All Chapters of มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: Chapter 51 - Chapter 60

อลิซวางสายลงอย่างทันทีความเข้าใจผิดนี้มากเกินไปจริง ๆ ในตอนแรก อลิซเชื่ออย่างแท้จริงว่ามันคือควินตันอลิซไม่ได้ถามคำถามควินตันเกี่ยวกับรายละเอียดของเรื่องนี้เพราะเธอไม่ต้องการให้ควินตันรู้สึกว่าเธอตกลงใจที่จะคบกับเขาเพียงแค่เพราะว่าเธอรู้สึกขอบคุณต่อเขาสำหรับความช่วยเหลือของเขาตอนนี้ทุกอย่างกระจ่างแจ้งแล้วควินตันไม่ได้แก้ปัญหาเรื่องนี้เลย ถ้างั้น ใครที่พอจะเป็นไปได้กัน?ในเวลานี้...ทันทีทันใดนั้นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ได้รับโทรศัพท์จากหูฟังของเขา เขามีสีหน้าที่ประหลาดใจบนใบหน้าของเขาขณะที่เขาพูดตอบรับด้วยคำว่า ‘ครับ’ สามครั้งอย่างสุภาพใบหน้าของเขากลายเป็นซีดเซียวอย่างกะทันหันในภายหลัง เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก้มตัวลงก่อนที่เขาจะโค้งคำนับและพูดขึ้นว่า “ถึงคุณผู้หญิงทั้งหลาย ผมขอโทษด้วยครับ ผมได้ทำผิดไปแล้ว รายจ่ายของคุณที่นี่วันนี้ฟรีทั้งหมดครับ คุณ...คุณสามารถออกไปได้แล้วตอนนี้!”ในขณะที่พูดนั้น เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยังคงก้มตัวลงและไม่กล้าที่จะยืดหลังของเขาให้ตรงแม้แต่น้อย“นี่...”อลิซและผู้หญิงที่เหลือคนอื่น ๆ ทั้งหมดตกตะลึงไปตาม ๆ กันฉากนี้เหมือนกัน

พนักงานขายหญิงผู้ที่เกือบจะขับไล่เจอรัลด์ออกไปได้ตั้งเป้าหมายของเธอไปที่คู่รักหนุ่มสาวแล้วในเวลานี้เธอบอกได้เลยว่าพวกเขาแต่งกายด้วยเสื้อผ้าแบรนด์เนมที่มีมูลค่าหลายพันดอลลาร์ และพวกเขามาจากครอบครัวที่ร่ำรวยและมั่งคั่งอย่างแน่นอนนอกจากนี้ หนุ่มสาวคู่นี้มาที่นี่เพื่อซื้อกัลลาโด้ นี่หมายความว่าพวกเขาสามารถซื้อแลมบอร์กินีได้อย่างแน่นอนในวันนี้พนักงานขายหญิงรู้สึกเพียงว่าเจอรัลด์เป็นแค่เด็กหนุ่มคนจนที่กำลังนั่งอยู่ในรถรีเวนตันเพื่อศึกษาข้อมูลในเชิงลึก และเขาคงจะไม่สามารถซื้อรถคันหนึ่งที่นี่ในวันนี้ได้อย่างแน่นอน เขาไม่แยแสต่อรอบข้างจริง ๆ!“คนหล่อ คนสวย คุณมีรสนิยมที่ดีอย่างแน่แท้ ฉันชื่อวาเนสซ่า มีอะไรให้ช่วยไหมค่ะ?” วาเนสซ่าถามขึ้นอย่างสุภาพ“โอ้ เดิมทีพวกเรามาที่นี่เพราะพวกเราต้องการนำแลมบอร์กินี กัลลาโด้ไปทดลองขับ อย่างไรก็ตาม แฟนสาวของผมเห็นรีเวนตันและต้องการทดลองขับรีเวนตันแทน หากว่าคุณไม่ถือสา พวกเรายินดีที่จะจ่ายค่ามัดจำเพื่อการทดลองขับ...” ชายหนุ่มตอบกลับขณะที่เขายิ้ม“ได้ค่ะ แน่นอนคุณสามารถนำมันไปทดลองขับได้ สำหรับค่ามัดจำการทดลองขับ คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันจะ

ปั๊ก!ก่อนที่ชายวัยกลางคนจะพูดจบประโยค เจอรัลด์วางบัตรแบล็กโกลด์ของเขาลงบนโต๊ะอย่างทันทีเมื่อได้หยิบมันขึ้นมา ผู้จัดการพิจารณาดูบัตรแบล็กโกลด์อย่างใกล้ ๆ และการแสดงออกบนใบหน้าของเขาเปลี่ยนอย่างฉับพลันอย่างเห็นได้ชัดเขารู้เกี่ยวกับบัตรแบล็กโกลด์มีเพียงไม่กี่คนในโลกนี้ที่จะสามารถเป็นเจ้าของบัตรนี้ได้“โดยพื้นฐานแล้วมีงบบัญชีประมาณสามล้านดอลลาร์ในบัตรแบล็กโกลด์นี้ นั่นมันยังไม่มากพอสำหรับผมที่จะซื้อรีเวนตันได้เหรอ?” เจอรัลด์ถามขึ้นอย่างลวก ๆ “ครับ ตามปกติแล้วเงินนั่นมันเกินพอแล้ว!”อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขากำลังตอบกลับคำถามของเจอรัลด์ ผู้จัดการชายวัยกลางคนยังคงกังขาเล็กน้อยในเวลานี้ไม่ว่าเขาจะมองมันอย่างไร คนที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าของเขาไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นผู้ถือบัตรแบล็กโกลด์นี้เลยเขาเก็บบัตรนี้ได้หรือเปล่า?ทันทีทันใดหลังจากนั้น ชายวัยกลางคนฉายรอยยิ้มขออภัยไปที่เจอรัลด์จากนั้น เขาเปิดอุปกรณ์ทันทีก่อนจะรูดบัตรแบล็กโกลด์บนนั้นทันใดนั้น คอลัมน์ของข้อความก็ได้ปรากฏบนจอคอมพิวเตอร์“คุณชื่ออะไรครับ คุณผู้ชาย?”ผู้จัดการวัยกลางคนถามขึ้นอย่างสุภาพและเคารพ“เจอรัลด์ คลอฟอร์ด”

ถึงเวลานี้ วิลสันก็ได้ดำเนินการตรวจสอบทั้งหมดและเอกสารการโอนต่าง ๆ เรียบร้อยแล้ว“คุณคลอฟอร์ด นี่คือกุญแจรถของคุณและนามบัตรของผม จากนี้ไป โปรดอย่าลังเลที่จะถามผมสำหรับสิ่งใดก็ตามหากคุณมีคำขอพิเศษใด ๆ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้เกี่ยวข้องกับรถเลยก็ตาม คุณสามารถถามความช่วยเหลือจากผมได้ตลอด!” วิสันพูดขึ้นด้วยความเคารพนี่เป็นเพราะว่าเจอรัลด์มีความหมายต่อเขามากกว่าเพียงแค่ลูกค้าปกติที่จะซื้อรถ เขารู้ว่าเจอรัลด์มาจากตระกูลที่ร่ำรวยและมีอำนาจมากวิลสันรู้สึกว่าเขาคงจะไม่ล้มเหลวหากเขาได้คุ้นเคยกับคุณคลอฟอร์ด“โอเค ขอบคุณครับ ผู้จัดการวิลสัน เอาตามตรงนะ มีบางอย่างที่ผมอยากจะถามคุณหากว่าไม่เป็นการรบกวนมากเกินไป ผู้จัดการวิลสัน” เจอรัลด์พูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา“ครับ ได้โปรด แค่เพียงให้คำแนะนำของคุณ!”“ได้โปรด คุณสามารถหาคนช่วยผมขับรถคันนี้กลับไปได้ไหม? ฮ่าฮ่าฮ่า จริง ๆ แล้ว ผมยังไม่ได้ใบขับขี่...”“โอ้! หากว่าเป็นเช่นนี้ ผมจะดำเนินการให้คุณเดี๋ยวนี้ครับ!”“คุณคลอฟอร์ด ทำไมไม่ให้ผมขับไปส่งคุณกลับล่ะ!”“คุณคลอฟอร์ด ผมสามารถขับรถกลับให้คุณได้เหมือนกัน! ผมได้รับใบขับขี่ของผมมานานกว่าสองถึงสาม

“มันดูเหมือนว่ามีชายหนุ่มที่ร่ำรวยในมหาวิทยาลัยของเราตอนนี้! เขาเพิ่งซื้อรถสปอร์ตแลมบอร์กินีนีเวนตัน!”“แม่งเอ้ย! รถคันนั้นมีมูลค่ามากกว่าประมาณหนึ่งล้านครึ่งถึงสองล้านดอลลาร์! ไปที่นั่นและดูกันเถอะ!”เจอรัลด์ถูกพวกผู้หญิงผลักออกไปข้างนอกอย่างรุนแรง และในตอนนี้ ผู้คนมากมายก็กำลังวิ่งไปทางรถของเขาเจอรัลด์รู้สึกทำอะไรไม่ถูก หากเขาต้องการตบหน้าพวกเขาเดี๋ยวนี้ เขาก็แค่นำกุญแจรถออกมาจากกระเป๋าเสื้อของเขาและปลดล็อกรถของเขาโดยตรงอย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ไม่ได้มีนิสัยเช่นนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ใช่ต่อหน้าของฝูงชนกลุ่มใหญ่เช่นนี้อย่างไม่คาดคิด การจอดรถไว้ที่นี่ที่ลานจอดรถก็เกือบจะมีผลกระทบเช่นเดียวกับการจอดรถไว้ด้านหน้าของทางเข้ามหาวิทยาลัยโดยตรงเจอรัลด์มองไปรอบ ๆ เขาและตัดสินใจว่าเขาจะรอจนกระทั่งลานจอดรถว่างให้หมดเสียก่อนก่อนที่เขาจะย้ายรถของเขาไปไว้ที่อื่นนั่นคือวิธีเดียว!อนิจจัง เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจดังนั้น เจอรัลด์เก็บกุญแจรถของเขาก่อนที่เขาจะหันหลังกลับและจากลานจอดรถไปหลังจากเดินไปได้สองสามก้าว โทรศัพท์ของเขาดังขึ้นทันที มันคือสายจากเบอร์โทรที่ไม่รู้จักแปลก ๆเจอรัล