“ผู้จัดการวิลสัน เกิดอะไรขึ้นกัน?”วาเนสซ่าไม่สามารถตอบสนองใด ๆ ไปชั่วขณะอย่างไรก็ตาม สัญชาตญาณของเธอบอกเธอว่าเธออาจจะได้ทำบางอย่างที่เธอจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิตด้วยเหตุนี้ วาเนสซ่าก้าวไปด้านหน้าอย่างรีบเร่งขณะที่เธอถามคำถามผู้จัดการ“ไปให้พ้นเดี๋ยวนี้! ฉันจะจัดการเรื่องนี้กับเธอทีหลัง!”วิลสันประณามวาเนสซ่าขณะที่เขาจ้องไปที่เธออย่างเกรี้ยวกราดในเวลานี้ ผู้จัดการการเงินและเสมียนจัดการก็มาอยู่ด้านหลังเขา และพวกเขาทั้งหมดกำลังมองไปที่เจอรัลด์ด้วยการแสดงออกที่สุภาพและเคารพบนใบหน้าของพวกเขาวาเนสซ่าตกตะลึงอย่างสิ้นเชิง เธอคิดว่าเจอรัลด์ไม่มีอะไรเลยอย่างแน่แท้แต่เป็นเพียงแค่คนยากไร้ที่น่าสังเวชเธอสันนิษฐานว่าเจอรัลด์มาที่นี่เพื่อดูรถแลมบอร์กินีที่เขาไม่สามารถจะซื้อได้เท่านั้นดังนั้น ในความพยายามที่จะไม่ทำให้คู่หนุ่มสาวที่สามารถซื้อรถแลมบอร์กินีได้จริงขุ่นเคืองใจ วาเนสซ่าไม่ลังเลใจที่จะรุกรายชายหนุ่มคนนี้ที่เธอคิดว่าเป็นคนยากไร้แต่คนยากไร้จะสามารถทำให้ผู้จัดการของเธอทำตัวแบบนี้ได้อย่างไรกัน? เขาจะซื้อรีเวนตันจริงหรือ?โอ้มายก๊อด เขาร่ำรวยแค่ไหนกัน?!คู่หนุ่มสาวตกอยู่ในความสะ
ถึงเวลานี้ วิลสันก็ได้ดำเนินการตรวจสอบทั้งหมดและเอกสารการโอนต่าง ๆ เรียบร้อยแล้ว“คุณคลอฟอร์ด นี่คือกุญแจรถของคุณและนามบัตรของผม จากนี้ไป โปรดอย่าลังเลที่จะถามผมสำหรับสิ่งใดก็ตามหากคุณมีคำขอพิเศษใด ๆ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้เกี่ยวข้องกับรถเลยก็ตาม คุณสามารถถามความช่วยเหลือจากผมได้ตลอด!” วิสันพูดขึ้นด้วยความเคารพนี่เป็นเพราะว่าเจอรัลด์มีความหมายต่อเขามากกว่าเพียงแค่ลูกค้าปกติที่จะซื้อรถ เขารู้ว่าเจอรัลด์มาจากตระกูลที่ร่ำรวยและมีอำนาจมากวิลสันรู้สึกว่าเขาคงจะไม่ล้มเหลวหากเขาได้คุ้นเคยกับคุณคลอฟอร์ด“โอเค ขอบคุณครับ ผู้จัดการวิลสัน เอาตามตรงนะ มีบางอย่างที่ผมอยากจะถามคุณหากว่าไม่เป็นการรบกวนมากเกินไป ผู้จัดการวิลสัน” เจอรัลด์พูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา“ครับ ได้โปรด แค่เพียงให้คำแนะนำของคุณ!”“ได้โปรด คุณสามารถหาคนช่วยผมขับรถคันนี้กลับไปได้ไหม? ฮ่าฮ่าฮ่า จริง ๆ แล้ว ผมยังไม่ได้ใบขับขี่...”“โอ้! หากว่าเป็นเช่นนี้ ผมจะดำเนินการให้คุณเดี๋ยวนี้ครับ!”“คุณคลอฟอร์ด ทำไมไม่ให้ผมขับไปส่งคุณกลับล่ะ!”“คุณคลอฟอร์ด ผมสามารถขับรถกลับให้คุณได้เหมือนกัน! ผมได้รับใบขับขี่ของผมมานานกว่าสองถึงสาม
“ขอบคุณมากสำหรับความช่วยเหลือ ฉันไม่อยากจะเชื่อว่าฉันลืมนำกระเป๋าสตางค์ของฉันออกมาด้วย!” มีล่าพูดขึ้นขณะที่เธอยิ้มเธอไม่ปฏิเสธข้อเสนอของเจอรัลด์ที่จะจ่ายให้ในนามของเธอโดยตรง และเธอก็ยังสุภาพมากอีกด้วยเธอเป็นเด็กสาวที่ใจดีและใจกว้างมากมีล่าประหลาดใจเล็กน้อยที่ได้พบกับเจอรัลด์โดยบังเอิญวันนี้แม้กระนั้น มีล่ามีความประทับใจลึกซึ้งให้กับเจอรัลด์หลังจากที่ได้พบเขาโดยบังเอิญที่หอประชุมในครั้งก่อนเธอนึกถึงที่ว่านักเรียนคนนี้ได้เฉยเมยมากและไม่ได้รับผลกระทบใด ๆ เลยถึงแม้ว่าทุกคนได้หัวเราเยาะและฉีกหน้าเขาในเวลานั้น“ไม่เป็นไร” เจอรัลด์ตอบกลับขณะที่เขายิ้ม“อย่ากังวลไปเลย ฉันจะคืนเงินให้นายอย่างแน่นอนทันทีที่ฉันได้กระเป๋าสตางค์ของฉัน เออใช่ นายมีกระเป๋าเงินอิเล็กทรอนิกส์ไหม? ถ้านายมี ฉันสามารถโอนเงินให้นายผ่านการจ่ายอิเล็กทรอนิกส์โดยตรง...”“ได้!” เจอรัลด์ก็ไม่ได้ลังเลเหมือนกัน ถึงแม้ว่าเด็กสาวด้าหน้าเขาจะสวยมาก มันยังคงเป็นการพบกันที่มีความสุขมากอีกอย่าง เขาไม่ได้มีนิสัยพูดอ้อม ๆภายใต้สถานการณ์ปกติ ชายปกติคนิอื่น ๆ ที่อยู่ในสถานการณ์นี้คงจะยืนกรานไม่ให้หญิงสาวต้องจ่ายเงินคืนอย่าง
“มันดูเหมือนว่ามีชายหนุ่มที่ร่ำรวยในมหาวิทยาลัยของเราตอนนี้! เขาเพิ่งซื้อรถสปอร์ตแลมบอร์กินีนีเวนตัน!”“แม่งเอ้ย! รถคันนั้นมีมูลค่ามากกว่าประมาณหนึ่งล้านครึ่งถึงสองล้านดอลลาร์! ไปที่นั่นและดูกันเถอะ!”เจอรัลด์ถูกพวกผู้หญิงผลักออกไปข้างนอกอย่างรุนแรง และในตอนนี้ ผู้คนมากมายก็กำลังวิ่งไปทางรถของเขาเจอรัลด์รู้สึกทำอะไรไม่ถูก หากเขาต้องการตบหน้าพวกเขาเดี๋ยวนี้ เขาก็แค่นำกุญแจรถออกมาจากกระเป๋าเสื้อของเขาและปลดล็อกรถของเขาโดยตรงอย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ไม่ได้มีนิสัยเช่นนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ใช่ต่อหน้าของฝูงชนกลุ่มใหญ่เช่นนี้อย่างไม่คาดคิด การจอดรถไว้ที่นี่ที่ลานจอดรถก็เกือบจะมีผลกระทบเช่นเดียวกับการจอดรถไว้ด้านหน้าของทางเข้ามหาวิทยาลัยโดยตรงเจอรัลด์มองไปรอบ ๆ เขาและตัดสินใจว่าเขาจะรอจนกระทั่งลานจอดรถว่างให้หมดเสียก่อนก่อนที่เขาจะย้ายรถของเขาไปไว้ที่อื่นนั่นคือวิธีเดียว!อนิจจัง เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจดังนั้น เจอรัลด์เก็บกุญแจรถของเขาก่อนที่เขาจะหันหลังกลับและจากลานจอดรถไปหลังจากเดินไปได้สองสามก้าว โทรศัพท์ของเขาดังขึ้นทันที มันคือสายจากเบอร์โทรที่ไม่รู้จักแปลก ๆเจอรัล
เด็กชายหลายคนได้มารวมกันรอบ ๆ อย่างทันที และแม้แต่นาธาเนลก็กำลังมองไปทิศทางนั้นเจอรัลด์ก็ยังมองดูทิศทางนั้นด้วยความสงสัยบนใบหน้าของเขาเด็กสาวที่เพิ่งจะก้าวออกมาจากรถสวยมากอย่างแท้จริง และเจอรัลด์ก็รู้จักว่าเธอคือใคร ความจริงแล้ว พวกเขาเพิ่งจะพบกันเมื่อไม่นานนี้จะเป็นใครไปได้กันหากไม่ใช่มีล่า?“อ่า เธอสวยมาก! มันคงจะสมบูรณ์แบบหากเธอจะกลายมาเป็นแฟนสาวของฉัน” เด็กชายที่กำลังยืนอยู่ข้างนาธาเนลพูดขึ้น ในตาของเขาเต็มไปด้วยความเสน่หาเขาดูเหมือนกับคนโง่ในเวลานี้“โธ่เว้ย! ใครบอกให้นายฝันว่าเธอได้มาเป็นแฟนสาวของนายกัน?! ให้ฉันบอกนายนะ นี่คือผู้หญิงที่วิคเตอร์กำลังสนใจอยู่! นายแค่ปฏิบัติกับเธอได้แค่อาหารตา แต่นายไม่ควรหวังว่าเธอจะได้กลายมาเป็นแฟนสาวของนาย!” นาธาเนลพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย“อ่า! วิคเตอร์ ไม่ต้องสงสัยเลย วิคเตอร์หล่อมาก และมันไม่น่าสงสัยเลยว่าทำไมผู้หญิงที่เขาชอบจึงไม่ธรรมดาด้วย!”เมื่อเด็กชายคนอื่น ๆ ได้ยินชื่อ ‘วิคเตอร์’ เขาถอยหลังอย่างธรรมชาติและเสียกำลังใจเล็กน้อยวิคเตอร์ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจาก วิคเตอร์ ไรท์ รองประธานของสหภาพนักศึกษาในแผนกของภาษาและวรรณคดี ทุก
ถึงแม้ว่าผู้พูดจะไม่ได้ตั้งใจสำหรับอะไรก็ตาม เหล่าผู้ฟังที่ไม่ได้ตั้งใจก็ถือเอาคำพูดของพวกเขาอย่างเป็นจริงเป็นจังนาธาเนลขมวดคิ้วทันทีที่เขาได้ยินว่าเจอรัลด์ได้จ่ายค่าชานมให้มีล่าเขาบอกได้เลยว่าพวกเขาทั้งคู่รู้จักกันและกันอย่างเห็นได้ชัด นอกจากนี้ เจอรัลด์ยังได้จ่ายค่าชานมให้มีล่าด้วยเหรอ? มีบางอย่างมากกว่านี้ระหว่างพวกเขาหรือเปล่า?ขณะที่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ นาธาเนลส่งข้อความหาวิคเตอร์อย่างทันทีจากนั้น นาธาเนลมองไปที่เจอรัลด์ที่กำลังจะพูดคุยกันต่อกับมีล่าก่อนที่เขาจะพูดขึ้น “เจอรัลด์ นายมานี่เพื่อฝึกซ้อมการขับรถ หรือมาที่นี่เพื่อคุยกับสาว ๆ กัน? มันต้องยากพอแล้วสำหรับนายที่จะเก็บเงินให้พอเพื่อจะจ่ายสำหรับบทเรียนการขับรถของนาย นายจะไม่ไปสนใจกับบทเรียนการขับรถของนายแทนหรือ?”เด็กสาวหลาย ๆ คนที่กำลังยืนอยู่ข้าง ๆ ก็มองไปที่เจอรัลด์ด้วยความดูถูกอยู่ในใจของพวกเธอ เดิมทีพวกเธอคิดว่าคน ๆ นี้เป็นคนค่อนข้างสุจริต แต่มันดูเหมือนกับว่าเขาถึงกับลืมในสิ่งที่คิดไส้ไปทันทีที่เขาได้เห็นสาวสวยมีล่าบอกได้เลยอย่างแน่ชัดว่านาธาเนลกำลังโจมตีเจอรัลด์ ดังนั้นเธอจึงปกป้องเขาอย่างรวดเร็ว “นาธาเนล นา
“อะไรนะ?! มีล่า เธออยากจะพาเจอรัลด์ไปด้วยเหรอ?” วิตนีย์ถามขึ้นด้วยความประหลาดใจเจอรัลด์ก็ประหลาดใจเล็กน้อยในเวลานี้ ผ่านการติดต่อกันระยะสั้น ๆ ในวันนี้ เจอรัลด์ก็ได้รู้แล้วว่ามีล่าเป็นผู้หญิงประเภทที่จิตใจดีมากและมีหัวใจที่งดงาม เธอไม่ได้ดูถูกในความยากจนของเขา และเธอไม่ใช่คนประเภทที่ไม่ชอบคนยากจนและชอบพอคนรวย ตราบใดที่ยังเป็นคนดี มีล่าจะปฏิบัติต่อพวกเขาเหมือนกับเพื่อนของเธอมีล่ามีความตรงกันข้ามที่รุนแรงเมื่อเทียบกับวิตนีย์ และเธอก็ยังเป็นคนที่นึกถึงผู้อื่นมากอีกด้วยอย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ไม่ได้สนใจในการเข้าร่วมทานมื้อเย็นกับวิคเตอร์ วิตนีย์ และเพื่อน ๆ ในกลุ่มที่เหลือของพวกเขาไม่แม้แต่น้อยเลย!มีล่าพยักหน้าก่อนที่เธอจะพูดขึ้นว่า “วิตนีย์ เจอรัลด์ได้ช่วยฉันไว้มากในวันนี้ นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมฉันได้เชิญเธอทั้งหมดไปทานมื้อเย็นคืนนี้ แน่นอน เจอรัลด์ก็ต้องมาด้วยวันนี้!”“ทำไมพวกเธอทั้งหมดไม่ออกไปและสนุกกันโดยไม่มีฉันแทนล่ะ?” เจอรัลด์ตอบกลับขณะที่เขายิ้มให้มีล่า ตามธรรมดาแล้ว เขาเข้าใจความตั้งใจของมีล่าสำหรับการเชิญชวนเขาให้ไปร่วมกับพวกเขาสำหรับมื้อเย็นคืนนี้“ไม่ นายต้องมาด้วย!” ตา
“ใช่ ฉันถูกลอตเตอรี่มานิดหน่อย!” เจอรัลด์ตอบกลับขณะที่เขายิ้มให้“ทำไมนายถึงใช้จ่ายเงินนั่นจนหมดล่ะ? นายไม่ได้เก็บเงินส่วนหนึ่งไว้เพื่อตัวนายเองเหรอ?” มีล่าถามขึ้น“เก็บเงินเหรอ? เจอรัลด์เป็นคนเปล่าประโยชน์เช่นนี้ ดังนั้นเขาจะเก็บเงินไว้ไว้ได้อย่างไร? ฮ่าฮ่าฮ่า...” ในเวลานี้ วิคเตอร์ที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้อง และเขาก็ได้ยินทุกคนคุยกันว่าเจอรัลด์ถูกลอตเตอรี่เขาจะไม่ใช้ฉกฉวยโอกาสนี้ในการเหยียบย่ำเจอรัลด์ได้อย่างไร?“โอเค โอเค ทุกคน โปรดนั่งลงที่ตัวเองได้แล้ว เออใช่สิ ฉันพบกับประธานของสหภาพนักศึกษาจากแผนกอื่นโดยบังเอิญตอนที่ฉันลงไปข้างล่างเมื่อกี้ ฉันได้เชิญพวกเขาสองสามคนมานี่และทานอาหารร่วมกับพวกเรา!” วิคเตอร์พูดขึ้นขณะที่เขาหัวเราะ“นั่นคงจะดีมากเลย แต่วิคเตอร์ถึงแม้ว่าห้องของเราหรูหราและงดงามมาก ฉันเกรงว่าพวกเราจะไม่สามารถรองรับพอดีกับคนจำนวนมากในห้องของพวกเราได้”เมื่อวิตนีย์ได้ยินว่าประธานของสหภาพนักศึกษาจากภาควิชาอื่นก็มาที่นี่ เธอก็กลายเป็นสนใจและมีความสุขมากวิตนีย์อยากจะพบกับพวกเขาจริง ๆ เพราะเธอคือคนที่ชอบสร้างความสัมพันธ์ที่ดีและใกล้ชิดกับคนใครก็ตามที่มีอำนาจและสถานะ“ใช