จอร์จสะเทือนอารมณ์เล็กน้อย “พ่อครับ แองเจลีนเป็นลูกสาวของผม มันมีเหตุผลที่ผมตั้งใจทำไปโดยไม่ยอมข่มอารมณ์กับเธอแบบนั้น ผมแค่คิดว่าผมได้ละทิ้งเซร่าและน้องชายของเธอไว้ที่นั่นนานเกินไป ทำให้พวกเขาอับอายและโดนดูถูกเหยียดหยามมามากพอแล้ว คนอื่นดูถูกเหยียดหยามผมว่าละทิ้งพี่น้องคู่นี้ ดังนั้นสิ่งที่ผมพยายามทำคือชดเชยให้กับพวกเขาในตอนที่ผมยังมีชีวิตอยู่ก็เท่านั้น”ท่านปู่เซเวียร์ถึงกับถอนหายใจ “ฉันเกรงว่าความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของแกจะกลายเป็นความเห็นแก่ตัวและทำให้สมองของแกดูทึบไปหน่อยนะ”จอร์จกล่าวว่า “ผมจะมีความสุขมากกว่านี้ถ้าแองเจลีนสามารถเข้ากับเซร่าและน้องชายของเธอได้ แต่อย่างที่พ่อเห็น ๆ อยู่ แองเจลีนมีนิสัยเสียและหยิ่งผยอง เธอหยาบคายและไร้เหตุผลกับแม่เลี้ยงของเธอ และนั่นคือเหตุผลที่ผมพูดด้วยถ้อยคำที่รุนแรงกับเธอ ด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว ทำให้เธอจริงจังกับคำพูดของผมและวางแผนที่จะหนีออกจากบ้าน”ท่านปู่เซเวียร์จ้องมองไปที่จอร์จด้วยดวงตาเหยี่ยวที่สดใสของเขา “แองเจลีนไม่เคยได้รับการขัดใจใด ๆ มาตั้งแต่เด็ก ๆ ฉันแน่ใจว่าแกรู้ว่าใครเป็นคนตามใจนิสัยไม่ดีของเธอได้แบบนี้ ถ้าแกมีอะไรจะพูดเกี่ยวกับนิสัยไม
Read more