All Chapters of กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ: Chapter 1161 - Chapter 1170

ชายทั้งสามคนเฝ้ามองชาร์ลียืนอยู่กลางแสงอาทิตย์สีทอง ด้วยความตกตะลึงและหวาดหวั่น! พวกเขาพูดไม่ออกกันเลย!การกระทำของชาร์ลีในวันนี้ ได้ล้มล้างความรู้สึกที่มีต่อเขาก่อนหน้านี้ไปอย่างสิ้นเชิง!วันนี้ชาร์ลีได้กลายร่างเป็นดั่งเทพเจ้าในสายตาของพวกเขาไปแล้ว!พวกเขาไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร!!! ชาร์ลีฆ่าเหล่าแปดผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหมดด้วยตัวเอง! ในระหว่างการต่อสู้นั้น เขาไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ เลย แต่กลับเรียกอัสนีพิฆาตออกมา แล้วทำให้เกิดหิมะถล่มจนฝังร่างเหล่าแปดผู้ยิ่งใหญ่ให้ตายทั้งเป็น!ชาร์ลียืนอยู่ท่ามกลางผู้คนเหล่านั้นในระหว่างที่หิมะถล่ม แต่กลับโผล่ขึ้นมาโดยไม่ได้รับอันตรายอะไรเลยในขณะที่ชาร์ลีเดินเข้ามาใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อย ๆ เลียมก็คุกเข่าลงบนพื้นหิมะพร้อมโค้งคำนับให้ชาร์ลี "ปรมาจารย์เวด โปรดรับความเคารพอันนอบน้อมของผมไว้ด้วยครับ ผมจะเคารพยกย่องคุณไปตลอดชีวิต!”จากนั้นก็ถึงตาอัลเบิร์ต "ผมด้วยครับปรมาจารย์เวด ผมจะเคารพยกย่องคุณไปตลอดกาล!”ไอแซคก็ทำตาม เขาคุกเข่าลงบนพื้น มือของเขาสั่นเทา "นายน้อย! คุณคือพระเจ้าองค์เดียวของผม!”ในที่สุดชาร์ลีก็ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา แล้วพูด

ตอนที่ชาร์ลีขึ้นเครื่องบินที่ภูเขากอลมินเพื่อกลับมาที่โอลรัส ฮิลล์นั้น ครอบครัวเว็บบ์ต่างก็ตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายกลุ่มแปดผู้ยิ่งใหญ่ต่างเร่งรุดไปที่ภูเขากอลมินเพียงชั่วข้ามคืน เพื่อปฏิบัติภารกิจเพียงอย่างเดียว นั้นก็คือช่วยสองพ่อลูกตระกูลวีเวอร์ แต่ขาดการติดต่อทันทีที่ไปถึงที่นั่นโดนัลด์โทรหาพวกเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนแบตเตอรี่ใกล้จะหมด แต่เขาก็ยังติดต่อพวกกลุ่มแปดผู้ยิ่งใหญ่ไม่ได้เลยทันใดนั้น โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น… มีสายเรียกเข้า!เป็นสายจากชายที่หนีออกมาจากภูเขากอลมินเมื่อคืนนี้เขายังคงซ่อนตัวอยู่ในเมืองที่ภูเขากอลมิน โดยวางแผนว่า จะรอจนกว่ากลุ่มแปดผู้ยิ่งใหญ่ทำภารกิจเสร็จสิ้น แล้วจึงจะกลับมาที่ซัดเบอรี่พร้อมกัน แต่สิ่งที่เขารออยู่กับกลายเป็นข่าวร้ายอันน่ากลัวแทน!เมื่อสักครู่นี้ สถานีโทรทัศน์ท้องถิ่นของภูเขากอลมินได้รายงานข่าวด่วนว่า มีเหตุการณ์หิมะถล่มเกิดขึ้นที่ภูเขากอลมิน ทำให้หิมะหลายหมื่นตันไหลลงมาจากภูเขากอลมิน แล้วฝังกลบถนน...รวมทั้งรถยนต์สองคันและคนอีกแปดคน… จนกองเป็นภูเขาเลากาเมื่อหน่วยกู้ภัยในท้องถิ่นออกไปค้นหาผู้รอดชีวิต พวกเขากู้ร้างชายพิการแปดคนขึ้นมาจากหิมะไ

ชาร์ลีมองเอเลนเดินโซเซเข้าไปในสนาม พร้อมกับไม้ค้ำเดินและกระเป๋าสะพายขนาดใหญ่ห้อยอยู่ที่หลัง ซึ่งมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่า มีข้าวของอยู่ในนั้นมากมาย ทำให้กระเป๋าใบนั้นดูเทอะทะกว่าปกติ เขารู้ได้ในทันทีว่าแม่ยายของเขาต้องมีเจตนาทำเรื่องไม่ดีบางอย่างอยู่แน่ ๆแคลร์ถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ "ไปไหนมาคะคุณแม่? หนูหาแม่ไม่เจอตลอดทั้งเช้านี้เลย"เอเลนตอบพร้อมกับหัวเราะร่วน "อ๋อ ฉันไปตลาดค้าส่งมาเมื่อเช้านี้ แล้วก็ซื้ออะไรบางอย่างมาน่ะ!”แคลร์ส่งเสียงดุ "คุณแม่คะ ขาของแม่ต้องใช้เวลาในการเยียวยา แม่ควรพักอยู่ที่บ้าน ทำไมถึงได้เดินไปไหนมาไหนแบบนี้ล่ะคะ?“โอ๊ย...ไม่เป็นอะไรหรอก" เอเลนโบกมืออย่างไม่มีอะไร แล้วพูดว่า "ลูกคงคิดล่ะสิว่า แม่จะไปไหนมาไหนไม่ได้ด้วยไม้ค้ำเดินคู่นี้? ตอนนี้แม่ชินแล้วล่ะ แถมขาของแม่ก็หายเจ็บแล้วด้วย แม่แค่เหนื่อยกับไม้ค้ำนิดหน่อยเอง นอกนั้นก็สบายดี"แคลร์ถามขึ้นอีกครั้ง "แล้วแม่ซื้ออะไรมาคะ? แม่ต้องเหนื่อยกับการแบกกระเป๋าใบเทอะทะอย่างนั้นแน่ ๆ เอามาให้หนูช่วยถือเถอะค่ะ!”เอเลนหัวเราะคิกคัก แล้วพูดว่า "ฉันไม่เป็นไรหรอก มีแต่หมวกอยู่ในนั้น มันไม่ได้หนักมากมายอะไรเลย"“หมวกเห

คุณท่านวิลสันค่อนข้างงุนงง เธอไม่เข้าใจว่าทำไมลูกชายของเธอต้องรีบร้อนไปหาเอเลน ทั้ง ๆ ที่เพิ่งตื่นนอนแท้ ๆ เธอจึงรีบถามขึ้นว่า "คริสโตเฟอร์ แกมีธุระอะไรกับนังเอเลนนั่นกัน?”คริสโตเฟอร์ส่งเสียงคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยว "นังสารเลวเอเลนแขวนหมวกสีเขียวไว้ตรงระเบียงห้องมันเป็นสิบ ๆ ใบ! มันจงใจทำชัด ๆ คุณแม่ไม่คิดว่างั้นหรือครับ?!”คุณท่านวิลสันอ้าปากค้างด้วยความตกใจ แล้วโพล่งออกมาว่า "อะไรนะ? แกพูดจริงเหรอ?”คริสโตเฟอร์กัดฟันกรอดด้วยความกลัดกลุ้ม "ตามผมมาแล้วคุณแม่จะเห็นเอง"คนทั้งสองเดินออกจากประตูไปทันทีแน่นอนว่า… ทันทีที่คุณท่านวิลสันออกไปข้างนอก เธอมองเห็นหมวกสีเขียวจำนวนยี่สิบใบแกว่งไกวตามแรงลมอยู่บนระเบียงห้องของเอเลน"เธอฟิวส์ขาดทันทีที่เห็นหมวกพวกนั้น แล้วตะโกนดังลั่น "เอเลน! นังสารเลว มันต้องดูคลิปในโรงพยาบาลนั้น แล้วจงใจล้อเลียนพวกเรา!”คริสโตเฟอร์พยักหน้าอย่างขุ่นเคือง แล้วพูดว่า "ใช่ครับคุณแม่ ผมถึงปล่อยมันไว้ไม่ได้! นังนี่มันเป็นพวกชอบกลั่นแกล้งคนอื่นจริง ๆ !”คุณท่านวิลสันกับคริสโตเฟอร์รีบย่ำเท้าไปที่ประตูรั้วของชาร์ลีด้วยความกลัดกลุ้มใจ คุณท่านวิลสันกระแทกประตูแล้วตะโ

การล้อเลียนของเอเลนทำให้คริสโตเฟอร์โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เขากระโดดและด่าทออย่างเดือดดาล "นังเอเลน นังชั่ว แกอยากตายนักใช่ไหม?”เอเลนหัวเราะอย่างมีความสุข แล้วพูดว่า "โธ่เอ๋ย… คริส อย่าโกรธไปเลย ฉันใช้เงินไปตั้งหลายร้อยดอลลาร์เพื่อซื้อหมวกพวกนี้นะ แล้วฉันก็อยากมอบให้แกทั้งหมดนี่เลย"จากนั้นเอเลนก็หยิบตุ๊กตานินจาเต่าออกมาจากที่ไหนสักที่ แล้วพูดเสียงดังฟังชัดว่า "ดูนี่สิคริส… แกว่าตุ๊กตาตัวนี้หน้าตาเหมือนแกมากใช่ไหมล่ะ? ไม่เพียงแต่หัวมีสีเขียวเท่านั้นนะ แต่ยังอดทนเก่งอีกต่างหาก ก็ด้วยความที่เป็นนินจานั่นแหละ! โอ้… พระเจ้า นี่เป็นภาพเหมือนที่ดีที่สุดของแกเลยนะ! ฮ่า ฮ่า ฮ่า...”คริสโตเฟอร์เดือดดาลมาก ร่างกายของเขาสั่นเทิ้มอย่างรุนเแรง รวมถึงเสียงของเขาในขณะตะโกนด้วยว่า "นังสารเลว ทำไมไม่ตาย ๆ ไปซะ? คนไร้ศีลธรรมอย่างแกสมควรตกนรก!”เอเลนหัวเราะแล้วบอกว่า "โอ้… คริส ฉันมอบหมวกพวกนี้ให้แกด้วยใจเมตตา แต่แกยังมาแช่งให้ฉันตกนรกอีก นี่คือวิธีที่แกตอบแทนความดีให้ฉันเหรอ? แต่ด้วยความที่ฉันเป็นผู้ใหญ่กว่า ก็ขอยกโทษให้แล้วกันนะ แล้วก็ขอมอบหมวกพวกนั้นให้แกด้วย ฉันซื้อมาตั้งยี่สิบกว่าใบ แกเลือกใส่แบบไม่ซ