All Chapters of พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: Chapter 171 - Chapter 180

เขาโน้มตัวไปข้างหน้าอย่างไม่เป็นทางการปิดช่องว่างระหว่างใบหน้าของพวกเขา แก้มของเขาสัมผัสกับแก้มของเธอและลูบไล้เบา ๆ อย่างไรก็ตาม คำพูดที่ออกมาจากปากของเขาถัดไปก็เพียงพอที่จะทำให้ขนลุกขึ้นมาจากผิวหนังและกระดูกของเธอ“ไม่ใช่ธุระของผมงั้นเหรอ? แต่ผมสามารถหาคำตอบได้หากต้องการ ผมควรปล่อยให้บางสิ่งเกิดขึ้นกับเขาไหมนะ? จากนั้นผมก็จะพบระดับความสำคัญที่เขามีต่อพี่ได้... "หลิง อี้หราน ตัวสั่นขณะที่เธอจ้องมองไปที่อี้ จิ่นหลี “คุณจะทำอะไร? เราเป็นแค่เพื่อนร่วมงานที่บริสุทธิ์ใจต่อกัน ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเราทั้งนั้น!"“แต่เขามีความรู้สึกกับพี่ไม่ใช่เหรอ?” เขาพึมพำขณะที่นิ้วหัวแม่มือของเขาถูกับริมฝีปากของเธอเบา ๆริมฝีปากของเธอรู้สึกร้อนขึ้นทันทีราวกับว่าจุดที่สัมผัสกับนิ้วหัวแม่มือของเขากำลังจะลุกเป็นไฟ“อย่า... ทำอะไรเขา” ริมฝีปากของเธอสั่นระริกขณะที่เธอพูดคำเหล่านี้ด้วยความยากลำบาก“หมายความว่าพี่เป็นห่วงเขาใช่ไหม?” ลมหายใจและเสียงของเขามีอำนาจที่จะลดการป้องกันของใครก็ตาม แต่การจ้องมองของเขานั้นเฉียบแหลมมากจนสามารถทะลุผ่านเธอได้"เปล่า... เปล่าเลย... " เธอต้องการหลีกเลี่ยงกลิ่นของเขา แต่เ

อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับความรู้สึกที่น่าสะอิดสะเอียนเธอกลัวที่จะสูญเสียวิถีชีวิตที่หรูหราไป เธอกลัวที่จะต้องใช้ชีวิตเหมือนคนทั่วไปโดยทำงานประจำตั้งแต่เก้าโมงเช้าจนถึงห้าโมงเย็นและต้องระมัดระวังการใช้จ่ายในการซื้อกระเป๋าหรู ๆ จ้าว ม่านเถียน กลัวที่จะมีชีวิตแบบนั้น สำหรับ จ้าว ม่านเถียน เธอคิดว่าตัวเองเป็นคนที่ควรเป็นผู้นำชีวิตชนชั้นสูงอย่างถูกต้อง ในขณะที่มองลงไปที่หลิง อี้หราน และคนอื่น ๆ ในแบบของเธอ ตอนที่หลิง อี้หราน ได้เห็นว่าเธออยู่กับเจ้าอ้วนความโกรธในใจของเธอก็เพิ่มสูงขึ้น“ม่านเถียน คุณรู้จักเธอไหม?” ชายร่างเตี้ยและอ้วนข้าง จ้าว ม่านเถียน ถาม“ใช่ เธอเพิ่งออกจากคุกเมื่อไม่นานมานี้และตอนนี้ทำงานเป็นคนกวาดถนน!” จ้าว ม่านเถียน เปิดเผยตัวตนของหลิง อี้หราน อย่างร้ายกาจก่อนที่จะมองไปที่ผู้จัดการ “ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ รอยัล คอร์ท อนุญาตให้แม้แต่คนกวาดถนนมารับประทานอาหารที่นี่” อี้ จิ่นหลี หันหลังให้กับจ้าว ม่านเถียน ดังนั้นเธอจึงไม่เห็นเขาโชคไม่ดีที่ผู้จัดการเห็น! ตอนนี้เขาตัวสั่นด้วยความกลัวและหวังว่าเขาจะไล่จ้าว ม่านเถียน ออกจากร้านอาหารได้ทันที ‘แล้วถ้าเธอเพิ่งออกจ

การกระทำที่สนิทสนมเช่นนี้ส่งผลให้ผู้จัดการและอาเจิ้งเสียวสันหลังวาบเมื่อความกลัวพุ่งขึ้นในใจพวกเขา ว่ากันว่า อี้ จิ่นหลี ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนอยู่ข้าง ๆ เขาเลยในขณะนี้ แม้จะมีคู่หมั้นที่ล่วงลับไปแล้ว ห่าว เหมยยวี่ ทั้งคู่ก็ยังคงมีความสุภาพต่อกัน ไม่เคยมีใครเห็นเขาสนิทกับผู้หญิงคนอื่นมาก่อน นอกจากนี้เขายังเรียกร้องความยุติธรรมให้กับผู้หญิงในที่สาธารณะ? จ้าว ม่านเถียน คุกเข่าและพูดติดอ่างขณะที่เธอขอโทษ “อี้หราน มัน... มันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันไม่ควรพูดเรื่องแบบนี้กับเธอ ฉัน... ฉันจะไม่ทำแบบนั้นอีก โปรดยกโทษให้ฉันด้วยนะ!" หลิง อี้หราน สังเกตเห็นจ้าว ม่านเถียน แต่ไม่รู้สึกสงสารเธอ ท้ายที่สุด จ้าว ม่านเถียน ก็ไม่เคยเมตตาต่อเธอเช่นกัน หลิง อี้หราน ไม่ใช่นักบุญที่สามารถเห็นอกเห็นใจคนที่กลั่นแกล้งเธอได้ตลอดเวลา อย่างไรก็ตาม เธอไม่ชอบวิธีการดังกล่าว แม้ว่า จ้าว ม่านเถียน จะคุกเข่าขอโทษ แต่เธอก็ไม่มีความสุขในใจ “พี่สาว พี่ต้องการที่จะให้อภัยเธอไหม?” อี้ จิ่นหลี พึมพำกับเธอราวกับให้โอกาสเธอตัดสินใจ “คุณตัดสินใจสิ” หลิง อี้หราน ลดเปลือกตาของเธอลง “ฉันหิวและอยากกินข้าว” “ใช่สิ ไปกั

ร่างกายของเธอแข็งทื่อและเธอมองไปทางอื่นตามสัญชาตญาณ เธอไม่ต้องการให้เขาเห็นการแสดงออกในตอนนี้ของเธอ“แต่พี่เคยคิดบ้างไหมว่าเป็นเพราะผมชื่อ อี้ จิ่นหลี ผมจึงสามารถทำให้เพื่อนร่วมโรงเรียนเก่าของพี่คุกเข่าและขอโทษพี่ตอนที่เธอทำให้พี่อับอายก่อนหน้านี้ เมื่ออยู่ใกล้ผม พี่ไม่จำเป็นต้องกังวลกับทัศนคติของใครที่มีต่อพี่อีกต่อไป ผมสามารถทำให้คนที่ดูถูกพี่ถ่อมตัวต่อหน้าพี่ได้อย่างง่ายดาย” เขาพูดอย่างสบาย ๆ“แล้วไง? อำนาจแบบนั้นไม่ใช่ของฉันนี่”“ทำไมถึงไม่ดีล่ะ? ผมสามารถปล่อยให้พี่ใช้อำนาจของผมในทางที่ผิด พี่คิดอย่างไร?" เขาเอนกายพิงพนักเก้าอี้อย่างเกียจคร้านมองเธอราวกับว่าเขากำลังคุยเรื่องสภาพอากาศหลิง อี้หราน มองไปที่เขา ไม่ว่าเธอจะพยายามอย่างไรเธอก็ไม่สามารถอ่านเขาได้ เธอคิดว่าเมื่อวันก่อนเธอไปขอร้องเขา การที่เขาปฏิเสธเธอหมายความว่าตอนนี้พวกเขาจะต้องดำเนินชีวิตต่อไป เธอคิดว่าพวกเขาจะไม่มีการติดต่อกันอีกต่อไปท้ายที่สุดแล้ว ผู้ชายที่หยิ่งผยองอย่างเขาจะไม่มีวันยอมให้ตัวเองถูกผู้หญิงปฏิเสธทันใดนั้น เขาก็มาปรากฏตัวที่บ้านเช่าของเธอในคืนนี้โดยไม่คาดคิดและ... ก็พาเธอมาที่นี่ด้วยนอกจากนี้เขา

“จนกว่าผมจะพอใจ" เขาตอบเธอกัดริมฝีปากเล็กน้อยขณะที่ลดเปลือกตาลง เธอจ้องมองแก้วไวน์ในมือของเขา แสงไฟในห้องสะท้อนบนใบหน้าของเธอและขนตาที่กระพือเบา ๆ ของเธอทำให้เธอดูสวยงามอย่างบอกไม่ถูกราวกับว่าเขาสามารถอ่านใจของเธอได้ เขาพูดว่า “พี่กลัวว่าผมจะเอาเปรียบพี่ตอนที่พี่เมาเหรอ? มีหลายวิธีที่ผมจะได้ผู้หญิง ผมไม่จำเป็นต้องใช้วิธีการแบบนี้หรอก นอกจากนี้ ถึงแม้ผมจะทำอะไรกับพี่ที่นี่และตอนนี้ก็ไม่มีใคนแอบดูหรอก”‘ยุติธรรมดีนี่’ หลิง อี้หราน เยาะเย้ยตัวเองที่วิเคราะห์สิ่งต่าง ๆ มากเกินไปเธอหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาแล้วกลืนลงไปความขมขื่นและความหวานแห้งเต็มลำคอของเธอขณะที่ไวน์ไหลเข้ามาเธอไม่เคยชินกับการดื่มไวน์ ในตอนนั้นเธอจะดื่มแชมเปญทุกครั้งที่ต้องเข้าสังคมเพื่อทำงานเท่านั้นตอนนั้นเธอยังคงเป็นแฟนของเซียว จื่อฉี จึงไม่มีใครบังคับให้เธอดื่มมากเกินไปอี้ จิ่นหลี เติมแก้วของหลิง อี้หราน พร้อมไวน์อีกมากมาย เธอเงยหน้าขึ้นกระดกแก้วไวน์อีกครั้งเช่นเดียวกับที่เธอดื่มแก้วแล้วเเก้วเล่าราวกับว่าไวน์นั้นเป็นยา เธอแค่หวังว่าเขาจะพอใจสำหรับเขา รอยยิ้มฉาบอยู่บนใบหน้าราวกับว่าการเฝ้าดูเครื่องดื่มของเธอเป