Hindi si Lil’ P ang tipong sumuko kaagad. Mabilis niyang inilabas ang bawat kaselanan, meryenda, at laruan na palihim niyang iniimbak. “Ooh, tingnan mo! Gusto mo bang maglaro? Ibibigay ko sa iyo ang lahat ng masasarap na meryenda na ito!"Nagtagumpay iyon sa pang-akit kay Melissa nang kaunti. Mabilis niyang nilingon si Melanie na may mga mata na nagtatanong para sa kanyang opinyon. Inilapag siya ni Melanie sa sahig. "Ipagpatuloy mo. Magsaya kasama si Lil' P."Noong una, masyadong mahiyain si Melissa para magpakasawa, ngun
Tinapunan siya ni Summer ng maamong titig. “Pakialam mo ba? Dito tayo kakain!"Sandaling pinag-isipan ni Melanie ang kanyang desisyon bago pumili, “Um, Mr. And Mrs. West? Tungkol sa insidente ni Tiffany,... Ako, muli, nais kong linawin na labis kong ikinalulungkot ang kakila-kilabot na paglabag na ginawa ng kapatid ko—"Kumaway si Summer. “Bah, nakaraan na ang lahat, anak. Ano ang punto ng pagpapalaki nito? Hangga't ang aming maliit na si Tiffie at ang kanyang anak-pagpalain sila-ay lumabas na okay, okay kami. Sa totoo lang, kung hindi dahil sa'yo, baka wala pa ring kapalaran si Tiffie na narito at kasama namin ang pagkain na ito! Kung paghingi ng tawad ang hinihingi namin, hindi sa iyo ang dapat ibigay, ikaw ang maghukay?" sumagot siya. "Hindi kami mga hindi makatwirang tao, Melanie. Masasabi natin ang ginto mula sa dumi. Maaaring ikaw ay isang Lark, ngunit tiyak na hindi ka naputol mula sa parehong tela ng mga jerk na iyon."Ginagalit ko ang maliit, nakakainis na bagay na ito, gay
Iniwasan ni Melanie na umuwi kaagad pagkatapos ng kanyang pagbisita sa tirahan ng West Family. Sa halip, kasama si Melissa, siya ay nag-grocery-shopping spree na ang kanyang isipan ay nagsasagawa na ng lahat ng kulang sa bahay.Maya-maya ay lumabas ang dalawa sa supermarket. Si Melissa, pagod at inaantok, ay nag-aalboroto. Gusto niyang buhatin siya ng kanyang Mommy, ngunit ang mga kamay ni Melanie ay ganap na puno ng mga pamilihan noon. “Millie, halika na, maging mabuting babae ka. Paano kung maglakad muna tayo papunta sa sasakyan natin? Kapag nandoon na tayo, maibaba na ni Mommy ang gamit na ito at pagkatapos ay yakapin ka niya, okie? Ang kotse ay nasa basement ng supermarket; hindi naman masyadong malayo, di ba? Halika, maging mabuting babae tayo."Tumangging mangatuwiran si Melissa. Bumagsak siya sa kanyang puwitan at napaupo sa sahig bago umiyak sa sarili. Hindi siya kilala sa malakas na pag-ungol, kaya ang kanyang mga kalokohan ay hindi nakakaakit ng maraming atensyon mula sa mg