วาเนสซ่าต้องการทำธุรกรรมทางธุรกิจจากคู่หนุ่มสาวจริง ๆดังนั้น เธอใช้กำลังมากเกินไปเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัวเจอรัลด์ไม่คาดคิดว่าวาเนสซ่าจะหยาบคายและกร้าวกับเขามากขนาดนี้ ในเวลานี้ เขากระแทกศีรษะเข้ากับรถโดยไม่ได้ตั้งใจ และมันเจ็บปวดมาก“หากคุณปฏิเสธที่จะก้าวออกจากรถมา ฉันจะโทรเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาเดี่ยวนี้!” วาเนสซ่าตะคอกขึ้นมาขณะที่เธอขมวดคิ้วเจอรัลด์ก้าวออกจากรถขณะที่เขากุมหัวของเขาให้ตายสิ เขาไม่คาดว่าผู้หญิงคนนี้จะลากเขาออกจากรถจริง ๆในเมื่อเขายังคงสำรวจภายในของรถอยู่“ผมมาที่นี่เพื่อซื้อรถ แล้วทำไมผมถึงดูมันไม่ได้ล่ะ?!” เอาตามตรงนะ เจอรัลด์กำลังระงับความโกรธของเขาไว้อยู่“ซื้อรถเหรอ? รถประเภทไหนที่คุณคิดว่าคุณจะสามารถซื้อได้จากร้านของเรา? ฉันแค่อนุญาตให้คุณเข้ามาในนี้เพื่อดูรถ แต่คุณคิดว่าคุณอยู่ที่นี่ตอนนี้จริง ๆ!”วาเนสซ่าหยาบคายและเย็นชาต่อเจอรัลด์มากในการพยายามที่จะให้คู่หนุ่มสาวที่ยืนอยู่ด้านหลังของเธอพอใจในเวลานี้ความปั่นป่วนได้ดึงดูงความสนใจของผู้ชมทั้งหลายที่อยู่รอบ ๆ ร้านขายเครื่องยนต์อย่างไรก็ตาม คู่หนุ่มสาวก็ยังคงพร่ำบ่นไม่จบ“ที่รัก ตั้งแต่เจ้ายา
ปั๊ก!ก่อนที่ชายวัยกลางคนจะพูดจบประโยค เจอรัลด์วางบัตรแบล็กโกลด์ของเขาลงบนโต๊ะอย่างทันทีเมื่อได้หยิบมันขึ้นมา ผู้จัดการพิจารณาดูบัตรแบล็กโกลด์อย่างใกล้ ๆ และการแสดงออกบนใบหน้าของเขาเปลี่ยนอย่างฉับพลันอย่างเห็นได้ชัดเขารู้เกี่ยวกับบัตรแบล็กโกลด์มีเพียงไม่กี่คนในโลกนี้ที่จะสามารถเป็นเจ้าของบัตรนี้ได้“โดยพื้นฐานแล้วมีงบบัญชีประมาณสามล้านดอลลาร์ในบัตรแบล็กโกลด์นี้ นั่นมันยังไม่มากพอสำหรับผมที่จะซื้อรีเวนตันได้เหรอ?” เจอรัลด์ถามขึ้นอย่างลวก ๆ “ครับ ตามปกติแล้วเงินนั่นมันเกินพอแล้ว!”อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขากำลังตอบกลับคำถามของเจอรัลด์ ผู้จัดการชายวัยกลางคนยังคงกังขาเล็กน้อยในเวลานี้ไม่ว่าเขาจะมองมันอย่างไร คนที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าของเขาไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นผู้ถือบัตรแบล็กโกลด์นี้เลยเขาเก็บบัตรนี้ได้หรือเปล่า?ทันทีทันใดหลังจากนั้น ชายวัยกลางคนฉายรอยยิ้มขออภัยไปที่เจอรัลด์จากนั้น เขาเปิดอุปกรณ์ทันทีก่อนจะรูดบัตรแบล็กโกลด์บนนั้นทันใดนั้น คอลัมน์ของข้อความก็ได้ปรากฏบนจอคอมพิวเตอร์“คุณชื่ออะไรครับ คุณผู้ชาย?”ผู้จัดการวัยกลางคนถามขึ้นอย่างสุภาพและเคารพ“เจอรัลด์ คลอฟอร์ด”
“ผู้จัดการวิลสัน เกิดอะไรขึ้นกัน?”วาเนสซ่าไม่สามารถตอบสนองใด ๆ ไปชั่วขณะอย่างไรก็ตาม สัญชาตญาณของเธอบอกเธอว่าเธออาจจะได้ทำบางอย่างที่เธอจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิตด้วยเหตุนี้ วาเนสซ่าก้าวไปด้านหน้าอย่างรีบเร่งขณะที่เธอถามคำถามผู้จัดการ“ไปให้พ้นเดี๋ยวนี้! ฉันจะจัดการเรื่องนี้กับเธอทีหลัง!”วิลสันประณามวาเนสซ่าขณะที่เขาจ้องไปที่เธออย่างเกรี้ยวกราดในเวลานี้ ผู้จัดการการเงินและเสมียนจัดการก็มาอยู่ด้านหลังเขา และพวกเขาทั้งหมดกำลังมองไปที่เจอรัลด์ด้วยการแสดงออกที่สุภาพและเคารพบนใบหน้าของพวกเขาวาเนสซ่าตกตะลึงอย่างสิ้นเชิง เธอคิดว่าเจอรัลด์ไม่มีอะไรเลยอย่างแน่แท้แต่เป็นเพียงแค่คนยากไร้ที่น่าสังเวชเธอสันนิษฐานว่าเจอรัลด์มาที่นี่เพื่อดูรถแลมบอร์กินีที่เขาไม่สามารถจะซื้อได้เท่านั้นดังนั้น ในความพยายามที่จะไม่ทำให้คู่หนุ่มสาวที่สามารถซื้อรถแลมบอร์กินีได้จริงขุ่นเคืองใจ วาเนสซ่าไม่ลังเลใจที่จะรุกรายชายหนุ่มคนนี้ที่เธอคิดว่าเป็นคนยากไร้แต่คนยากไร้จะสามารถทำให้ผู้จัดการของเธอทำตัวแบบนี้ได้อย่างไรกัน? เขาจะซื้อรีเวนตันจริงหรือ?โอ้มายก๊อด เขาร่ำรวยแค่ไหนกัน?!คู่หนุ่มสาวตกอยู่ในความสะ
ถึงเวลานี้ วิลสันก็ได้ดำเนินการตรวจสอบทั้งหมดและเอกสารการโอนต่าง ๆ เรียบร้อยแล้ว“คุณคลอฟอร์ด นี่คือกุญแจรถของคุณและนามบัตรของผม จากนี้ไป โปรดอย่าลังเลที่จะถามผมสำหรับสิ่งใดก็ตามหากคุณมีคำขอพิเศษใด ๆ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้เกี่ยวข้องกับรถเลยก็ตาม คุณสามารถถามความช่วยเหลือจากผมได้ตลอด!” วิสันพูดขึ้นด้วยความเคารพนี่เป็นเพราะว่าเจอรัลด์มีความหมายต่อเขามากกว่าเพียงแค่ลูกค้าปกติที่จะซื้อรถ เขารู้ว่าเจอรัลด์มาจากตระกูลที่ร่ำรวยและมีอำนาจมากวิลสันรู้สึกว่าเขาคงจะไม่ล้มเหลวหากเขาได้คุ้นเคยกับคุณคลอฟอร์ด“โอเค ขอบคุณครับ ผู้จัดการวิลสัน เอาตามตรงนะ มีบางอย่างที่ผมอยากจะถามคุณหากว่าไม่เป็นการรบกวนมากเกินไป ผู้จัดการวิลสัน” เจอรัลด์พูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา“ครับ ได้โปรด แค่เพียงให้คำแนะนำของคุณ!”“ได้โปรด คุณสามารถหาคนช่วยผมขับรถคันนี้กลับไปได้ไหม? ฮ่าฮ่าฮ่า จริง ๆ แล้ว ผมยังไม่ได้ใบขับขี่...”“โอ้! หากว่าเป็นเช่นนี้ ผมจะดำเนินการให้คุณเดี๋ยวนี้ครับ!”“คุณคลอฟอร์ด ทำไมไม่ให้ผมขับไปส่งคุณกลับล่ะ!”“คุณคลอฟอร์ด ผมสามารถขับรถกลับให้คุณได้เหมือนกัน! ผมได้รับใบขับขี่ของผมมานานกว่าสองถึงสาม
“ขอบคุณมากสำหรับความช่วยเหลือ ฉันไม่อยากจะเชื่อว่าฉันลืมนำกระเป๋าสตางค์ของฉันออกมาด้วย!” มีล่าพูดขึ้นขณะที่เธอยิ้มเธอไม่ปฏิเสธข้อเสนอของเจอรัลด์ที่จะจ่ายให้ในนามของเธอโดยตรง และเธอก็ยังสุภาพมากอีกด้วยเธอเป็นเด็กสาวที่ใจดีและใจกว้างมากมีล่าประหลาดใจเล็กน้อยที่ได้พบกับเจอรัลด์โดยบังเอิญวันนี้แม้กระนั้น มีล่ามีความประทับใจลึกซึ้งให้กับเจอรัลด์หลังจากที่ได้พบเขาโดยบังเอิญที่หอประชุมในครั้งก่อนเธอนึกถึงที่ว่านักเรียนคนนี้ได้เฉยเมยมากและไม่ได้รับผลกระทบใด ๆ เลยถึงแม้ว่าทุกคนได้หัวเราเยาะและฉีกหน้าเขาในเวลานั้น“ไม่เป็นไร” เจอรัลด์ตอบกลับขณะที่เขายิ้ม“อย่ากังวลไปเลย ฉันจะคืนเงินให้นายอย่างแน่นอนทันทีที่ฉันได้กระเป๋าสตางค์ของฉัน เออใช่ นายมีกระเป๋าเงินอิเล็กทรอนิกส์ไหม? ถ้านายมี ฉันสามารถโอนเงินให้นายผ่านการจ่ายอิเล็กทรอนิกส์โดยตรง...”“ได้!” เจอรัลด์ก็ไม่ได้ลังเลเหมือนกัน ถึงแม้ว่าเด็กสาวด้าหน้าเขาจะสวยมาก มันยังคงเป็นการพบกันที่มีความสุขมากอีกอย่าง เขาไม่ได้มีนิสัยพูดอ้อม ๆภายใต้สถานการณ์ปกติ ชายปกติคนิอื่น ๆ ที่อยู่ในสถานการณ์นี้คงจะยืนกรานไม่ให้หญิงสาวต้องจ่ายเงินคืนอย่าง
“มันดูเหมือนว่ามีชายหนุ่มที่ร่ำรวยในมหาวิทยาลัยของเราตอนนี้! เขาเพิ่งซื้อรถสปอร์ตแลมบอร์กินีนีเวนตัน!”“แม่งเอ้ย! รถคันนั้นมีมูลค่ามากกว่าประมาณหนึ่งล้านครึ่งถึงสองล้านดอลลาร์! ไปที่นั่นและดูกันเถอะ!”เจอรัลด์ถูกพวกผู้หญิงผลักออกไปข้างนอกอย่างรุนแรง และในตอนนี้ ผู้คนมากมายก็กำลังวิ่งไปทางรถของเขาเจอรัลด์รู้สึกทำอะไรไม่ถูก หากเขาต้องการตบหน้าพวกเขาเดี๋ยวนี้ เขาก็แค่นำกุญแจรถออกมาจากกระเป๋าเสื้อของเขาและปลดล็อกรถของเขาโดยตรงอย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ไม่ได้มีนิสัยเช่นนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ใช่ต่อหน้าของฝูงชนกลุ่มใหญ่เช่นนี้อย่างไม่คาดคิด การจอดรถไว้ที่นี่ที่ลานจอดรถก็เกือบจะมีผลกระทบเช่นเดียวกับการจอดรถไว้ด้านหน้าของทางเข้ามหาวิทยาลัยโดยตรงเจอรัลด์มองไปรอบ ๆ เขาและตัดสินใจว่าเขาจะรอจนกระทั่งลานจอดรถว่างให้หมดเสียก่อนก่อนที่เขาจะย้ายรถของเขาไปไว้ที่อื่นนั่นคือวิธีเดียว!อนิจจัง เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจดังนั้น เจอรัลด์เก็บกุญแจรถของเขาก่อนที่เขาจะหันหลังกลับและจากลานจอดรถไปหลังจากเดินไปได้สองสามก้าว โทรศัพท์ของเขาดังขึ้นทันที มันคือสายจากเบอร์โทรที่ไม่รู้จักแปลก ๆเจอรัล
เด็กชายหลายคนได้มารวมกันรอบ ๆ อย่างทันที และแม้แต่นาธาเนลก็กำลังมองไปทิศทางนั้นเจอรัลด์ก็ยังมองดูทิศทางนั้นด้วยความสงสัยบนใบหน้าของเขาเด็กสาวที่เพิ่งจะก้าวออกมาจากรถสวยมากอย่างแท้จริง และเจอรัลด์ก็รู้จักว่าเธอคือใคร ความจริงแล้ว พวกเขาเพิ่งจะพบกันเมื่อไม่นานนี้จะเป็นใครไปได้กันหากไม่ใช่มีล่า?“อ่า เธอสวยมาก! มันคงจะสมบูรณ์แบบหากเธอจะกลายมาเป็นแฟนสาวของฉัน” เด็กชายที่กำลังยืนอยู่ข้างนาธาเนลพูดขึ้น ในตาของเขาเต็มไปด้วยความเสน่หาเขาดูเหมือนกับคนโง่ในเวลานี้“โธ่เว้ย! ใครบอกให้นายฝันว่าเธอได้มาเป็นแฟนสาวของนายกัน?! ให้ฉันบอกนายนะ นี่คือผู้หญิงที่วิคเตอร์กำลังสนใจอยู่! นายแค่ปฏิบัติกับเธอได้แค่อาหารตา แต่นายไม่ควรหวังว่าเธอจะได้กลายมาเป็นแฟนสาวของนาย!” นาธาเนลพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย“อ่า! วิคเตอร์ ไม่ต้องสงสัยเลย วิคเตอร์หล่อมาก และมันไม่น่าสงสัยเลยว่าทำไมผู้หญิงที่เขาชอบจึงไม่ธรรมดาด้วย!”เมื่อเด็กชายคนอื่น ๆ ได้ยินชื่อ ‘วิคเตอร์’ เขาถอยหลังอย่างธรรมชาติและเสียกำลังใจเล็กน้อยวิคเตอร์ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจาก วิคเตอร์ ไรท์ รองประธานของสหภาพนักศึกษาในแผนกของภาษาและวรรณคดี ทุก
ถึงแม้ว่าผู้พูดจะไม่ได้ตั้งใจสำหรับอะไรก็ตาม เหล่าผู้ฟังที่ไม่ได้ตั้งใจก็ถือเอาคำพูดของพวกเขาอย่างเป็นจริงเป็นจังนาธาเนลขมวดคิ้วทันทีที่เขาได้ยินว่าเจอรัลด์ได้จ่ายค่าชานมให้มีล่าเขาบอกได้เลยว่าพวกเขาทั้งคู่รู้จักกันและกันอย่างเห็นได้ชัด นอกจากนี้ เจอรัลด์ยังได้จ่ายค่าชานมให้มีล่าด้วยเหรอ? มีบางอย่างมากกว่านี้ระหว่างพวกเขาหรือเปล่า?ขณะที่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ นาธาเนลส่งข้อความหาวิคเตอร์อย่างทันทีจากนั้น นาธาเนลมองไปที่เจอรัลด์ที่กำลังจะพูดคุยกันต่อกับมีล่าก่อนที่เขาจะพูดขึ้น “เจอรัลด์ นายมานี่เพื่อฝึกซ้อมการขับรถ หรือมาที่นี่เพื่อคุยกับสาว ๆ กัน? มันต้องยากพอแล้วสำหรับนายที่จะเก็บเงินให้พอเพื่อจะจ่ายสำหรับบทเรียนการขับรถของนาย นายจะไม่ไปสนใจกับบทเรียนการขับรถของนายแทนหรือ?”เด็กสาวหลาย ๆ คนที่กำลังยืนอยู่ข้าง ๆ ก็มองไปที่เจอรัลด์ด้วยความดูถูกอยู่ในใจของพวกเธอ เดิมทีพวกเธอคิดว่าคน ๆ นี้เป็นคนค่อนข้างสุจริต แต่มันดูเหมือนกับว่าเขาถึงกับลืมในสิ่งที่คิดไส้ไปทันทีที่เขาได้เห็นสาวสวยมีล่าบอกได้เลยอย่างแน่ชัดว่านาธาเนลกำลังโจมตีเจอรัลด์ ดังนั้นเธอจึงปกป้องเขาอย่างรวดเร็ว “นาธาเนล นา