All Chapters of ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!: Chapter 291 - Chapter 300

โรสเผลองีบหลับไปขณะที่โลกภายนอกกำลังโกลาหลโลกแห่งโซเชียล ณ ตอนนี้ เมื่อมีการค้นหาหัวข้อข่าวประจำวันยอดนิยมบนทวิตเตอร์ และข่าวเด่นจากแพลตฟอร์มหลักทั้งหมดได้เผยแพร่ภาพถ่ายของเจย์และโรสจูบกันอย่างเร่าร้อนหลังจากที่หนุ่มเพลย์บอยอย่างจอห์นซึ่งเป็นคนในตระกูลอาเรสได้เห็นการค้นหาที่ร้อนแรงนี้ เขาก็แพร่ข่าวซุบซิบในแท็บลอยด์ข่าวทันที ในเวลาไม่นานผู้อาวุโสทุกคนใน อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน ก็เริ่มรู้เรื่องนี้ท่านปู่อาเรส แห่งแกรนด์เอเซียรู้สึกโกรธกับเหตุการณ์นั้นมาก “แม้ว่า โรส ลอยล์ จะเป็นแม่ของเจนสันและร็อบบี้น้อย แต่เธอก็เกิดมาต่ำต้อยและมีประวัติชีวิตสมรสมาแล้วหลายครั้ง ไม่ใช่เรื่องน่ายินดีสำหรับเจย์ที่จะต้องการเธอ ถ้าเขาเลือกที่จะแต่งงานใหม่เพราะเห็นแก่ลูก เขาก็ควรทำแบบนั้นได้ แต่ทำไมพวกเขาต้องทำให้เกิดความโกลาหลในเมืองจากการถูกเผยแพร่ข่าวออกไปทั่วเช่นนี้?”จอห์นต้องการที่จะเห็นโลกเกิดความสับสนวุ่นวาย “ผู้หญิงสมัยนี้จะทำทุกอย่างเพื่อที่จะก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดเพื่อให้ได้ความสำเร็จที่ตัวเองต้องการสินะ โรสคงใช้ประโยชน์จากความร้อนแรงเพื่อก้าวเข้ามา มันคงเป็นวิธีที่ชาญฉลาดที่สุด จากนั้นก็ใช้

ในตอนเย็น เจย์กลับบ้านพร้อมกับลูกน้อยที่น่ารักทั้งสามคนซอนเดอร์รีบเดินเข้ามาแจ้งอย่างใจจดใจจ่อถึงการออกไปของโรส “นายท่าน นายหญิงลอยล์ออกไปแล้ว”เจย์พยักหน้าด้วยสีหน้าสงบและตอบว่า “โอเค”ในเวลานั้น เขาไม่ได้คิดด้วยซ้ำว่า ‘ออกไป’ ที่ซอนเดอร์หมายถึงคือการแยกทางกันในระยะยาวเขาคิดว่าถ้าโรสตั้งใจที่จะจากเขาไปอย่างถาวร อย่างน้อยเธอก็ควรพาลูกสาวของตัวเองไปด้วยดังนั้น เขาจึงคิดว่าโรสเพิ่งออกจากสวนคฤหาสน์ไปชั่วคราวเพื่อออกไปพบเพื่อนหรือไปช้อปปิ้งเมื่อเห็นว่านายท่านไม่ได้ดูแปลกใจ ซอนเดอร์คิดว่าเขาได้รับทราบอย่างดีเกี่ยวกับการจากไปของโรส ดังนั้นเธอจึงไม่พูดอะไรอีกใครจะคิดว่าในตอนเย็น เซ็ตตี้น้อยเริ่มร้องไห้หาแม่เพราะเธอไม่เห็นแม่?เจย์ไม่มีทางเลือกอื่นจริง ๆ เขาจึงโทรหาโรสเมื่อเขาโทรออก เขาพบว่าโทรศัพท์ของโรสถูกปิดเครื่องไว้หลังจากนั้น เจย์ก็รู้ว่า “โรสออกไปแล้ว” หมายถึงอะไรทันใดนั้น ก็รู้สึกเหมือนท้องฟ้ากำลังแตกสลาย เจย์อ้าปากและตะโกนว่า “ซอนเดอร์ โรสไปไหน?”ซอนเดอร์จ้องมองไปที่นายท่านที่กระวนกระวายใจอย่างว่างเปล่า ด้วยความตกใจนายท่านฉลาดเป็นพิเศษมาโดยตลอด แล้วทำไมวันนี้เขาถ

ทันทีที่เจย์มาถึงประตูสู่ แกรนด์ เอเซีย เกรย์สันก็ยืนรอด้วยความเคารพพร้อมกับถือโฟลเดอร์เอกสารข้อมูลบางอย่างในมือ หน้าผากของเขามีเหงื่อออกการจ้องมองที่มุ่งร้ายของเจย์กวาดมองไปที่เกรย์สัน ทำให้เขาร่างกายสั่นสะท้านเจย์พูดด้วยอารมณ์ไม่ดี “นายทำอะไรผิดอีกแล้ว?”เกรย์สันกล่าวด้วยความกลัวและกังวลใจมากจริง ๆ “นายท่านอาเรสครับ คราวนี้… ไม่ใช่ผมที่ทำอะไรผิด แต่เป็น…คุณ”เจย์สะดุ้งเล็กน้อย สายตาของเขาจ้องไปที่เอกสารซองสีชมพูในอ้อมแขนของเกรย์สัน ขณะที่ดวงตานกอินทรีของเขาหดลง “นี่คืออะไร?”“นายท่านอาเรส นี่คือรายงานการทดสอบทางพันธุกรรมของเซ็ตตี้น้อย” เกรย์สันกล่าวเมื่อเจย์เดินเข้าไปในห้องทำงานของเขา เขาสั่งเกรย์สันว่า “ฉันไม่ได้สั่งให้นายร่างบันทึกลำดับวงศ์ตระกูลของเธอหรือไง? มันออกมาแล้วใช่ไหม?”เกรย์สันหัวเราะน่าเกลียดมากกว่าที่เขาร้องไห้อีกคราวนี้ “นายท่านอาเรส ผมใช้วิธีทางลัดสรุปผลทั้งหมดนี้ครับ”ถ้าท่านประธานรู้ว่าเขาขโมยข้อมูลต้นกำเนิดลำดับวงศ์ตระกูลอาเรส การแสดงออกของเขาจะมีสีสันมากกว่าสายรุ้งที่สับสนในตอนนี้เสียอีก“อ่านให้ฉันฟังหน่อย” เจย์กล่าวเกรย์สันมองไปรอบ ๆ เป็นชั่วโมงที

รถโรลส์ - รอยซ์ กำลังเร่งความเร็วอย่างดุเดือดบนเส้นทางจากเมืองไปยังชานเมืองความน่ากลัวของเขาเมื่อผู้คนมองเห็นเข้าไปในรถจากที่นั่งคนขับมีอ่อร่าหยิ่งยโส รูปร่างมีแสงแห่งความมืดออกมาที่ทำให้ผู้คนกลัวเกินกว่าที่จะเข้าใกล้เขาเมื่อรถโรลส์ - รอยซ์ เลี้ยวเข้าสู่เส้นทางถนนที่ตัดเข้าถนนยางมะตอยนำไปสู่สวนคฤหาสน์ของเขาเอง เมื่อถึงบ้านพักเจย์ก็เห็นหัวเล็ก ๆ สองสามหัวโผล่ออกจากระเบียงหินอ่อนสีขาวที่เปิดโล่งจากระยะไกลเหมือนมีการวิ่งเล่นกันอยู่เมื่อเห็นรถเขาเข้ามา ร่างเล็ก ๆ หลายคนก็วิ่งหนีไปทันที“พ่อกลับมาแล้ว เซ็ตตี้น้อยรีบเข้าไปเร็ว”เซ็ตตี้น้อยยัดช็อกโกแลตโดฟใส่มือของเจนสันแล้ววิ่งเข้าไปในห้องมืดเล็ก ๆ ในพริบตาซอนเดอร์รีบล็อคประตูห้องมืดอย่างรวดเร็วเมื่อเจย์เข้ามาในบ้าน เขาเห็นซอนเดอร์นั่งอยู่บนโซฟาโดยมีเจนสันและร็อบบี้น้อยกำลังช่วยกันต่อเลโก้ที่ยังต่อไม่เสร็จกองอยู่บนโต๊ะ“คุณพ่อครับ ทำไมกลับมาเร็วจัง?” ร็อบบี้น้อยวางเลโก้ลงในมือของเขาแล้ววิ่งไปหาเจย์เพื่อขอสิ่งที่อยากได้จากเขา“คุณพ่อครับ ลืมเอาของบางอย่างมาหรือเปล่า? ให้ผมไปเอาให้ไหมครับ?เจย์เหลือบมองไปที่ห้องด้านข้างชั้นสอง เน

ในคืนนั้นเซ็ตตี้น้อยมีไข้สูงอาจเป็นเพราะเด็กที่ป่วยจะมีความเสี่ยงง่ายเป็นพิเศษ หรืออาจจะเป็นเพราะเธอรู็สึกขาดความปลอดภัยที่พบหลังจากสูญเสียแม่ข้างกายไป เซ็ตตี้น้อยได้นอนขดตัวอยู่ข้างเตียง เธอเริ่มร้องสะอื้น“คุณแม่คะ คุณแม่อยู่ไหน? ทำไมคุณแม่ถึงไม่ต้องการหนูแล้ว?” เมื่อไข้ขึ้นสูงเซ็ตตี้น้อยจะตื่นขึ้นมามองหาแม่ทุกครั้ง แต่เมื่อเธอหมดสติไป เซ็ตตี้น้อยได้นอนอยู่บนเตียงและหลับสนิทไปเจย์แอบเข้าไปที่ห้องนอนของเธอในตอนกลางคืน เพราะเขาเหมือนได้ยินเสียงร้องของเซ็ตตี้น้อย เขาก็รีบเปิดประตูและเปิดไฟทันทีเขาเห็นว่าใบหน้าของเซ็ตตี้น้อยเปลี่ยนเป็นสีแดงจากพิษไข้ เธอมองเขาอย่างไม่วางตาด้วยดวงตาที่หรี่ลงเจย์เดินไปข้างหน้าและแตะที่หน้าผากของเซ็ตตี้น้อย เมื่อรู้ว่าเธอกำลังมีไข้ เจย์ก็ห่อตัวเด็กโดยไม่พูดอะไรสักคำ อุ้มเธอลงไปชั้นล่าง แล้วขับรถตรงไปที่โรงพยาบาล แกรนด์ เอเซีย ในทันทีเด็กน้อยอยู่ในอ้อมแขนของเขา แต่เธอยังตะโกนด้วยความงุนงง “คุณแม่คะ กลับมาเร็ว ๆ เถอะนะ หนูคิดถึงคุณแม่แล้ว”เขาทำอะไรไม่ถูกกับสิ่งที่เกิดขึ้นจนแสดงสีหน้าบึ้งตึงออกมาถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นที่ทิ้งลูกสาวไว้กับเขาและหนีไป