บทที่ 777

แองเจลีนหัวเราะคิกคัก “นายพูดว่าอะไรนะ ท่านอาเรส? ไม่มีวันไหนที่ฉันฝันว่าจะไม่ได้พบนายอีกครั้งหรอกนะ”

รอยยิ้มที่เบิกบานของเธอทำให้ตัวของเจย์สั่นสะท้าน

“ฉันเคยเตือนเธอก่อนหน้านี้แล้วนะ แองเจลีน เซเวียร์ อย่าเอาตัวเองเข้าไปยุ่งกับผู้ชายลึกลับนั่น” น้ำเสียงของเจย์เข้มขึ้น

ดวงตาของแองเจลีนเบิกกว้างด้วยความขุ่นเคือง “อย่างกับว่าฉันต้องการให้นายมาเตือนฉันอย่างนั้นแหละ ท่านอาเรส แม่ของฉันไม่เคยอนุญาตให้ฉันใช้เวลาอยู่กับคนที่ลึกลับตั้งแต่ฉันยังเป็นเด็ก ลืมไปได้เลยพวกผู้ชายลึกลับนั่น แล้วเธอยังไม่ยอมให้ฉันอยู่ใกล้ผู้หญิงที่ดูลึกลับอีกด้วย”

“เธอยังจะแสร้งทำเป็นซื่ออยู่อีกเหรอ?” น้ำเสียงแหลม ๆ ของเจย์

ทันใดนั้น จิตใจของแองเจลีนสั่นไหว และเธอรู้ว่าเธอไม่สามารถปิดบังสถานการณ์ได้อีกต่อไป

เธอพึมพำอย่างเงียบ ๆ “แล้วเด็กคนไหนไม่ตัดสินใจแบบโง่ ๆ บ้างล่ะ ท่านอาเรส?”

สิ่งที่ซ่อนอยู่ในคำพูดของเธอคือการที่เจย์ทำแบบเดียวกันนี้ เมื่อตอนที่เขายังเด็ก

คำพูดของเธอทำให้เจย์นึกถึงสิ่งที่เคยทำเมื่อตอนที่เขายังเด็กและตอนที่ตกหลุมรัก

จูบเธอตอนที่เธอเป็นไข้ เพราะเขาอดไม่ได้ที่จะจบลงด้วยความเย็นชาของตัวเอง

เข