All Chapters of พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: Chapter 481 - Chapter 490

อี้ จิ่นหลีกำลังจะหยิบน้ำที่เขาซื้อให้หลิง อี้หราน แต่เมื่อเขาเห็นใบหน้าซีดเผือดของเธอ เขาก็รีบถามขึ้น “เป็นอะไรไป? ไม่สบายหรือเปล่า?”เธอส่ายหัว “ฉัน... ฉันแค่…” ดูเหมือนเธอจะไม่สามารถพูดออกมาได้แม้แต่คำเดียวในตอนนี้คิ้วของเขาย่นเข้าหากัน แทบไม่มีเลือดบนใบหน้าของเธอเลย หน้าผากของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อ มือข้างหนึ่งของเธอกำพวงมาลัยไว้ในขณะที่ตัวของเธอสั่น ดวงตาสีเข้มของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว...เหมือนกับเธอกำลังอยู่ในความตื่นตระหนก“แค่อะไร?” เขาถามโดยวางขวดน้ำไว้ข้าง ๆ และวางมือลงบนมือของเธอที่อยู่บนพวงมาลัย เขาดึงมือเธอออกจากพวงมาลัยทีละน้อย “ไม่ต้องกลัว ผมอยู่นี่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก็ไม่ต้องกลัวแล้ว”น้ำเสียงอันหนักแน่นและมั่นคงของเขาพลันดังขึ้นในหูของเธอหลิง อี้หรานหลับตาลงและสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ สองสามครั้ง ทำให้ร่างกายที่สั่นเทาของเธอสงบลงมันจบลงแล้ว ไม่มีอะไรต้องกลัวเธอพร่ำบอกตัวเองอย่างนั้น จากนั้นเธอจึงค่อย ๆ ลืมตาขึ้นและมองไปยังอี้ จิ่นหลี “ไม่เป็นไร ฉันแค่นึกถึงอุบัติเหตุครั้งนั้น มาลองคิดดู อย่างน้อยฉันก็ยังโชคดีที่ยังมีชีวิตอยู่”ท้ายที่สุดแล้ว ถ้าเธอไม่มีโชค

มือของเขาสัมผัสแก้มของเธออย่างระมัดระวัง จากนั้นเขาก็เปิดริมฝีปากบางและกล่าวด้วยเสียงแหบแห้งว่า “พี่จะรักผมได้ไหม?”น้ำเสียงของเขาเหมือนกำลังขอร้อง ราวกับว่าเขาโหยหาความรักเธอแลบลิ้นเลียริมฝีปากโดยไม่รู้ตัว ทำให้ริมฝีปากของเธอดูบอบบางและเย้ายวนมากยิ่งขึ้น เธอไม่รู้ว่าควรจะตอบเขาอย่างไร ในช่วงเวลานี้ดูเหมือนเธอจะยังคิดไม่ออก ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยกลิ่นของเขาใบหน้าที่สวยงามของเธอ, นัยน์ตาสีดำเข้ม, จมูกจิ้มลิ้ม และปากบางของเธอที่กำลังขยับและเลีย ราวกับว่าเธอกำลังยั่วยวนเขา ทำให้เขาไม่สามารถระงับความปรารถนาของตัวเองได้เขาต้องการเธอ เขาต้องการเธอสุด ๆ !ความคิดนั้นก่อตัวเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ในจิตใจของเขา เมื่อเขาต้องเผชิญหน้ากับเธอ ความปรารถนาของเขาก็เป็นเหมือนสัตว์ร้ายที่ต้องการบุกทะลุประตูเข้าไป…เขากดริมฝีปากแนบกับเธออีกครั้ง แต่จูบนี้กลับอ่อนโยนและยาวนานกว่าจูบแรกที่รุนแรงและต้องการครอบงำก่อนหน้านี้เหมือนกับว่าเขาพยายามจะทำเครื่องหมายและทิ้งกลิ่นของเขาไว้กับเธอ ทำให้เธอจดจำจูบของเขาเขาพรมจูบเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ปลายนิ้วเรียวยาวของเขาก็ค่อย ๆ ถอดเสื้อผ้าของเธอออกเธอรู้สึกขน

ใบหน้าของหลิง อี้หรานร้อนฉ่าเมื่อเธอคิดถึงเรื่องเมื่อคืนนี้ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะตื่นแล้ว แต่ยังคงแกล้งหลับตาต่อไป เธอกลัวจะเห็นอี้ จิ่นหลี ถ้าเธอเห็นเขา เธอจะต้องรู้สึกอึดอัดมากอย่างแน่นอนเธอควรจะพูดอะไรเป็นอย่างแรกเมื่อเห็นเขาเพื่อหลีกเลี่ยงความอึดอัดนี้?หลิง อี้หรานเริ่มไตร่ตรองเพื่อคิดคำถามก่อนที่เธอจะคิดแผนได้ ก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้น “ตื่นหรือยัง? ถ้าพี่จะทำแบบนั้น พี่ไม่จำเป็นต้องหลับตาก็ได้ หรือพี่ไม่อยากเห็นผม?”ร่างของหลิง อี้หรานสั่นระริกเล็กน้อย ขณะที่เธอลืมตาขึ้น สิ่งแรกที่เธอเห็นคือใบหน้าอันหล่อเหลา... ใบหน้าของอี้ จิ่นหลี!เขาวางมือของเขาอยู่ไว้บนข้างเตียง เพื่อยันลำตัวให้เอียงไปเล็กน้อย และใบหน้าของเขาอยู่ห่างจากเธอเพียงไม่กี่นิ้ว ขณะที่ลมหายใจอุ่น ๆ ของเขากำลังโรยรินบนผิวหนังของเธอด้วยระยะทางที่อยู่ใกล้กัน เธอสามารถนับจำนวนขนตาของเขาได้ขนตาดำยาวที่เข้ากันกับดวงตาของเขาเป็นสิ่งที่น่าอิจฉาสำหรับผู้หญิง... ดวงตาของเธอสบกับสายตาของเขา และเธอก็อดคิดไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความยั่วยวนที่เรียกหาเธอ เต็มไปด้วยความปรารถนาที่อยากจะกลืนก

“คุณคิดว่าพวกเขาจะช่วยเราไหม? คุณคาดหวังให้ตระกูลเซียวต่อสู้กับอี้ จิ่นหลีและกลายเป็นศัตรูของเขาเหรอ? หรือคุณคาดหวังให้ตระกูลเซียวสูบเงินเป็นพันล้านเพื่อช่วยให้หุ้นของเราขึ้นมา” ห่าว ฉี่หลงถามหลิว จื่อเฉวียปิดปากเงียบทันที เธอเข้าใจเกี่ยวกับโลกธุรกิจเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เมื่อสามีของเธอกล่าวแบบนั้น เธอก็เข้าใจว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะขอความช่วยเหลือจากตระกูลเซียวมันไม่ใช่ว่าตระกูลเซียวจะสามารถทำเงินให้ได้สองสามพันล้านในครั้งเดียวหรือไม่ แต่มันคือความจริงที่ว่าพวกเขาจะไม่สามารถต่อต้านอี้ จิ่นหลีได้ “แล้ว... เราควรทำยังไง?” หลิว จื่อเฉวียรู้สึกกังวล “เกิดอะไรขึ้นกับอี้ จิ่นหลี? ทำไมเขาถึงหลงใหลผู้หญิงอย่างหลิง อี้หราน? ผู้หญิงคนนั้นทำอะไรใส่เขา? นังนั้นเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่จื่อฉีไม่ต้องการ!”ห่าว ฉี่หลงอดไม่ได้ที่จะดุออกมา “พอแล้ว! คุณจะพูดแบบนี้ต่อหน้าผมได้ แต่อย่าไปพูดเรื่องนี้ในที่สาธารณะ ไม่อย่างนั้น คุณจะเจอกับปัญหาไร้สาระมากขึ้น”หลิว จื่อเฉวียรู้สึกไม่พอใจ แต่เธอก็ไม่สามารถกล่าวอะไรออกมาได้อีก“ฉันจะไปพบกับอี้ จิ่นหลีเพื่อดูว่าเขามีเจตนาจะทำอะไร” ห่าว ฉี่หลงกล่าว เขาไม่สามา

“แต่ฉันเห็นว่าคุณอี้ดีกับเธอมาก ความดีที่เธอทำไว้ได้ส่งผลแล้ว” โจว เชียนหยุนกล่าว‘ความดีที่ทำไว้? บางทีตอนนี้ความสัมพันธ์ของฉันกับจินอาจเริ่มดีขึ้นแล้ว รู้สึกเหมือนได้ย้อนกลับไปในสมัยที่พวกเราอาศัยอยู่ด้วยกันในห้องเช่า’ไม่สิ ยังมีความแตกต่างอยู่บ้าง ในตอนนั้นเธอเห็นเขาเป็นแค่น้องชายเท่านั้น แต่ตอนนี้เธอเห็นเขาเป็นคนรัก เป็นคนที่เธอคิดว่าจะเป็นผู้กุมบังเหียนเพื่ออนาคตของเธอ“พี่โจว พี่ก็ได้ผลดีเหมือนกัน ตอนนี้อาหยันน้อยสามารถได้ยินเสียง และเขาอาจจะพูดได้ในไม่ช้า ครั้งหน้าเขาจะเป็นเหมือนเด็กธรรมดาทั่วไป ได้ไปเรียนและได้เล่นกับเพื่อน”“ใช่ อาหยันน้อยคือชีวิตของฉัน ตราบใดที่ทำให้ได้อยู่สุขสบาย ฉันก็ไม่สนความยากลำบากอะไรเลย”โจว เชียนหยุนกล่าวและมองไปที่หลิง อี้หราน “เธอยังไม่ใช่แม่คน ถ้าเธอได้เป็นแม่แล้ว เธอจะเข้าใจว่าในฐานะแม่ เธอจะยอมเสียสละทุกอย่างเพื่อลูก!”‘เป็นแม่...?’ หลิง อี้หรานมองไปที่หน้าท้องแบนราบของเธอและสงสัยว่าเธอจะมีโอกาสเป็นแม่ในชีวิตนี้บ้างไหม...หลังจากออกมาจากโรงพยาบาล หลิง อี้หรานนึกถึงวันที่เธอนอนกับอี้ จิ่นหลี พวกเขาไม่ได้ป้องกันหลังจากนั้นเธอก็อดหัวเราะ