Habang pinagmamasdan ng kanyang mga mata ang profile ng kanyang anak, bumuhos ang mga butil ng luha mula sa mga mata ni Melanie. “Millie, my sweet girl... Sisihin mo ba ang Mommy mo sa pag-iwan sa inyo ng Tatay mo balang araw? Paumanhin ni Mommy, ngunit hindi niya iniisip na makakahanap siya ng kaligayahan sa kanyang buhay dito. Gusto kong sumubok ng ibang paraan, ibang buhay. Ngunit alamin na ang iyong Mommy ay hindi lalayo sa iyo, at ang lahat ng pagmamahal ko ay palaging para sa iyo. Kapag nahanap na ni Mommy ang kanyang katayuan habang siya ay nabubuhay mag-isa, kapag sa wakas ay mayroon na siyang labis na pera, pupunta ako at susubukan kong kausapin ang iyong Tatay na palayain ka sa pangangalaga ko, okay? Gusto ka talagang isama ni Mommy; sadyang napakaraming uncertainties…”Umabot ang maliit na kamay ni Melissa sa pisngi ng kanyang ina bago pinunasan ang mga luha. “Mommy, ano ang ‘happiness’?” inosenteng tanong niya. "Napakalaki at mahalaga ba ito?"Natagpuan ni Melanie ang kan
Nagsalubong ang kilay ni Jett. Bakas sa boses niya ang pag-aalinlangan nang sabihin niyang, "Uh, Mr. Smith, hindi niya—"Pinutol niya ang kanyang pangungusap bago pa siya makatapos. “Hindi, ayos lang. Hindi na mahalaga."Pinigil ni Jett ang anumang salitang gusto niyang sabihin, tumalikod, at umalis.Ito ay nakakagulat na nakakapagod na trabaho upang alisin ang kamiseta ni Alejandro mula sa kanyang natutulog na katawan. Nakadikit ang kanyang mga mata sa mantsa ng kolorete sa kwelyo nito, bumagsak ang kanyang katawan sa isang talunang upuan sa tabi ng kanyang kama. Gusto niyang pag-usapan ang kanilang diborsiyo, at para doon, naglakas-loob siya sa mahahabang oras na naghihintay sa pag-uwi nito. Siya naman ay may kayakap na babae habang umiinom ng katangahan sa labas.Kahit na ang isang malungkot na sandali na tulad nito ay hindi nakapagpapahina sa kanyang kalooban, hindi ba…?Ang isa pang hindi mahahalatang mahabang panahon ng pagkawalang-galaw sa ibang pagkakataon, hinugasan ni Me
Habang ang sasakyan ay patungo sa kumpanya, pinikit ni Alejandro ang kanyang mga mata at sinubukang iligtas ang anumang reprieve sa ganitong paraan, ngunit ang kanyang sakit ng ulo ay nagpatuloy habang ang kanyang kalooban ay nananatiling hindi kapani-paniwalang maasim.Si Jett, mula sa driver's seat, ay pinagmasdan siya sa rearview mirror at maingat na sinabi, "Mr. Smith? Nahuli ni Madam ang mantsa ng pulang kolorete sa kwelyo mo kagabi."Nanlamig ang katawan ng lalaki. Nanlaki ang mga mata niya. "Kailan nagkaroon ng lipstick stain?"Pinatibay ni Jett ang sarili. “Uh-hem. Masyado kang uminom kagabi, tapos may nakilala ka dati, tapos umakyat na kayong dalawa. Uh, niyakap ka niya, tapos hinalikan ka niya. Itinulak mo siya... Noon ay mabilis kitang hinila palabas doon.”Isang tahimik ngunit nagbabagang apoy ang sumiklab sa loob ni Alejandro. "Melanie... Nakita niya... Ano ang reaksyon niya?"Nagkibit balikat si Jett. “Siya ay... neutral lang. Gusto kitang tulungang magpalit ng damit
Tinaas ni Mark ang kanyang noo. “Melanie Lark? Hmph, sino ang nagulat na sa wakas ay naging sapat na siya sa iyo at gustong makipaghiwalay sa iyo? Minamaltrato mo siya. At siyempre, ang buong pagsubok ng pagiging nakatali sa isang lalaking hindi ka mahal—ay impiyerno. Siguro dapat mong matutunan kung paano magmahal muna ng isang tao bago isipin na maaari kang magpakasal, punk, kaya huwag mo siyang itago at sayangin siya. I mean, hindi pa ba tayo nakapunta dito? Ginulo mo si Tiffany, tapos ngayon ginugulo mo si Melanie. Seryoso, maaari ka bang kumilos bilang isang disenteng tao?"Hindi niya ikinagagalit si Alejandro—sa katunayan, ang huli ay gumawa ng sapat na paghahanda sa pag-iisip para sa mga uri ng pangungutya ni Mark na tiyak na ibibigay sa kanya, kaya't matanggap sila ni Alejandro. “Yo, narito ako para humingi sa iyo ng mga solusyon; Hindi ako nandito para ‘mag-aral’. I mean, pop’s gone, so maybe your big brother instincts compel you to be the fill-in, pero eh, hard pass on the l
Ngayon, sino ang tatanggi sa bakasyon? Kaagad namang winagayway ni Arianne ang kanyang telepono bago sumirit, “Well, then! Humingi ako ng kalahating araw na pahinga mula sa aking Fearless Leader. Relax, aayusin ko ito sa isang hapon. Anything that's gotta sway things to your favor, sasabihin ko ‘yun. Tandaan na tratuhin mo ako ng masarap na masaganang pagkain para dito!”...Pagkatapos ng tanghalian nila ni Mark, dumiretso si Arianne sa Smith Estate.Inaayos ni Melanie ang mga damit ni Alejandro sa kwarto. Bawat kamiseta at suit na nahawakan niya ay walang batik at mint na parang binili kahapon, na nakasalansan sa pinaka maayos na hanay na maiisip ng isa. Bawat isa sa kanila ay may pabango din; isang mahina, ngunit natatanging halimuyak na kahawig ni Melanie mismo—pino, prim, fetching, at medyo mulish deep inside."Lahat ng ito ay gawa mo?" gulat na bulalas ni Arianne. Mula nang maging opisyal ang mga bagay-bagay sa pagitan nila ni Mark, hindi kailanman ginawa ni Arianne ang sarili
Huminga ng malalim si Melanie. "Kung ganoon, Arianne. Naniniwala ka ba talaga na ang kailangan lang gawin ng isang lalaki para manatili ang isang babae ay bigyan siya ng kotse, ilang magagarang alahas, ilang chic na designer bag, anong-may-iyo? Iyon lang ba ang halaga ng pag-ibig? Oh, hindi... Hindi. Ginagawa iyon ng mga lalaki para gusto mong manatili sa kanila. Kapag nasiyahan ka na at nabighani sa kanilang pain, babalik siya sa dati. Bakit? Dahil ikaw ay isang layunin lamang, at nakamit niya ito. Bakit kahit na mag-aaksaya ng enerhiya sa coddling sa iyo ngayon? …Hindi mo ba nakikita? Walang scintilla ng tunay na pagmamahal dito.“I can tell, you know, kung mahal niya ako o hindi. Hindi ako naaakit ng lahat ng mga materyalistikong trap na ito. Siya lang ang gusto ko noon, bilang isang tao—maging si Alejandro o si Ethan. At gayon pa man, hindi mahalaga kung sino siya; hindi lang siya sa akin. Hindi mo alam ang kalahati ng lahat ng mga araw at gabi na ginugol ko mula noong ako ay naka
Napatitig si Alejandro sa mga dumadating na kamay ng orasan sa dingding, lalong lumaki ang kanyang pagka-asar. Sa oras ng hapunan, kailangan niyang umuwi at makipag-usap kay Melanie, at kinasusuklaman niya ito. Ayaw niyang kailanganin niyang umuwi.Gayunpaman, hindi na niya kayang pigilan pa ito. Nauubos ang pasensya nilang dalawa.Nilabanan niya ang darating hanggang sa huling minuto bago sumuko at atubiling magmaneho pauwi.Sandali lang ang paghaharap.Gaya ng dati, natapos na rin ni Melanie ang paghahanda ng hapunan. Nang marinig niya ang tunog ng pagpipiloto ng kotse ni Alejandro sa estate, dahan-dahan ngunit tiyak na lumubog ang kanyang puso sa kanyang tiyan. Hindi siya late ngayong araw.Tumalon si Melissa mula sa kanyang baby chair at tumalsik patungo sa pinto, tuwang-tuwa na sumisigaw para sa kanyang ama.Hinding-hindi hahayaan ni Alejandro na hindi masagot ang pangangailangan ng kanyang anak na yakapin. Yumuko siya sa kanyang antas at binuhat ang dalaga sa kanyang braso.
"Napag-isipan mo ba talaga ito?" biglang tanong ni Alejandro.“Oo. I hope that we can live our separate lives from now on,” kalmadong sagot ni Melanie. “I’ve been thinking... when my single life is finally back on track, I wanna come back and take Millie away, okay? Siya lang ang meron ako. Lahat ng iba ay maaari kong bitawan, ngunit hindi si Millie. Siya... Siya ang buhay ko.”Nabalot ng nakakabinging katahimikan ang hangin. Ilang sandali pa, tumingala si Alejandro sa gabi-gabing simboryo sa itaas at huminga ng malalim.“Totoo naman na sobra na ang kinuha ko sa iyo. Sumasang-ayon ako sa iyong panukala, ngunit sa isang kundisyon: hindi tayo maghihiwalay kaagad... Dahil gusto kong subukang muli. Gawin mo ulit sa simula, wala akong pakialam; subukan ko lang ulit. Isang daang araw lang ang hinihiling ko, okay? Kung hindi ako magtatagumpay sa pagbabago ng iyong isip—kung deadma ka pa rin sa iyong desisyon—sa gayon ay sasang-ayon ako sa iyong mga kondisyon. Lahat sila. Pipirmahan ko ang