บททั้งหมดของ บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: บทที่ 51 - บทที่ 60

สีหน้าของมาเดลีนเปลี่ยนเป็นสีขาวซีด เธอคือสิ่งสกปรกของแท้เละเทะมากในจิตใจเขา“เจเรมี่ ช่วยมีมารยาทในคำพูดคำจาด้วย!” แดเนียลดึงมาเดลีนไว้ข้างหลังเขาและบรรยากาศระหว่างพวกเขาเริ่มมีประกายไฟคุกรุ่นขึ้นมาทันทีเจเรมี่หัวเราะเบาๆ "เคารพงั้นหรอ? เธออยู่กับชู้รักในฐานะผู้หญิงที่แต่งงานแล้วในที่สาธารณะและเธอยังพยายามที่จะถามหาการความเคารพนั่นอยุ่อีกหรือ?เขาใช้คำพูดที่คมชัด แสดงให้เห็นว่าเขาไม่สนใจความรู้สึกของมาเดลีนด้วยซ้ำ“เมื่อไหร่กันที่นายปฏิบัติกับแมดดี้ในฐานะภรรยา? จากนี้ไป เธอไม่ใช่ภรรยาของนายอีกต่อไป!” แดเนียลไม่ได้มีทีท่ากลัวเจเรมี่ เขาหันหน้าเข้าประจันหน้าใบหน้าของเจเรมี่ถูกปกคลุมด้วยความรู้สึกเยือกเย็น เขามองไปที่มาเดลีนด้วยสายตาที่น่าขนลุก “นี่เป็นวิธีที่เธอยั่วยวนผู้ชายข้างนอกหรือเปล่า?”มาเดลีนรู้สึกหนาวสั่นที่กระดูกสันหลังของเธอ เธอไม่เข้าใจความขุ่นมัวในดวงตาของเจเรมี่เขาเอื้อมมือไปดึงมาเดลีนมาอยู่ข้างๆ ดวงตาหยิ่งผยองของเขามองไปที่แดเนียล “เธอยังคงเป็น เมียที่แต่งงานถูกต้องตามกฎหมายของผม ถึงแม้วันหนึ่งผมจะเบื่อเธอ แต่ผมจะไม่มีวันยอมให้นายมีโอกาสได้สิ่งของที่ผมเคยได้ไปเด

เด็กน้อยตัวเล็กหมุนตัวกลับมาอย่างไร้เดียงสาอาจเพราะเขาได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้ ตอนนี้ใบหน้าที่น่ารักและบริสุธิ์ของเขากำลังเผชิญหน้ากับมาเดลีน ดวงตาที่สดใสและชัดเจนของเขาเหมือนกระเบื้องเคลือบขณะที่กระพริบและจ้องไปที่มาเดลีนประกายไฟแห่งความเกลียดชังในใจที่ท่วมท้นขอ มาเดลีน ถูกสกัดดับลงในทันที มันถูกแทนที่ด้วยความรักและความเมตตาที่ไม่อาจบรรยายได้น้ำตาไหลซึมที่มุมตาทั้งสองข้างของเธอและเธอก็อยากจะร้องไห้ออกมา‘ถ้าลูกฉันยังอยู่ที่นี่ เธอคงน่ารักเหมือนเขาเช่นกัน’นั่นเป็นเพราะ เจเรมี่ที่มีความโดดเด่นมาก ลูกหลานที่ได้รับสืบทอดเชื้อสายของเขาก็จะหน้าตาดีเช่นกันมาเดลีนก้มลงลูบใบหน้าที่บอบบาง และน่ารักของเขา “เธอชื่ออะไรเอ่ย เด็กน้อย?”เด็กชายตัวเล็กกระพริบตาและพูดอย่างน่ารักว่า “แม่และพ่อเรียกผมว่าแจ็ค”‘แม่และพ่อ’คำพูดเหล่านั้นทำร้ายมาเดลีนลูกของเธอควรมีแม่และพ่อของเธอเช่นกัน แต่ตอนนี้ ...“แมดดี้ เธอกำลังพยายามทำอะไรของเธอ? ฉันบอกเธอกี่ครั้งแล้วว่าเธอสามารถทำทุกอย่างกับฉันได้แต่โปรดอย่าทำร้ายลูกชายของฉันกับเจเรมี่!”เสียงกรีดร้องของเมเรดิธฟังดูเกินจริงอย่างผิดปกติ นอกจากนั้น เธอย้ำ

เจเรมี่จับเธอไว้แน่น และแม้มาเดลีนจะพยายามหนีออกจากการจับกุม แต่เธอยังถูกบังคับให้ขึ้นรถไปในที่สุดมาเดลีนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเมื่อไหร่ที่เขาหยุดคิดว่าเธอจะทำให้รถของเขาสกปรก ตอนนี้เขาปล่อยให้เธอนั่งในที่นั่งผู้โดยสารข้างๆด้วยซ้ำท้องฟ้าภายนอกมืดมนลงในทันที ไม่นาน ทั้งลมทั้งฝนต่างพากันกระหน่ำตกหนักอารมณ์ของมาเดลีนเริ่มปั่นป่วน เมื่อใดก็ตามที่ฝนตกอย่างหนัก เธอจะนึกถึงคืนที่เธอถูกบีบบังคับให้คลอดลูกในรถแคบๆ ความกลัวในใจของเธอขยายออกไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เธอไม่อยากมองย้อนกลับไปในคืนที่มืดมิดคืนที่เลือดนองเต็มพื้น คืนที่ทำให้เธอและลูกสาวแยกจากกัน"เจเรมี่ จะพาฉันไปไหน? นี่วางแผนที่จะฆ่าฉันเพียงเพราะฉันปฏิเสธที่จะหย่ากับคุณหรือเปล่า? ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณทำมันสำเร็จอีกต่อไปแล้ว!" มาเดลีนสูญเสียการควบคุมอารมณ์ของเธอและเธอพยายามเปิดประตูรถเธอไม่สามารถตายได้ เธอยังไม่ได้แก้แค้นลูกสาวของเธอ!เจเรมี่ล็อคประตูอย่างรวดเร็วก่อนจะดึงเบรก"มาเดลีน เธอบ้าหรือเปล่า?"เขาขมวดคิ้วก่อนจะลากมาเดลีนเข้ามาหาเขา ใบหน้าหล่อเหลาของเขาถูกปกคลุมไปด้วยความเย็นชามาเดลีนจ้องมองเขาด้วยดวงตาสีแดงเข้ม "ใช่ ฉันบ้

เมเรดิธชี้ไปที่มาเดลีนอีกทั้งตะโกนใส่เธอ หล่อนละทิ้งภาพลักษณ์ที่แสนหลอกลวงและหญิงสาวแสนอ่อนโยนทิ้งไปแม่บ้านฮิวจ์ไม่แปลกใจกับความดุร้ายและป่าเถื่อนของเมเรดิธ เห็นได้ชัดเลยว่าเธอเคยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเมเรดิธเมื่อนานมาแล้วในตอนแร มาเดลีนต้องการที่เพียงแค่จากไป แต่เมื่อเห็นเมเรดิธที่กำลังลุกลี้ลุกลนกับอาการโกรธมาก ในขณะนี้เธอจึงเลือกที่จะต่อกรกับเมเรดิธสักเล็กน้อย หล่อนนั่งลงบนโซฟาก่อนจะแยกริมฝีปากขยับออกไม่มีท่าทีเดือดร้อนใดๆ "ฉันเป็นนายหญิงบุคคลสำคัญของบ้านหลังนี้แปลกไหมที่ฉันมาอยู่ที่นี่? ถ้ามีอะไรแปลกก็คงเป็นคนนอกอย่างเธอที่ทำไมถึงมาอยู่ในบ้านฉันตอนนี้?”"เธอเป็นนายหญิงของบ้านหลังนี้งั้นหรือ?" ราวกับว่าเมเรดิธได้ยินเรื่องตลกที่เรื่องใหญ่ในรอบปี "มาเดลีน เธอกลายเป็นคนโง่ไปเเล้วในขณะที่อยู่ในคุกหรือเปล่า? ฉันคือนายหญิงที่แท้จริงของบ้านหลังนี้! และเธอเป็นแค่สุนัขที่ไล่ตามเจเรมี่!”คำพูดของหล่อนเป็นการดูถูกและสบประมาทอย่างมาก หล่อนดูมีความคิดมุ่งร้ายด้วยการขบฟันพูดของหล่อนทำให้ดูหล่อนสูญสิ้นท่าทางที่เหมือนหญิงสาวจากครอบครัวที่ร่ำรวยเลยมาเดลีนหัวเราะเบาๆ "ถ้าฉันเป็นหมา เธอก็คงไม

เมเรดิธแสร้งกระพริบตาอย่างบริสุธิ์ดูไม่มีพิษไม่มีภัยใดๆ น้ำเสียงของเธอฟังดูนุ่มนวลและหมดแรงแย่างไรก็ตาม ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนจะตาบอดกับการแสดงที่ชัดเจนขนาดนี้แต่ไม่สามารถดูออกได้ การแสดงงี่เง่าเช่นนี้มีผลสำหรับผู้ชายโดยเฉพาะไม่ต้องบอกมาเดลีนรู้ดีว่าเจเรมี่จะเห็นด้วยโดยแทบไม่มีคำถามใดๆกับเรื่องนี้ ไม่นานนัก เป็นดั่งเช่นมาเดลีนคิดไว้ไม่มีผิดเขาพยักหน้า "ถ้างั้นก็อยู่”นั่นไง! มาเดลีนรู้ว่าเจเรมี่จะทำแบบนี้โดยแทบไม่ต้องคาดเดากับเรื่องนี้ได้เลย และเธอรู้สึกได้ว่าเมเรดิธ มองมาที่เธอด้วยหางตาอย่างยั่วโมโหกระทั้ง เมเรดิธที่ดูภาคภูมิใจได้เพียงไม่กี่วินาทีก่อนจะถูก​เจเรมี่​ทำลายวิมานแห่งชัยชนะของเธอ​ เขาหันไปทางแม่บ้าน​ฮิวจ์​ เขาพูดเพียงไม่กี่คำ​ "ไปเตรียมห้องรับรองสำหรับคุณ​ครอว์ฟอร์ด”มาเดลีนที่กำลังดื่มซุป​แทบสำลักเมื่อเธอได้ยินสิ่งนี้กับหู​สีหน้าแห่งชัยชนะบนใบหน้าของเมเรดิธที่เคยมีแทบเลือนหายไปในพริบตานี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?เมเรดิธรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่มีทางเป็นจริง ‘ฉันคือ​คุณ​ครอว์ฟอร์ดที่เขาพูดถึงหรือเปล่า?’มาเดลีน​ตระหนักคิดเรื่องนี้อย่างดี​ เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ​