LOGINShare
บทที่ 1181
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1182
อย่างไรก็ตาม เธอคิดคำง่าย ๆ แต่แฝงความหมายว่า 'จามาล' ในเวลานี้ชาร์ลีอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่า มาทิลด้าช่างเป็นคนที่น่าทึ่งจริง ๆแต่ถึงกระนั้นชาร์ลีก็เก็บเรื่องนี้เอาไว้ในใจ เขาไม่ได้บอกเรื่องนี้กับพอลเนื่องจากพอลเป็นคนฉลาด ชาร์ลีจึงเดาว่าพอลก็น่าจะรู้เรื่องที่มาของชื่อกลางของเขาด้วยหลังจากเซ็นสัญญาเสร็จแล้ว เลียมก็ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงนอบน้อมว่า “ปรมาจารย์เวดครับ คุณจะเปลี่ยนชื่อวีเวอร์ เภสัชกรรมตอนนี้เลยไหมครับ?”ด้วยความที่ชาร์ลีเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ของวีเวอร์ เภสัชกรรมแล้ว เลียมจึงรู้สึกว่าไม่เหมาะนักที่พวกเขาจะยังคงเรียกชื่อบริษัทนี้ว่า 'วีเวอร์ เภสัชกรรม' ต่อไปชาร์ลีก็รู้สึกแปลก ๆ เหมือนกัน ที่ยังจะเรียกชื่อบริษัทที่อยู่ภายใต้การควบคุมของเขาว่าวีเวอร์ เภสัชกรรมต่อไปเขาจึงใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “เราเปลี่ยนชื่อบริษัทยาเป็น 'นักปรุงยาเภสัชกรรม' แทนก็แล้วกัน”ชาร์ลีรู้สึกว่าการที่เขาปรุงยาตามสูตรที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ให้ได้อย่างเชี่ยวชาญนั้น เป็นผลมาจากนักปรุงยามากมายในอดีต เขาจึงตั้งชื่อว่า 'นักปรุงยาเภสัชกรรม' เพื่อเป็นการรำลึกถึงเหล่านักปรุงยาทั้งหลายเหล่านั้น นี่จ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1183
ในระหว่างที่เดินทางกลับนั้น ชาร์ลีได้ถามพอลว่า "ว่าแต่ช่วงนี้ป้าฮอลล์ทำอะไรอยู่เหรอ?”พอลตอบว่า “ช่วงนี้คุณแม่ของผมชอบไปที่มหาวิทยาลัยการศึกษาผู้ใหญ่น่ะครับ มีเพื่อนเก่าของท่านชวนไปเป็นอาจารย์พิเศษที่นั่น คุณแม่มีความเชี่ยวชาญในการสอนผู้สูงอายุในวิชาระบบกฎหมายน่ะครับ”“โอ้?” ชาร์ลีรู้สึกแปลกใจ แล้วถามขึ้นว่า “ถ้าอย่างนั้น ตอนนี้ป้าฮอลล์ก็เป็นศาสตราจารย์ฮอลล์ไปแล้วสินะ?”พอลหัวเราะในขณะที่พูดว่า "ท่านไม่ได้ศาสตราจารย์จริง ๆ หรอกครับ อันที่จริงมหาวิทยาลัยการศึกษาผู้ใหญ่ก็ไม่ใช่มหาวิทยาลัยในความหมายที่แท้จริงเช่นกัน เป็นเพียงวิทยาลัยฝึกอบรมสำหรับผู้สูงอายุ ถึงแม้ว่าคุณแม่ของผมจะเป็นอาจารย์สอนอยู่ที่นั่น แต่ท่านก็เข้าร่วมชั้นเรียนในวิชาศิลปะการคัดลายมือ และวิชาวาดภาพแบบดั้งเดิมด้วย ตอนนี้ท่านมีงานยุ่งทุกวันเลยครับ"หลังจากนั้นพอลก็ถามด้วยความสงสัยว่า “แล้วตอนนี้คุณลุงวิลสันเป็นยังไงบ้างเหรอครับ? คุณแม่ชอบเอ่ยถึงคุ๊ลุงบ่อย ๆ แต่ดูเหมือนท่านจะมีท่าทีลังเลแล้วนิ่งเงียบทุกครั้งที่อยากจะพูด”ชาร์ลีรู้สึกว่าพอลไม่ใช่คนนอก ดังนั้นเขาจึงถอนหายใจยาว แล้วพูดว่า “ตอนที่ป้าฮอลล์และคุณกลับเข้ามาใน
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1184
ด้วยเหตุนี้จัสมินจึงให้ความเคารพชาร์ลีเป็นอย่างมากดังนั้นเขาจึงเชื่อว่า จัสมินจงใจปกปิดข้อเท็จจริงที่ว่า นี่เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของเธอ เนื่องจากเธอกลัวว่าเธอจะเป็นหนี้บุญคุณเขามากยิ่งขึ้นเมื่อชาร์ลีคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็รู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นอะไรที่น่าสนใจขึ้นมาทันที'จัสมิน คุณกลัวจะเป็นหนึ้บุญคุณผมเหรอ? ครั้งนี้ผมสร้างบุญคุณให้กับคุณชุดใหญ่เลยล่ะ''ผมจะไม่ออกไปซื้อของขวัญวันเกิดให้คุณหรอก แต่จะเตรียมเอายาอายุวัฒนะไปให้คุณแทน'หลังจากที่ทุกคนได้เห็นมากับตาตัวเอง ผู้คนในแวดวงสังคมชั้นสูงแห่งโอลรัส ฮิลล์ ต่างรู้ซึ้งถึงพลังอันน่าทึ่งของยาอายุวัฒนะชนิดนี้ นายท่านมัวร์ทานได้ยาอายุวัฒนะนี้ต่อหน้าสาธารณชนในงานเลี้ยงวันเกิดของเขา และทุกคนต่างก็ได้เห็นผลลัพธ์อันน่าอัศจรรย์ของยานี้ด้วยตาตัวเองชาร์ลียังได้ยินมาด้วยว่า มีคนยอมจ่ายเงินหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ หรือหลายร้อยล้านดอลลาร์ เพื่อซื้อยาอายุวัฒนะนี้แต่อย่างไรก็ตาม ชาร์ลีไม่เคยคิดที่จะขายยาชนิดนี้เขาไม่ได้ขัดสนเรื่องเงินทอง ฉะนั้นไม่ว่าจะเงินกี่ร้อยล้าน หรือแม้แต่พัน ๆ ล้าน ก็ไม่ได้มีความหมายอะไรสำหรับเขาเลยถ้าเขาขายยาอายุวัฒนะเพ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1185
พอลขับรถกลับบ้านหลังจากส่งชาร์ลีกลับวิลล่าที่ธอมป์สัน เฟิร์สแล้วชาร์ลีเดินกลับไปที่วิลล่าคนเดียว จาค็อบ… พ่อตาของเขารีบออกมาต้อนรับแล้วถามเขาว่า "ลูกเขยที่แสนดีของพ่อ วันนี้ได้เจอป้าฮอลล์หรือเปล่าหลังออกไปทำธุระกับพอลมาน่ะ?”ชาร์ลีตอบอย่างทำอะไรไม่ถูก "พ่อครับ ผมจะไปพบป้าฮอลล์ได้ยังไงล่ะครับ ก็ในเมื่อผมไปออกไปทำธุระกับพอล?”จาค็อบอดถอนหายใจไม่ได้ เพราะเขารู้สึกหดหู่ใจมากเขาคิดถึงมาทิลด้ามากเหลือเกินในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา แต่เนื่องจากเอเลนอยู่ที่บ้าน เขาจึงไม่กล้าเสี่ยงที่จะไปพบมาทิลด้าดังนั้นในเวลานี้ เขาจึงอดที่จะรู้สึกเป็นกังวลและเวิ้งว้างว่างเปล่าไม่ได้เขาถามชาร์ลีอีกครั้งหนึ่งว่า "แล้วนายได้ถามพอลถึงสภาพความเป็นอยู่ของป้าฮอลล์หรือเปล่า? เธอเป็นอย่างไรบ้าง?”ชาร์ลียิ้มก่อนจะตอบว่า "ช่วงนี้ป้าฮอล์สบายดีครับ พอลเล่าให้ฟังว่า ตอนนี้ป้าฮอลล์ได้ไปเป็นอาจารย์สอนที่มหาวิทยาลัยการศึกษาผู้ใหญ่น่ะครับ แล้วไม่ได้สอนอย่างเดียวนะครับ ท่านยังเข้าชั้นเรียนวิชาศิลปะการคัดลายมือและการวาดภาพด้วย ป้าฮอลล์มีชีวิตที่ดีและใช้ชีวิตได้อย่างมีคุณภาพมากเลยล่ะครับ"เมื่อจาค็อบได้ยินเช่นนี้ เขาก็
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1186
เมื่อชาร์ลีเห็นจัสมิน ก็อดรู้สึกตกตะลึงในความสวยของเธอไม่ได้เขารู้สึกมานานแล้วว่ารูปร่างหน้าตาของจัสมินนั้น ไม่ได้ด้อยไปกว่าแคลร์… ภรรยาของเขาเลยแม้แต่อารมณ์ของชนชั้นสูงที่จัสมินถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เด็ก ก็ไม่อาจเทียบได้กับภรรยาของเขาท้ายที่สุดแล้ว จัสมินเป็นหลานสาวคนโตของตระกูลใหญ่ และมีอำนาจที่สุดในท้องถิ่น นับตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก เธอก็ได้รับการสั่งสอนเรื่องมารยาทของชนชั้นสูง และเมื่อเทียบกับผู้หญิงคนอื่น ๆ แล้ว เธอช่างดูแตกต่างเสียเหลือเกิน เมื่อจัสมินเห็นชาร์ลี เธอก็รู้สึกตื่นเต้นมาก แล้วรีบรุดเข้าไปหาในขณะที่พูดอย่างเหนียมอายว่า "ปรมาจารย์เวด มาถึงแล้วเหรอคะ"ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า "จัสมิน ทำไมคุณไม่บอกผมล่วงหน้าล่ะว่าวันนี้เป็นวันเกิดของคุณ"จัสมินตอบเป็นเชิงขอโทษว่า "ปรมาจารย์เวดคะ อย่าโกรธฉันเลยนะคะ เหตุผลที่ฉันไม่ได้บอกคุณก็เพราะฉันกลัวว่าคุณจะต้องเสียเงินซื้อของขวัญมาให้"ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า "อันที่จริงผมก็ไม่ได้ใช้เงินมากมายอะไรเลย เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ? ผมก็ต้องเตรียมของขวัญวันเกิดให้คุณอย่างแน่นอน ถึงแม้คุณจะไม่ได้บอกผมก็ตาม ผมได้เตรียมของขวัญวันเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1187
ในช่วงเวลานี้ แขกทั้งหมดที่มาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของจัสมินในวันนี้ ต่างก็กำลังรอชาร์ลีอยู่ทุก ๆ คนต่างรู้ว่าโดนัลด์จากตระกูลเว็บบ์ได้มาที่โอลรัส ฮิลล์พร้อมกับลูกชายเมื่อนานมาแล้ว และได้มีปัญหาขัดแย้งกันนอกจากนี้ ชาร์ลียังได้หักมือของฌอนต่อหน้าสาธารณชนในระหว่างงานเลี้ยงวันเกิดของคุณท่านมัวร์อีกด้วยหลังจากนั้น ไอแซคก็ก้าวออกมา แล้วหักขาพวกเขาแต่ละคน ก่อนจะปล่อยสองพ่อลูกจากตระกูลเว็บบ์กลับไปซัดเบอรี่ด้วยความอับอายตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ทุก ๆ คนต่างก็รู้สึกว่าชาร์ลีไม่มีความกลัวเกรงอะไรเลย เขาไม่แม้แต่กังวลหรือให้ความสนใจกับตระกูลชั้นนำและทรงอิทธิพลมากที่สุดในแถบภาคใต้เลยด้วยซ้ำในเวลานั้น หลายคนยังกังวลว่า ชาร์ลีจะไม่เหมาะกับตระกูลเว็บบ์ ซึ่งมีทรัพย์สินมากมายและมีภูมิหลังที่แข็งแกร่งซึ่งไม่มีใครคาดคิดว่า ตระกูลเว็บบ์จะหล่นจากตำแหน่งสูงสุดในฐานะตระกูลชั้นนำ และมีอิทธิพลมากที่สุดทางภาคใต้ในระยะเวลาสั้น ๆยิ่งไปกว่านั้น มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นกับตระกูลเว็บบ์ในช่วงเวลานี้ประการแรกเลยก็คือ ชื่อเสียงของพวกเขาต้องมัวหมองจากองค์กรขอทานประการที่สองคือ พวกเขาส่งนักรบไปยังภูเขากอลม
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1188
โดยปกติแล้ว เขาจะไม่ไปที่เอ็มแกรนด์ กรุ๊ปเลย เขาแค่ถามถึงเอ็มแกรนด์ กรุ๊ป แล้วมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้ดอริสจัดการโดยตรงจากสิ่งที่ดอริสเพิ่งพูดออกไป ดูเหมือนว่าเธอกำลังตั้งความหวังให้เขาสามารถไปที่เอ็มแกรนด์กรุ๊ปได้บ่อยขึ้นในขณะที่เขากำลังคิดถึงเรื่องนี้ ชาร์ลีก็ยิ้มก่อนจะบอกกับดอริสว่า "ในเมื่อรองประธานคนสวยอยู่ที่นั่น ผมก็จะไปรบกวนคุณที่เอ็มแกรนด์ กรุ๊ปให้บ่อยขึ้นหน่อยก็แล้วกัน!”เมื่อดอริสได้ยินคำพูดนี้ ใบหน้าสวย ๆ และมีเสน่ห์ของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อในเวลานี้ แอนโธนีก็พาไซล่ามาด้วยไซล่ามองชาร์ลีด้วยสายตาที่อ่อนโยนในเวลาเดียวกัน ภายในใจของเธอก็อดที่จะรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยไม่ได้ เธอรู้สึกว่าช่วงนี้ปรมาจารย์เวดดูเหมือนจะให้ความสนใจเธอและคุณปู่น้อยลงนี่อาจเพราะช่วงนี้เธอไม่เห็นปรมาจารย์เวดมาที่ซีรีน เวิลด์ คลินิกอีกเลย ถึงแม้เธอจะเฝ้าคิดถึงเขา แต่เธอก็ไม่มีโอกาสได้พบเขาเลย แอนโธนีไม่ได้คิดมากเหมือนหลานสาว เขารู้สึกเพียงว่า เขาไม่ได้เห็นปรมาจารย์เวดมาเป็นเวลานาน หลังจากที่ได้กินยาอายุวัฒนะเข้าไป แอนโธนีก็รู้สึกถึงความสำคัญในการกลับมาอ่อนเยาว์อีกครั้ง ดังนั้นเขาจึงรู้สึก
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1189
ใบหน้าของออโรร่าแดงก่ำด้วยความเขินอาย เมื่อชาร์ลีมองมาที่เธอออโรร่าเป็นผู้หญิงที่ชอบคุยโวมาโดยตลอด ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังไม่ใช่คนอ่อนแอหรือขี้อาย เนื่องจากเธอมีพื้นฐานการต่อสู้มาก่อนแต่อย่างไรก็ตาม หัวใจของเธอมีความเขินอายและความตื่นเต้นของเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อยู่อย่างเต็มเปี่ยม เนื่องจากจู่ ๆ เธอก็ได้พบกับยอดดวงใจของเธอ ดูเหมือนว่าเธอจะกลายเป็นผู้หญิงขี้อายและแสนน่ารักขึ้นมาในบัดดลชาร์ลียิ้มให้เธอเล็กน้อย "ออโรร่า คุณก็อยู่ที่นี่ด้วย เป็นยังไงบ้างครับ?”ออโรร่าหน้าแดง "ช่วงนี้… ฉันสบายดีค่ะ ขอบคุณสำหรับความห่วงใยนะคะ ปรมาจารย์เวด...”ชาร์ลีพยักหน้าเบา ๆ และพูดกับทุกคน "ในเมื่อทุกคนไม่ได้เจอกันนานพอสมควร และเนื่องจากวันนี้เป็นวันเกิดของคุณมัวร์ด้วย เรามาดื่มไวน์อีกแก้วสองแก้วกันเถอะครับ"ทุก ๆ คนรีบตอบว่า "แน่นอน! แน่นอน! คืนนี้เราต้องดื่มไวน์เพิ่มอีกสองสามแก้วแน่นอน!”ในเวลานี้ จัสมินได้กล่าวในเชิงขอโทษขึ้นมา "ปรมาจารย์เวดคะ รอสักครู่นะคะ ฉันต้องไปทักทายแขกท่านอื่น ๆ ก่อน"ชาร์ลีพยักหน้าเบา ๆ "เชิญตามสบายครับ คุณไม่ต้องห่วงทางนี้เลย"จัสมินกล่าวคำอำลากับทุกคนก่อนจากไป หลัง
Latest chapter
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
