Lahat ng Kabanata ng กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ: Kabanata 1181 - Kabanata 1190

พอลมองชาร์ลีอย่างไม่เชื่อสายตา ถึงแม้เขาจะรู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เหลือเชื่ออย่างมาก แต่ก็เชื่อว่าชาร์ลีไม่ใช่คนที่ชอบคุยโวโอ้อวด ดังนั้นเขาจึงรีบสตาร์ทรถ ก่อนจะขับไปยังวีเวอร์ เภสัชกรรม วีเวอร์ เภสัชกรรมมีฐานการผลิตขนาดใหญ่อยู่ในพื้นที่ตะวันออกเฉียงใต้ของโอลรัส ฮิลล์ ซึ่งนอกจากจะทำการผลิตยาทั้งหมดที่นี่แล้ว เจ้าหน้าที่ฝ่ายบริหารก็ทำงานอยู่ที่นี่ด้วยเช่นกันที่ฐานการผลิตของวีเวอร์ เภสัชกรรมแห่งนี้ มีทั้งโรงงานผลิต คลังสินค้า อาคารสำนักงาน และหอพักทันทีที่พอลจอดรถที่หน้าอาคารสำนักงานของวีเวอร์ เภสัชกรรม เขาก็รู้ได้ทันทีเลยว่า เลียมกำลังรอพวกเขาอยู่ที่นี่แล้วการปฏิบัติภาระกิจที่ภูเขากอลมินของชาร์ลี ได้ทำให้ชาร์ลีรู้สึกตกใจอย่างมากนับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เลียมก็ยอมรับชาร์ลีเป็นดั่งพระเจ้า เขาไม่กลัวเกรงความลำบากและอันตรายใด ๆ ผู้ชายคนนี้มีความเต็มใจที่จะฝ่าฟันอุปสรรคต่าง ๆ เพื่อชาร์ลีเขาออกมาต้อนรับชาร์ลีและพอล จากนั้นก็พาทั้งสองไปที่ห้องทำงานของเขาด้วยความเคารพเลียมหยิบแบบร่างสัญญาที่เขาร่างเอาไว้ออกมา แล้วพูดกับชาร์ลีว่า "ปรมาจารย์เวดครับ ผมร่างสัญญาเอาไว้แล้ว คุณ

ในระหว่างที่เดินทางกลับนั้น ชาร์ลีได้ถามพอลว่า "ว่าแต่ช่วงนี้ป้าฮอลล์ทำอะไรอยู่เหรอ?”พอลตอบว่า “ช่วงนี้คุณแม่ของผมชอบไปที่มหาวิทยาลัยการศึกษาผู้ใหญ่น่ะครับ มีเพื่อนเก่าของท่านชวนไปเป็นอาจารย์พิเศษที่นั่น คุณแม่มีความเชี่ยวชาญในการสอนผู้สูงอายุในวิชาระบบกฎหมายน่ะครับ”“โอ้?” ชาร์ลีรู้สึกแปลกใจ แล้วถามขึ้นว่า “ถ้าอย่างนั้น ตอนนี้ป้าฮอลล์ก็เป็นศาสตราจารย์ฮอลล์ไปแล้วสินะ?”พอลหัวเราะในขณะที่พูดว่า "ท่านไม่ได้ศาสตราจารย์จริง ๆ หรอกครับ อันที่จริงมหาวิทยาลัยการศึกษาผู้ใหญ่ก็ไม่ใช่มหาวิทยาลัยในความหมายที่แท้จริงเช่นกัน เป็นเพียงวิทยาลัยฝึกอบรมสำหรับผู้สูงอายุ ถึงแม้ว่าคุณแม่ของผมจะเป็นอาจารย์สอนอยู่ที่นั่น แต่ท่านก็เข้าร่วมชั้นเรียนในวิชาศิลปะการคัดลายมือ และวิชาวาดภาพแบบดั้งเดิมด้วย ตอนนี้ท่านมีงานยุ่งทุกวันเลยครับ"หลังจากนั้นพอลก็ถามด้วยความสงสัยว่า “แล้วตอนนี้คุณลุงวิลสันเป็นยังไงบ้างเหรอครับ? คุณแม่ชอบเอ่ยถึงคุ๊ลุงบ่อย ๆ แต่ดูเหมือนท่านจะมีท่าทีลังเลแล้วนิ่งเงียบทุกครั้งที่อยากจะพูด”ชาร์ลีรู้สึกว่าพอลไม่ใช่คนนอก ดังนั้นเขาจึงถอนหายใจยาว แล้วพูดว่า “ตอนที่ป้าฮอลล์และคุณกลับเข้ามาใน

พอลขับรถกลับบ้านหลังจากส่งชาร์ลีกลับวิลล่าที่ธอมป์สัน เฟิร์สแล้วชาร์ลีเดินกลับไปที่วิลล่าคนเดียว จาค็อบ… พ่อตาของเขารีบออกมาต้อนรับแล้วถามเขาว่า "ลูกเขยที่แสนดีของพ่อ วันนี้ได้เจอป้าฮอลล์หรือเปล่าหลังออกไปทำธุระกับพอลมาน่ะ?”ชาร์ลีตอบอย่างทำอะไรไม่ถูก "พ่อครับ ผมจะไปพบป้าฮอลล์ได้ยังไงล่ะครับ ก็ในเมื่อผมไปออกไปทำธุระกับพอล?”จาค็อบอดถอนหายใจไม่ได้ เพราะเขารู้สึกหดหู่ใจมากเขาคิดถึงมาทิลด้ามากเหลือเกินในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา แต่เนื่องจากเอเลนอยู่ที่บ้าน เขาจึงไม่กล้าเสี่ยงที่จะไปพบมาทิลด้าดังนั้นในเวลานี้ เขาจึงอดที่จะรู้สึกเป็นกังวลและเวิ้งว้างว่างเปล่าไม่ได้เขาถามชาร์ลีอีกครั้งหนึ่งว่า "แล้วนายได้ถามพอลถึงสภาพความเป็นอยู่ของป้าฮอลล์หรือเปล่า? เธอเป็นอย่างไรบ้าง?”ชาร์ลียิ้มก่อนจะตอบว่า "ช่วงนี้ป้าฮอล์สบายดีครับ พอลเล่าให้ฟังว่า ตอนนี้ป้าฮอลล์ได้ไปเป็นอาจารย์สอนที่มหาวิทยาลัยการศึกษาผู้ใหญ่น่ะครับ แล้วไม่ได้สอนอย่างเดียวนะครับ ท่านยังเข้าชั้นเรียนวิชาศิลปะการคัดลายมือและการวาดภาพด้วย ป้าฮอลล์มีชีวิตที่ดีและใช้ชีวิตได้อย่างมีคุณภาพมากเลยล่ะครับ"เมื่อจาค็อบได้ยินเช่นนี้ เขาก็

ในช่วงเวลานี้ แขกทั้งหมดที่มาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของจัสมินในวันนี้ ต่างก็กำลังรอชาร์ลีอยู่ทุก ๆ คนต่างรู้ว่าโดนัลด์จากตระกูลเว็บบ์ได้มาที่โอลรัส ฮิลล์พร้อมกับลูกชายเมื่อนานมาแล้ว และได้มีปัญหาขัดแย้งกันนอกจากนี้ ชาร์ลียังได้หักมือของฌอนต่อหน้าสาธารณชนในระหว่างงานเลี้ยงวันเกิดของคุณท่านมัวร์อีกด้วยหลังจากนั้น ไอแซคก็ก้าวออกมา แล้วหักขาพวกเขาแต่ละคน ก่อนจะปล่อยสองพ่อลูกจากตระกูลเว็บบ์กลับไปซัดเบอรี่ด้วยความอับอายตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ทุก ๆ คนต่างก็รู้สึกว่าชาร์ลีไม่มีความกลัวเกรงอะไรเลย เขาไม่แม้แต่กังวลหรือให้ความสนใจกับตระกูลชั้นนำและทรงอิทธิพลมากที่สุดในแถบภาคใต้เลยด้วยซ้ำในเวลานั้น หลายคนยังกังวลว่า ชาร์ลีจะไม่เหมาะกับตระกูลเว็บบ์ ซึ่งมีทรัพย์สินมากมายและมีภูมิหลังที่แข็งแกร่งซึ่งไม่มีใครคาดคิดว่า ตระกูลเว็บบ์จะหล่นจากตำแหน่งสูงสุดในฐานะตระกูลชั้นนำ และมีอิทธิพลมากที่สุดทางภาคใต้ในระยะเวลาสั้น ๆยิ่งไปกว่านั้น มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นกับตระกูลเว็บบ์ในช่วงเวลานี้ประการแรกเลยก็คือ ชื่อเสียงของพวกเขาต้องมัวหมองจากองค์กรขอทานประการที่สองคือ พวกเขาส่งนักรบไปยังภูเขากอลม

ใบหน้าของออโรร่าแดงก่ำด้วยความเขินอาย เมื่อชาร์ลีมองมาที่เธอออโรร่าเป็นผู้หญิงที่ชอบคุยโวมาโดยตลอด ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังไม่ใช่คนอ่อนแอหรือขี้อาย เนื่องจากเธอมีพื้นฐานการต่อสู้มาก่อนแต่อย่างไรก็ตาม หัวใจของเธอมีความเขินอายและความตื่นเต้นของเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อยู่อย่างเต็มเปี่ยม เนื่องจากจู่ ๆ เธอก็ได้พบกับยอดดวงใจของเธอ ดูเหมือนว่าเธอจะกลายเป็นผู้หญิงขี้อายและแสนน่ารักขึ้นมาในบัดดลชาร์ลียิ้มให้เธอเล็กน้อย "ออโรร่า คุณก็อยู่ที่นี่ด้วย เป็นยังไงบ้างครับ?”ออโรร่าหน้าแดง "ช่วงนี้… ฉันสบายดีค่ะ ขอบคุณสำหรับความห่วงใยนะคะ ปรมาจารย์เวด...”ชาร์ลีพยักหน้าเบา ๆ และพูดกับทุกคน "ในเมื่อทุกคนไม่ได้เจอกันนานพอสมควร และเนื่องจากวันนี้เป็นวันเกิดของคุณมัวร์ด้วย เรามาดื่มไวน์อีกแก้วสองแก้วกันเถอะครับ"ทุก ๆ คนรีบตอบว่า "แน่นอน! แน่นอน! คืนนี้เราต้องดื่มไวน์เพิ่มอีกสองสามแก้วแน่นอน!”ในเวลานี้ จัสมินได้กล่าวในเชิงขอโทษขึ้นมา "ปรมาจารย์เวดคะ รอสักครู่นะคะ ฉันต้องไปทักทายแขกท่านอื่น ๆ ก่อน"ชาร์ลีพยักหน้าเบา ๆ "เชิญตามสบายครับ คุณไม่ต้องห่วงทางนี้เลย"จัสมินกล่าวคำอำลากับทุกคนก่อนจากไป หลัง