บททั้งหมดของ บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: บทที่ 1051 - บทที่ 1060

เจเรมี่มองเธอด้วยความสนใจ "อะไรเหรอ?"ลาน่าก้าวไปอีกฝั่งเพื่อจุดบุหรี่สูบ เธอคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถามเจเรมี่ขึ้นมาแบบปุบปับ "เจเรมี่ คุณรู้จักใครอีกบ้างที่มีอิทธิพลพอจะปกป้องเอวลีนได้แบบไม่เปิดเผย? แน่นอนว่านอกจากพ่อแม่ของเธอน่ะ"แววตาของเจเรมี่เปลี่ยนไปทันที "เธอถามทำไม?""เพราะ..." ลาน่าพ่นควันออกมาและพูดต่อ "เพราะมีชายลึกลับคนหนึ่งอยู่เบื้องหลังพี่ชายฉัน ดูเหมือนว่าพี่ชายของฉันจะกลัวเขาน่ะ เขาไม่ยอมให้ฉันหาเรื่องเอวลีน เพราะเป็นสิ่งที่ผู้ชายคนนั้นต้องการจากเขา ฉันก็แค่อยากจะรู้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นใครกันแน่”เมื่อรู้สถานการณ์นี้แล้ว เจเรมี่ก็รู้สึกประหลาดใจขึ้นมาจริง ๆ ไม่ว่าชายลึกลับคนนี้จะเป็นใคร แต่อย่างน้อยเขาก็คอยช่วยเหลือเมเดลีนซึ่งก็ดูเหมือนเป็นเรื่องที่ดีแต่ผู้ชายคนนี้คือใครกัน ถึงสามารถทำให้โยริคยอมจำนนได้?ในขณะที่เจเรมี่กำลังคิดเรื่องนี้ จู่ ๆ เขาก็ได้ยินลาน่าพูดอย่างไม่พอใจว่า "เจเรมี่ คุณก็เห็นท่าทีของพี่โยริคนี่คะ ตลอดหลายปีมานี้ที่ฉันอยู่ในแก๊งสเตเจี่ยน จอห์นสันแล้วก็ทำอะไรหลาย ๆ อย่างให้เขา แต่เขากลับเลือกที่จะอยู่ฝั่งตรงข้ามกับน้องสาวอย่างฉันเพราะเอวลีน ในเ

อันที่จริงเมื่อฟังจากเสียงฝีเท้า เจเรมี่ก็รู้ดีว่าเป็นใครในตอนที่เขาหันกลับไปมองก็พบว่าเป็นเมเดลีนจริง ๆ ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขาอยากจะมอบเลือดเนื้อและชีวิตให้เมเดลีนไม่แม้แต่จะเหลือบมองเจเรมี่ เธอเดินตรงเข้าไปหาลูก ๆ ด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนบนใบหน้า ก่อนจะสัมผัสใบหน้าเล็ก ๆ ที่มีเลือดฝาดอมชมพู “แจ็ค เข้าไปข้างในกับน้องนะ อีกเดี๋ยวแม่จะอบเค้กให้ทาน”แจ็คสันพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง เขาจับมือเล็ก ๆ ของลิเลียนด้วยมือเล็ก ๆ ของเขาเอง พลางชำเลืองมองเจเรมี่ก่อนจะหันกลับเดินเข้าไปในบ้านหลังจากดูเด็กทั้งสองเข้าไปในบ้านแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าของเมเดลีนก็ค่อย ๆ จางหายไป“กล้าดียังไงถึงมาพบลิเลียนอีก?” เมเดลีนเอ่ยประชดประชัน “คุณเห็นแล้วหรือยัง? ว่าลิเลียนพูดไม่ได้แล้ว คุณพอใจกับแผนชั่ว ๆ ของแฟนคุณหรือยังล่ะ?”เจเรมี่ไม่ตอบสนองกับคำพูดของเมเดลีน เขาเพียงแต่เดินผ่านเธอไป และวางลูกบอลเล็ก ๆ ในมือไว้บนบันไดหน้าประตูอย่างเบามือหลังจากวางลูกบอลทิ้งไว้แล้ว ชายหนุ่มก็เดินจากไปอย่างเฉยเมยเมเดลีนเดินไปหยิบลูกบอลแล้วโยนใส่หลังเจเรมี่ลูกบอลเล็ก ๆ มีน้ำหนักที่เบามาก แต่รู้สึกกลับรู้สึกหนักหนาเมื่อมั

แม้ว่าท้องฟ้าจะมืดและไฟด้านในจะปิดอยู่ แต่เมเดลีนก็มองเห็นได้อย่างชัดเจนผู้หญิงผมสั้นสวมชุดเซ็กซี่กำลังกอดจูบอยู่กับชายร่างสูงอย่างดูดดื่มแน่นอนว่าผู้หญิงผมสั้นคนนั้นคือลาน่า แล้วผู้ชายคนนี้จะเป็นใครไปได้อีกนอกจากเจเรมี่?แม้ว่าเจเรมี่จะบอกเธอว่าเขาเคยนอนกับลาน่าแล้ว แต่เมเดลีนก็ยังสงสัยอยู่เสมอแต่ในตอนนี้การที่เธอได้เห็นกับตาก็ทำให้ แม้ไม่อยากจะเชื่อก็ต้องเชื่อเธอคิดว่าตัวเองจะสามารถเผชิญกับมันได้อย่างสงบ ทว่าการเต้นของหัวใจในแต่ละครั้งมีเพียงความเจ็บปวดในขณะที่การหายใจของเธอก็เริ่มติด ๆ ขัด ๆ จนเธอรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออกเมเดลีนจ้องมองไปยังฉากไม่น่าดูที่เกิดขึ้นภายใน หลังจากได้ยินเสียงหัวเราะมีเสน่ห์ของฝ่ายหญิง เธอก็หันหลังกลับและเดินไปที่ลิฟต์ มือเรียวกดปุ่มลิฟต์อย่างสะเปะสะปะ ขณะที่ท้องของเธอรู้สึกเกร็งจนเป็นตะคริวและทำให้เธอคลื่นไส้เจเรมี่เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเมเดลีนเดินออกจากออฟฟิศไปด้วยความโกรธเกรี้ยว จากนั้นเขาจึงเปิดไฟในห้องนักแสดงสองคนที่กำลังแสดงหยุดการกระทำนั้นลงทันที“พวกคุณออกไปได้แล้ว” เขาไล่คนทั้งงสองออกไปพลางเตือนว่า “อย่าลืมเปลี่ยนชุดก่อนแล้วค่อยออกไป

เจเรมี่ประหลาดใจ เพราะไม่รู้ว่าเมเดลีนมาอยู่ด้านหลังของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่เมเดลีนเองก็ผงะไปเมื่อเห็นใบหน้าซีดขาวราวกับกระดาษของเขาทั้งสองมองหน้ากันราวกับเวลาในขณะนี้หยุดนิ่งไปเจเรมี่พยายามสะกดกลั้นกลิ่นเลือดที่รุนแรงและอาการคันคอแห้ง ๆ อย่างหนักในลำคอ เขาหันหน้าหนีเพื่อหลบเลี่ยงสายตาของเมเดลีนพลางไอออกมาเบา ๆหัวใจของเขารู้สึกปั่นป่วน เพราะกลัวว่าเมดลีนจะพบความผิดปกติบางอย่างในตัวเขา จากนั้นเธอก็จะมองออกทุกอย่าง"แมดดี้ ทำไมเธอมายืนอยู่ตรงนั้นล่ะ ได้เวลาถ่ายรูปแล้วนะ!" เสียงเตือนของเอวาดังมาจากระยะไกลเมเดลีนมองชายที่หันเสี้ยวหน้าด้านข้างเข้าหาเธอและยื่นบัตรประจำตัวคืนให้“ฉันเอามาคืน” เธอพูดอย่างเย็นชาขณะยื่นมือไปหาเจเรมี่กำหมัดแน่น เพราะรู้ว่าไม่สามารถเอื้อมมือไปหาเมเดลีนได้ด้วยฝ่ามือทั้งสองของเขาเปื้อนเลือดไปหมดแล้วเมื่อเห็นว่าเจเรมี่ยังคงเฉย เธอก็ขมวดคิ้ว “ถ้าเจอฉันแล้วเบื่อ คุณจะมาที่นี่ให้ขวางหูขวางตาตัวเองทำไม?”"แมดดี้" เสียงของเอวาดังขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นว่าเจเรมี่ไม่สนใจเธอ และมีเพียงความเย็นชาที่แสดงออกมาเท่านั้น ดังนั้นเธอจึงยกมือขึ้นและโยนบัตรประจำตัวให้

เจเรมี่รู้ว่าการมาที่นี่รังแต่จะทำร้ายตัวเขาเองเขาแค่ไม่สามารถปล่อยวาง และไม่สามารถสลัดผู้หญิงที่ฝังอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจเขาออกไปได้เลยท่ามกลางสายฝนที่โปรยปรายลงมาอย่างหนัก เจเรมี่เห็นไรอันเดินเข้ามาใกล้เมเดลีนผ่านผ้าม่าน เขาเข้าใกล้เธอมากขึ้นและก้มศีรษะลง เห็นได้ชัดว่าเขากำลังจูบเธอเจเรมี่จับพวงมาลัยแน่น แล้วรู้สึกได้ถึงเม็ดฝนนอกกระจกรถที่กระหน่ำเข้ามาในหัวใจของเขาจนรู้สึกเย็นยะเยือกราวกับน้ำแข็งเขาไม่สามารถทำแบบนี้ต่อได้อีก สิ่งเดียวที่เขาทำได้คือไปยังคฤหาสน์วิทแมน ที่ซึ่งเขาจะสามารถไปเยี่ยมลูกสองคนที่หลับใหลได้อย่างเงียบ ๆในห้องนอนไรอันกอดเมเดลีนเบา ๆ ก่อนจะปล่อยเธอ“ผมรู้ว่าคุณยังลืมเจเรมี่ไปไม่ได้ แต่ไม่เป็นไร ผมรอได้”คำพูดของไรอันทำให้เมเดลีนรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีกเธอเป็นภรรยาตามกฎหมายของเขาแล้ว แต่ก็ยังไม่สามารถทำหน้าที่ของภรรยาได้อย่างเต็มที่ไรอันเข้าใจเธอดีมากเหลือเกิน “เพราะเรารีบแต่งงานกัน มันจึงเป็นธรรมดาที่คุณจะยังปล่อยวางเจเรมี่ไปไม่ได้”“ขอบคุณนะคะ ไรย์”“ตอนนี้เราเป็นสามีภรรยากันแล้วนะ ไม่ต้องสุภาพขนาดนั้นก็ได้” ไรอันจับไหล่เมเดลีนเบา ๆ “รีบเข้านอนพร้