ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!의 모든 챕터: 챕터 1241 - 챕터 1250

แองเจลีนอธิบาย “จะว่าไปแล้ว พวกเขาก็เป็นญาติกัน”ทุกคนต่างก็มีสีหน้าเหมือนจะบอกว่า “อ๋อ เป็นอย่างนี้นี่เอง”ตระกูลยอร์กมีแต่พวกคนโง่คลั่งรักองค์กรโลกาวินาศซ่อนตัวอยู่ที่เมืองชนบทบริเวณเขตแดนตอนเหนือของแดนสวรรค์แต่ว่าโคลไม่ได้ลงรายละเอียดตำแหน่งที่ตั้งขององค์กรโลกาวินาศในจดหมาย เขาเพียงแค่พูดว่าเมื่อแองเจลีนมาถึงที่เมืองชนบท เธอควรเข้าพักที่โรงแรมฟลาวเวอร์ ซิตี้ เมื่อบอกชื่อเธอกับทางโรงแรมแล้วเขาจะมารับเธอเองเมื่อครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ เจย์ก็พูดอย่างหนักแน่นว่า “เราจะออกเดินทางกันวันมะรืนนี้ แองเจลีน”แองเจลีนอดทนรอให้ถึงที่นั่นไม่ไหว ราวกับว่าร็อบบี้น้อยกำลังตั้งตารอให้พวกเขาไปหาอยู่“ตกลงค่ะ”เกรย์สันก้าวออกมาและขอร้องว่า “คราวนี้ได้โปรดอนุญาตให้ทีมภูตผีติดตามคุณไปด้วยเถอะครับ นายท่านอาเรส”เจย์บอกว่า “ภารกิจที่เกี่ยวข้องกับพวกโลกาวินาศคราวนี้มันทั้งเสี่ยงและไม่แน่นอน หากว่ามีพวกนายไปก็ต้องดูแลให้แองเจลีนปลอดภัย เกรย์สันเรียกรวมตัวทีมภูตผี บอกให้พวกเขาเตรียมตัวพร้อม!”เกรย์สันยิ้มออกมา “ได้ครับท่าน”ไม่มีทางจะบอกได้ว่าเมื่อแองเจลีนไปแล้วเธอจะสามารถกลับมาได้อย่างปลอดภัยหรือ

”ผลของการทดลองนั้นควรจะอยู่แค่ในแวดวงวิทยาศาสตร์เท่านั้น แต่ใครจะคิดว่ามีพวกคนใหญ่คนโตไม่รู้จักพอที่เห็นอำนาจของการทดลองนี้แล้วก็จัดการทำลายหมู่บ้านทิ้งไปทั้งหมู่บ้าน”“ผู้ทรงอิทธิพลจากหลายแวดวงต่างก็อยากเข้ามามีส่วนร่วม บางคนก็อยากใช้อาวุธชีวภาพนี้ทำให้ตัวเองทรงอำนาจมากขึ้น ขณะที่บางคนก็แค่ไม่อยากให้มันไปอยู่ในมือผิดคนเท่านั้น ดังนั้นมันจึงกลายเป็นสงครามแย่งชิงสมบัติ“นักธุรกิจนับไม่ถ้วน เจ้าหน้าที่พิเศษ และพวกแก๊งต่าง ๆ พากันเข้าร่วมศึกนี้โดยทุ่มเทพลังความสามารถทั้งหมด เป็นการต่อสู้นองเลือดที่ปลาใหญ่กินปลาเล็ก แล้วพวกปลาเล็กก็รวมตัวกันเป็นกลุ่มพันธมิตร“ท้ายที่สุดองค์กรโลกาวินาศก็มีชัยเหนือทุกฝ่ายและได้ชื่อว่าเป็นองค์กรลึกลับที่น่าเกรงขามที่สุดเท่าที่มีมา หัวหน้าองค์กรก็ได้ขึ้นมามีชื่อเสียงหลังจากช่วงสงครามโลก“เมื่อชนะสงครามโลก ทุกคนต่างก็พากันนึกขึ้นมาได้ว่า เป้าหมายของสงครามนี้ก็คือการแย่งชิงสมบัติ แต่ว่าสมบัติอยู่ที่ไหนกันล่ะ?“มิสเตอร์โบเยนั้นหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย“ผู้นำองค์กรโลกาวินาศก็เริ่มออกหาของล้ำค่านั้น"“สำหรับสมาชิกองค์กรทั่ว ๆ ไปอย่างเรา มันเป็นเหมือนการเดินทา

มีองค์กรลับที่ชื่อว่าเก้าหน่วยข่าวกรองทหารทางตอนเหนือที่ตั้งอยู่ในโถงลับบนเทือกเขาเวลลิงตันในห้องคอมพิวเตอร์ของเก้าหน่วยข่าวกรองทหารนั้นมีแสงสีฟ้าสว่างอยู่มันคือคอมพิวเตอร์ล้ำสมัย ทุกอย่างที่ถูกป้อนเข้าไปในคอมพิวเตอร์เครื่องนี้ด้วยคีย์บอร์ดจะถูกฉายขึ้นมาเป็นแสงสีฟ้าชายที่นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ก็คือปีศาจนั่นเอง เขาเป็นชายที่มีดวงตาหงส์และดูอายุประมาณ 35 ปี ผิวซีดจนเหมือนไร้สีเลือดทันใดนั้นก็มีการ์ดภารกิจโผล่ขึ้นมาที่หน้าจอ เขากดคลิกเข้าไป หลังจากที่อ่านข้อความบนการ์ดภารกิจแล้ว ดวงตาหงส์ของเขาก็มืดครึ้มลง“นี่!” ปีศาจตะโกนเสียงต่ำมีคนรับใช้ชายวัยกลางคนร่างอวบและดูรุงรังอยู่ด้วยในห้อง เมื่อได้ยินเสียงตะโกนเรียกของปิศาจเขาก็เข้ามาถามอย่างนอบน้อม “ครับท่านปีศาจ?”“ไปพาเขามานี่”คนรับใช้อึ้งไปในตอนแรก แต่ว่าเขาก็รู้ได้ทันทีว่าหมายถึงใครหลายปีที่ผ่านมาปีศาจเรียกทุกคนด้วยชื่อแรก มีเพียงเด็กคนนั้นที่เขาพามาด้วยเมื่อสามปีก่อนคนรับใช้หันหลังแล้วออกไปโดยทันทีเก้าหน่วยข่าวกรองทหารนั้นเป็นองค์กรสายลับที่โดดเด่นที่สุดในโลกมีสายลับชั้นยอดระดับเอสทั้งหมด 13 คน และสายลับระดับสามเออ

หลังพูดจบ ปีศาจก็เปลี่ยนเรื่องและถามเด็กหนุ่มอย่างจริงจังทันทีว่า “นายยังจำกฎของหน่วยข่าวกรองทหารได้ไหม?”เด็กหนุ่มทวน “เมื่อสายลับออกไปทำงานข้างนอก ต้องไม่เปิดเผยตัวตน คนที่ฝ่าฝืนต้องโดนลงโทษถึงตาย“สายลับต้องเชื่อฟังคำสั่งขององค์กรอย่างไม่มีเงื่อนไข คนที่ฝ่าฝืนต้องโดนลงโทษถึงตาย“สายลับต้องทำภารกิจให้สำเร็จห้ามล้มเหลว คนที่ทำภารกิจผิดพลาดต้องโดนลงโทษถึงตาย…”ปีศาจยกมือให้หยุด “นายจำสามข้อนี้ก็พอแล้ว”เมื่อถึงเวลาที่ต้องไป ปีศาจก็ลังเลขึ้นมา“นายจำชื่อตัวเองได้ไหม?”“โรเบิร์ต อาเรส”“ลืมชื่อนั้นไปซะ จากนี้ไปฉันจะมอบชื่อรหัสให้นายเวลาที่นายออกไปทำภารกิจว่า สุดยอดปีศาจ”เด็กหนุ่มยิ้มเจื่อน ๆ “แน่ใจเหรอครับนายท่าน? ชื่อนี้มันดูเหมือนท้าทายคุณเลย”ดวงตาปีศาจมืดครึ้มลง “อย่าพูดมากน่า ไปเตรียมตัวได้แล้ว”“รับทราบครับ”…ที่เมืองอิมพีเรียลวันนี้จะเป็นวันที่เจย์และแองเจลีนออกจากเมืองอิมพีเรียลเจย์สั่งให้ทีมภูตผีเก็บ “ของใช้ประจำวัน” ที่เขาเตรียมมาอย่างตั้งใจด้วยตัวเองเซย์นและโจเซฟินมองที่ของจำเป็นประจำวันหลากหลายชนิดพวกนั้น เช่นขวดและกระปุกเครื่องสำอาง แปรงสีฟัน กระเป๋าใบให

ผู้ชายนั้นใส่เสื้อคลุมกันลม ร่างสูงระหงของเขารวมกับใบหน้าหมดจดทำให้เขาดูเด็กมากมีสาวสวยที่ยืนอยู่ข้างชายคนนั้น เธอใส่แว่นกันแดด ถักเปียสไตล์ฮิปฮอป ใส่กางเกงตัวโคร่งและเสื้อเอวลอยพอดีตัว เธอดูเหมือนพวกสาวหัวขบถเซย์นจ้องคู่หนุ่มสาวนั้นอย่างอึ้ง ๆ ก่อนชมพวกเขาอย่างเรื่อยเปื่อย “หนุ่มหล่อนั้นดูดีมาก นอกจากปีศาจโอ๋เมียคนนั้นแล้ว เขาก็เป็นผู้ชายที่หน้าตาดีเป็นลำดับสองที่ฉันเคยเห็นเลย”ทันทีที่เขาพูดจบ คู่รักวัยรุ่นนั้นก็เดินเข้ามาหาเซย์น เขาก็รู้สึกได้ถึงพลังกดข่มรุนแรงที่แผ่ออกมา“นายคิดจะทำอะไร?” เซย์นดึงโจเซฟินมาหลบไว้ด้านหลังและเดินไปเผชิญหน้า “ฉันก็แค่เรียกนายว่าหนุ่มหล่อแค่นั้นเองไม่ใช่เหรอ? ทำไมกัน? ฉันเรียกว่าหนุ่มหล่อไม่ได้เหรอ?”“ดูให้ดี ๆ สิว่าฉันเป็นใคร” เจย์ชี้จมูกตัวเองเสียงที่คุ้นหูทำให้เซย์นตัวแข็งทื่อ “เวรเอ๊ย คุณเองเหรอ?”จากนั้นเขาก็หันไปมองแองเจลีน “งั้นสาวสวยตรงนี้ก็คือน้องสาวฉันเหรอ?”แองเจลีนวางมือเรียวงามของเธอบนบ่าของเซย์นก่อนที่จะเต้นแบบเซ็กซี่ไปรอบ ๆ ตัวเขาเมื่อเทียบกับแองเจลีนที่อ่อนโยนนุ่มนวล เธอดูผิดไปเป็นคนละคนเลยเจย์รู้สึกว่าขัดหูขัดตามาก เขาจึง