บททั้งหมดของ พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: บทที่ 961 - บทที่ 970

“แน่นอน ฉันจะช่วยพี่ค่ะ” หลิง อี้หรานพูดขึ้น อย่างน้อยที่สุด เธอก็สามารถช่วยพี่โจวประหยัดเงินได้บ้าง แต่ว่า... “ฉันไม่มั่นใจใจว่าฉันจะเอาชนะคดีนี้ได้ไหม เพราะมันยังมีอีกหลายปัจจัยที่ไม่เอื้ออำนวย” หลิง อี้หรานพูดตามความเป็นจริง“เข้าใจ ฉันเข้าใจ” โจว เชียนหยุนพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ปัจจัยที่ไม่เอื้ออำนวยเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของอดีตที่เธอไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ เธอรู้สึกขอบคุณอี้หรานที่เข้ามาช่วยเธอในคดีนี้! “ขอบคุณนะอี้หราน”“ว่าแต่พี่จะอยู่เมืองเฉินต่อใช่ไหมคะ? พี่ได้พูดคุยกับโรงเรียนอนุบาลของอาหยันน้อยแล้วหรือยัง?” หลิง อี้หรานนึกขึ้นได้ว่าอาหยันน้อยตั้งตารอที่จะไปโรงเรียนอนุบาล“ยังเลย” โจว เชียนหยุนเริ่มรู้สึกกังวล เธอพยายามอย่างมากในการส่งใบสมัครของลูกชายไปที่โรงเรียนอนุบาลเอกชนหลายแห่ง ทว่า เมื่อพวกเขารู้ว่าลูกชายของเธอเป็นคนหูหนวก พวกเขากลับบอกปฏิเสธ แม้ว่าเธอจะยืนกรานซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าเขาสวมเครื่องช่วยฟังและสามารถสื่อสารได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้วก็ตามหลิง อี้หรานพึมพำถึงเรื่องนี้ “ฉันจะลองดูว่าฉันสามารถทำอะไรได้บ้าง”“เธอจะทำอะไรเหรอ?” โจว เชียนหยุนตกตะลึง“ฉันจะถามเพื่อนของฉันให้

“แน่นอน ครั้งหน้าฉันจะพาอาหยันน้อยไปเจอเธอ” หลิง อี้หรานตอบพร้อมยกยิ้มชิน เหลียนอีได้โทรศัพท์ถามเพื่อนและเพื่อนร่วมงานของเธอเกี่ยวกับโรงเรียนอนุบาล เพื่อนร่วมงานทั้งสองคนของเธอบังเอิญมีญาติทำงานในโรงเรียนอนุบาล ทว่า พวกเขากลับบอกปฏิเสธทันทีเมื่อรู้ว่าอาหยันน้อยเป็นเด็กพิการทางการได้ยินเขาปฏิเสธเพราะว่าเด็กคนนี้แตกต่างจากเด็กปกติ ดังนั้น คุณครูอาจจะรู้สึกลำบากในการเตรียมการเรียนการสอนสำหรับเขา นอกจากนี้ เขาอาจจะไม่สามารถเข้ากับเด็กคนอื่น ๆ ได้ดีนักชิน เหลียนอีนพบว่ามันเป็นเรื่องยากที่เด็กพิการทางการได้ยินจะเข้าร่วมโรงเรียนอนุบาลปกติ แม้ว่าเด็กพวกนี้จะมีเครื่องช่วยฟังและสามารถพูดได้ก็ตามชิน เหลียนอีไปทานอาหารเย็นกับไป๋ ทิงซินทันทีที่เธอเลิกงาน ขณะที่เธอรินเครื่องดื่มให้เขาอย่างตั้งใจ ตักอาหารใส่จานของเขา และตักซุปให้เขา การกระทำของเธอดึงดูดสายตาของเขาเป็นอย่างมาก“มี... มีอะไรเหรอ?” การจ้องมองของเขาทำให้เธอรู้สึกผิดเล็กน้อย“คุณไปทำผิดอะไรมาหรือเปล่า?” ไป๋ ทิงซินโพล่งถามออกมาตรง ๆเพราะถ้าเขาไม่ถามเธอออกไปตรง ๆ บางทีเธออาจจะไม่เข้าใจชิน เหลียนอีเกือบจะสำลัก“ฉันไม่ได้ทำอะไร

หลายครั้งที่พวกเขาทำคดีความแต่กลับไม่ได้รับเงินชดเชยตอนเที่ยง กวอ ซิ่นนหลีโทรหาหลิง อี้หรานและถามเธอว่า “เอ่อ... คุณพอจะรู้ไหมว่านักแสดงสาวซูซี อยู่ที่ไหน ผม... ผมอยากเจอเธอ”“มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่าคะ?” หลิง อี้หรานถาม“ผมแค่อยากจะคุยกับเธอเกี่ยวกับเรื่องของอาหลี บางทีเธออาจจะสงสารอาหลีบ้าง ผมไม่คาดหวังว่าเธอจะยอมรับว่าตัวเองเป็นคนขับรถหรอก แต่บางทีเธออาจจะให้เงินกับครอบครัวของอาหลีบ้าง เขาจะได้เข้ารับการรักษาที่ดีขึ้น” กวอ ซิ่นหลี่พูด เขาแค่อยากจะขอร้องความเห็นใจอีกครั้งอย่างไรเสีย อาหลีก็เป็นพนักงานในบริษัทของเขา เขาเพิ่งก่อตั้งบริษัทเท่านั้นและไม่สามารถช่วยครอบครัวของอาหลีได้มากแม้ว่าบริษัทจะบริจาคเงินให้ครอบครัวของอาหลีหลายครั้ง แต่มันก็ยังไม่เพียงพอกับค่ารักษาพยาบาลจำนวนมหาศาลในทางกลับกัน ซูซีเป็นนักแสดงที่มีชื่อเสียง เมื่อไม่นานมานี้มีรายงานว่านักแสดงสาวคนนี้ซื้อบ้านใหม่ในมูลค่า 60 ล้านดอลลาร์ ดังนั้นเธอน่าจะสามารถจ่ายค่ารักษาพยาบาลของอาหลีได้หลิง อี้หรานรู้สึกลังเล ในตอนนี้พวกเขายังไม่มีหลักฐานเพียงพอ แม้ว่าการพิจารณาคดีจะจัดขึ้น แต่ผู้พิพากษาก็จะไม่ตัดสินว่าซู

‘เกิดอะไรขึ้น? หลิง อี้หรานอยู่ที่ไหน?’คนเดียวที่กวอ ซิ่นหลี่คิดได้คือซูซี ‘ฉันจำได้ว่าฉันพูดถึงแหวนของซูซี และดูเหมือนว่าอี้หรานกำลังครุ่นคิดถึงมันอยู่ อี้หรานกลับไปหานักแสดงคนนั้นหรือเปล่า?’ยิ่งกวอ ซิ่นหลี่คิดเกี่ยวกับมันมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งมีโอกาสเป็นไปได้มากขึ้นเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงรีบวิ่งกลับไปที่กองถ่ายละครซูซีกำลังถ่ายทำอยู่ท่ามกลางกล้องหลายตัวในกองถ่าย จู่ ๆ กวอ ซิ่นหลี่ก็บุกเข้ามาในกองถ่ายและถามอย่างร้อนใจว่า “คุณซู คุณเห็นหลิง อี้หรานไหมครับ? คนที่มากับผมเมื่อกี้นี้?”ทันทีที่เขาไม่เห็นหลิง อี้หราอยู่ที่นี่ เขากลับยิ่งตื่นตระหนกมากขึ้นกองถ่ายตกอยู่ในความโกลาหลทันทีที่เขาบุกรุกเข้ามา เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรีบปลี่เข้าไปจับกวอ ซิ่นหลี่ ขณะที่คนในกองถ่ายต่างเริ่มตะโกนด่าทอกวอ ซิ่นหลี่ทีละคนซูซีรู้สึกโกรธมากยิ่งขึ้น “ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าเธออยู่ที่ไหน?”ผู้กำกับได้สั่งให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไล่กวอ ซิ่นหลี่ออกไป“คุณซู คุณบอกผมทีได้ไหมว่าหลิง อี้หรานอยู่ที่ไหน? เธอเข้ามาหาคุณอีกหรือเปล่า? เธอหายตัวไปโดยไม่บอกอะไรได้ยังไง? ผมโทรหาเธอไม่ติดเลย...” กวอ ซิ่นหลี่ร

หวา ลี่ฟางที่ยืนอยู่ข้างกู้ ลี่เฉินรู้สึกตกตะลึง‘ลี่เฉิน... ไม่ได้ยินที่ฉันพูดเลยด้วยซ้ำ เขาคิดแต่เรื่องของหลิง อี้หราน’‘แม้แต่เจตนาฆ่าอย่างโจ่งแจ้งและความไม่แยแสของเขาในตอนนี้ก็เกิดขึ้นเพราะหลิง อี้หราน!’หวา ลี่ฟางมีลางสังหรณ์ว่าถ้าซูซียังไม่เต็มใจจะพูดอะไรออกมา ลี่เฉินอาจจะได้ฆ่าใครสักคนจริง ๆ และเขาจะฆ่าคนคนนั้นเพื่อหลิง อี้หราน!หลิง อี้หราน! ทำไมต้องเป็นเธอ?‘ลี่เฉินคิดว่าฉันเป็นคนช่วยชีวิตของเขาไว้! เขาต้องใส่ใจฉันสิ ไม่ใช่หลิง อี้หราน!’ซูซีตัวสั่นมากยิ่งขึ้นเพราะรู้สึกหวาดกลัวต่อความตาย ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยถ่ายทำฉากละครแบบนี้มาก่อนและไม่ว่าผู้ชายที่ร่วมแสดงกับเธอจะดูดุแค่ไหนหรือพวกเขาจะมือหนักแค่ไหน แต่เธอกลับไม่เคยรู้สึกกลัวเมื่อโดนบีบคอเช่นนี้ดวงตาฟีนิกซ์ที่แสนมืดมนและเย็นชาคู่นั้นจ้องมองมาที่เธอโดยไม่ลังเล มือที่คอของเธอบีบรัดแน่นมาก เธอรู้สึกราวกับเหล็กแกร่งกำลังห่อหุ้มลำคอของเธอ เธอไม่สามารถหลุดพ้นจากน้ำมือของเขาได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นนี่มันมากเกินไปสำหรับเธอความหวาดกลัวผุดขึ้นในหัวใจของซูซี ‘ถ้าฉันรู้ว่าหลิง อี้หรานรู้จักนายน้อยกู้ ฉันจะ...’เธอรู้สึกว่านิ