Lahat ng Kabanata ng ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!: Kabanata 771 - Kabanata 780

ค่ำคืนนั้นแสนเงียบสงัดแองเจลีนนอนอยู่บนเตียงในขณะที่เธอพลิกตัวไปมา นอนไม่หลับคำพูดของปู่ของเธอที่มีต่อเธอในตอนกลางวัน ทำให้เธอตกอยู่ในความพัวพันกับปัญหาและความขัดแย้งปู่หวังว่าเธอจะละทิ้งความขุ่นเคืองและยอมรับแอนเป็นครอบครัวของเธอให้ได้ เพื่อขยายสถานะทางสังคมของครอบครัวเซเวียร์ หัวใจของชายชราอยู่ในที่ที่ถูกแล้วถึงอย่างนั้น เธอไม่สามารถตกลงได้เนื่องจากเธอดูถูกแอนที่แย่งพ่อของเธอไป ตอนนี้แม่ของเธอต้องอยู่ตัวคนเดียวเธอยังเกลียดชังเซร่าที่ประจบประแจงเจย์ เธอรู้สึกเสมอว่าเจย์เป็นของเธอเท่านั้น มันเป็นพฤติกรรมที่น่าอับอายของเซร่าที่อยากจะได้พี่เขยของเธอเองเป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะไม่ต้องทนกับความรู้สึกไม่ดีแบบนี้และจะต้องยอมรับพวกเขาเข้ามาในครอบครัวอย่างเต็มใจจากนั้น เธอก็ได้ยินเสียงถอนหายใจในตอนกลางคืนแองเจลีนได้ยินเสียงจึงลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจเธอตั้งใจฟังเพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้หูฝาดไป มีใครถอนหายใจมาจากนอกหน้าต่างหรือเปล่า?ใครกัน?แองเจลีนก้าวไปดูที่หน้าต่างด้วยเท้าเปล่า เธอเปิดหน้าต่างและเห็นดอกดามัสกัสสีดำที่ผูกติดอยู่กับระแนงหน้าต่างและลำต้นของต้นไม้ด้านหน้า โคลกำ

มันเป็นเวลาตี 4 เมื่อโคลกลับมาที่คฤหาสน์บนหุบเขาเมื่อเขาเปิดประตูเข้าไป คาร์สันก็ยืนอยู่ข้างหลังเขาราวกับผี“คุณกำลังจะออกไปข้างนอกหรือคุณเพิ่งกลับมา นายน้อย?” คาร์สันขยี้ตาอย่างง่วงนอน เสียงของเขาคล้ายกับผีที่คลานออกมาจากบ่อน้ำโบราณโคลถอดเสื้อคลุมในมือของเขาวางไปบนแขนของคาร์สัน จากนั้นเขาก็ทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่นด้วยใบหน้าที่มืดมน เขาหยิบขวดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์แบบพกพาขึ้นมาวางบนโต๊ะและเริ่มดื่มมันคาร์สันเดินเข้ามา “ใครทำให้คุณไม่มีความสุขกันนะ นายน้อย?”โคลกลืนแอลกอฮอล์เข้าไปหนึ่งอึกและมุมริมฝีปากของเขาก็ขดขึ้นด้วยความโกรธ“แองเจลีน เซเวียร์ หญิงผู้ถูกสาปคนนั้น เธอปฏิเสธฉันจริง ๆ หลังจากที่ฉันไปที่นั่นเพื่อเสนอตัวเอง!” โคลเย้ยหยันอย่างโกรธจัดกรามของคาร์สันอ้าค้างลงมาด้วยความประหลาดใจเขาได้ยินถูกแล้วใช่ไหม? นายน้อยของเขาออกไปเพื่อจะสนุกสนานกับผู้หญิงคนนั้นในตอนกลางคืน แต่ถูกปฏิเสธกลับมาแทน?โคลมุ่งไปที่คำตอบสนองที่เกินจริงของคาร์สัน “หุบปากไปเลย”คาร์สันใช้มือของเขาปิดปากของเขาเองและพูดด้วยความไม่เชื่อ “คุณทำให้เข้าใจยากเกินไปหรือเปล่า นายน้อย? พวกผู้หญิงชอบแกล

โยเซมิตีมองดูลูกสาวแสนหวานของเขาและกลับไปมองที่เซธซึ่งพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง เขาค่อนข้างจะเชื่อคำพูดของลูกสาวของเขา“ในกรณีนี้ ไปจัดหาฤกษ์แต่งงานให้เร็วที่สุด เธอไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้ว ยูมิ เธอไม่สามารถหยุดมันได้แล้ว” โยเซมิตีรู้ว่าถ้าเรื่องอื้อฉาวแพร่กระจาย เกียรติยศของตระกูลไททัสจะถูกทำลายไม่สำคัญว่ายูมิจะชอบคนหัวร้อนนี้หรือไม่ การแต่งงานเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะปกป้องครอบครัวไททัสไว้ได้ผลประโยชน์ส่วนตัวก่อนสิ่งอื่นใดคือวิถีของนักธุรกิจบางครั้ง แม้แต่ความสุขของลูกสาวก็ต้องเสียสละยูมิพยักหน้า แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็จางลงอย่างรวดเร็วโยเซมิตีต้องการระงับเรื่องนี้อย่างเด็ดขาด “ถึงฉันจะไม่ชอบครอบครัวของนายเป็นพิเศษก็ตาม แต่เซธ เนื่องจากนายและยูมิต่างก็รักกัน ฉันจะไม่เอามันมาเป็นอุปสรรค ลูกสาวของฉันควรจะแต่งงานอย่างยิ่งใหญ่ ฉันรู้ว่าครอบครัวเซเวียร์ไม่ได้อยู่ในช่วงรุ่งโรจน์ แต่ถึงแม้ครอบครัวที่เคยร่ำรวยจะไม่ร่ำรวยเหมือนเมื่อก่อน แต่ก็ยังร่ำรวยกว่าครอบครัวที่ยากจนอยู่ดี ฉันเชื่อว่านายจะเอาเงินสินสอดทองหมั้นมาได้ 100 ล้าน และไม่ต่ำกว่าแม้แต่เซ็นต์เดียว ฉันคิดว่านายสามารถคิดเอง

แองเจลีนหัวเราะคิกคัก “นายพูดว่าอะไรนะ ท่านอาเรส? ไม่มีวันไหนที่ฉันฝันว่าจะไม่ได้พบนายอีกครั้งหรอกนะ”รอยยิ้มที่เบิกบานของเธอทำให้ตัวของเจย์สั่นสะท้าน“ฉันเคยเตือนเธอก่อนหน้านี้แล้วนะ แองเจลีน เซเวียร์ อย่าเอาตัวเองเข้าไปยุ่งกับผู้ชายลึกลับนั่น” น้ำเสียงของเจย์เข้มขึ้นดวงตาของแองเจลีนเบิกกว้างด้วยความขุ่นเคือง “อย่างกับว่าฉันต้องการให้นายมาเตือนฉันอย่างนั้นแหละ ท่านอาเรส แม่ของฉันไม่เคยอนุญาตให้ฉันใช้เวลาอยู่กับคนที่ลึกลับตั้งแต่ฉันยังเป็นเด็ก ลืมไปได้เลยพวกผู้ชายลึกลับนั่น แล้วเธอยังไม่ยอมให้ฉันอยู่ใกล้ผู้หญิงที่ดูลึกลับอีกด้วย”“เธอยังจะแสร้งทำเป็นซื่ออยู่อีกเหรอ?” น้ำเสียงแหลม ๆ ของเจย์ทันใดนั้น จิตใจของแองเจลีนสั่นไหว และเธอรู้ว่าเธอไม่สามารถปิดบังสถานการณ์ได้อีกต่อไปเธอพึมพำอย่างเงียบ ๆ “แล้วเด็กคนไหนไม่ตัดสินใจแบบโง่ ๆ บ้างล่ะ ท่านอาเรส?”สิ่งที่ซ่อนอยู่ในคำพูดของเธอคือการที่เจย์ทำแบบเดียวกันนี้ เมื่อตอนที่เขายังเด็กคำพูดของเธอทำให้เจย์นึกถึงสิ่งที่เคยทำเมื่อตอนที่เขายังเด็กและตอนที่ตกหลุมรักจูบเธอตอนที่เธอเป็นไข้ เพราะเขาอดไม่ได้ที่จะจบลงด้วยความเย็นชาของตัวเองเข

ความตื่นตระหนกของคุณนายไม่ได้หายไปจากสายตาของแองเจลีนคุณนายนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้น ก้มหยิบเศษชามเคลือบด้วยดินเผาที่แตกเป็นเสี่ยง ๆแองเจลีนถอนหายใจ “ฉันจะไปดำเนินการเอกสารสำหรับการขอออกจากโรงพยาบาลของเธอนะ”แต่เมื่อแองเจลีนกลับมาจากการกรอกเอกสารเพื่อออกจากโรงพยาบาล เธอได้พบกับแจ็คและลูกน้องของเขาที่หน้าประตูห้องของโรงพยาบาล“ฉันมาเพื่อพาเธอกลับบ้าน เซร่า” เมื่อความลับเรื่องสกปรก ๆ ของเขาถูกทำให้กระจ่าง แจ็คจึงตัดสินใจที่จะละทิ้งรูปลักษณ์อันเป็นสุภาพบุรุษของเขาไป เพื่อมาขอรับเซร่าไปจากแองเจลีนอย่างโจ่งแจ้งเซร่ายังคงเงียบขณะที่เธอนั่งอยู่บนเตียงโดยไม่สนใจการต่อสู้ระหว่างแจ็คกับแองเจลีนเธอเหมือนหุ่นเชิดที่ถูกทอดทิ้ง เธอจึงคิดว่าจะเดินตามใครก็ตามที่ชนะแองเจลีน เท่าที่แจ็คกังวลนั้นเป็นเพียงความเย่อหยิ่งเพราะเธอให้เจย์ช่วยสนับสนุนเธอ เมื่อทั้งสองแยกจากกันแล้ว และอยู่ในเงื่อนไขที่น่ากลัว แจ็คก็ไม่สนใจเธออีกสิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือแองเจลีนเป็นคนประเภทที่ดำเนินการทุกอย่างได้ดีขึ้น ยิ่งถ้ามีแรงกดดันมากขึ้น“แจ็ค ชายชราที่ไร้ยางอาย น้องสาวของฉันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคุณอีกแล้ว ฉันต้องพาเธอ