All Chapters of Tasha: Chapter 1 - Chapter 10

I. Lumaki ako sa isang buo at masayang pamilya. May maalaga at mapagmahal na Ina at may masipag at masigasig na Ama.  Tanging pagsasaka lamang ng ikinabubuhay ni Itay. Habang si Inay naman ay inaabala ang sarili sa pagbabantay sa aming limang magkakapatid. Nasa bukid kaming bahagi ng Lapu-lapu sa Siyudad ng Cebu. Sadyang malayo sa Siyudad kung kaya’t sa tuwing may ani si Itay. Doon lang kami nakakatikim ng mga masasarap na pagkain. Doon lang din kami nagkakaroon ng mga bagong laruan. Kadalasan puro kamote, saging at lubi ang lagi naming kinakain. May iilang alaga namang manok si Itay, pero nakahanda ang mga manok na iyon para sa mga darating na okasyon tulad ng birthday namin. Malimit na si Ditse Philautia ang kasa-kasama niya sa pag-angkat ng mga ani sa may bayan. Bukod kasi sa siya ang pinaka panganay sa aming magkakapatid, sadyang abala rin kasi si Inay sa pag-aasikaso samin dito sa bahay. “Tasha!” Agad akong napalingon

III.   Ilang buwan ang tumagal. Ilang buwang puro pagdurusa. Ilang buwang sinisikmura ang pambababoy sa amin ni Itay. Hanggang may pagkakataon ay ginagalaw niya kami. Salit-salitan kung maaari. Tinakot niya kami na sa oras na makarating iyon sa aming Inay ay papatayin niya kaming lahat.    Walang kaalam-alam si Inay sa mga pangyayari. Wala siyang alam na ang tatlo niyang anak na babae ay salit-salitang ginagamit ng Mister nito.   Tanda ng pagiging seryoso sa isinaad ni Itay ay sinugatan niya ang bandang tagiliran naming magkakapatid. Gamit ang kutsilyo na pinainit sa nagbabagang apoy ay nilagyan niya ng marka ang mga bewang namin. Binantaan kami na sa oras na may gawin kaming labag sa gusto niya ay papatayin niya kami.   Ang akala ni Inay ay tumutulong lang kami sa sakahan kaya minsan lang kaming naglalagi sa bahay, ang hindi niya alam ay salit-salitan kaming ginagamit ni Itay doon. &nbs

Kinabukasan ay inasikaso agad ang mga papeles na kakailanganin para maging legal na nila akong anak. Habang nasa hospital pa lang ako'y inaasikaso na nila ang mga kakailanganin upang maging anak na nila ako.Ilang linggo ang itinagal bago ako tuluyang gumaling. Kinailangan ding makabawi ako sa timbang ko, dahilan na mas binantayan ang mga kinakain ko. Nang mas umayos na ang lagay ko. Dinala nila ako sa kanilang bahay na siyang pinakamalaking bahay na nakita ko sa buong buhay ko. Isang guro si Mrs. Bautista habang may negosyo namang hinahawakan ang mister nito.Habang nasa hospital pa lang ay sobra na ang pag-aalagang binigay nila sa akin. At mas dumoble ito nang iuwi na nga nila ako sa bahay nila. Dinala nila ako sa bahay nila sa Manila.Mrs. Therese Bautista at si Mr. Max Bautista— ang siyang magiging bagong magulang ko.“Dito na po ako talaga titira, Ma'am Therese? Ang laki po ng bahay niyo.

 Tila mabilis dumaan ang mga araw, linggo at mga buwan pati na ang taon. Opisyal na akong nagtuturo ngayon sa isang pribadong paaralan. Unti-unti na naming natutupad ang mga pangarap namin ni Kendrick. A life na magkasama naming pinangarap. Kasalukuyan kaming nasa Arcade Haven, nakasakay sa ferris wheel habang nakayakap ako sa kan'ya. Marahan niyang hinahaplos ang buhok ko at maya't mayang hinahalikan ang ulo ko. Walang nagsasalita ngunit sapat na iyon para ipadama kung gaano namin kamahal ang isa't isa. “Tasha, will you marry me? Gusto na kitang ilayo sa daddy mo. Please do marry me, hindi ko na masikmura ang ginagawa niya sa'yo, Love,” saad ni Kendrick habang diretsong nakatitig sa mga mata ko. Kitang-kita kung gaano niya ako kamahal. Napangiti naman ako ng mapait sa kan'ya. Masasabi kong si Kendrick na ang lalaking pinaka perpekto sa lahat. Hindi niya ako hinusgahan sa kab

 Puting kisame. Puting dingding. Puting sahig. Puting higaan. Isama mo na rin ang puti kong damit na pinarisan ng puting pajama. Puro kulay puti na lang ang araw-araw kong nakikita rito. Siguro pati matinong tao talagang matutuluyan na ngang mabaliw kung ganito lang naman araw-araw ang siyang bubungad sa kan’ya. Nakahiga lang ako sa kama habang wala sa sariling nakatitig sa kisame. Nakalaylay ang isang paa ko at bahagyang sumasayad sa sahig. Pinipilit kong hindi indahin ang kadena na nakatali sa paa ko. Normal lang na damit ang suot ko ngayon hindi ito tulad sa suot ko minsang straightjacket. Na nakagapos ang kamay ko patalikod. Pinapasuot lang nila ako ng ganoon tuwing may session o kaya kapag may taong kailangan na lumapit sa akin. Pathetic. Ganoon ba talaga sila katakot sa akin? Napalingon ako sa tray na nakalagay lang sa may sahig. Halos magda-dalawang oras na mula ng dalhin it