บททั้งหมดของ มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: บทที่ 1271 - บทที่ 1280

เนื่องจากเจอรัลด์มีอาวุธที่ทรงพลังชิ้นนี้อยู่กับตัว คนทั้งเก้าจึงหลบหนีไปสักระยะ เพราะกลัวว่าเจอรัลด์อาจจะลงเอยด้วยการฆ่าพวกเขาแทนหลังจากที่พวกเขาหนีไปได้แล้ว พวกก็นึกขึ้นได้ว่า เจอรัลด์ยังไม่สามารถควบคุมพลังของจี้หยกได้อย่างคงที่นัก ขณะที่ทั้งเก้าคนค่อย ๆ ฟื้นคืนพละกำลัง ต่างคนก็ต่างคิดหาวิธีที่จะขโมยจี้หยกของเจอรัลด์มาให้ได้ ก่อนที่จะพาตัวเขาไปด้วยเมื่อตัดสินใจได้แล้ว พวกเขาทั้งหมดก็เริ่มเดินทางมายังเมาน์เทนท็อป ในช่วงเวลาที่เรี่ยวแรงของพวกเขาฟื้นตัวเต็มที่ อย่างไรก็ตาม ทั้งสองฝ่ายไม่คาดคิดว่าจะเจอกันระหว่างทางไปที่นั่นเนื่องจากเป็นศัตรูคู่อาฆาตกันมาก่อน พวกเขาจึงต่อสู้และทะเลาะเบาะแว้งกันมาตลอดทาง“ช่างโชคร้ายเหลือเกิน ที่ต้องมาเจอกับเธออีกครั้ง! แต่ถึงกระนั้น สุดท้ายแล้ว เราจะเป็นคนที่ได้ครอบครองทั้งเจอรัลด์และจี้หยกนั่นอย่างแน่นอน!”หลังจากทะเลาะกันอยู่พักใหญ่ ทั้งเก้าคนก็ผ่านเขตหวงห้ามบนยอดเขาไปอย่างรวดเร็วบอดี้การ์ดหลายคนสังเกตเห็นการบุกรุกเข้ามาอย่างรวดเร็วของพวกเขา และรู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมาทันที ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงรีบแจ้งถึงสิ่งที่พวกเขาเพิ่งพบเห็นให้ผู้บังคับบัญชา

“ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย คุณคลอฟอร์ด…!” ชายคนนั้นอ้อนวอน ในขณะที่เขาคลานถอยหลังกลับมา ก่อนจะหันกลับและคุกเข่าต่อหน้าเจอรัลด์ เขาตัวสั่นด้วยความกลัวอย่างถึงที่สุดเขาไม่คิดเลยว่าเจอรัลด์จะแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง หลังจากพบกันครั้งล่าสุดเมื่อสามวันที่แล้วเพียงเท่านั้น! เขาแข็งแกร่งจนเกินไป!ชายผู้นี้ฉลาดพอ และรู้ดีว่าเขาไม่ควรฝืนที่จะต่อสู้ต่อไป เมื่อโชคชะตาไม่เข้าข้างเขา การหลบหนีคือทางเลือกเดียวสำหรับเขาในตอนนี้ หากเขาต้องการจะเอาชีวิตรอด!“ถ ถ้าคุณไว้ชีวิตผม ผมจะเปิดเผยความลับที่ยิ่งใหญ่บางอย่างกับคุณ คุณคลอฟอร์ด!” ชายผู้นั้นพูดอย่างไม่ค่อยมั่นใจนัก พร้อมกับหายใจเข้าลึกอย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ก็ยกเท้าขึ้น และเหยียบลงบนศีรษะของชายคนนั้นชายคนนั้นกลืนน้ำลายแล้วพูดต่อว่า “ผม ผมจะบอกทุกอย่างที่ผมรู้ ตราบใดที่คุณสัญญาว่าจะไว้ชีวิตผม…!”ในขณะที่ชายคนนั้นกำลังพยายามจะดึงอาวุธที่ซ่อนอยู่ออกมาจากแขนเสื้อของเขา เจอรัลด์ตอบกลับเพียงว่า "ขอโทษนะ แต่ฉันไม่สนใจ"ทันใดนั้น เขาก็เพิ่มแรงกดลงไปที่เท้าของเขาจนทำให้เกิดเสียงดัง 'เผละ' ที่ฟังดูน่าขยะแขยง ในขณะที่ศีรษะของชายคนนั้นแตกกระจายออกเป็นช

“ผม ผมไม่ได้ตั้งใจ…!” นักเรียนชายที่ยังรู้สึกเจ็บจากการตบตอบเป็นเรื่องธรรมชาติ ที่เสียงเอะอะโวยวายของผู้หญิงจะดึงดูดความสนใจจากคนหลาย ๆ คนที่ได้ยิน และนักเรียนคนนั้นก็รู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก เมื่อมีผู้คนมากมายกำลังจดจ้องสายตามาที่เขา นักเรียนคนนี้ฉลาดพอที่จะรู้ว่าเขาไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะตอบโต้ หรือยั่วยุพวกเขาได้เช่นกัน เพราะท้ายที่สุดแล้ว บุคคลทั้งสองก็ดูจะเป็นชนชั้นสูงที่ร่ำรวย เมื่อคิดได้เช่นนั้นแล้ว เขาก็ได้แต่พูดติดอ่างต่อไปด้วยความลำบากใจ“'แกไม่ได้ตั้งใจงั้นเหรอ?! แน่นอน แกอาจจะไม่ได้ตั้งใจ แต่ภรรยาของฉันก็ยังเปียกโชกไปด้วยไวน์ใช่ไหมล่ะ! เว้นแต่แกจะบอกฉันว่า แกวางแผนสำหรับเรื่องทั้งหมดนี้เอาไว้ล่วงหน้าแล้ว!” สามีของผู้หญิงคนนั้นคำราม ในขณะที่เขาเดินเข้ามาเตะที่ท้องของเด็กชายทันที!มองเพียงแค่แวบเดียว ทุกคนก็สามารถบอกได้ว่าสามีของเธอไม่ใช่คนที่พวกเขาควรจะยั่วยุด้วยเหตุนี้ ทุกคนจึงได้แต่มองดูเด็กชายอย่างเวทนนา ขณะที่เขาน้ำตาไหลด้วยความเจ็บปวดหลังจากถูกเตะออกไปไกลพอสมควร"ฮึ! ฉันจะบอกให้รู้เอาไว้เลยนะว่า ชุดนี้มีราคาถึงหมื่นกว่าดอลลาร์! และตอนนี้มันก็ใส่ไม่ได้อีกแล้ว! แกรี

ตอนนี้ฮักซ์ลีย์ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม เขารู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมากกับชะตากรรมของเขาและคนในครอบครัว ครอบครัวของเขาไม่ใช่คนที่มีฐานะดีตั้งแต่แรก และเขารู้ดีว่าการที่พ่อแม่ของเขาต้องทำงานหนัก เพื่อเลี้ยงดูคนครอบครัวนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ประธานแฮเรลล์คนนี้ กลับสั่งให้พ่อแม่ของเขามาคุกเข่าต่อหน้าคุณลาวิงตัน! เด็กชายทำได้เพียงตัวสั่นด้วยความกลัว ขณะที่ร่างกายของเขาเริ่มไร้เรี่ยวแรง"กลับเหรอ? แกคิดว่าแกจะกลับออกไปได้ง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ? ฉันจะบอกให้พวกแกรู้ไว้เลยนะว่า การประชุมกำลังจะเริ่มขึ้นในเร็ว ๆ นี้ ดังนั้นพวกแกไม่ควรจะทำให้ฉันเสียเวลาอีกต่อไป นอกจากนี้แล้ว พวกแกต้องรีบโทรหาผู้นำทั้งหมดจากโรงเรียน รวมถึงสมาชิกในครอบครัวของพวกแกทั้งหมดให้มาที่นี่ทันที ถ้ากล้าที่จะทำร้ายลูกพี่ลูกน้องของฉัน… ก็ต้องให้คำอธิบายที่ชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องนี้ทั้งหมด หากยังหวังที่จะกลับไปจริง ๆ!” ดิกซอนพูดเย้ยหยัน เขาเป็นคนที่ละเอียดถี่ถ้วนเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เป็นอย่างมากนักเรียนคนอื่น ๆ หวาดกลัวมากจนไม่มีใครกล้าแม้แต่จะหายใจดังเกินไป เรื่องนี้กลายเป็นประเด็นที่ค่อนข้างใหญ่โตในงานเลยทีเดียว“ในที่สุด เธอ

อาจารย์ของนาโคลได้ใช้ความพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะปกป้องนาโคลในตอนนั้น ถึงขั้นสั่งให้เขาหนีไปที่คฤหาสน์ของพวกกันเทอร์ เพื่อขอหลบภัยและขอความช่วยเหลือจากพวกเขา!ในตอนนั้น ชายหนุ่มได้ฆ่าคนไปแล้วสิบแปดคนโดยที่เขาไม่เสียเหงื่อเลยแม้แต่น้อย นาโคลและอาจารย์ของเขาพบว่าเขารู้วิธีใช้มนต์ดำเช่นกัน! เวทมนตร์ของเขาดูเหมือนจะมาจากดอกไม้หน้าตาประหลาดที่เขาถืออยู่ในมือหลังจากที่นาโคลเริ่มวิ่งหนี ชายหนุ่มก็วิ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว และได้ประทับดอกไม้ประหลาดนั้นไว้บนอกของเขา! ทันทีที่เขาทำเช่นนั้น นาโคลก็รู้สึกราวกับว่า วิญญาณของเขากำลังจะแตกสลาย และเขาก็เกิดอาการวิงเวียนขึ้นมาทันทีถึงกระนั้น นาโคลก็รู้ดีว่าเขาไม่สามารถปล่อยให้ตัวเองล้มลงได้ในขณะนั้น เพราะอาจารย์ของเขายังคงรอคอยความช่วยเหลือจากพวกกันเทอร์ที่เหลืออยู่ เมื่อคิดได้เช่นนั้น นาโคลก็กัดฟันและคลานไปข้างหน้าต่อ ในขณะที่เขาทนฟังเสียงกรีดร้องของผู้คนที่กำลังจะตายอยู่ข้างหลังเขาเขาช่างแข็งแกร่งอย่างน่าสะพรึงกลัวเหลือเกิน… ไม่มีใครที่อยู่ตรงนั้น จะแข็งแกร่งพอที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้เลย!หลังจากที่คลานไปเรื่อย ๆ อยู่พักใหญ่ ในที่สุดนา