บททั้งหมดของ มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: บทที่ 1251 - บทที่ 1260

“แล้วคุณเป็นใครกันครับ?” เจอรัลด์ถาม ในขณะที่หันไปมองเธอแบบเผิน ๆ‘ตบหัวคนอื่นเพื่อเป็นการทักทายเนี่ยนะ… ฉันเดาว่าเธอคงจะเสียสติไปแล้ว…’หลังจากที่เห็นยาน่าเดินเข้าไปตบหัวของเจอรัลด์จากด้านหลัง จอร์เจียและคนอื่น ๆ ก็รู้สึกกลัวจนตัวสั่น พอตั้งสติได้ สมาชิกในครอบครัวของจอร์เจีย รวมถึงแขกคนอื่นก็พากันรีบวิ่งไปหลบข้างหลังยาน่า“ต่อหน้าฉัน เธอยังจะกล้าทำตัวเสแสร้งอีกเหรอ?” ยาน่าถาม“เสแสร้ง? เราสองคนรู้จักกันด้วยเหรอ?” เจอรัลด์ตอบปฏิเสธ เขานึกไม่ออกจริง ๆ ว่าเธอเป็นใคร“ฮ่าฮ่า! มันคงต้องเป็นอย่างนั้นสินะ! บางทีนี่อาจจะช่วยเตือนความจำเธอได้! ฉันขอถามอะไรหน่อยก็แล้วกัน เธอเคยเรียนที่โรงเรียนประถมศึกษาเธิร์ด ในมณฑลเงียบสงบ ตอนเป็นเด็กหรือเปล่า?” ยาน่าแสยะยิ้ม“ใช่ ฉันเคยเรียนที่นั่น… ทำไมเธอถึงรู้เรื่องนั้นล่ะ…?” เจอรัลด์ตอบ พร้อมกับพยักหน้า“ฮ่า! เธอเคยเรียนในห้องสอง ตอนชั้นประถมสามใช่ไหม?” ยาน่าถามเพิ่มเติม“... ใช่ ฉันเคยจริง ๆ …” เจอรัลด์พูด เขาเริ่มรู้สึกถึงบางอย่างที่ผิดปกติ ท้ายที่สุดแล้ว ทุกเรื่องที่เธอพูดเป็นความจริง ตลอดระยะเวลาหกปีที่เขาเรียนที่โรงเรียนประถมแห่งนั้น เขาได้อย

ก่อนที่เจ้าหน้าที่เหล่านั้นจะทำอะไรเจอรัลด์ พนักงานต้อนรับที่นั่งอยู่บนโต๊ะตรงทางเข้ามาโดยตลอด ก็ตะโกนเสียงดัง “มีแขกส่งของขวัญล้ำค่ามาให้คุณหญิงจอร์เดน จากตระกูลสมิทค่ะ!”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนก็เงียบเสียงลงทันที ในขณะที่ยาน่าและคนอื่น ๆ ต่างหันไปมองหน้ากันด้วยความตกใจ จอร์เจียก็เกิดอาการตัวสั่น จากนั้นทุกคนก็พร้อมใจกันหันไปมองตรงประตูทางเข้าด้วยความสงสัยมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ของขวัญล้ำค่าจากแขกคนหนึ่งเหรอ? และพวกมันถูกส่งมาให้หญิงชราอาวุโสแห่งตระกูลสมิทเสียด้วย! เมื่อมันถูกเรียกว่าของขวัญ ‘ล้ำค่า’ แล้วใครก็ตามที่ส่งมันมา คงจะต้องเป็นคนที่ยิ่งใหญ่และร่ำรวยมากกว่าคนอื่น ๆ ที่ส่งของขวัญมาให้จอร์เจียก่อนหน้านี้อย่างแน่นอน ท้ายที่สุดแล้ว การที่คนคนหนึ่งจะมอบของขวัญอันล้ำค่าให้ใครสักคน ก็ไม่ใช่เรื่องปกติที่คนธรรมดามักจะทำกันอยู่แล้วเห็นได้ชัดว่าของขวัญที่ถูกส่งมานั้นต้องมีค่ามากมายมหาศาล แต่สิ่งที่สำคัญกว่าก็คือ การที่บุคคลจะสามารถมอบของขวัญดังกล่าวให้ใครได้ พวกเขาจะต้องมีสถานะและตัวตนที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอนพวกเขาทั้งหมดมั่นใจมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ เนื่องจากกฎของการให้ของขวัญได้ถ

ยาน่ามักจะคอยพึ่งพาอำนาจของครอบครัวเธอในการใช้ชิวิตมาโดยตลอด มันจึงส่งผลให้เธอเป็นคนเอาแต่ใจ และทำตัวจองหองแบบนี้ ด้วยเหตุนี้เอง เธอจึงไม่รู้ตัวเลยว่า เธอจะต้องทนทุกข์ทรมานกับอะไรบ้าง จากการที่เธอทำตัวแย่ ๆ กับเจอรัลด์เจอรัลด์ได้ใช้คำพูดของเขาในประโยคสุดท้าย เพื่อเป็นการตักเตือนว่า เธอไม่ใช่เพียงคนเดียวที่มีอำนาจและอิทธิพลบนโลกใบนี้ ความจริงแล้ว มีอีกหลายคนที่มีอำนาจมากกว่าเธออยู่ข้างนอกนั่นจอร์เจียและสมาชิกของตระกูลเซียร์ทุกคนกำลังรู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก จนไม่กล้าแม้แต่จะพูดอะไรออกมาสักคำท้ายที่สุดแล้ว งานเลี้ยงฉลองวันเกิดในวันนี้ก็ไร้ความหมาย จากนั้นเจอรัลด์และตระกูลสมิทก็ออกไปจากวิลล่าอย่างเงียบ ๆถึงแม้ว่าเหตุการณ์ทั้งหมดจะเกิดขึ้นแค่ช่วงระยะเวลาสั้น ๆ แต่เซเรนิตี้ก็รู้สึกว่าจิตใจของเธอได้ถูกถาโถมโดยอารมณ์ที่หลากหลาย และก็เป็นจริงตามนั้น หลังจากที่พวกตระกูลสมิทออกมาจากวิลล่าของจอร์เจีย หญิงชราก็รู้สึกถึงเลือดที่สูบฉีดไปทั่วร่างกาย และเสียงหัวใจที่เต้นแรงจนแทบไม่เป็นจังหวะอาการของเธอยังไม่ดีขึ้น หลังจากที่พวกเขาเดินทางมาถึงครึ่งทางแล้ว แขนและขาของเธอมีอาการเหน็บชา! ในขณะ

“… โอ้! ฉันว่าฉันยังไม่ได้พูดเรื่องเวลาครั้งต่อไปที่อาการจะกำเริบเลยนะ ใช่ไหม?! ทำไมเธอถึงคำนวนได้ตรงขนาดนั้นล่ะ เจอรัลด์?” เซเรนิตี้ถามด้วยความประหลาดใจ “ผมประมาณการเอาเองน่ะครับ ตอนนี้อีกหนึ่งชั่วโมงจะถึงเที่ยงพอดี ในเมื่ออุณหภูมิกำลังจะเพิ่มขึ้น ความร้อนที่เพิ่มขึ้นในร่างกายจะเข้าไปรบกวนการไหลเวียนของโลหิต และระบบการหายใจในร่างกาย ทั้งสองอย่างนี้จะทำให้ไมเกรนกำเริบได้” เจอรัลด์ตอบพร้อมกับยิ้มออกมาเมื่อได้ยินเช่นนั้น หญิงชราก็พยักหน้าเห็นด้วย ก่อนจะพูดว่า “ฉันไม่คิดว่าเธอจะมีความรู้เรื่องพวกนี้เลยนะ เจอรัลด์!”เมื่อเห็นเช่นนั้น วอลบริดจ์ที่ยืนอยู่ด้านข้างก็แสยะยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกหงุดหงิดเจซหันไปมองเจอรัลด์ด้วยความประหลาดใจ ในขณะที่เขากำลังคิดว่า ‘… เด็กหนุ่มคนนี้ อาจจะเป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านการแพทย์จริงหรือเปล่า?’เป็นเหมือนที่เจอรัลด์ได้พูดเอาไว้ไม่มีผิด เซเรนิตี้ที่ก่อนหน้านี้ยังคงพูดคุยและหัวเราะกับทุกคน ก็ได้แสดงสีหน้าที่เจ็บปวดทรมานออกมาในช่วงเวลาก่อนเที่ยงแค่นิดเดียว สักพักเธอก็เอามือทั้งสองข้างขึ้นไปกุมหัว เหงื่อไหลลงมาจากหน้าผากของเธออย่างต่อเนื่อง“ทนเจ็บอีกสักน

“… คุณพูดว่ามีใครบางคนสอนวิชาสามบทแรกของการฝังเข็มให้กับเขาเหรอครับ? แล้วคุณรู้หรือไม่ว่าคนคนนั้นเป็นใคร?” เจอรัลด์ถามด้วยความประหลาดใจ“ผมเองก็ไม่เคยพบกับเขามาก่อนเลยครับ คุณคลอฟอร์ด ผมแค่ได้ยินเรื่องราวของเขาจากคุณวิทซ์ เขาเล่าให้ผมฟังอีกว่า เขาได้เจอกับคนคนนั้นเมื่อไม่นานมานี้ เขามาหาคุณวิทซ์ที่กรมทหาร และขอให้คุณวิทซ์ช่วยนำของบางสิ่งไปไว้ให้เขาที่ไหนสักแห่ง”“เพื่อเป็นการขอบคุณ เขาจึงเสนอที่จะสอนสามบทแรกของวิชาฝังเข็มให้ แต่ถึงแม้ว่าชายลึกลับผู้นั้นจะไม่ได้มอบสิ่งนั้นเป็นรางวัลให้กับเขา ผมเชื่อว่าเขาก็ยังจะช่วยชายคนนั้นอยู่ดี เพราะท้ายที่สุดแล้ว ชายลึกลับคนนั้นก็ดูจะมีพลังที่แข็งกล้าพอที่จะได้รับความเคารพนับถือจากเขาอยู่แล้ว และไม่ว่าเขาคนนั้นจะเป็นใครก็ตาม เขาคงไม่ใช่เด็กหนุ่มอย่างแน่นอน แต่ถึงผมจะพยายามคิดสักเท่าไร ผมก็คิดไม่ออกสักทีว่า ใครคือคนที่ทำให้คุณวิทซ์เคารพนับถือได้มากมายขนาดนั้น!” เจซอธิบายเมื่อได้ยินเช่นนั้น หัวใจของเจอรัลด์ก็เต้นแรง เขาพอจะเดาได้ว่าชายลึกลับผู้นั้นเป็นใครกันแน่‘... ชายลึกลับคนนั้นจะใช่ฟินน์เลย์หรือไม่? เพราะท้ายที่สุดแล้ว เขาเป็นเพียงคนเดียวที่ร