All Chapters of บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: Chapter 1181 - Chapter 1190

“...”‘อยากจะอ้วก’ไรอันไม่รู้ว่านั่นคือสิ่งที่เมเดลีนมีต่อเขาตลอดมาในสายตาทุกคน เขาคือผู้ชายที่ร่ำรวยและสง่างาม เขาไม่เคยถูกใครมองว่าเป็นคนน่ารังเกียจสักครั้งเมื่อเห็นว่าเมเดลีนกำลังจะจากไป ไรอันก็เข้าไปขวางทางเอาไว้ทันที และด้วยแรงที่มากกว่าเขาก็พยายามเข้าไปกดจูบเธอ“อย่าทำให้ฉันต้องดูถูกคุณไปมากกว่านี้เลยไรอัน” คราวนี้เธอไม่หลบเลี่ยงหรือต่อสู้ แต่เพียงแค่โพล่งออกมาด้วยความสงบการกระทำของไรอันที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจได้หยุดชะงักทันที“ไรอัน คิดว่าคุณจะเอาความสกปรกมาเปรอะเปื้อนตัวฉันได้งั้นเหรอ? แล้วไงถ้าคุณชนะเจเรมี่ได้? คุณไม่เก่งขนาดนั้นหรอก ถ้ายังใช้วิธีทำให้คนอื่นไม่พอใจอยู่แบบนี้”คำพูดของเมเดลีน ทำให้ดวงตาลึกล้ำของไรอันแสดงความไม่พอใจออกมาเธอผลักเขาออกเมื่อเธอสังเกตเห็นว่าไรอันกำลังจ้องมองมาที่เธอนิ่ง ก่อนจะเดินจากเขามาเธอรู้ว่าตอนนี้ไรอันเป็นคนที่มีความมั่นใจสูงเกินไป และวิธีที่ดีที่สุดในการจัดการกับผู้ชายประเภทนี้ก็คือการโจมตีจุดอ่อนทางด้านจิตใจของเขา“ว้าว ผู้หญิงคนนี้หุ่นโครตดีเลยว่ะ!”“เฮอะ ถ้าฉันรู้ ฉันคงจะลงไปช่วยเธอก่อน!”เมื่อได้ยินความคิดเห็นที่น่าขยะแข

เขาชำเลืองมองที่กระเป๋าเงินในมือ ก่อนจะเริ่มมีความคิดแปลก ๆ เกิดขึ้นในใจ‘ในกระเป๋าใบนี้จะต้องมีบางอย่างที่สำคัญ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่มีวันทำอะไรที่บ้าคลั่งอย่างการกระโดดลงแม่น้ำแน่’เจเรมี่คิดกับตัวเอง ขณะที่นิ้วยาว ๆ ของเขาก็รูดซิปกระเป๋าออกช้า ๆเขาต้องการรู้ว่ามีอะไรอยู่ในกระเป๋าที่ทำให้เมเดลีนต้องเสี่ยงชีวิตขนาดนี้ ในขณะนั้นเองก็ได้มีพยาบาลวิ่งออกมาจากห้องฉุกเฉินอย่างกระวนกระวายเจเรมี่จึงละทิ้งความคิดที่จะแอบดูภายในกระเป๋าและรีบเข้าไปหาพยาบาลทันที “ภรรยาผมเป็นยังไงบ้าง? ทำไมเธอมีเลือดออกมากขนาดนั้น?”พยาบาลก็กังวลเช่นกัน แต่หลังจากสังเกตเห็นเจเรมี่ก็รู้สึกแบบเดียวกัน เธอจึงอธิบาย "ดูเหมือนว่าเธอจะโดนของมีคมบาดต้นขาซ้ายจนทำให้เสียเลือดมาก“แต่กรุ๊ปเลือดของเธอคืออาร์เอชลบซึ่งเป็นกรุ๊ปเลือดที่หายาก! โรงพยาบาลของเราไม่มีเลือดชนิดนี้ในคลังเลือดเลย เราจึงต้องไปเอามาจากโรงพยาบาลอื่น! แต่ก็ไม่แน่ใจว่าจะมีกรุ๊ปเลือดนี้ที่นั่นไหม” พยาบาลกล่าวก่อนจะรีบออกไปเส้นเลือดที่ขมับของเจเรมี่เต้นตุบ ๆเมเดลีนเสียเลือดมากและโรงพยาบาลไม่มีเลือดหมู่ที่ต้องการในคลังเลือดของพวกเขา นอกจากนี้ยังไม

เมเดลีนเองก็คิดมากเรื่องอื่นอยู่ในตอนนี้ เธอจึงเปลี่ยนเรื่อง “ฉันหิวนิดหน่อยค่ะ เจเรมี่ คุณช่วยซื้ออะไรให้ฉันกินหน่อยได้ไหมคะ?”“คุณอยากกินอะไรล่ะ?”“ทุกอย่างที่สามีฉันซื้อให้ค่ะ” ดวงตาเมเดลีนยิ้มจนโค้งขึ้นเป็นพระจันทร์เสี้ยวเจเรมี่จูบที่มุมปากของเธอ ก่อนจะหันกลับมาช่วยเมเดลีนนั่งบนเตียงดี ๆ แล้วเดินออกจากห้องไปขณะที่เจเรมี่จากไป เมเดลีนก็พยุงร่างที่อ่อนล้าของเธอเพื่อเอื้อมไปหยิบกระเป๋าของเธอที่อยู่ข้าง ๆความทรงจำของเธอดูเหมือนจะกลับมาแล้ว ขาซ้ายของเธอคงจะสัมผัสอะไรบางอย่างตอนที่อยู่ในแม่น้ำ แต่ตอนนี้เธอไม่ได้สนใจมันอีกแล้ว คงเป็นก้อนหินที่ทำให้เธอมีบาดแผล เมเดลีนคิดกับตัวเองขณะเปิดกระเป๋าแต่หลังจากใช้ใช้มือควานหาอยู่สักพัก สิ่งที่เธอพบคือกุญแจ กระเป๋าสตางค์ และลิปสติก ขวดยาถอนพิษที่สำคัญที่สุดได้หายไปแล้ว!หัวใจของเมเดลีนเต้นรัว แล้วรีบใช้มือควานหาอีกครั้งอย่างร้อนรน แต่ก็ไม่พบ “หายไปได้ยังไง?” เธอรู้สึกสับสน เมื่อคิดถึงช่วงเวลาที่เธอกระโดดลงไปในแม่น้ำจนกระทั่งกลับขึ้นฝั่งและขับรถกลับไปที่คฤหาสน์ เธอจำได้ว่าได้ตรวจดูกระเป๋าของตัวเองและขวดยาก็ยังอยู่ในนั้น แต่ตอนนี้มันอย

ยาถอนพิษนั่นคือชีวิตของเจเรมี่!“ทำไมฉันหาไม่เจอล่ะ? ถ้ามันโยนลงมาจากชั้นบน มันต้องอยู่ที่ไหนสักแห่งที่นี่ มันอยู่ที่ไหน…” เมเดลีนพึมพำกับตัวเอง เธอเกือบจะน้ำตาไหลด้วยความกังวลเธอเปิดไฟฉายในโทรศัพท์ค้นหาทุกซอกทุกมุม แต่ก็ไม่เป็นผลความมืดปรากฏขึ้นเหนือเธอ เมเดลีนรู้สึกว่าตัวเองหายใจไม่ออก และการมองเห็นของเธอก็เปลี่ยนเป็นดำมืดเจเรมี่จะเจ็บหนักกว่านี้หากเธอหาขวดยาไม่เจอไม่ได้เธอจะต้องหามันให้เจอ!เมเดลีนกัดกรามแน่นและคิดว่าจะมองหามันจากมุมมองที่แตกต่างออกไปดู เมื่อยืนขึ้นเธอก็รู้สึกว่าเวียนหัว และมีจุดดำ ๆ ปรากฏในวิสัยทัศน์ของเธอ “ลินนี่!” เจเรมี่หลุดจากภวังค์แล้วรีบเข้ามาพยุงเมเดลีนซึ่งดูเหมือนใกล้จะเป็นลมหัวใจของเขาเจ็บปวด และเกลียดความจริงที่ว่าเขาไม่สามารถแบกรับความรู้สึกไม่สบายพวกนั้นแทนเธอได้เลย“คุณกำลังหาอะไรลินนี่? สิ่งนี้สำคัญมากเหรอ? คุณถึงต้องกระโดดลงไปในแม่น้ำ และไม่สนใจอาการบาดเจ็บของตัวเองขนาดนี้? มันคืออะไรกันแน่?”เมเดลีนรู้สึกวิงเวียน แต่เธอก็ยังสามารถได้ยินอย่างชัดเจนว่าเจเรมี่พูดเรื่องที่เธอกระโดดลงไปในแม่น้ำเขารู้มาตลอดต้องมีคนถ่ายวิดีโอไว้แล้วส่

“เจเรมี่ ฉันจะไม่ปล่อยให้อะไรเกิดขึ้นกับคุณทั้งนั้น” เธอสัญญาอย่างแผ่วเบาเมื่อเจเรมี่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ หัวใจของเขาก็เต้นไม่เป็นจังหวะ‘เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ?‘เธอจะไม่ปล่อยให้เกิดอะไรขึ้นกับฉันงั้นเหรอ?‘มันหมายความว่ายังไง?’เจเรมี่รู้สึกสับสน แต่เขาก็ทำได้เพียงแสร้งทำเป็นหลับต่อไปจากนั้นเมเดลีนก็หันกลับไปปิดไฟแล้วนอนลงที่เตียงตัวเองด้วยแสงจันทร์ที่ส่องสว่างในคืนที่มืดมิด เจเรมี่มองดูเมเดลีนที่กำลังนอนหลับตานิ่ง เขาพบว่าตัวเองยากที่จะข่มตาหลับลงได้ในคืนนี้ ...หลังจากคาเลนรู้ว่าเมเดลีนได้รับบาดเจ็บและจำเป็นต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล วันรุ่งขึ้นเธอจึงทำซุปบำรุงกำลังและเอาการ์ดเชิญมาให้เจเรมี่“เจเรมี่ นี่คือคำเชิญสำหรับงานเลี้ยงวันเกิดครบรอบ 80 ปีของท่านเคลเวอร์ มะรืนนี้ลูกควรพาเอวลีนไปด้วยนะ” คาเลนย้ำกับเขาขณะที่ตักซุปให้เมเดลีน “มันร้อน ระวังด้วยนะ”เมเดลีนพยักหน้าอย่างเหม่อลอย จิตใจของเธอจดจ่ออยู่กับสิ่งที่คาเลนเพิ่งพูดบังเอิญกับที่ไรอันขอให้เธอไปร่วมงานเลี้ยงกับเขาในฐานะภรรยาเช่นกันแม้จะฉีดยาแก้พิษโดสที่สามแล้ว แต่เมเดลีนยังคงต้องทำตามคำสั่งของไรอันเพื่อร