บททั้งหมดของ ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!: บทที่ 311 - บทที่ 320

เมืองนกนางแอ่น ที่ลานหน้าบ้านของครอบครัวเซเวียร์ลักษณะของสถาปัตยกรรมมีลานบ้านที่เหลื่อมกันกับบ้านข้าง ๆ ต้นไม้โบราณสูงเฉียดฟ้า เถาวัลย์เลื้อยอยู่บนรั้วสีดำที่ทำมาจากเหล็กและก้อนหิน ช่วงฤดูที่ดอกเฟื่องฟ้าเจริญงอกงามที่สุด และในระยะไกลเท่าที่ตาสามารถเห็นได้โบว์สีแดงและดอกไม้ลอยไปกับลมนอกจากจะมีแนวดอกเฟื่องฟ้าแล้ว บริเวณลานหน้าบ้านแห่งนี้ยังเต็มไปด้วยสายลมแห่งฤดูใบไม้ร่วง ใบไม้ที่ร่วงโรยเหี่ยวเฉา และใบไม้สีเหลืองที่ล่วงหลนบนพื้นดินทำให้เกิดบรรยากาศที่เสื่อมโทรมตระกูลเซเวียร์ที่เคยงดงามอย่างแท้จริง—เช่นเดียวกับทิวทัศน์ในลานแห่งนี้ จากที่เคยอยู่ในสภาพที่สดใสกลายเป็นความเปล่าเปลี่ยวอย่างชัดเจน ทัศนียภาพที่อาจจะทำใครสักคนถอนหายใจภายนอกประตูบานใหญ่สีแดงชาด เด็กวัยรุ่นร่างบางและมั่นใจในตนเองยืนอยู่ เธอมีดวงตารูปแอลมอนต์ และสีผิวสีคล้ายข้าวสาลี มีไฝอยู่ตรงมุมปากของเธอ และมีจมูกที่โด่งสวย คนคนนี้ไม่ใช่ใคร นอกเสียจากโรส ลอยล์ ผู้ซึ่งหายไปจากเมือง อิมพีเรียลเธอได้ตัดผมยาวถึงเอวบางของเธอออก และเปลี่ยนมาเป็นทรงผมแบบซอยสั้น เมื่อควบคู่กับทักษณะการแต่งหน้าที่ประณีตและงดงาม เธอเปลี่ยนจากหญิง

ดวงตาของโรสเปล่งประกายเจิดจ้าราวกับดวงดาว ดวงตาของเธอลุกโชนด้วยศรัทธาอันแน่วแน่ “ไม่ครับ คุณจะต้องรับผม”ดวงตาของจอร์จแดงก่ำและรูม่านตาสีแดงสดของเขาแสดงความโกรธที่ไม่มีสิ่งใดเสมอเหมือน “แองจ์ ลิน ฉันไม่สนใจว่าเธอเป็นใคร และเธอไม่อยากรู้ว่าใครสั่งให้เธอมาที่นี่ แต่เธอจะต้องออกไปจากที่นี่ทันที!”โรสถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ดูเหมือนว่าชื่อ "แองจ์ ลิน" จะเป็นที่ต่อต้านพ่อของเธอสงสัยว่าแรงจูงใจของเธอในการเข้าหาเขานั้นไม่บริสุทธิ์แทนเธอต้องหาวิธีที่จะขจัดความหวาดหวั่นของเขาดังนั้นเธอจึงเริ่มเคลื่อนไหวแปลก ๆ เธอดึงมือของจอร์จออกและพับนิ้วกลางของเขา จากนั้นเธอก็กำนิ้วอีกสี่นิ้วของเขาด้วยมือเรียวของเธอและเหลือเพียงแต่ช่วงปลายนิ้วที่เปิดไว้มันเป็นเกมทายว่านิ้วกลางจะอยู่ตรงไหนที่เธอและพ่อของเธอเคยเล่นเมื่อเธอยังเด็กดวงตาของจอร์จเบิกกว้างอย่างสับสน และเขาจ้องมองเธอด้วยความงุนงง!โรสมองเขาอย่างจริงจังและเต็มไปด้วยความศรัทธา “บริษัท เซเวียร์ อยู่ในภาวะล้มละลายและอยู่ในจุดที่ตกต่ำที่สุด คุณกลัวที่จะเพิ่มศัตรูอีกหนึ่งรายในรายการหรือเปล่า?”จอร์จดันแว่นขอบทองของเขาที่ดั้งจมูก ความสยองขวัญ

รถยี่ห้อบีเอ็มดับเบิ้ลยู รุ่นเอ็กซ์ 3 กำลังขับอยู่บนทางด่วนของเมือง นกนางแอ่น ในขณะที่เธอเข้ามาถึงด่านเก็บเงินของเมืองอิมพีเรียล โรสซึ่งอยู่ในที่นั่งคนขับก็เลื่อนกระจกรถลงมาและมองไปที่หน้าผาที่เต็มไปด้วยหมอกด้านนอกโชคชะตาเป็นสิ่งอัศจรรย์ แองเจลีนเสียชีวิตที่นี่เมื่อเจ็ดปีก่อน แต่สวรรค์ก็แสดงความสงสารต่อวิญญาณของเธอและผูกติดวิญญาณของเธอเข้ากับร่างกายของโรสเพื่อที่เธอจะได้มีชีวิตต่อไปเจ็ดปีต่อมาโรสเปลี่ยนชื่อเป็นแองจ์ ลิน เพื่อเติมเต็มภารกิจตลอดชีวิตของแองเจลีนในเมือง อิมพีเรียลในช่วงหัวค่ำแสงขมุกขมัวของเวลาพลบค่ำกำลังเผยให้เห็นความสวยงามภายใต้การจินตนาการภายในเซเลสเชียล คลับเฮ้าส์ ของตระกูลอาเรสซึ่งครอบครัวลำดับที่สองของตระกูลอาเรส เข้ามาดูแล ยีนส์ลูกชายของเจคอป อาเรส มาปรากฏตัวที่นี่แทบทุกคืน เขาใช้ชีวิตอย่างเมามายกับกลุ่มเพื่อนโรสขับรถBMWตรงไปที่ลานจอดรถของคลับเฮ้าส์และเลื่อนหน้าต่างลง มีบุหรี่อยู่ในปากของเธอขณะที่เธอยันตัวของเธอบนหน้าต่างของรถ และมองไปที่ทางเข้าคลับเฮ้าส์ตอนสองทุ่ม จีนส์กอดผู้หญิงสองคนขณะที่เขาเดินโซซัดโซเซออกจากรถ เห็นได้ชัดว่าเมาอย่างน่ารังเกียจโรสร

ราวกับโดนฟ้าผ่า โรสก็ไหม้ด้านนอก แต่ด้านในอ่อนนุ่มถ้าเธอไม่ได้แสร้งทำเป็นผู้ชาย เธอคงไม่มีทางรู้เลยว่าเจย์จะมีรสนิยมเช่นนี้"นายชื่ออะไร?" เจย์จ้องมองไปที่การเจาะหูของเธอและรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา“ แองจ์ ลิน”“แองจ์ ลิน?” ‘แอนเจลิน?’เจย์ยิ้มกว้างขึ้น "ชื่อเพราะ"จากนั้นมือที่เหมือนคีมของเขาก็บีบที่คางของเธออย่างแรง “บอกฉันสิ ว่านายมีธุรกิจอะไรกับจีนส์ อาเรส?”โรสถูกบังคับให้ต้องเงยหน้าขึ้นมองเขา เมื่อเธอเห็นความขุ่นเคืองในดวงตาของชายคนนี้ โรสก็สั่นเทาด้วยความกลัว“ฉันอยากยืมหนึ่งในดารายอดนิยมของเซเลสเชียลฟิลม์ คุณฟลอร่า—” โรสแทบไม่ได้พูดประโยคของเธอก่อนที่เธอจะถูกขัดจังหวะด้วยน้ำเสียงที่ไม่อดทนของเจย์“ทำกับฉันสิ นายว่ามันจะเป็นยังไง?”โรสเขินกับคำพูดของเขา ‘ผู้ชายคนนี้สามารถเลือกคำพูดของเขาอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้คนอื่นเข้าใจผิดจะได้ไหม?’“ท่านอาเรส ดูเหมือนคุณจะไม่มีอำนาจในการจัดการเซเลสเชียลมีเดียนะ!” โรสพูดแต่ข้อเท็จจริง บริษัทภาพยนตร์ของตระกูลอาเรส อยู่ภายใต้ชื่อของครอบครัวเจมส์ อาเรส“ถ้านายทำกับฉันแทน นักแสดงคนใดในเครือเซเลสเชียลก็เป็นของนาย”ข้อเสนอที่

“นายจำฉันได้เหรอ?” โรสสัมผัสผมทรงซอยสั้นอย่างน่ารักของเธอและกลั้นน้ำตาไว้เธอตัดผมสีดำที่สวยงามของเธอเพื่อหลบเลี่ยงเขาได้สำเร็จ ถึงอย่างนั้นเขาแทบไม่ต้องใช้เวลาสักวันเลยที่เธอจะถูกค้นพบโดยเขา? เธอแต่งหน้าหนาและทำทรงผมที่ดูต่างไปจากความเป็นจริง เพื่อหลอกตาเขาให้นานที่สุดเฮ้อ ช่างเป็นอะไรที่ล้มเหลว "นายจำฉันได้ยังไง?" โรสพยายามถามเขาด้วยความนอบน้อม เพื่อจะเรียนรู้จากความล้มเหลวของตนเอง จะได้นำไปปกป้องตัวเองให้ดีขึ้นในครั้งต่อไป เจย์ยกมือขึ้นและกดติ่งหูบางของเธอ ภายใต้แสงไฟ ใบหูที่น่ารักของเธอเปล่งประกายด้วยแสงโปร่งใส "โรส ลอยล์ อย่าพยายามหนีอีกเลย ฉันจำทุกรอยที่เธอมีบนร่างกาย แม้ว่าเธอจะกลายเป็นขี้เถ้า แต่ฉันก็ยังจำเธอได้!" โรสกำลังเคาะประตูแห่งความตาย "นายอยากจะทดสอบทฤษฎีนั้นไหมล่ะ?" รอยยิ้มของเจย์ปรากฏจาง ๆ ขณะที่เขามองไปที่ดวงตาที่กระสับกระส่ายและดื้อรั้นของโรส "ดูเหมือนว่าเธอจะไม่มีวันประพฤติตัวให้ดี ถ้าฉันไม่ดัดนิสัย" เขาลุกขึ้นยืนและดึงเข็มขัดออกแล้วมัดมือเธอ "นายกำลังทำอะไร?" "เป็นเรื่องธรรมดาที่จะลงโทษผู้หญิงที่ประพฤติไม่ดี" เขาเดินไปที่หน้าต่างและดึง