All Chapters of มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: Chapter 1661 - Chapter 1670

ขณะที่นั่งพักอยู่ริมแม่น้ำ โนริก็อดไม่ได้ที่จะถาม “…มันน่าแปลกที่เราไม่เจอคนอื่นเลยทั้ง ๆ ที่เราเดินดูจนทั่วมาเป็นชั่วโมงแล้ว คุณว่าไหม…?” “ก็นั่นน่ะสิ… ฉันชักจะสงสัยแล้วว่าเราอยู่ห่างจากคนอื่นเกินไปหรือเปล่า” เจอรัลด์พึมพำ เขารู้สึกว่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องแปลก วินาทีที่ประโยคของเขาสิ้นสุดลง ก็มีน้ำพุ่งขึ้นมาจากแม่น้ำ… และทั้งคู่ก็จ้องมองไปที่มังกรสีเขียวที่เพิ่งกระโดดขึ้นมาจากน้ำด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง! ตอนนี้มังกรตัวนั้นกำลังลอยอยู่ในอากาศ มันจ้องมองไปที่โนริและเจอรัลด์ ก่อนจะเปล่งเสียงคำรามอันทรงพลังที่ดังก้องไปทั่วบริเวณ! ทั้งสองคนไม่คาดคิดมาก่อนว่าสิ่งมีชีวิตเช่นนี้จะอาศัยอยู่ในแม่น้ำนั้น! อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดไตร่ตรองเกี่ยวกับเรื่องนั้น เพราะมังกรสีเขียวตัวนั้นกำลังพุ่งเข้ามาหาเจอรัลด์และโนริโดยที่พวกเขาไม่ทันตั้งตัว! "ระวังตัวด้วย!" เจอรัลด์ตะโกน ขณะที่เขาและโนริกระโดดหลบไปด้านข้างเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตี! ถึงแม้พวกเขาจะโชคดีที่หลบหลีกการโจมตีได้ แต่พื้นที่ที่พวกเขานั่งอยู่ก่อนหน้านี้กลับพังทลายลงมา ซึ่งเป็นเครื่องพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่

ไม่ว่าอย่างไร เจอรัลด์ก็หยิบหินศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่ก้อนขึ้นมาก่อนที่จะใส่ลงในกระเป๋าของเขา ตอนนี้เจอรัลด์มีหินทั้งหมดห้าก้อนแล้ว จากนั้นเขาก็หันไปมองเซลิก ก่อนที่จะถามว่า “เป็นอย่างไรบ้าง?” เซลิกส่ายหัวแล้วตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง “ผมไม่เป็นไรครับ ขอบคุณที่ช่วยผมไว้! ผมนี่ไร้มารยาทจริง ๆ! ผมชื่อเซลิก เลียร์ นะครับ!” เมื่อได้ยินดังนั้น โนริก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ “เดี๋ยวนะ คุณคือ… เซลิก เลียร์เหรอ? นายน้อยคนที่สองของตระกูลเลียร์แห่งจาเอลตราใช่หรือไม่?” โนริถาม เซลิกหันไปหาเธอ เขาคาดไม่ถึงว่าเธอจะรู้ว่าเขาเป็นใคร เขาเลิกคิ้วเล็กน้อยก่อนจะตอบอย่างสงสัยว่า "...ใช่ครับ แล้วคุณคือ…?” “อา ฉันชื่อโนริจากตระกูลซาห์น! ฉันไม่คิดว่าจะเจอนายน้อยคนที่สองของตระกูลเลียร์ที่นี่! ช่างเป็นเกียรติจริง ๆ!” โนริพูด ขณะที่เธอยิ้มอย่างอ่อนโยน ตระกูลเลียร์เป็นครอบครัวที่มีอำนาจมากในจาเอลตรา และสมาชิกของตระกูลหลายคนก็แข็งแกร่งจนบางคนถึงกับสามารถบรรลุอาณาจักรอวาตาร์ได้! เซลิกเองก็ทราบดีถึงความเข้มแข็งของครอบครัวของเขา ด้วยเหตุนี้ เมื่อมีคนรู้ว่าเขาไม่สามารถป้องกันตัวจากผู้โจมตีเพียงสี่คนได้… เขาก็รู้สึกอ

อย่างไรก็ตาม หลังจากรอสักพัก ในที่สุดพวกเขาทั้งสามคนก็มีโอกาสเปิดเผยของที่จะนำมาประมูลของตนต่อผู้ประเมินราคา เมื่อนำจี้หยกออกมาให้เขาดู ผู้ประเมินราคาก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจ หลังจากสังเกตอย่างถี่ถ้วนสักพัก ผู้ประเมินก็พูดว่า “…มากับผมสิ! พวกคุณทั้งสามคน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทั้งสามคนก็เดินตามเขาเข้าไปในโรงประมูลออรัม… เมื่อเข้าไปข้างใน ไม่นานพวกเขาก็พบกับชายชราคนหนึ่งที่สวมมงกุฏทองคำบนศีรษะ หลังจากที่ผู้ประเมินมอบจี้หยกให้ชายชรา เขาก็กระซิบบางอย่างเข้าหู ทำให้ชายชรามีท่าทีที่ประหลาดใจเล็กน้อย หลังจากที่เขาจ้องมองเจอรัลด์สักพัก ชายชราก็ถามว่า “คุณไปเอาจี้หยกมังกรเขียวนี้มาจากไหน?” แม้ว่าในตอนแรกเขาจะลังเลเล็กน้อยที่จะเปิดเผยข้อมูล แต่ในที่สุดเจอรัลด์ก็ตอบว่า “ผมได้มันมาหลังจากสังหารมังกรเขียวตัวหนึ่งที่ผมเจอระหว่างการท้าทายแห่งแดนสวรรค์ได้!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น ความประหลาดของชายชราก็กลายเป็นความยินดีในทันที “ไม่คิดเลยว่าคุณจะสามารถสังหารมังกรเขียวได้! ผมแค่อยากจะบอกให้คุณรู้ไว้ว่าจี้หยกนี้มีคุณค่าอย่างเหลือเชื่อ เนื่องจากวิธีเดียวที่จะหามันมาได้คือการเอาชนะมังกรตัวน

ในที่สุดโนริก็หลุดออกจากภวังค์ เธอมองหน้าเจอรัลด์ก่อนจะถามว่า “…นั่น… มันเยอะมากเลยนะ เราจะแบกเหรียญทองพวกนี้กลับไปยังไงล่ะ เจอรัลด์…?” แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องจริงที่มีหีบอยู่สามใบ และในทางเทคนิกแล้ว ทั้งสามคนสามารถช่วยกันถือหีบคนละใบได้ แต่มันจะยุ่งยากเกินไปในระยะยาว ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อผู้คนเห็นทองทั้งหมดนั้น พวกเขาก็อาจจะวางแผนปล้นเพื่อแย่งชิงทองไปอย่างแน่นอน... เมื่อตระหนักว่าเจอรัลด์กำลังเครียดกับวิธีนำเหรียญทองทั้งหมดกลับไป ชายชราที่สวมมงกุฎจึงยื่นแหวนวงเล็ก ๆ ให้เขา เจอรัลด์ตกใจเล็กน้อยที่ได้รับแหวน เขาอดไม่ได้ที่จะถามว่า “…ขอโทษนะครับ แต่คุณให้แหวนวงนี้กับผมทำไม…?” “มันเป็นแหวนเก็บของที่มีพื้นที่เก็บของขนาดใหญ่เป็นพิเศษ! คุณสามารถเก็บทองของคุณไว้ในนั้นได้ เพื่อที่คุณจะได้ไม่ต้องกังวลกับการพกพามันไปไหนต่อไหนด้วย!” ชายชราอธิบายด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร “นั่น… ผมรับของแบบนี้ไว้ไม่ได้หรอกครับ! เอาแบบนี้ดีไหม? ผมจะซื้อแหวนวงนี้จากคุณในราคาหนึ่งล้านเหรียญทอง! คุณจะยอมรับข้อเสนอของผมไหม?” เจอรัลด์ถาม เขาไม่ใช่คนที่จะเที่ยวรับของจากใครโดยไม่มีสิ่งตอบแทน เมื่อเห็นว่าเจอรัลด์มีไหว

ขณะที่เธอกำลังจะเอื้อมมือไปแตะมัน ลูกมังกรก็ตอบสนองด้วยเสียงคำรามเล็กน้อย! แม้ว่ามังกรตัวเล็กจะมีเขี้ยวเล็ก ๆ อยู่สองเขี้ยว แต่การปฏิกิริยาของมันกลับทำให้หัวใจของโนริละลายยิ่งขึ้นไปอีก "โอ้…? เธอจะใจร้ายกับฉันทั้ง ๆ ที่ฉันปฏิบัติต่อเธออย่างดีเหรอ เจ้าตัวน้อย?” โนริขมวดคิ้วและพูดจาหยอกล้อมัน ดูเหมือนจะเข้าใจว่ามันถูกดุ ลูกมังกรจึงขดตัวเป็นลูกบอลอย่างรวดเร็ว... เมื่อเห็นเช่นนั้น เจอรัลด์ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม เจอรัลด์เอื้อมมือออกไปยกลูกมังกรขึ้นก่อนจะวางมันไว้บนฝ่ามือของเขา… ตรงกันข้ามกับปฏิกิริยาเริ่มแรกที่มีต่อโนริ มังกรดูเหมือนจะเชื่อใจเจอรัลด์มากกว่า และสิ่งนี้เห็นได้ชัดจากการที่มันเอาแก้มถูกับฝ่ามือของเขา เมื่อเห็นว่ามังกรเข้ากับเจอรัลด์ได้ โนริก็พูดด้วยน้ำเสียงร่าเริงว่า “ดูเหมือนเจ้าตัวน้อยจะเชื่อใจคุณมากเลยนะ! มันไม่ได้พยายามที่จะสู้คุณตอนที่คุณสัมผัสมันครั้งแรก!” ความจริงก็คือ มังกรน้อยเพียงแต่ประพฤติเช่นนี้เนื่องจากมันคุ้นเคยกับกลิ่นของเจอรัลด์ ท้ายที่สุดแล้ว เขาเป็นคนที่แบกไข่ใบนี้ติดตัวไปไหนมาไหนตลอดเวลา ด้วยเหตุนี้ จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่มังกรจะไว้วางใจเจอรัลด์มากที