บททั้งหมดของ ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!: บทที่ 781 - บทที่ 790

แองเจลีนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉาหมอหญิงที่จ้องมองขาเรียวยาวของเจย์ เธอเองก็อยากจะชื่นชมขาของเขาอย่างใกล้ชิดและสัมผัสเป็นครั้งคราวบ้างเช่นกันดวงตาของเจย์จ้องไปที่ร่างเล็ก ๆ ข้างประตู สายตาที่เปี่ยมด้วยความรักของเธอทำให้ดวงตาของเขาเจิดจ้าเต็มไปด้วยความเพลิดเพลิน“กลับมาทำไม?” เขาแสดงสีหน้าเป็นทุกข์แองเจลีนเข้ามาในห้อง เธอไม่กล้าถามเขาตรง ๆ เพราะมีคนนอกอยู่ในห้องด้วย เธอไม่รู้ว่าจะจับตามองไปทางไหนดีเจย์หันไปมองหมอ “ให้พวกเราอยู่ด้วยกันเพียงลำพังเถอะ”หลังจากที่หมอออกไป เจย์ก็จ้องไปที่แองเจลีน “จะให้ฉันช่วยเธอยังไง?” เขาถามทั้ง ๆ ที่รู้คำตอบอยู่แล้วแองเจลีนพูดติด ๆ ขัด ๆ อย่างช้า ๆ “ฉัน… ฉันมาที่นี่… เพื่อ… เอ่อ… ถามนายว่า… นายเป็นคนที่ช่วยฉัน...”เจย์ขัดจังหวะเธอด้วยคำตอบว่า “ใช่ ฉันเอง”กลัวว่าการทำเช่นนั้นจะทำให้เข้าใกล้เธอมากไปและปล่อยให้เธอเพ้อฝันเกินไป รูปลักษณ์ท่าทางของเขาได้เปลี่ยนกลับไปเป็นการแสดงออกถึงความเฉยเมยและความไม่คุ้นเคย “1 หมื่นล้านนั่นเป็นค่าเลี้ยงดูบุตร ดูแลลูก ๆ ของฉันให้ดี”แองเจลีนตอบว่า “การดูแลเด็ก ๆ ไม่มีค่าใช้จ่ายมากนักหรอก ให้ฉันตอบแทนนายคืน…” แกรน

แองเจลีนกำหมัดแน่นและเตะไปที่ประตูห้องเล็ก ๆ นั่น ทำให้เหล่าสาว ๆ พวกนั้นที่อยู่ข้างในตกใจและกอดกันด้วยความกลัว “ใครน่ะ?”แองเจลีนตอบด้วยความโกรธ “ฉันเป็นพี่สาวของลิล โจซี่”ผู้หญิงที่ชื่อเอลซ่าเยาะเย้ยและกลับมาหยิ่งผยองอีกครั้ง “เธอเป็นพี่สาวของโจซี่เหรอ? และที่นี่ฉันคิดว่าเธอกำลังมาทำตัวยิ่งใหญ่ อะไรกัน เธอโกรธที่ฉันตบน้องสาวเธอเหรอ? งั้นก็ไปบอกผู้กำกับสิ ขอให้เขาเปลี่ยนบทด้วยแล้วกัน ถ้าเธอคิดว่าเธอเก่งมากนักน่ะ”แองเจลีนก้าวเข้ามาใกล้ ๆ “ฉันอาจไม่มีความสามารถในการให้ผู้กำกับเปลี่ยนบท แต่ฉันแน่ใจว่าเธอจะไม่เป็นนักแสดงนำหญิงได้อีกต่อไป” ทันใดนั้น หมัดของแองเจลีนก็ปะทะไปที่ใบหน้าของเอลซ่า“อ้าก! แกกล้าดียังไงมาต่อยฉัน แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?” เอลซ่าพยายามป้องกันใบหน้าของเธออย่างเต็มที่ ตอนนี้เพื่อนสนิทของเธอหนีออกไปยืนดูอยู่ข้างสนามแล้ว กลัวว่าหมัดของแองเจลีนจะต่อยพวกเธอไปด้วยในท้ายที่สุด รูปลักษณ์มีความสำคัญมากในสายธุรกิจนี้เพื่อนสนิทของเอลซ่ารีบไปรายงานเรื่องนี้ทันทีเมื่อออกจากห้องเล็ก ๆ ของเธอ โจเซฟินก็พบกับแองเจลีนที่กำลังอารมณ์เดือดพล่านและดึงเธอออกไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว

โจเซฟินพูดกับแองเจลีนว่า “ต้องเป็นพี่ชายของฉันแน่ ๆ ที่จะมาตามเธอกลับไป”แองเจลีนรู้สึกดีเกินกว่าจะเป็นจริง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับข่าวแฟนใหม่ของเจย์เมื่อเช้านี้ ความคิดที่ว่าเขากลับมาเปลี่ยนใจอย่างรวดเร็วนั้นดูไม่ถูกต้องกับเธอมากนักโจเซฟินผลักแองเจลีนเข้าไปในรถสปอร์ต “ไปสิ! ฉันรู้ว่าพี่ชายของฉันยังรักเธออยู่”แองเจลีนยังคงไม่ปล่อยมือของโจเซฟิน “มีบางอย่างทะแม่ง ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ โจซี่”โจเซฟินตอบว่า “ฉันค่อนข้างแน่ใจว่าเธอก็แค่กังวลไปเอง ไม่เป็นไรหรอก งั้นฉันจะไปด้วย”ในทำนองเดียวกัน ทั้งสองคนที่มีความไร้เดียงสาก็เข้าไปในรถสปอร์ตของคนแปลกหน้า ซึ่งเริ่มขับไปทางสวนคฤหาสน์โจเซฟินพูด “เห็นไหมล่ะ พี่แองเจลีน? เขาต้องพาเธอกลับมาที่สวนคฤหาสน์อยู่แล้ว”แองเจลีนพบว่าความกังวลก่อนหน้านี้ของเธอหายไปหมดแล้ว เมื่อรถขับวิ่งเข้าไปที่นั่นในไม่ช้า ทั้งคู่ก็รู้สึกถึงอาการง่วงซึมและผล็อยหลับไปบนไหล่ของกันและกันรถสปอร์ตขับผ่านสวนคฤหาสน์ และขับต่อไปก่อนจะถึงคฤหาสน์หุบเขาอย่างรวดเร็วโคล ยอร์ก เดินออกไปที่ประตูหลักของคฤหาสน์คาร์สันโบกมือให้โคล คาร์สันแจ้งรายงานอย่างตื่นเต้นว่า “ผมพานายหญิงก

เจย์แทบจะนึกภาพฉากที่อนาจารที่เกิดขึ้นภายในห้องได้เลย เขากัดกรามของเขาแล้วหันไปหาฟินน์ “ทำหมันเขาซะ”ฟินน์ตอบว่า “จัดไปครับ”ด้วยการโบกมือเรียกของคาร์สัน บอร์ดี้การ์ดได้เข้าไปล้อมตัวฟินน์และเจย์ไว้ในทันที“ผมให้คุณเข้าไปไม่ได้หรอก” คาร์สันยิ้มอย่างชั่วร้ายเจย์พูดกับฟินน์ด้วยน้ำเสียงที่ชั่วร้ายว่า “ฉันสามารถจัดการกับพวกหัวหลักหัวตอที่ไร้ประโยชน์พวกนี้ได้”“เข้าใจแล้ว” ด้วยความเร็วราวกับเสือดาว ฟินน์กระโดดข้ามผู้คนและทิ้งตัวลงจอดนอกวงล้อมรอบด้วยการพลิกตัวกลับคาร์สันจ้องไปที่ฟินน์ซึ่งกำลังไต่กำแพงปีนขึ้นไป “ดูไม่เลว”จากนั้น เขาก็หยิบเครื่องมือปีนเขาปีนขึ้นไปและไล่ตาม ฟินน์ กัลลาเกอร์ ผู้ชายที่เหลือก็ล้อมรอบตัวเจย์ ในขณะที่สายตาก้มลงมองไปที่ขาของเขา ภายในใจพวกเขามีความคิดเดียวกัน คนง่อยคนนี้จะเรียกพวกเขาว่าคนไร้ประโยชน์ได้อย่างไร? เขาต้องมีเล่ห์เหลี่ยมเล็กน้อยถ้าเขาสามารถอ้างสิทธิ์ที่เย่อหยิ่งนี้ได้ถึงอย่างนั้น พวกเขาชนะในเกมนี้ได้เลย ดังนั้นพวกเขาจึงไม่รู้สึกกลัว เจย์ อาเรส ผู้นำบอร์ดี้การ์ดสองสามคนจ้องมองและพูดคุยกันเงียบ ๆ ก่อนจะพุ่งเข้าไปหาเขาพร้อมกันเจย์ประสานมือทั้งสอ

เขารู้สึกว่าโลกของเขาแหลกสลายในขณะที่แองเจลีนล้มลงบนพื้น ราวกับว่าโลกกำลังแตกและเขาใช้ชีวิตที่ตกอยู่ในช่วงเวลาที่อันตราย นั่นเป็นครั้งแรกที่เขาสัมผัสได้ถึงความกลัวในวินาทีสั้น ๆ นั้น สมองของเขาก็พลุ่งพล่าน หายวับไปจากความคิดหนึ่งไปสู่อีกความคิดหนึ่ง เขายังสวดอ้อนวอนต่อพระเจ้าและเต็มใจที่จะผจญภัยขุมนรกทั้งเก้าขุม ถ้ามันหมายความว่าเธอจะรอดชีวิตจากสิ่งนี้ได้เขาไม่เคยคาดหวังว่าการกระทำความผิดอย่างกล้าหาญเช่นนี้จะกลายเป็นกลัวบางสิ่งบางอย่างในที่สุดคาร์สันเดินโซเซเข้าไปในบ้านหลังจากที่ผลของยาชาหมดฤทธิ์ เขาพบว่าตัวเองตกตะลึงเล็กน้อยเมื่อเห็นนายน้อยนั่งอยู่อย่างสิ้นหวัง“เจย์ อาเรสและฟินน์ กัลลาเกอร์ค่อนข้างแข็งแกร่ง นายน้อย พวกเขาเป็นคนที่ไม่ควรประมาท”“ฉันรู้” หลังจากต่อสู้กับฟินน์ โคลสรุปได้เลยว่าคงเป็นเรื่องยากที่จะครองตำแหน่งผู้ชนะภายในหนึ่งร้อยกระบวนท่า หากทั้งสองต่อสู้ด้วยหมัดเปล่า ๆคาร์สันปลอบใจว่า “ไม่เป็นไร ๆ นายน้อย แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เราจะสู้กับคนมือเปล่าในสายธุรกิจของเรา ด้วยอาวุธร้ายแรงของเรา แม้แต่ เจย์ อาเรส 100 คนก็ยังไม่คู่ควรกับเราแน่นอน”โคลเงยหน้าขึ้นและตอบอ