บททั้งหมดของ บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: บทที่ 1171 - บทที่ 1180

“บางทีคนอย่างผมน่าจะตายไปตั้งนานแล้ว คราวที่แล้วผมทำร้ายคุณและทำให้คุณต้องทนทุกข์ทรมานมากขนาดนั้น ตอนนี้ผมทำร้ายลูกสาวของเราอีก ผมมันไม่ใช่คนด้วยซ้ำ!”เจเรมี่รู้สึกเกลียดตัวเอง เขายกกำปั้นขึ้นอีกครั้งและพุ่งตรงไปที่กำแพงโดยไม่สนใจความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้ามาหลังจากนั้น“อย่ามายุ่งกับผม ลินนี่ หยุดรักคนอย่างผมเถอะ ผู้ชายเลือดเย็นที่ไม่เคยเห็นคุณค่าภรรยาของตัวเอง ผมไม่มีค่าให้คุณมาเสียเวลาด้วย คุณกับลูก ๆ ควรหาผู้ชายที่ไว้ใจได้และลืมผมไปซะ”เมเดลีนเงยหน้าขึ้นมองทันทีที่เขาพูดจบดวงตาของเธอแดงก่ำ ก่อนจะยกมือขึ้นตบหน้าเขาอย่างแรงเพื่อเรียกสติ “คุณรู้หรือเปล่าว่ากำลังพูดพล่ามอะไรอยู่? เจเรมี่ วิทแมน จนถึงวันนี้คุณก็ยังพยายามที่จะทำร้ายจิตใจฉันอีกงั้นเหรอ? ตลอดชีวิตของฉัน นอกจากคุณแล้วฉันจะตกหลุมรักใครได้อีก?! คุณบอกฉันสิว่าฉันควรทำยังไงเพื่อให้ลืมคุณไปได้จริง ๆ คุณบอกฉันสิ!”เมเดลีนตะโกนในขณะที่รู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจ เธอรู้สึกราวกับมีมดเป็นล้านตัวกำลังกัดกินหัวใจของตัวเองช้า ๆเจเรมี่ปิดหน้าตัวเอง เขารู้สึกอับอายที่ต้องเผชิญหน้ากับเมเดลีนหลังจากได้ยินคำพูดของเธอเมเดลีนจับจ้องไปที่ชายตรง

ถึงอย่างนั้นลิเลียนก็เอาแต่ส่ายหัวและเริ่มร้องไห้หนักกว่าเดิมเจเรมี่รู้สึกว่าหัวใจของเขาแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ เมื่อเห็นน้ำตาของลิเลียน‘เด็กน้อยคนนี้คงต้องผิดหวังอย่างมากที่มีพ่ออย่างฉัน’เขายิ้มเยาะให้กับตัวเอง และคิดว่านี่คือผลพวงจากการกระทำของเขาทั้งหมดลิเลียนร้องไห้เป็นเวลานานในอ้อมแขนของเมเดลีน ก่อนที่ในที่สุดเธอก็สลบไปคงเพราะด้วยความเหนื่อยล้าแพทย์เข้ามาตรวจอาการของลิเลียนอีกครั้ง แต่ก็ไม่พบความผิดปกติอะไรเมื่อหมอขอตัวออกไปแล้วเมเดลีนก็ปลอบโยนเจเรมี่ที่กำลังนั่งอยู่ข้าง ๆ “อย่าอารมณ์เสียไปเลยนะคะ แกยังเด็ก”“เพราะลูกยังเด็ก อารมณ์ทั้งหมดที่แสดงออกจึงเป็นความจริงที่สุดแล้ว” เจเรมี่เอ่ย เขามองดูเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่นอนหลับสนิทด้วยความรู้สึกหดหู่“เจเรมี่”“ลินนี่ ผมจะไม่โทษตัวเองอีกแล้ว” เจเรมี่จับมือเมเดลีน “ผมจะดูแลลิเลียนอย่างดี ผมจะทำให้เด็กคนนี้รู้ว่าผมรักเธอจริง ๆ”เมเดลีนยิ้มเมื่อได้ยินคำสัญญาจากเขา จากนั้นเธอก็ไปจัดเตรียมสิ่งของจำเป็นสำหรับใช้ในชีวิตประจำวันวันนั้นเจเรมี่และเมเดลีนอยู่ที่โรงพยาบาลเพื่อคอยดูแลลิเลียนลิเลียนดูเหมือนจะสงบสติอารมณ์ได้แล้ว เธอไม่ม

ในครั้งแรกตอนที่พบกัน เด็กน้อยยังจุ๊บเขาด้วยท่าทางไร้เดียงสาอยู่เลยทว่าตอนนี้เธอเกลียดเขาแล้วนี่เป็นครั้งแรกที่ฟาเบียนรู้สึกผิดหวังขนาดนี้เขาไม่มีอะไรแอบแฝงต่อลิเลียน และพยายามปกป้องพร้อมทั้งมอบความรักความห่วงใยให้เธออย่างจริงใจแต่เมื่อลองคิดดูอีกครั้ง เขาก็ตระหนักได้ว่าลิเลียนอาจไม่ได้คิดเหมือนกัน เขาเป็นใครสำหรับลิเลียน?‘ทำไมเธอถึงจะมาสนใจความเป็นห่วงของฉันล่ะ?’เมเดลีนกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ชั้นบน เมื่อได้ยินเสียงเอะอะโวยวายเธอก็รีบลงมาคาเลนปลอบลิเลียนไปในขณะที่ดุฟาเบียน “คุณเข้ามาได้ยังไงกัน? จะมาลักพาตัวเด็ก ๆ ไปละสิ”‘ลักพาตัว?’เมื่อมองไปที่ทางเข้าหลัก เมเดลีนก็สังเกตเห็นฟาเบียนเธอรู้ดีว่าฟาเบียนปฏิบัติกับลิเลียนเป็นอย่างไรจึงพยายามที่จะเข้าไปอธิบาย “แม่คะ เขาเป็นคนที่หนูรู้จัก เขาไม่เคยลักพาตัวลิเลียน แล้วลิเลียนก็ชอบเล่นกับเขาด้วยค่ะ”คาเลนไม่เชื่อ “เป็นไปได้ยังไงที่ลิเลียนชอบเล่นกับเขา? ก่อนหน้านี้แม่เห็นลิเลียนพยายามหนีเขาด้วยนะ แม่เห็นเองกับตา พอเขาปล่อย ลิเลียนก็รีบวิ่งมาหาแม่ทันทีเลย”เมเดลีนรู้สึกตกอกตกใจหลังจากฟังสิ่งที่คาเลนอธิบาย“จริงเหรอคะ? ลิเลียนไ

เมเดลีนรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอกำลังจมดิ่งลงเช่นกันหมอถามขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เขาชี้ไปที่เจเรมี่ “ลิเลียน หนูจำชายรูปหล่อและใจดีคนนี้ไม่ได้เหรอจ๊ะ?”ในที่สุดลิเลียนก็หันไปจ้องเจเรมี่ แต่หลังจากที่มองดูเขาครู่หนึ่ง เธอก็หันกลับมาและส่ายหัว‘เธอจำเขาไม่ได้‘เธอพยายามสื่อว่าเธอไม่รู้จักเจเรมี่เลย’“ลิเลียน ลองคิดอีกครั้งนะ หนูจะจำเขาไม่ได้ได้ยังไง? เขาเป็นพ่อของหนูนะ พ่อที่รักหนูมากกว่าใครในโลกนี้ไงจ้ะ” คุณหมอย้ำอีกครั้งลิเลียนส่ายหัวและขมวดคิ้ว เธอทำหน้าลำบากใจก่อนจะพุ่งตรงไปที่อ้อมแขนของเมเดลีนเมเดลีนสงสัยว่าเธอควรสงสารใครก่อนดี เมื่อเห็นปฏิกิริยาของลูกสาวตัวเองเธอมองไปที่เจเรมี่ซึ่งขมวดคิ้ว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสำนึกผิดและความทุกข์ทรมานอย่างสุดจะพรรณนาเมเดลีนตัดสินใจทำลายความเงียบ เพราะกลัวว่าเจเรมี่จะเริ่มคิดมากเรื่องที่ไม่จำเป็น “หมอคะ เกิดอะไรขึ้นกับลูกสาวฉันเหรอคะ? ทำไมเธอถึงจำสามีของฉันไม่ได้?”หลังจากวิเคราะห์อาการของลิเลียนแล้ว หมอก็อธิบายว่า “เพราะว่าเธอเคยได้รับการกระทบกระเทือน เราจึงไม่สามารถตัดความเป็นไปได้ที่ว่าตอนนี้เธออาจจะกำลังความจำเสื่อมอยู่”หมอเง

เมเดลีนไม่อยากให้เจเรมี่ต้องอารมณ์เสียอีกไรอันชำเลืองมองอดัม เมื่อเขาสังเกตเห็นว่าเมเดลีนไม่สามารถทำตามข้อตกลงได้อดัมได้รับข้อความโดยนัยของไรอัน เขาจึงเดินไปหาเมเดลีน “ครึ่งเดือนมานี้ อาการของเจเรมี่ดีขึ้นแล้วใช่ไหม?”สายตาเยือกเย็นของเมเดลีนจับจ้องไปที่ใบหน้าของอดัม “ก็ถ้ายาเป็นของจริง คุณน่าจะรู้ดีที่สุดเกี่ยวกับผลลัพธ์ของมันอยู่แล้ว”อดัมรับรู้ได้ว่าเมเดลีนไม่พอใจเขามาก แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจเลย และกลับมีรอยยิ้มบนใบหน้าแทน“ยาเป็นของแท้แน่นอน ตราบใดที่คุณฉีดมันตามเวลาที่กำหนด พิษในร่างกายของเขาก็จะค่อย ๆ หายไป แต่…”อดัมเงียบไปสองสามวินาที“แต่ผมควรจะบอกเรื่องนี้กับคุณ ในระหว่างขั้นตอนของการรับยาต้านสารพิษ หากเกิดการหยุดชะงักหรือให้ยาด้วยเวลาที่คลาดเคลื่อนไป ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นมันจะเลวร้ายกว่าทีคุณคิด ซึ่งหมายความว่าหากเจเรมี่ไม่ได้รับยาสามโดสตามเวลาที่กำหนด ยาสองโดสก่อนหน้านี้จะกระตุ้นให้พิษก่อตัวขึ้นใหม่อีกครั้งและร้ายแรงกว่าเดิม”“นี่คุณกำลังพูดเรื่องอะไร…” เมเดลีนตกตะลึงหลังจากฟังอดัมอธิบายเธอรู้สึกราวกับว่าหัวใจถูกฉีกขาดออกจากกัน และมดนับล้านตัวกำลังกัดกินกระดูกของเธอจนรู้