Ika-limang Kabanata

Kinabukasan ay inasikaso agad ang mga papeles na kakailanganin para maging legal na nila akong anak. Habang nasa hospital pa lang ako'y inaasikaso na nila ang mga kakailanganin upang maging anak na nila ako.

Ilang linggo ang itinagal bago ako tuluyang gumaling. Kinailangan ding makabawi ako sa timbang ko, dahilan na mas binantayan ang mga kinakain ko. Nang mas umayos na ang lagay ko. Dinala nila ako sa kanilang bahay na siyang pinakamalaking bahay na nakita ko sa buong buhay ko. 

Isang guro si Mrs. Bautista habang may negosyo namang hinahawakan ang mister nito.

Habang nasa hospital pa lang ay sobra na ang pag-aalagang binigay nila sa akin. At mas dumoble ito nang iuwi na nga nila ako sa bahay nila. Dinala nila ako sa bahay nila sa Manila.

Mrs. Therese Bautista at si Mr. Max Bautista— ang siyang magiging bagong magulang ko.

“Dito na po ako talaga titira, Ma'am Therese? Ang laki po ng bahay niyo. Parang isang palasyo!”

Natatawa naman si Mrs. Therese sa mga sinabi ko.

“Tasha, huwag mo na akong tawing Ma'am Therese. Anak na kita at dapat Mommy na ang itawag mo sa akin,” nakangiting wika niya sa akin.

“M-Mommy?”

Napatango-tango si Ma'am Therese. “From now on, ako na ang Mommy mo. At siya na ang magiging Daddy mo. Ituturing kitang totoong anak ko at sana ganoon ka rin sa amin bilang bagong magulang mo.”

Agad akong yumakap sa kan'ya. Sobrang saya ko. Hindi ko maisawika kung anong klaseng kaligayahan ang nararamdaman ko. Napapangiti naman na nakatingin sa amin si Daddy.

Mula noon ay naging maayos na ang buhay ko. Binihisan nila ako na tila ba hindi ako ang dating Tasha na gusgusing bata sa lansangan. Pinag-aral sa isang magandang paaralan.

Talagang nag-iba na ang buhay ko.

—

𝐍agising ako dahil sa tunog ng alarm clock ko. Paunat-unat ng mga kamay na bumangon sa napakalambot kong higaan.

Few years have already passed and everything has changed. I'm not the old Tasha. Hindi na ako ‘yong gusgusing bata na namamalimos sa gilid ng mga tindahan at kalye. Now, I already have a complete family. Pumapasok sa isa sa mga sikat na paaralan dito sa Cebu.

“Sweetie, get up now. Malalate ka sa school. Nakaready na ang breakfast mo rito, bangon na at naghihintay si Daddy mo.”

Napangiti na lang ako nang marinig ang boses ni Mommy sa nakarasadong pinto.

“Opo, Mom. I'll be downstairs in a minute po.”

Pumunta muna ako sa banyo para makapaghilamos. Nakatitig ako sa mukha ko. Ilang taon na nga ba ang dumaan? 12 years? Ang bilis ng panahon, noon sobrang liit ko pa. Ngunit ngayon, talagang dalaga na ako, mas humubog na ang katawan ko.

Kasalukuyan akong nasa ikalawang taon sa kolehiyo taking up Bachelor of Secondary Education major in Filipino. Gusto kong maging guro tulad ni Mommy. Kita ko kasi kung gaano siya kasaya sa trabahong ginagawa niya. Gusto kong tumulong, kagaya ng pagtulong niya sa akin noong walang-wala na ako.

Nang makapag-ayos ng sarili ay agad na akong lumabas ng kwarto at tinungo ang dinning area. Nakaupo na roon sina Mommy at Daddy habang abala naman sa paglalagay ng mga pagkain sa lamesa ang mga maid.

“Good morning, Mommy, Daddy,” siyang bati ko sa kanila.

Nginitian naman ako ni Mommy. Abala si Daddy sa pagbabasa sa hawak nitong dyaryo.

“Have a seat at nang makakain na tayo.”

During our meal, me and mommy tackled about some sort of things regarding sa course ko. She always makes it sure na tama ang ginagawa ko. From note taking, paggawa ng report at lalo na pagdating sa lesson planning.

Nagkakaintindihan talaga kami since pareho lang naman ang tinatahak naming kurso. Ang pinagkaiba lang is English major si Mommy noon. Nang matapos kami sa pag-uusap ni Mommy, ay sila naman ni Daddy ang nag-usap regarding sa business na hinahandle nila pareho. Napaka flexible ni Mommy sa mga bagay-bagay, sinisiguro niyang naasikaso niya kami ni Daddy sa kanya-kanyang expertise namin.

“Ako na ang maghahatid kay Tasha, honey. Since may aasikasuhin ako sa school nila,” siyang saad ni Mommy.

Nakasanayan na kasi na every morning si Daddy ang maghahatid sa akin papuntang school dahil sa on the way naman sa office niya. While si Mommy medyo malayo ang school kung saan siya nagtuturo.

“Sure, no problem. Need ko na rin kasi mauna since alam mo namang may company meeting ang mga investors.”

Tig-isa ng kotse sina Mommy at Daddy. While me? I still need to aim the highest rank sa class. Kapalit noon ay ang kotse na gustong-gusto ko.

Well, this is my new life.

—

𝐊asalukuyan akong nasa room, katatapos lang ng class at abala ako sa pagsusulat ng mga notes na nasa board ng may nagtakip ng mata ko. Agad akong napangiti.

Just the aroma of his favorite perfume. Alam ko na agad kung sino ito.

“Kendrick! Stop it, kita mong nagt-take ako ng notes dito!” saway ko sa kan'ya.

Napapatawang tinanggal naman niya ang pagkakatakip sa mata ko. Then he planted kisses on my cheeks na agad namang ikinapula ng pisnge ko. Such a PDA.

“Nasa school pa tayo baka nakakalimutan mo.”

“So? I just missed my girlfriend so bad,” kibit balikat niyang sagot.

He's Kendrick Morales, my boyfriend, my everything and my source of strength. We've been together for almost 3 years now. He's also a Engineering student, same year lang din kami. Legal both side, but hindi pa siya ganoon katanggap ni Daddy. Daddy issues I guess. But we're still doing fine.

“Nagkita tayo kahapon, remember?” I exclaimed.

“So? Kahit isang minuto ka lang mawala sa paningin ko nami-miss na agad kita. I miss every piece of you.” Saka ako nito kinindatan.

Napailing-iling na lang ako, ”Okay so corny, Mr. Kendrick Morales.”

Napatawa naman siya dahilan para lumabas ang dimples nito sa kanang pisnge. Naupo siya sa bakanteng upuan katabi ko. Tinitignan nito ang ginagawa ko habang marahang pinaglalaruan ang kaliwang kamay ko.

“How about magdate tayo mamaya, Teacher Tasha?”

I smirk. There he goes with his profession under meant.

“Saan naman, Engineer Kendrick?”

Saglit itong napatingala na parang nag-iisip talaga. Mas napangisi na lang ako. Lumalabas talaga pagiging childish niya whenever his around me. Patuloy lang ako sa pagsusulat. Perks of being a future teacher, kailangan masipag ka talagang magsulat.

“Arcade tayo.”

Napalingon ako dahil sa sinabi niya. Nakangisi siya habang tinataas-baba ang kilay niya. He really knows paano ako pasiyahin. Since noong bata ako, hirap na hirap sila Inay at Itay na mabilhan kami ng laruan noon. At kung meron man, kailangan salitan kami ng mga kapatid ko noon. Kaya ngayon, talagang sobrang saya ko kapag nakakapunta ako sa mga Arcade.

“Sure! I love that!”

“I know. And I love you too.”

—

𝐍apag-usapan namin ni Kendrick na sunduin niya ako sa bahay ng 6 pm, para makauwi kami ng bago mag 10 pm. Me being a 20 year old girl, pero hindi pa rin pwedeng late umuwi ng bahay. There's no problem with me about sa pagiging strict ng parents ko. Ginagawa lang naman nila iyon para sa akin, just to make me safe. I guess.

“Good everning po, Tito and Tita.”

Kasalukuyang nakaupo si Kendrick sa may sala ng lumabas ako ng kwarto. I'm wearing my usual style. Dress na pinatungan ng blazer.

“Kamusta ka na nga pala, Iho? Minsanan ka na lang kung bumisita rito. Si Mommy at Daddy mo?” tanong ni Mommy habang abala lang sa pagbabasa ng libro si Daddy sa usual spot nito.

“They're doing good po. Naging busy rin po kasi ako sa mga school works. But don't worry po, lagi ko naman pong binabantayan anak niyo.”

“Hi Mom, Dad. So gaya po noong paalam ko kanina, gagala lang po kami ni Kendrick. Sa arcade po,” sabat ko sa usapan nila.

“Sure, sweetie. Mag enjoy kayo, okay?”

“Iho Kendrick, you know my rules,” biglang sabat ni Daddy habang nakatitig kay Kendrick.

Napayuko na lang ako at pasimpleng tiningnan si Kendrick.

He clenched his fist, pero pinipigilan niya ito.

“Yes, sir. I will bring Tasha before 10 pm po.”

Mula sa pagkakaupo agad na tumayo si Daddy saka nagtungo sa kwarto niya. May dalang kotse si Kendrick kaya mas mabilis kaming nakarating sa Arcade Haven. Ito ang fave place namin, ang fave place ng batang ako. Tuwing naandito kami, parang lumalabas 'yong batang ako. Ine-enjoy ko ang paglalaro, sinusulit bawat minuti. Laging nasa isip ko, ang mga bagay na 'yon, hindi man lang naranasan ng mga kapatid ko. So dapat maglaro ako para sa kanila.

Matapos maglaro ay naisipan naming sumakay ng ferris wheel. Marami akong memories sa ferris wheel na ito. Dito hiningi ni Kendrick ang permiso ko para ligawan niya ako at dito ko rin siya sinagot three years ago. Ang tagal na rin pala.

Hawak-hawak niya ang kamay ko habang nakapila kami para makasakay. Natatawa na lang ako kay Kendrick kasi nilalaro niya 'yong baby na hawak ng babae na nakapila sa kabilang ride.

He really do love kids. Nakikita ko na, magiging isang mabuting ama siya sa magiging anak niya. Hopefully, sa mga anak namin.

Nang turn na namin para sumakay, inalalayan niya ako paupo. Sino bang hindi mai-inlove sa lalaking ito? Minsan naiisip ko, he's too perfect for me.

“I love you,” biglang saad niya dahilan para mabalik ako mula sa malalim na pag-iisip.

“I love you more, Love.”

Hawak kamay habang nakasandal ako sa dibdib niya. Ang tahimik, ngunit tila maingay pa rin dahil sa lakas ng pintig ng puso niya. Naririnig ko dahil nakasandal ako sa kan'ya. Inaabala namin ang sarili sa pagtingin sa maliwanag na ilaw ng buong siyudad.

Such a breathtaking scenery.

Masasabi kong, nakikita ko na ang sarili ko na si Kendrick ang mapapangasawa ko. I know. We're meant for each other. At wala na akong makikitang lalaki na tulad niya o mas hihigit sa kan'ya.

Sino bang lalaki ang tatanggap sa past ko? Siya lang. Noong mga unang buwan na naging kami, sobrang hesitant ako. Iniisip na what if pandirihan niya ako? What if iwan niya ako? Pero tignan mo nga naman ngayon, almost three years na kami.

At alam niya ang lahat about sa akin. Lahat ng nangyari sa akin noon alam niya. Walang labis, walang kulang. That's why he is so caring with me.

I love my new life now. Lahat ng wala ako noon, meron na ako. Lahat ng bagay na hindi man lang naranasan ng mga kapatid ko. The family, luxury and a loving boyfriend.

Pero kung inaakala niyo'y perpekto na ang buhay na meron ako, pwes nagkakamali kayo. Cause history really do repeats itself. Kasi ang impyernong inaakala kong hindi na mangyayari sa'kin ay naulit. Sa pangalawang pagkakataon ay ginahasa ako ng inaaakala kong siyang magiging pangalawang ama ko.

“Ginagawa pa rin ba niya, Love?” Kendrick asked habang hinihigpitan ang pagkakayakap sa akin.

I nodded as a tear scape my eyes.

“Gusto na kitang ilayo sa kaniya. I want you to be safe ngunit hindi ko alam paano.”

Ramdam ko ang stress sa boses niya. Mula sa sitwasyon na meron ako ngayon. Kasi ang totoo, mula ng magdalaga ako. At mula ng malaman ni Daddy ang buong nangyari sa akin noon. Tila nagbago siya, nawala iyong lalaking puno ng pagmamahal at pag-aalala na siyang nagkarga sa akin papasok ng kotse nila noong panahong nasa bingit ako ng kamatayan.

Nagbago siya. Naging demonyo siya. Dahil kung anong ginawa ni Itay sa akin noon, siyang ginagawa niya sa akin ngayon. He raped me. Ilang beses na rin at alam iyon ni Kendrick. Gusto niyang ipakulong si Daddy, ngunit tumutol ako. 

Natatakot ako sa mga maaring mangyari, sa sasabihin ng iba. Sa sasabihin ni Mommy. Ayaw kong saktan siya. Ayaw kong makita ulit ang reaksyon, tulad ng reaksyon noon ni Inay noong nalaman niya ang ginagawa sa amin ni Itay.

“I'm so sorry, Love,” tanging nasabi ko. Nahihirapan siya, ngunit iyon ang request ko sa kanya. Ang isekreto lang ang mga sinabi ko.

“Mag-aaral akong maigi para pwede na kitang mapangasawa. Para mailayo na kita sa kanya, Tasha. I love you no matter what. I love you.”

He kissed me on my lips.

“Thank you and I love you more, Love.”