บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ의 모든 챕터: 챕터 1151 - 챕터 1160

ข่าวด่วนบนอินเทอร์เน็ต?เมเดลีนตื่นขึ้นมาด้วยจิตใจที่ยุ่งเหยิงและสับสน“เธอกับเจเรมี่กำลังขึ้นคำค้นหายอดนิยมเลยนะ แมดดี้” น้ำเสียงของเอวาหนักใจ และบ่งบอกว่าความนิยมที่พวกเขาได้รับไม่ได้มาจากเหตุผลที่ดีนักเมื่อแตะเข้าทวิตเตอร์สายตาของเมเดลีนก็จับจ้องมาที่ชื่อของเธอและเจเรมี่ ซึ่งอยู่ด้านบนสุดของแถบค้นหาเลยทีเดียวและชื่อของไรอันเองก็อยู่ตรงนั้นเช่นกันเห็นได้ชัดว่าปาปารัซซี่จับภาพเหตุการณ์ริมแม่น้ำเมื่อคืนนี้ได้ และแค่ลงข่าวเพียงเล็กน้อย เรื่องราวก็เริ่มแพร่กระจายบนอินเทอร์เน็ตได้อย่างรวดเร็วเมเดลีนเลื่อนดูภาพต่าง ๆ ด้วยเปลวไฟที่เริ่มลุกโชนในดวงตาของเธอฉากที่ไรอันกอดและบังคับจูบเธอกลายเป็นฉากที่ไรอันกับเธอจูบปากกันอย่างดูดดื่มเจเรมี่ซึ่งปรากฏตัวเพื่อปกป้องเธอกลับกลายเป็นคนที่ตั้งใจทำลายครอบครัวคนอื่นในขณะที่การขัดขืนและความพยายามที่จะผลักไรอันออกไปของเธอไม่ได้ถูกถ่ายเอาไว้เลยเห็นได้ชัดว่าสื่อตั้งใจทำให้เรื่องราวของพวกเขากลายเป็นกระแสขึ้นมาแล้วมันก็สำเร็จชายหนุ่มผู้สูงศักดิ์จากเกลนเดลกำลังต่อสู้เพื่อแย่งชิงความรักจากผู้หญิงคนหนึ่งในบรรดาภาพที่อัปโหลด มีภาพที่เจเรมี่

เจเรมี่เองก็ตกใจเช่นกันที่เห็นเมเดลีนปรากฏตัวต่อหน้าเขา “คุณมาที่นี่ทำไม ลินนี่?”เมเดลีนเดินไปหาเจเรมี่และยิ้ม “คุณพูดเองไม่ใช่เหรอคะ? ว่าฉันเป็นภรรยาของคุณ ดังนั้นในฐานะสามีภรรยา ฉันควรจะยืนอยู่เคียงข้างคุณเป็นคนแรกสิ”เธอจับมือเขาโดยมองไปที่นักข่าวชายคนนั้นก่อนจะพูดอย่างชัดเจน “ฟังให้ดีนะคะ สามีของฉันชื่อเจเรมี่ วิทแมน ไม่ใช่ไรอัน โจนส์!”“...” เมื่อเผชิญกับออร่าของเมเดลีน นักข่าวคนนั้นก็พูดอะไรไม่ออกใช้เวลาไม่กี่วินาทีก่อนที่สุดท้ายเขาจะตอบสนองและเยาะเย้ยต่อ “คุณยังคงเป็นภรรยาตามกฎหมายของคุณโจนส์ คุณเอวลีน มอนต์โกเมอรี แต่ที่นี่คุณยืนอยู่ข้างเจเรมี่ วิทแมนและเรียกเขาเต็มปากว่าสามีของคุณ แล้วคุณเอาคุณโจนส์ไปไว้ไหนกัน?”คนพูดจ้องมองมาอย่างดูถูกเหยียดหยาม และน้ำเสียงของเขาก็เย้ยหยันเมเดลีนอย่างมาก“แถมคุณยังเป็นผู้หญิงที่มาจากครอบครัวที่ร่ำรวยที่สุดครอบครัวหนึ่งของเกลนเดล ไม่รู้สึกอับอายบ้างหรือไงที่พูดอะไรแบบนี้ออกมา? หรือคุณคิดว่านี่เป็นสิ่งที่น่าภาคภูมิใจ?”เห็นได้ชัดว่าชายคนนั้นกำลังไล่บี้เธอให้จนมุม แต่เมเดลีนก็ยังคงไม่สะทกสะท้าน “คุณพูดถูก ฉันภูมิใจกับมัน แล้วฉันจะไม่ภูม

เมเดลีนเปลี่ยนใจในนาทีสุดท้ายและไม่ได้ไปที่ห้องแล็บ ดังนั้นเจ้าหน้าที่จึงส่งผลลัพธ์ที่อ่านแล้วเข้าใจได้ง่ายมาให้เธอผ่านทางอีเมลแต่เพราะมีเจเรมี่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอจึงไม่กล้าเปิดมันต่อหน้าเขาหากเขาไม่ต้องการให้เธอรู้ว่าเขายังฟื้นตัวไม่เต็มที่ เธอก็จะไม่ทำอะไรตัดหน้าเขา“ผมบอกให้คุณรอที่บ้านไม่ใช่เหรอลินนี่? คุณตามผมออกมาทำไม?” น้ำเสียงที่นุ่มนวลและอยากรู้อยากเห็นของเจเรมี่ล่องลอยมาเมเดลีนเก็บโทรศัพท์ลงและสบตากับเขา “เราตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอคะ ว่าเราจะฝ่าฟันทุกอย่างไปด้วยกัน? ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณยืนอยู่ท่ามกลางแสงไฟคนเดียวแล้วเป็นเป้าให้คนอื่นทำร้ายหรอกนะ”เจเรมี่ยิ้มอย่างเข้าใจและลูบศีรษะของเธออย่างอ่อนโยน “ลินนี่”“คุณเป็นคนบอกให้ไอบีซีไอเผยแพร่แถลงอย่างเป็นทางการใช่ไหมคะ?” คราวนี้ถึงตาเธอถามบ้างแล้วเจเรมี่พยักหน้า “ผมบอกคุณแล้วว่าผมจะจัดการกับเรื่องนี้ ผมจะไม่ยอมให้ใครใส่ร้ายคุณทั้งนั้น”ในขณะนั้นเองที่เมเดลีนรู้สึกถึงความหมายที่แท้จริงของการได้รับการปกป้องจากใครบางคนการปกป้องที่แท้จริงคืเกิดขึ้นเมื่อหัวใจของคนที่ถูกปกป้องรู้สึกปลอดภัยที่ฝั่งของไรอัน เขากำลังอ่านคำแถลงอย่

เขาถามกลับด้วยน้ำเสียงที่มีเลศนัยแต่เมเดลีนไม่ต้องการเสียเวลาไปกับการคิดว่าเขาจะทำอะไร เธอจึงเดินออกไปขณะที่เธอเดินผ่านไหล่ของเขา ไรอันก็เอื้อมมือไปจับแขนของเธอเอาไว้หญิงสาวพยายามสะบัดแขนออก แต่ความแข็งแกร่งของไรอันกลับเอาชนะเธอไว้ได้ ขณะที่เมเดลีนกำลังต่อสู้เพื่อเอาตัวออกจากการเกาะกุมของมือแกร่ง ไรอันก็คว้าไหล่ของเธอและกดร่างบางเข้ากับกำแพงตรงหน้า“คุณจะทำอะไร?!” เมเดลีนจ้องไปที่ไรอัน“ผมไม่อยากทำร้ายคุณ” ไรอันตอบ สายตาลึกลับของเขาจับจ้องไปที่เมเดลีนซึ่งกำลังดิ้นและจู่ ๆ เขาก็ถามขึ้นว่า “คุณอยากให้เจเรมี่มีชีวิตอยู่ไหม เอวลีน?”สีหน้าของเมเดลีนเปลี่ยนไป “พยายามจะพูดอะไร?”ไรอันกล่าวอย่างสงบ “ตอนนี้คุณคงรู้แล้วว่าเจเรมี่ยังไม่หายดี”“...”ความมั่นใจในน้ำเสียงของไรอันทำให้เมเดลีนรู้สึกเย็นยะเยือกเขาต้องตามเธอไปแน่ ไม่อย่างนั้นคงไม่มีทางที่เขาจะรู้ว่าเธอรู้เรื่องเจเรมี่แล้ว“มีโอกาสสูงมากที่พิษในร่างกายของเขาจะกลายพันธุ์ ตอนนี้เขาอาจจะสบายดี แต่เขาก็เป็นเหมือนระเบิดเวลาที่จะระเบิดเมื่อไหร่ก็ไม่มีใครรู้”ทันใดนั้นเมเดลีนก็ผลักไรอันออกไปสุดแรง “ที่เล่ามาต้องการอะไรกันแน่? ค

สิ่งนี้คือหัวใจเล็ก ๆ ที่พับจากกระดาษสีแดงและดูเหมือนจะไม่มีอะไรพิเศษแต่สำหรับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้ที่ต้องการมอบหัวใจสีแดงดวงจิ๋วนี้ให้กับเขา เธออาจมีความคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจเจเรมี่ครุ่นคิดเงียบ ๆ แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นก็เห็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ยืนอยู่ข้างกรอบประตู โดยเผยให้เห็นเพียงศีรษะเล็ก ๆ ของเธอ ดวงตาที่มีชีวิตชีวาของเธอกะพริบ และมองมาราวกับว่ากำลังรอให้เจเรมี่ค้นพบบางสิ่งเมื่อเจเรมี่พลิกดูหัวใจดวงน้อย เขาก็เห็นคำบางคำที่เขียนไว้ด้วยลายมือขยุกขยิกบนกระดาษ[แดดดี้ ลิเลียนจะเป็นเด็กดี]เมื่อเห็นประโยคนี้ เจเรมี่ก็รู้สึกว่าตัวเองสมควรตายจริง ๆเจ้าหญิงน้อยของเขาคิดว่าพ่อของเธอไม่สนใจเพราะเธอไม่ได้เป็นเด็กดี เธอจึงบอกเขาว่าจะเป็นเด็กดีและหวังว่าเจเรมี่จะยอมรับเธอความรู้สึกเจ็บปวดเกาะกินหัวใจของเจเรมี่อย่างเงียบ ๆ เขามองไปที่หัวใจสีแดงบนฝ่ามือ จากนั้นก็มองไปที่เด็กน้อยที่ยิ้มอย่างไร้เดียงสาแล้วก็วางหัวใจไว้บนโต๊ะกาแฟอย่างนุ่มนวลหลังจากที่วางมันลง รอยยิ้มบนใบหน้าของลิเลียนก็หายไปสาวน้อยเม้มปากน้อย ๆ เธอไม่สามารถพูดได้ และทำได้เพียงจากไปเงียบ ๆ“ขอโทษนะ ลิเลียน”เจเรม